คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : ตอนที่ 8/3
ด้านสลินลดาเมื่อสบโอกาสที่วายุปล่อยมือเธอออกก็ออกแรงผลักวายุที่นั่งคร่อมทับตัวเองออกไปสุดแรงและวิ่งลงจากเตียงทันที
วายุเมื่อถูกผลักก็เสียหลักซวนเซจนเกือบจะตกเตียงพอตั้งหลักได้ก็กระโจนเข้าใส่หญิงสาวทันที
พอจับตัวได้เขาก็ช้อนอุ้มร่างเธอขึ้นแนบอกแล้วเดินตรงไปยังเตียงนอน
พอถึงเขาก็โยนเธอลงกับเตียงแล้วทาบทับตามประกบปากกับเธออีกครั้ง
หญิงสาวที่ถูกโยนลงมานั้นก็พยายามหลบเป็นพลันละวัน จนชายหนุ่มต้องเอามือมาจับคางของเธอเอาไว้ไม่ให้หันหนีไปไหนได้อีก
แล้วก็ประกบจูบหญิงสาวอีกครั้งอย่างดูดดื่ม
ลิ้นหนาไล้วนควานหาลิ้นบางของสลินลดาเมื่อพบก็เข้าเกี่ยวพันกับเธอทันที
ด้านมือของชายหนุ่มก็ลูบไล้ไปทั่วตามเนื้อตัวของเธอ
และมาหยุดกอบกุมอยู่ที่เนินอกของเธอ เขาออกแรงบีบมันเบาๆ
สลินลดาถึงกับเผลอครางออกมากับสิ่งที่วายุกำลังทำกับตัวเธอ
เขาไล้ริมฝีปากร้อนๆไปตามผิวขาวเนียนละเอียดของเธอ
กลิ่นหอมของสบู่ที่ติดอยู่ตามร่างกายของหญิงสาวช่วยกระตุ้นความต้องการในร่างกายของเขาได้เป็นอย่างดี
เขาไล้ปลายลิ้นร้อนๆเรื่อยมาจนมาหยุดอยู่ที่ตำแหน่งเดียวกับมือของเขา
ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะเข้าครอบครองยอดถันสีสวยนั้น
“ปล่อยนะคุณวายุ”
สลินลดาได้สติขึ้นมาเมื่อยอดอกของเธอถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหนาของวายุ
เธอออกแรงดิ้นอีกครั้งเมื่อรู้ว่าเธอคงไม่สามารถรอดไปได้อย่างกับคราวที่แล้วเป็นแน่
“ปล่อยฉันนะ
คุณวายุ ปล่อย อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ฉันขอร้องล่ะ”
“ไม่ เธอต้องตอบแทนฉันบ้างสิ
เอาของฉันไปเยอะแล้วนิ” ว่าจบเขาก็ก้มลงจูบเธออีกครั้งก่อนที่ทุกอย่างจะดำเนินไปตามครรลองของธรรมชาติ
แม้สลินลดาจะขัดขืนเพียงใดก็ตาม
หลังจากที่พายุอารมณ์ของวายุที่โหมกระหน่ำเข้าใส่สลินลดาผ่านพ้นไปชายหนุ่มก็หลับไปทันที
โดยไม่สนใจหญิงผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของตนเลยแม้แต่น้อย
ส่วนหญิงสาวที่เพิ่งผ่านมรสุมสวาทเมื่อถูกปล่อยเป็นอิสระก็รีบลุกขึ้นจากเตียงนอนอันแสนอัปยศนั้นทันที
เธอรีบพาตัวเองเข้าไปยังห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายที่มีมลทินจากการกระทำของผู้เป็นสามีผู้ที่ไม่เคยสนใจไยดีเธอแม้แต่น้อยตั้งแต่แต่งงานกันมา
เขามีแต่ทำให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจ
และวันนี้สิ่งที่เขากระทำกับเธอสร้างความเจ็บปวดให้หัวใจดวงน้อยๆที่ซ่อนอยู่ในอกข้างซ้ายของเธอให้เป็นแผลลึกเกินกว่าที่เธอจะเยียวยาหัวใจของตัวเองได้
สลินลดาใช้เวลาชำระร่างกายอยู่ในห้องน้ำเป็นเวลากว่าสองชั่วโมง เธอร้องไห้จนแทบไม่มีน้ำตาจะไหล
เจ็บร้าวหัวใจเพราะรู้ว่าสิ่งที่เขากระทำกับเธอนั้นมันมาจากแรงอารมณ์มิใช่มาจากความรักอย่างที่คู่สามีภรรยาทั่วไปควรจะเป็น
เธอใช้เวลาไปกับการร้องไห้ และขัดถูตัวเองจนตัวแดงถลอกไปแทบทั้งตัว
เมื่อออกมาจากห้องน้ำเธอก็พบว่าวายุยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ
เขาอยู่ในสภาพที่พันผ้าขนหนูปกปิดช่วงล่างของเขาไว้เท่านั้น
“ทำอะไรอยู่ในนั้นตั้งนาน”
“...”
“ฉันถามว่าทำอะไร
ถามทำไมไม่ตอบ แล้วนี่จะไปไหน แต่งตัวแบบนี้”
วายุถามอีกครั้งพร้อมมองการแต่งตัวของหญิงสาว เมื่อเห็นว่าเธอไม่ได้อยู่ในชุดนอน
ก็ถามออกไปอีกครั้งทันที แต่หญิงสาวก็เงียบไม่ยอมตอบออกไป พร้อมเบี่ยงตัวหลบเพื่อจะเดินออกมาจากห้องน้ำ
แต่ก็ถูกวายุกระชากข้อมือเอาไว้เสียก่อน
“ฉันถามว่าจะไปไหน”
หญิงสาวไม่ตอบแต่เงยหน้าขึ้นมองสบตาของวายุทันที
แววตาของเธอที่ส่งไปยังวายุทำให้เขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของเธอ
ดวงตาที่บวมแดงและร่องรอยของคราบน้ำตาที่ยังหลงเหลือเป็นรอยจางๆให้ได้เห็นนั้นทำให้วายุถึงกับใจสั่นได้
แต่ก็เพียงแค่ไม่กี่วินาที วายุคนเดิมที่ต้องการสร้างเจ็บปวดให้แกผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคนเดิมก็กลับมา
“ฉันถามว่าจะไปไหน
ตอบมา ถ้าไม่ตอบฉันจะจูบจนกว่าเธอจะตอบ”
เมื่อได้ฟังดังนั้นหญิงสาวก็สะบัดมือที่ถูกวายุจับไว้ออก
แล้วมองเขาด้วยความเกลียดชัง
“ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉัน
คุณไม่เกี่ยว ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ได้ยินไหม” หญิงสาวตะโกนใส่หน้าเขาก่อนจะหันหลังเพื่อวิ่งออกจากห้อง
แต่ก็ถูกวายุตามมารวบตัวเอาไว้เสียก่อน
“ไม่เกี่ยวงั้นเหรอ
เธอลืมไปแล้วเหรอ ว่าเราเกี่ยวพันกันลึกซึ้งขนาดไหน” วายุกระซิบที่ข้างหูของเธอพร้อมกับก้มลงซุกไซ้ไปตามซอกคอและลาดไหล่ของเธอ
ลมหายใจอุ่นๆ และริมฝีปากร้อนๆที่ไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอทำให้สลินลดาออกแรงดิ้นและผลักเขาออกก่อนที่ที่พูดกับเขาอีกครั้ง
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ
คุณมันคนเลว คุณมันเห็นแก่ตัว คุณเคยคิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้างไหมคุณวายุ
คุณคิดว่าคุณทุกข์อยู่คนเดียวหรือไง คุณคิดว่าคุณคนเดียวหรอที่ถูกบังคับ
คุณคิดว่าคุณคนเดียวหรอที่เจ็บปวด ฉันเองก็เจ็บเหมือนกัน
ตัวฉันเองแม้คุณพ่อคุณแม่จะไม่ได้บังคับ แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือก ฉันเองก็ทรมาน
อาจจะมากกว่าคุณด้วยซ้ำ
ฉันต้องเลิกกับคนที่ฉันรักทั้งๆที่เราเพิ่งจะตกลงคบกันได้ไม่นานเพราะว่าต้องมาทำตามข้อเสนอของพ่อแม่คุณ
แต่ไม่เป็นไรฉันทนได้ แต่วันนี้ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ สิ่งที่คุณทำกับฉันในวันนี้
ฉันจะถือว่ามันเป็นดอกเบี้ยที่ฉันต้องชดใช้ให้คุณก็แล้วกัน
แล้วฉันจะรีบหาเงินมาใช้คุณให้เร็วที่สุด เราจะได้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก”
หญิงสาวเมื่ออดทนไม่ไหวก็ระเบิดความในใจที่ตนต้องกักเก็บเอาไว้เพียงคนเดียวความเจ็บปวดที่เธอมีก็ไม่แพ้ความเจ็บปวดของเขาเลยแม้แต่น้อย
วายุเมื่อได้ฟังสิ่งที่หญิงสาวพูดออกมาก็ให้นึกเสียใจแต่ก็เพียงครู่เดียวเท่านั้นเมื่อหญิงสาวบอกว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอเป็นเพียงดอกเบี้ยที่เธอชดใช้ให้เท่านั้น
“ถ้าเธอว่าการที่ฉันนอนกับเธอ
มีอะไรกับเธอคือดอกเบี้ยที่ฉันควรจะได้แล้วละก็ เธอคงต้องจ่ายฉันอีกเยอะเลยล่ะสลินลดา”
พูดจบเขาก็ตรงเขาอุ้มหญิงสาวเข้าสู้อกแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแห่งบุรุษเพศ ตรงไปยังเตียงนอนทันที “เธอคงต้องจ่ายดอกเบี้ยให้ฉันอีกครั้งแล้วละสลินลดา”
“ไม่ปล่อยฉัน
ฉันเกลียดคุณ คุณวายุ ฉันเกลียดคุณ ปล่อย”
“ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะรู้สึกยังไง
แต่ตอนนี้เธอเป็นของฉัน เป็นเมียฉัน
เป็นเมียบำเรอรักให้ฉันแทนดอกเบี้ยที่ฉันควรจะได้อย่างที่เธอบอกไงล่ะ”
ว่าจบเขาก็กระทำการเรียกเก็บดอกเบี้ยจากร่างบางอีกครั้งแม่เธอจะไม่ยินยอมพร้อมใจก็ตาม
แต่เขาก็ใช้ชั้นเชิงที่มากกว่าทำให้สลินลดาโอนอ่อนผ่อนตามได้อยู่ดีแม้จะมีอาการขัดขืนอยู่บ้างเล็กน้อย
เมื่อการเรียกเก็บดอกเบี้ยที่แสนหวานจบลงวายุก็ดึงตัวของหญิงสาวที่หลับไปหลังจากผ่านพ้นมรสุมสวาทเข้ามากอดแล้วก็หลับตาลงก่อนที่จะหลับตามหญิงสาวไป
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น