คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
“เฮ้ๆ พวกเธอรู้ไหมว่า.........”เสียงของนักเรียนหญิงคนหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางห้องเรียนอย่างแผ่วเบา ทำให้ลินดาหันขวับไปหาเด็กนักเรียนผู้เป็นต้นเสียงทันที ก่อนจะละมืออกจากปากกาเมจิก แล้วตรงไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้นทันที
“นี่ สสิกมล เธอคุยในคาบครูอีกแล้วนะ”ลินดาพูดอย่างเหลืออด ก่อนจะจ้องเด็กสาวเขม็ง แต่ทว่าแทนที่เธอจะหลบตาไป เด็กสาวกลับจ้องตอบกลับไปอย่างไม่ลังเล
“วิชาอย่างนี้ไม่เห็นจะต้องตั้งใจเรียนก็ได้นี่ น่าเบื่อชะมัด”เด็กสาวพูดขึ้น ก่อนจะลุกจากโต๊ะแล้วเดินออกไปอย่างไม่ไยดี ทำให้ลินดาได้แต่มองแผ่นหลังของเธอห่างๆ ใบหน้าของหญิงวัยกลางคนบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธแค้น มือของเธอถูกกำจนแน่นเพื่อข่มอารมณ์โกรธไว้ ก่อนเธอจะเดินไปหน้าห้องอย่างเงียบๆ ก่อนจะสอนต่อไป
-----------------------------------------------
“ไอ้เด็กนั่น ไร้สัมมาคารวะสิ้นดี”ลินดาบ่นพึมพำคนเดียวเบาๆ เมื่อเธอกำลังเดินกลับบ้าน มือของเธอยังกำแน่นเหมือนเดิมด้วยความโกรธแค้นที่ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย
“อ้าว นั่นอาจารย์ลินดานี่นา”สสิกมลชพูดเมื่อเห็นหญิงวัยกลางคนอยู่อีกฝากหนึ่งของถนน ก่อนเธอจะแสยะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย
“อาจารย์ขา ยังโกรธเป็นเด็กๆอยู่หรอคะ”สสิกมลตะโกนออกมาด้วยเสียงอันดัง ทำให้ลินดาหันมาทางเธอทันที สายตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยความแค้น ก่อนเธอจะสังเกตถึงสายตานับสิบที่กำลังจับจ้องมาที่เธอ และก็เสียงซุบซิบนินทานับสิบที่กำลังดังขึ้นเรื่อยๆ
“หุบปาก!!!!”ลินดาตะโกนขึ้นอย่างเหลืออด ก่อนจะวิ่งข้ามถนนไปหมายจะเข้าไปสังสอนเด็กปากดี แต่ทว่า....
เอี้ยด โครม!!!!
เสียงประทะกันของรถกับร่างของลินดาดังลั่น ก่อนร่างของหญิงวัยกลางคนจะกลิ้งจากหลังคารถลงมากองบนพื้น นัยน์ตาของเธอเบิกโพล่งด้วยความเจ็บปวด คอเรียวงามบัดนี้หักบิดไปจนเสียรูปรวมทั้งแขนและขาที่เต็มไปด้วยรอยพกช้ำ
“ไอ้พวก.....พูดมา....ก......จะฆ่า.....ใ...ห้....”
มันเป็นคำพูดสุดท้ายของอาจารย์วัยกลางคน ก่อนวิญญาณของเธอจะหลุดลอยไป
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบซะที ปั่นแบบลวกๆ แถมฝีมือตกไปเยอะเลย
ความคิดเห็น