คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : ตอนที่ 12/1
กรุงเทพมหานคร
ด้านวายุที่เดินทางกลับมาถึงกรุงเทพก็รีบเดินทางมายังโรงพยาบาลที่ดาราพรรักษาตัวอยู่ทันที
เมื่อถึงเขาก็รีบตรงไปยังห้องพักของคนรักทันที
โดยที่ไม่รู้เลยว่ากำลังมีนักข่าวกำลังตามมา เพื่อทำข่าวของเขาและดาราสาวนั่นเอง
เมื่อมาถึงยังห้องพักของดาราพรก็เปิดประตูเข้าไปทันที
ภาพที่เขาได้เห็นทำให้เขารีบเดินเข้าไปหาเธอที่นอนอยู่บนเตียงคนไข้ทันที
ร่างบางที่นอนอยู่บนเตียงทำเอาเขาใจหายแต่ก็ดีใจที่ว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก
วายุใช้เวลาอยู่ดูแลดาราพรตลอดทั้งวัน เมื่อเห็นว่าดึกมากแล้วเขาจึงขอตัวกลับ
“ดาราครับ
พี่กลับก่อนนะครับ แล้วพรุ่งนี้พี่จะมาหาใหม่นะครับ”
“ค่ะ
ขับรถดีๆนะคะ แล้วดาราจะรอนะคะ” ดาราพรตอบกลับด้วยน้ำเสียงสดใส
และหัวใจที่พองโตยิ่งนัก
“ครับ พี่ไปนะครับ”
วายุพูดจบก็ก้มลงจูบบนหน้าผากของคนรักแล้วเดินออกจากห้องไปโดยไม่ลืมหันมาส่งยิ้มหวานให้แก่คนรักก่อนที่จะปิดประตู
หลังจากที่วายุออกจากโรงพยาบาลก็ตรงกลับบ้านของเขาทันทีโดยที่ลืมไปว่าวันนี้ยังไม่ใช่วันที่เขาจะเดินทางกลับจากเชียงใหม่
และลืมแม้กระทั่งว่าตอนนี้หญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของตัวเองนั้นอยู่ที่ไหนและกำลังทำอะไรอยู่
เมื่อเขาเดินทางมาถึงก็เตรียมตัวที่จะกลับขึ้นห้องนอนแต่เขาก็เห็นคุณจันทร์นิภานั่งอยู่ในห้องรับแขกก็เปลี่ยนใจเดินเข้าไปหาผู้เป็นแม่ทันที
“คุณแม่ครับ
ทำอะไรอยู่ครับ ทำไมยังไม่นอนครับ”
“ตายุ
กลับมาได้ยังไง กลับมาตอนไหน”
คุณจันทร์นิภาเมื่อได้ผู้เป็นลูกมานั่งอยู่ข้างๆก็ให้ตกใจเป็นอย่างมาก
เพราะว่ายังไม่ถึงกำหนดกลับของผู้เป็นลูก
“กลับมาตั้งแต่เช้าแล้วครับ”
วายุตอบกลับผู้เป็นแม่ทันทีด้วยไปหน้ายิ้มแย้ม
“กลับมาตั้งแต่เช้า
แล้วแกไปอยู่ไหนมา แล้วหนูลดาล่ะ เมียเรานะอยู่ไหน”
คุณจันทร์นิภาถึงกลับตกใจที่รู้ว่าผู้เป็นลูกชายกลับมาตั้งแต่เช้า
แต่เธอกลับไม่เจอและยังไม่เห็นหน้าลูกสะใภ้เช่นกัน
“เอ่อคือ...
คือว่า” วายุถึงกับตอบไม่ถูกเมื่อผู้เป็นแม่ย้อนถามกลับมาเช่นนั้น
“ไม่ต้องมาคง
มาคือเลยนะตายุ แม่ถามว่าแกไปอยู่ไหนมา แล้วเมียแกนะหายไปไหน
อย่าบอกแม่นะว่าที่แกรีบกลับมาก็เพราะว่าข่าวของแม่ดารานั่นเขาโรงพยาบาล
แล้วอย่าบอกแม่อีกนะว่าแกกลับมาคนเดียวนะ” เมื่อไม่มีคำตอบจากปากของผู้เป็นลูก
คุณจันทร์นิภาก็โกรธมากเป็นสองเท่าที่ผู้เป็นลูกได้แต่พยักหน้าเป็นการยอมรับ
“เผี๊ยะ
แกนี่มันแย่จริงๆเลยนะตายุ แกทำแบบนี้ได้ยังไงห๊ะ
แกทิ้งเมียของแกเอาไว้ที่เชียงใหม่เพื่อกลับมาดูแลแม่ดารานั่น แกทำได้ยังไงห๊ะ”
คุณจันทร์นิภาตรงเข้าตบตีผู้เป็นลูกทันที
ด้วยความโกรธเกรี้ยวในสิ่งที่ผู้เป็นลูกทำลงไป
“คุณแม่ครับ
พอเถอะครับ ผมรักดาราครับแม่ ผมไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้นครับ
ตอนนี้คนที่ผมรักบาดเจ็บผมก็ต้องมาดูแลครับ ส่วนผู้หญิงคนนั้นก็แค่ที่ระบายอารมณ์ของผมเท่านั้นละครับ”
“เผี๊ยะ...
จำไว้นะตายุ ทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อกับแม่ทำ ก็ทำเพื่อแกทั้งนั้น
แม่เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้แก แต่แกกลับทำในสิ่งที่ลูกผู้ชายเขาไม่ทำกัน ถ้าแกไม่ต้องการแม่ก็จะให้แกหย่ากับหนูลดา
แล้วปล่อยให้แกไปอยู่กับแม่ดารานั้นตามความต้องการของแก
จำเอาไว้นะตายุแกเลือกของแกเอง ต่อไปแม่จะไม่ยุ่งเรื่องของแกอีกแล้วจำเอาไว้
แล้วสักวันแกจะเสียใจที่ปล่อยให้หนูลดาหลุดมือไป แกจำคำของแม่ไว้ตายุ”
หลังจากที่ได้ฟังความจากปากของลูกชายที่รัก
น้ำคำดูถูกที่ออกมาจากปากนั้นถึงกับทำให้คุณจันทร์นิภาทนไม่ไหวที่ลูกชายดูถูกหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาได้อย่างไม่น่าให้อภัยจึงฟาดฝ่ามือลงบนซีกแก้มของผู้เป็นลูกจนหันไปอีกทาง
ก่อนที่จะระเบิดอารมณ์ใส่ผู้เป็นลูกและเดินออกไปทันทีเมื่อพูดจบ
“สลินลดา
เธอทำให้ฉันโดนคุณแม่ตบ ยัยผู้หญิงหน้าเงิน เห็นแก่เงินจนยอมขายตัว ยัยผู้หญิงบ้า”
เมื่อมาถึงห้องนอนวายุก็เหวี่ยงกระเป๋าเดินทางลงบนเตียงพร้อมทิ้งตัวลงนอนพลางบ่นถึงหญิงสาวอีกคนที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาโดนมารดาตบ
ความคิดเห็น