คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : ตอนที่ 8/2
หลังจากที่แยกย้ายกันแล้วหญิงสาวก็ขับรถตรงกลับบ้านทันที
หญิงสาวใช้เวลาขับรถประมาณ 40 นาที ก็มาถึงบ้านเศวษภัคดีในเวลาเกือบๆ 5 ทุ่ม
เมื่อมาถึงหวานใจเด็กรับใช้ภายในบ้านที่คอยรอรับเธอและวายุก็เดินเข้ามาหาเธอทันที
“คุณลดากลับมาแล้ว”
“จ๊ะ
ดึกเลยนะวันนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ
วันนี้คุณลดาสวยมากเลยค่ะ”
“ขอบใจมากจ๊ะ
ไปนอนเถอะจ้ะดึกมากแล้ว”
“แต่ว่าคุณยุยังไม่กลับมาเลยนะคะ
หนูต้องรอปิดบ้านก่อนนะคะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ
ไปนอนเถอะ ปิดประตูไว้แต่ไม่ต้องล็อกก็พอแล้วล่ะ”
“ก็ได้ค่ะ
คุณลดาขึ้นไปพักเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูไปปิดประตูก่อนนะคะ”
“จ๊ะ
ฉันไปนอนก่อนนะ” พูดจบหญิงสาวก็เดินขึ้นห้องพักไปทันที
เมื่อมาถึงห้องเธอก็หยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปทันที หญิงสาวใช้เวลาอาบน้ำเป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมง
เมื่อแต่งตัวเสร็จหญิงสาวก็เดินมานั่งที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อหวีผม เธอเหลือบมองนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนหัวเตียงเห็นว่าเป็นเวลาเกือบจะเที่ยงคืนแล้วแต่ก็ยังไร้วี่แววของวายุ
เธอจึงเดินไปปิดไฟกลางห้อง เหลือเพียงไฟหัวเตียงเท่านั้นก่อนจะหลับไป
เธอสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีที่รู้สึกว่าเตียงด้านข้างยุบตัวลง
เธอหันกลับไปดูทันทีก็เห็นวายุนั่งมองเธออยู่ด้วยสายตาที่เย็นชา และเดือดดาล
วายุเมื่อเห็นว่าหญิงสาวหันมองมาทางตนก็ยิ่งเพิ่มความโกรธภายในใจของเขามากยิ่งขึ้น
ก่อนที่หญิงสาวจะทันลุกขึ้นนั่งวายุก็กระโดดคร่อมทับ
กักร่างเล็กบอบบางเอาไว้ใต้ร่างของเขาทันที
สองมือหนากดหัวไหล่ทั้งสองข้างของหญิงสาวเอาไว้แน่น
ออกแรงบีบจนหญิงสาวสีหน้าบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บ
“คุณวายุปล่อยนะ
ฉันเจ็บ เป็นบ้าอะไรของคุณเนี่ย” เธอประท้วงออกมาทันที
“เธอทำอะไรกับพ่อ
แม่ฉัน ไปออดอ้อนอะไรท่าน ท่านถึงได้ลงทุนซื้อเครื่องเพชรราคาแพงขนาดนั้นให้เธอห๊ะ
บอกมา”
“ฉันไม่รู้ค่ะ
ฉันไม่ทราบมาก่อนเลยนะคะ”
“อย่ามาโกหก
ผู้หญิงอย่างเธอนะหรอ ที่จะไม่รู้เรื่อง”
“ฉันไม่รู้เรื่องจริงๆนะ”
“ถ้าไม่รู้เรื่องแล้วเธอจะไปงานทำไม
ก็เพราะเธอรู้ไง เธอถึงได้ไป”
“ไม่ ฉันไม่รู้เรื่อง
ฉันแค่ไปเป็นเพื่อนนิคแล้วก็เป็นตัวแทนของคุณพ่อคุณแม่เท่านั้นเอง ปล่อยฉัน”
เธออธิบายพร้อมกับผลักอกเขาออกไป แต่เขาก็ไม่ขยับเขยื้อนไปไหน อีกทั้งเขายังออกแรงบีบที่หัวไหล่ของเธอมากยิ่งขึ้น
“ฉันไม่สนหรอกนะในเมื่อบ้านฉันเสียเงินกับเธอไปไม่รู้เท่าไหร่
ฉันก็ควรที่จะได้กำไรคืนบ้างจริงไหม”
เขายิ้มออกมาแต่สายตาของเขาที่มองเธอกลับมีแต่ความเย็นชาที่ส่งมายังเธอ
“ปล่อยฉันนะ
คุณวายุ ฉันบอกให้ปล่อย” เธอบอกพร้อมผลักเขาออก
“ไม่ปล่อย
เธอควรตอบแทนฉันบ้างนะ ฉันทำให้เธอได้ไปเยอะนี่” ไม่พูดเปล่าเขาก็ก้มลงจูบเธอทันที
ซุกไซ้ไปตามซอกคอของหญิงสาวไล่ลงไปเรื่อยๆจนถึงเนินอกก่อนจะวกกลับมาจูบเธออีกครั้ง
ด้านหญิงสาวก็ออกแรงดิ้นจนสุดแรงมือบางก็ระดมทุบตีสะเปะสะปะไปทั่วตามร่างกายของคนตัวโตที่อยู่เหนือร่างของเธอ
“ปล่อยฉันนะ
ปล่อย คุณมันบ้าไปแล้ว”
“ใช่ฉันมันบ้า
บ้าเพราะเธอไงละ ไม่ต้องร้องไปหรอก เก็บเสียงของเธอเอาไว้ร้องที่ฉันเข้าไปอยู่ในตัวเธอดีกว่าน่า”
วายุตรึงสองมือของหญิงสาวใต้ร่างไว้บนหัวของเธอ ปากของเขาก็ทำหน้าที่ได้เป็นอย่างดี
ลิ้นร้อนลากไล้ไปตามซอกคอขาวผ่อง ลงมายังเนินอกที่อยู่ภายใต้ชุดนอนของเธอ
เขาใช้มือข้างที่ว่างอยู่ปลดกระดุมชุดนอนของเธอออกจนเห็นเนินเนื้อที่โผล่พ้นออกมาจากบราเซียสีขาวที่ปิดบังเนินอกของสลินลดาเอาไว้
“ไม่ปล่อยฉันนะ
ปล่อย” สลินลดายิ่งออกแรงดิ้นเป็นเท่าตัวเมื่อรับรู้ได้ว่าชุดนอนของเธอกำลังถูกผู้เป็นสามีถอดออก
สองมือที่ถูกตรึงเอาไว้ทำให้เธอไม่สามารถทำอะไรได้มากนักอย่างที่ใจคิด น้ำตาของเธอไหลรินออกมาไม่ขาดสายแต่ก็ไม่มีค่าพอวายุให้วายุที่กำลังอยู่ในอารมณ์โกรธเห็นค่าของมันแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นว่าสลินลดาไม่สามารถหนีได้ก็ปล่อยมือที่ตรึงข้อมือของหญิงสาวออก
แล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตนเองออกทันที
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
ความคิดเห็น