คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #37 : ตอนที่ 11/2
ด้านวายุเมื่อได้ฟังในสิ่งที่หญิงสาวร่างบางที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเขาบอกออกมาก็ทำให้หัวใจของเขาเกิดหวั่นไหวขึ้นมาอีกครั้ง
ความตั้งใจที่จะหยิบยื่นช่วงเวลาแห่งความสุขระหว่างเขาและเธอในช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันเป็นอันต้องมลายหายไปเมื่อคนตรงหน้าไม่ต้องการมันอีกแล้ว
“งั้นก็แล้วแต่เธอนะ
มันก็จริงที่ว่าเธอกับฉันไม่มีวันที่เราสองคนจะรักกันได้ คนที่ฉันรักก็คือ ดา
รา พร คนเดียวเท่านั้น” วายุย้ำคำว่ารักที่มีให้แก่ดาราพรคนเดียวเท่านั้นเพื่อให้คนตรงหน้าเกิดความเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง
สลินลดาเมื่อได้ฟังดังนั้นก็น้ำตาคลอขึ้นมาทันทีแต่เพราะไม่ต้องการให้วายุได้เห็นมันเธอจึงเลือกที่จะก้มหน้าปาดน้ำตาที่เอ่อคลอเต็มดวงตาดวงสวยจนมันเจิ่งนองเพื่อปัดความอ่อนแอของเธอออกไปก่อนที่คนตรงหน้าจะได้เห็นความพ่ายแพ้ของเธอก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมาเพื่อเผชิญหน้ากับชายไร้หัวใจที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทั้งทางนิตินัยและพฤตินัย
“ค่ะ
ลดาจะจำไว้ว่าเราสองคนไม่มีทางรักกัน
ที่เราต้องอยู่ด้วยกันก็เพราะหนี้สินที่เกิดขึ้นเท่านั้น ตอนนี้โรงงานของเรามีออร์เดอร์เข้ามาเป็นจำนวนมากอีกไม่นานเราสองคนก็จะหมดพันธะต่อกัน
ลดาขอตัวก่อนนะคะ”
หญิงสาวบอกก่อนที่จะขอตัวเดินออกไปจากซุ้มแต่ก็ถูกวายุเรียกเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยว
ฉันมีเรื่องจะตกลงกับเธอ”
วายุเรียกเธอเอาไว้ก่อนที่สลินลดาจะเดินออกจากซุ้มไปและบอกในสิ่งที่เขาคิดเอาไว้ตั้งนานแล้วแต่ก็ไม่ได้ทำให้มันเป็นจิจะลักษณะสักที
แต่วันนี้เมื่อเขาและเธอได้คุยกันแล้วมันก็ควรจะถูกหยิบมาใช้ได้แล้ว
“ค่ะ
คุณมีอะไรก็พูดมาเถอะค่ะ ยังไงลดาก็คงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอยู่แล้ว”
สลินลดาบอกออกไปด้วยสีหน้าเหมือนคนจะร้องไห้แต่เธอก็ยังคงกักเก็บมันเอาไว้
“ก็ดี
ฉันจะบอกเธอว่าฉันจะแต่งงานกับเธอแค่หนึ่งปีเท่านั้น
พอครบหนึ่งปีเราจะหย่าขาดจากกันทันที เธอตกลงหรือเปล่าแต่ฉันว่าเธอไม่ควรปฏิเสธนะ
เงินสามร้อยล้านบาทกับการแต่งงานและทำหน้าที่เมียเป็นระยะเวลาหนึ่งปีมันคุ้มเกินคุ้มเสียอีกนะ
ฉันให้เวลาเธอคิดก่อน แล้วพรุ่งนี้เช้าเธอค่อยมาตอบฉันก็ได้” วายุบอกกับเธอเมื่อเห็นว่าหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงหน้าได้แต่ก้มหน้านิ่งไม่ยอมสบตาและไม่พูดอะไรออกมาสักคำ
จนวายุต้องยืนมือออกไปเพื่อเชยคางมนขึ้นมาสบตา
แต่เมื่อได้เห็นใบหน้าของเธอที่มีหยาดน้ำตาไหลเป็นทางก็ให้เกิดอาการใจหายมันวูบไหวไปหมดจนต้องสะบัดมือออก
“คุณไม่ต้องให้เวลาหรอกค่ะ
ลดาบอกได้เลยค่ะว่าลดาตกลง แต่ลดามีข้อแม้อีกข้อค่ะ
ถ้าลดาสามารถหาเงินมาคืนได้ก่อนครบกำหนดหนึ่งปีเรื่องทุกอย่างจะต้องยุติลงทันที
ถ้าคุณวายุตกลงกับข้อเสนอของลดา ลดาก็ตกลงกับข้อเสนอของคุณค่ะ” สลินลดาถามพร้อมกับมองสบสายตาของวายุโดยไม่มีการหลบหลีกหรือเลี่ยงไปไหน
ดวงตาที่เคยฉายแววของความสดใสปนเศร้าแต่ในเวลานี้สิ่งที่วายุได้เห็นก็คือ
แววตาที่แสดงออกมาถึงความมุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยวจนเขาเองก็ใจหายเลยทีเดียวแต่ก็ยังคงตอบตกลงออกไป
เมื่อทั้งสองตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วทั้งสองก็ไปขึ้นรถเพื่อกลับมายังโรงแรมทันทีเพราะว่าหมดอารมณ์ที่จะเที่ยวต่อเสียแล้ว
กรุงเทพมหานคร
ด้านดาราพรที่ถูกนิโคลัสและลูกน้องพาตัวส่งโรงพยาบาล
เมื่อมาถึงก็ถูกส่งเข้าห้อง ฉุกเฉิน ทันทีเนื่องจากหญิงสาวนั้นหมดสติไป
เรื่องราวของดาราสาวกลายเป็นข่าวดังและถูกเผยแพร่ไปอย่างรวดเร็ว ทั้งทางทีวี และในโลกโซเชียวทั้งทางเฟสบุ๊ค
ไลน์ และทวิตเตอร์ที่เผยแพร่ภาพรถของดาราสาวคนดัง
ด้านพ่อแม่ของเธอเมื่อรับรู้ข่าวแล้วจากการที่ ก๊อฟฟี้
สาวประเภทสองที่ทำหน้าที่เป็นผู้จัดการส่วนตัวของดาราพรเป็นผู้โทรศัพท์มาแจ้งข่าว
เมื่อทราบแล้วทั้งสองต่างก็รีบมายังโรงพยาบาลทันที
เมื่อคุณภัทรามาถึงแล้วกลับพบว่าบริเวณหน้าห้องฉุกเฉินมีชายหนุ่มชาวต่างชาติเดินวนเวียนอยู่ด้านหน้าห้อง
จึงรีบเดินเข้าไปหาเพราะว่าได้รับทราบจากก๊อฟฟี้ว่ามีชายชาวต่างชาติช่วยเหลือผู้เป็นลูกสาวเอาไว้
“สวัสดีค่ะ
ดิฉันภัทราเป็นแม่ของคนที่คุณช่วยเอาไว้ค่ะ
ดิฉันต้องขอบคุณคุณมากเลยนะคะที่ช่วยลูกของดิฉันเอาไว้ ขอบคุณจริงๆค่ะ”
คุณภัทราเอ่ยบอกขอบคุณกับนิโคลัสออกไปด้วยภาษาอังกฤษทันทีที่เดินเข้าไปถึง
“เอ่อ...ไม่เป็นไรครับ
ไม่เป็นไรผมตั้งใจช่วยจริงๆครับ” นิโคลัสบอกออกไปด้วยน้ำเสียงตกใจที่มีคนเข้ามาขอบคุณเขาอย่างหน้าตาตื่น
“ไปนั่งรอก่อนนะครับ เดี๋ยวคุณหมอคงจะออกมาแล้ว เพราะว่าเข้าไปนานแล้วครับ”
ว่าพลางนิโคลัสก็เข้าประคองคุณภัทราเพื่อพาไปนั่งรอคุณหมอ
ระหว่างนั้นคุณดนัยก็เดินเข้ามาหาคุณภัทราทันที
“ลูกเป็นไงบ้างคุณ
ลูกเป็นอะไรมากหรือเปล่า”
คุณดนัยถามผู้เป็นภรรยาออกไปทันทีที่เดินมาถึงก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่งข้างๆคุณภัทราพร้อมกับชะเง้อมองเข้าไปภายในห้องฉุกเฉินเป็นระยะๆ
“คุณหมอยังไม่ออกมาครับ”
นิโคลัสบอกแก่คุณดนัยให้ทราบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“คุณเป็นใคร”
ดนัยหันไปถามนิโคลัสเมื่อตนเองสังเกตเห็นว่ามีผู้ชายชาวต่างชาติยืนอยู่ใกล้ๆกับภรรยาของเขา
“เขาเป็นคนที่ช่วยลูกไว้
คุณลูกจะเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” คุณภัทราเอ่ยบอกสามีออกไปพร้อมกับก้มหน้าซุกลงบนหน้าอกของสามีพร้อมกับปล่อยให้น้ำตาไหลรินออกมา
“ลูกต้องไม่เป็นอะไรนะคุณ
หยุดร้องเถอะนะ” คุณดนัยกอดปลอบประคองผู้เป็นภรรยาก่อนที่คุณภัทราจะร้องไห้เสียจนตาบวม
“ถ้ายังไงผมขอตัวก่อนนะครับ
แล้วผมจะมาเยี่ยมอีกนะครับ”
นิโคลัสบอกก่อนที่จะเดินออกไปเมื่อเห็นว่าทั้งสองคงอยากจะอยู่กันตามลำพังมากกว่าจึงตัดสินใจที่จะเลี่ยงออกมา
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น