คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ตอนที่ 9/4
เมื่อพายุสวาทของทั้งสองจบลงหญิงสาวก็ลุกจากเตียงนอนเข้าไปยังห้องน้ำทันที
สลินลดาใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำราวสามสิบนาที
เมื่อเปิดประตูออกมาก็เห็นวายุกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงพอเขาเห็นเธอออกมาจากห้องน้ำวายุก็ลุกออกจากเตียงแล้วก้มหยิบของบางอย่างที่วางเอาไว้บนโต๊ะข้างหัวเตียงแล้วเดินเข้าไปหาเธอ
ด้านสลินลดาที่เห็นวายุเดินตรงเข้ามาหาก็เดินหนีไปยังโต๊ะเครื่องแป้งทันที
วายุเมื่อเห็นดังนั้นก็เดินตามไปและยื่นของบางอย่างในมือส่งไปให้เธอ
“รับไปสิ”
วายุยื่นของในมือส่งให้หญิงสาวทันทีที่เดินตามมาถึง
“นี่มันอะไรกันคะ”
สลินลดาเมื่อเห็นว่าสิ่งที่วายุหยิบยื่นให้เธอคือเงินปึกหนึ่งและยาหนึ่งแผงก็หันไปถามวายุด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงความไม่เข้าใจ
และตกใจในสิ่งที่เขาทำ
“ก็ค่าตัวเธอไง
แล้วก็ยาคุม กินซะฉันไม่อยากมีปัญหาทีหลัง”
วายุบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉยและหันหลังกำลังจะเดินกลับไปยังเตียงนอนแต่หญิงสาวก็เรียกเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวก่อนค่ะคุณวายุ”
สลินลดาเรียกเขาเอาไว้ พอวายุหันมาเธอก็ยื่นเงินคืนใส่มือของเขา
“เอาเงินของคุณคืนไปเถอะค่ะฉันไม่ต้องการ และอีกอย่างเรื่องยาคุมฉันขอบคุณมากนะคะเพราะฉันเองก็ไม่อยากมีปัญหาตอนที่ต้องไปจากที่นี่เหมือนกัน”
พูดจบเธอก็เดินไปเทน้ำที่โต๊ะหัวเตียงเพื่อทานยาที่วายุให้มาทันที วายุมองดูการกระทำของสลินลดาด้วยความแปลกใจที่เห็นหญิงสาวยอมกระทำตามที่เขาต้องการแต่โดยดี
แต่กลับไม่ยอมรับเงินของเขา
“รับไปเถอะมันเป็นของเธอ
ในเมื่อฉันใช้บริการของเธอ เธอก็ควรได้รับสิ่งตอบแทน” วายุเดินเข้าไปหาหญิงสาวและยัดเงินปึกใหญ่ในมือหนาของตนใส่มือบางของหญิงสาวพร้อมพูดประโยคที่สร้างความเจ็บช้ำน้ำใจให้แก่หญิงสาวตรงหน้าเป็นอย่างมาก
“ขอบคุณค่ะที่คุณให้ค่าตัวฉันมากขนาดนี้
แต่คุณเก็บมันเอาไว้เถอะค่ะ ถือว่ามันเป็นเงินที่ฉันเอามาใช้หนี้ของคุณ และอีกอย่างฉันไม่ใช่โสเภณีที่นอนกับคุณเพราะเงิน” สลินลดาที่ได้ฟังในสิ่งที่วายุพูดออกมาก็ช้อนสายตามองเขาด้วยความเจ็บช้ำ
เขาดูถูกเธอ
ทำราวกับว่าเธอเป็นโสเภณีที่ยอมนอนกับผู้ชายคนไหนก็ได้เพื่อเงินเท่านั้น เธอมองเขาผ่านม่านน้ำตาที่เริ่มเอ่อคลอดวงตาหวานปนเศร้าก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปทิ้งให้วายุยืนนิ่งอยู่กับที่
เมื่อได้สติวายุก็เดินตามหญิงสาวออกมาและฉุดเธอเอาไว้ในอ้อมแขนเพื่อป้องกันไม่ให้เธอเดินหนี
“จะไปไหน
นี่มันดึกแล้วนะ ไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องเดินทางแต่เช้า”
พูดจบวายุก็ดึงหญิงสาวเข้าห้องและบังคับให้นอนทันที “นอนซะถ้าอยากนอนหลับ
แต่ถ้าเธอไม่นอนหลับเราจะได้หลับนอนกันอีกแน่ๆ”
สลินลดาที่ได้ยินดังนั้นก็นอนหันหลังให้วายุทันที
วายุมองการกระทำของหญิงสาวแล้วก็เผลอยิ้มออกมากับการกระทำที่เหมือนเด็กของเธอ
และล้มตัวนอนลงข้างๆสลินลดาและหลับไปทันทีเช่นเดียวกับหญิงสาวข้างกาย
รุ่งเช้าสลินลดาตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นคนข้างกายเสียแล้ว
เธอหันไปมองนาฬิกาที่โต๊ะข้างหัวเตียงก็เห็นว่าเพิ่งจะตีห้าและปกติเธอก็จะตื่นก่อนเขาทุกวัน
หญิงสาวก้าวลงจากเตียงเพื่อตรงไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าและลงไปเตรียมอาหารเช้าตามปกติที่ตนเองเคยทำ
หญิงสาวใช้เวลาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าราวๆครึ่งชั่วโมงและก็ออกมาจากห้องน้ำ
พอเธอออกมาก็เจอกับวายุที่ยืนอยู่กลางห้อง วายุที่เห็นว่าหญิงสาวออกมาจากห้องน้ำแล้วก็ยื่นตั๋วเครื่องบินให้และบอกให้เธอไปจัดกระเป๋า
“อ๊ะ
ตั๋วเครื่องบินของเธอ แล้วก็จัดกระเป๋าเสื้อผ้าให้ฉันด้วยเร็วๆด้วยนะ
เราจะเดินทางกันแปดโมงเช้า”
“ความจริงคุณไม่ต้องไปก็ได้นี่ค่ะ
นี่มันเป็นเรื่องของฉัน โรงงานของฉัน ฉันจัดการเองได้ค่ะ”
สลินลดาบอกกับวายุอีกครั้งเพื่อให้เขาเปลี่ยนใจไม่เดินทางไปกับเธอ
“ฉันบอกเธอแล้วไงว่าต่อไปนี้ฉันจะจับตาดูเธอตลอดเวลา
เตรียมตัวซะ ฉันจะไปรอข้างล่าง” วายุหันมาบอกเธอก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป
ทิ้งให้สลินลดายืนเข็นเขี้ยวอยู่เพียงลำพังในห้องนอนใหญ่
เมื่อถึงเวลาเดินทางวายุและสลินลดาก็ออกมาขึ้นรถเพื่อเดินทางไปยังสนามบินโดยมีคนขับรถเป็นคนขับไปส่ง
เมื่อทั้งสองเดินทางไปถึงเชียงใหม่เวลาราวๆสิบเอ็ดโมงทั้งสองก็เดินทางไปยังโรงแรมแกรนด์พาราไดซ์
& สปา สาขาเชียงใหม่ทันที
ทั้งสองได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี โดยทางโรงแรมได้จัดห้องโฮมสวีท
ที่มีเพียงห้องเดียวเท่านั้นไว้ให้กับทั้งสองคน ห้องโฮมสวีทที่ถูกตกแต่งเอาไว้สำหรับคู่รักหรือคู่แต่งงานใหม่ที่ต้องการมาฮันนีมูน
โดยห้องโฮมสวีทกินพื้นที่เกือบทั้งชั้นของชั้นบนสุดของโรงแรม
“ขอบคุณมากนะครับคุณกิตติ”
วายุกล่าวขอบคุณผู้จัดการสาขาเชียงใหม่ที่มาดูแลและจัดการเรื่องที่พักให้
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณวายุ
พักผ่อนกันก่อนนะครับ แล้วตอนเย็นค่อยเจอกันที่ห้องอาหารนะครับ”
คุณกิตติบอกและขอตัวกลับออกไปเพื่อทำงานต่อปล่อยให้สองสามีภรรยาพักผ่อนกันตามลำพัง
ทั้งสองใช้เวลาอยู่ในห้องแทบตลอดเวลาโดยสลินลดาใช้เวลาหมดไปกับการจัดเสื้อผ้าและของใช้ส่วนวายุนั้นใช้เวลาไปกับการนอนพัก
เมื่อจัดของเสร็จสลินลดาก็ออกมาเดินเล่นตามบริเวณต่างๆที่โรงแรมจัดเอาไว้
หญิงสาวเดินเล่นไปตามสวนหย่อมที่โรงแรมจัดเอาไว้
เธอเดินชมดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์ทั้งดอกไม้ของไทยและของต่างประเทศที่ทางโรงแรมเอามาจัดสวนเพื่อให้แขกที่มาเข้าพักได้ชื่นชม
มีทั้งดอกกุหลาบหลากสีสันทั้งสีขาว สีแดง สีชมพู สีโอลด์โรส
สีเหลืองที่ถูกจัดแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม และดอกหน้าวัวนานาพันธุ์ ดอกลิลลี่
ดอกทิวลิป ดอกเยอบีร่าหลากสีสัน
อีกทั้งยังมีดอกรักเร่สีขาวเป็นพวงสวยที่ออกดอกเต็มต้น กล้วยไม้หลากหลายพันธุ์ที่พร้อมใจออกดอกชูช่อสวยราวกับรอต้อนรับใครอย่างไรอย่างนั้น
หญิงสาวเพลิดเพลินอยู่กับสวนสวยเป็นเวลานาน พอยกข้อมือขึ้นเพื่อดูนาฬิกาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าเป็นเวลาห้าโมงกว่าแล้ว
หญิงสาวรีบเดินกลับไปยังห้องพักทันทีเพราะกลัวว่าถ้าวายุตื่นขึ้นมาแล้วไม่เห็นเธออยู่ในห้องเธอจะโดนเขาอาละวาดใส่เอา
เมื่อกลับเข้ามาในห้องเธอก็เห็นวายุยังนอนหลับอยู่บนเตียงจึงค่อยๆเดินไปยังตู้เสื้อผ้า
“เธอไปไหนมา”
วายุที่แกล้งหลับตอนที่หญิงสาวกลับเข้ามาในห้องร้องถามเสียงเครียดออกไปทันทีที่หญิงสาวเดินผ่านเตียงเพื่อไปยังห้องแต่งตัวที่อยู่ด้านในของห้อง
สร้างความตกใจให้กับหญิงสาวเป็นอย่างมาก สลินลดาเมื่อตั้งสติได้ก็หันมาหาวายุที่ทำหน้าเครียดอยู่ทันทีแต่ก็ยังไร้คำตอบที่เขาต้องการ
จนวายุต้องถามซ้ำอีกครั้ง
“เอ่อ...เอ่อ
ไปเดินเล่นมาค่ะ” หญิงสาวบอกออกไปพร้อมส่งยิ้มหวานไปให้
ทำราวกับเด็กๆที่ยิ้มอ้อนเวลาทำผิด
‘เป็นไรไปวะไอ้ยุ
แกจะมาใจเต้นทำไม ก็แค่ยิ้ม ดารายิ้มสวยกว่าตั้งเยอะ พอๆแกต้องเลิกใจสั่นเดี๋ยวนี้
แกต้องไม่หวั่นไหวไปกับผู้หญิงคนนี้’ วายุเมื่อเห็นรอยยิ้มหวานที่สลินลดาส่งมาให้ก็เกิดหัวใจสั่นไหวขึ้นมาทันที
แต่ก็เสแสร้งแกล้งทำเป็นโกรธไม่สนใจในรอยยิ้มที่หญิงสาวส่งมาให้และปัดความรู้สึกหัวใจเต้นแรงเหล่านั้นออกไปเพราะว่าเขาจะไม่มีวันสนใจผู้หญิงตรงหน้าคนนี้เด็ดขาด
แล้วถามออกไปอีกครั้ง “แล้วทำไมไม่บอกฉันก่อนที่จะไป”
“ก็ฉันเห็นว่าคุณหลับอยู่นะคะ
เลยไม่อยากรบกวนนะคะ” หญิงสาวบอกออกไปพร้อมกับส่งยิ้มไปให้อีกครั้ง
“ไม่อยากรบกวนฉัน
หรือกลัวว่าถ้าบอกแล้วฉันจะไปด้วยจนไม่ได้ไปอ่อยเหยื่อข้างนอก”
วายุที่ไม่ยอมรับความรู้สึกของตัวเองก็ยังสร้างความเจ็บช้ำในหัวใจให้แก่หญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าผ่านทางวาจาที่ออกจากปากของเขาเอง
“คุณวายุ
คุณนี่มันคิดได้แต่เรื่องแย่ๆจริงๆเลยนะคะ ฉันรู้ตัวค่ะว่าฉันมีสามีแล้ว
และรู้ด้วยว่าผู้หญิงที่มีสามีแล้วต้องปฏิบัติตัวยังไง
คุณสบายใจได้ค่ะว่าฉันจะไม่มีวันสวมเขาให้คุณเป็นอันขาด
ฉันจะไม่ทำตัวเสื่อมเสียจนทำให้คุณเสียชื่อเสียงแน่นอนค่ะ ฉันขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ
ใกล้เวลาที่นัดกับคุณกิตติแล้ว” สลินลดาเมื่อได้ฟังคำพูดของวายุก็ให้เกิดความโกรธเคืองวายุเป็นอย่างมากแต่เธอรู้ตัวเองว่าเธอไม่สามารถทำอะไรเขาได้จึงต่อว่าและบอกว่าตนจะไม่ทำอะไรเสื่อมเสียให้เขาเสียชื่อเสียงของเขาแน่นอนและขอตัวเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อลงไปทานอาหาร
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น