คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : ตอนที่ 9/3
ด้านนิโคลัสเมื่อได้ฟังดังนั้นก็ให้สะดุดในหัวใจ
วายุแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของสลินลดาออกมาอย่างเห็นได้ชัดก็ให้นึกโมโหอยู่ภายในใจ
‘ตัวเองก็มีผู้คนอื่น ยังจะมาหวงก้างดาร์ลี่อีก น่าเกลียดชะมัด’ เขาสบทด่าวายุอยู่ภายในใจ
หลังจากนั้นทุกคนก็พูดคุยกันต่อจนเมื่อเวลาประมาณสามทุ่ม
ขวัญหทัยและนิโคลัสก็ขอตัวกลับเมื่อเห็นว่ามันดึกมากแล้ว
และพอทั้งสองขอตัวกลับทุกคนต่างก็แยกย้ายกันขึ้นห้องพักทันที
เมื่อทุกคนแยกย้ายกันขึ้นห้องแล้วสลินลดาก็เข้ามาตรวจความเรียบร้อยภายในห้องครัวก่อนที่จะขึ้นห้องนอน
เมื่อเข้ามาภายในห้องนอนหญิงสาวก็เห็นวายุกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนดูทีวีอยู่บนเตียงก็ถามเขาทันทีเกี่ยวกับเรื่องที่เขาจะไปเชียงใหม่กับเธอและเรื่องที่เขาบอกกับพ่อแม่ของเขาเรื่องฮันนีมูนนั่นอีก
“คุณวายุ
คุณจะไปเชียงใหม่กับฉันทำไมค่ะ”
“ก็เมียไปคนเดียว
ผมเป็นผัวก็ต้องไปด้วยสิ เพื่อว่าคุณอาจจะแอบไปทำอะไรลับหลังผมไง”
วายุบอกอย่างอารมณ์ดี แล้วก้าวลงจากเตียงเดินตรงมาหาสลินลดาที่ยืนอยู่ปลายเตียง
สลินลดาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวเมื่อวายุเข้ามาประชิดตัว
“คุณหมายความว่ายังไง
ฉันจะไปทำอะไรลับหลังคุณ คุณวายุ” หญิงสาวถามกลับด้วยความไม่เข้าใจในคำพูดของเขาพร้อมทั้งถอยหลังหนีวายุไปเรื่อยๆ
“ฉันว่าเธอคงไม่ได้ตั้งใจจะไปทำงานหรอกจริงไหม”
วายุย่างสามขุมเข้าหาหญิงสาวเรื่อยๆจนแผ่นหลังของเธอชนเข้ากับผนังห้อง วายุใช้แขนทั้งสองข้างดันผนังเอาไว้เพื่อกักตัวของสลินลดาเอาไว้ภายในอ้อมแขน
“คุณจะพูดอะไรของคุณ
คุณวายุ บอกมาดีกว่าว่าฉันจะไปทำอะไรลับหลังคุณ”
หญิงสาวแหวใส่ทันทีเมื่อถูกกล่าวหาว่าจะไปทำเรื่องอะไรไม่ดีลับหลังสามี
“ฉันรู้นะว่าเธอจะไปเชียงใหม่เพื่อไปหาแฟนเก่าของเธอใช่ไหม”
สลินลดาถึงกับหน้าถอดสีเมื่อวายุพูดจบ ‘เขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง
รู้ได้ยังไง’
หญิงสาวรำพึงกับตัวเองในใจก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมองสบตากับวายุก่อนที่จะถามเขาออกไป
“คุณรู้ได้ยังไง”
“อ้อ...
นี่คิดจะไปหากันจริงๆสินะ แต่ต้องขอโทษด้วยนะเธอหมดโอกาสแล้วล่ะ เพราะฉันจะไม่ปล่อยให้เธอคาดสายตาเด็ดขาด”
เขาพูดพร้อมกับกระชากหญิงสาวเข้าสู้อ้อมอก
“ปล่อยนะคุณวายุ
แล้วก็เลิกคิดอะไรบ้าๆได้แล้ว ฉันไม่ได้จะไปพบคุณวี
ฉันจะไปทำงานหาเงินมาใช้คืนคุณไง ฉันจะได้เป็นอิสระเสียที”
หญิงสาวร้องบอกและอธิบายเหตุผล แต่วายุก็ไม่ได้สนใจมันแม้แต่น้อย
เขายังคงเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองเช่นเดิม
“ฉันไม่เชื่อหรอก
แต่ก็อย่างที่บอกแหละนะ ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอคลาดสายตาเด็ดขาด ตอนนี้เธอเป็นเมียฉัน
เป็นผู้หญิงของฉัน เป็นคู่นอนของฉัน ฉันก็จะไม่ยอมเสียเปรียบให้เธอเอาตัวเองไปปรนเปรอผู้ชายคนอื่นหรอกนะ”
ว่าจบเขาก็ช้อนร่างของสลินลดาขึ้นแล้วเดินตรงไปยังเตียงนอนทันที
ด้านหญิงสาวเมื่อเห็นดังนั้นก็ออกแรงดิ้นยกใหญ่แต่วายุก็หาได้ปล่อยเธอไม่
“ปล่อยนะคุณวายุ
ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ” สลินลดาออกแรงดิ้น แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรัดเธอแน่นขึ้น
“อย่าดิ้นเลยน่า
ฉันขอเก็บดอกเบี้ยของฉัน มันจะเป็นอะไรไป ปรนเปรอฉันที่เป็นผัวดีกว่า”
พูดจบวายุก็ว่างร่างบางลงบนเตียงก่อนที่จะขึ้นทาบทับร่างบางทันทีก่อนจะพรมจูบไปทั่วไปหน้าของหญิงสาวแม้สลินลดาจะออกแรงขัดขืนและหันหน้าหนีริมฝีปากหนา
แต่สุดท้ายเขาก็เข้าครอบริมฝีปากบางสวยได้รูปพร้อมกับพยายามสอดลิ้นหนาเข้าไปควานหาความหวานในโพรงปากของเธอ
ก่อนที่เขาจะไล่จูบไปตามเนื้อตัวของเธอสองมือหนาลูบไล้ไปทั่วตัวของเธอก่อนจะปลดกระดุมเสื้อของเธอออกเผยให้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใน
วายุเมื่อเห็นสิ่งที่ถูกปกปิดเอาไว้ด้วยบราเซียร์ลายลูกไม้สีหวานก่อนที่จะสอดมือเข้าไปปลดตะขอเพื่อเปิดเผยปทุมมาช่อสวยสองดอก
“จะว่าไปเธอก็สวยเหมือนกันนะ”
เมื่อพูดจบวายุก็ก้มลงไปพรมจูบบริเวณต้นคอขาวผ่องและไล่เรื่อยลงมายังปทุมมาทั้งสอง
เขาใช้ปากเข้าครอบครองยอดอกสีหวานของหญิงสาวเอาไว้และไล้เลียไปทั่วทั้งสองข้างสลับกันไปมา
บางครั้งเขาก็ใช้ฟันเข้าขบกัดมันเบาๆ
แม้หญิงสาวจะผลักดันเขาให้ออกห่างแต่ก็เปล่าวายุหาได้ขยับเขยื้อนออกห่างจากปทุมมาของเธอเลย
“ปล่อยฉันนะคุณวายุ
อย่าค่ะ ปล่อยฉันเถอะค่ะ”
เธอผลักเขาออกแต่เขาก็หาได้เงยหน้าออกจากหน้าอกขาวผ่องของเธอแม้แต่น้อย
เมื่อถูกวายุรุกเร้าและเล้าโลมมากขึ้น
ร่างหญิงสาวที่เคยดิ้นรนผลักไสก็กลายเป็นโอนอ่อน
มือใหญ่ลูบไล้ไปตามผิวเนื้อเนียนละเอียดของเธอก่อนที่จะลุกขึ้นเพื่อที่จะถอดเสื้อผ้าของตนและของคนตัวเล็กออกจนหมด
“คุณวายุ
อย่าค่ะ” สลินลดาเมื่อรู้สึกตัวเองว่าเสื้อผ้าของตนเองถูกมือหนาปลดออกก็เรียกชื่อของเขาออกมาราวละเมอก่อนที่จะถูกวายุประกบจูบเพื่อปกปิดเสียงร้องห้ามจากร่างบางที่อยู่ใต้ร่างของเขาก่อนที่ทุกอย่างจะดำเนินไปตามที่สวรรค์สรรค์สร้างให้ทุกอย่างเป็นไป
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น