ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บันทึกมรณะ

    ลำดับตอนที่ #2 : Chepter02

    • อัปเดตล่าสุด 11 มี.ค. 56


    ปี2000 : โรงเรียนxxxxx   

                    “เอาล่ะ เราก็ได้เหยื่อไปสองรายแล้ว”วิทพูดขึ้นหลังจากทั้งคู่ไปทานข้าวกลางวันกลับมาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แสงแดดแรงกล้ายามพระอาทิตย์ตรงหัวสาดส่องมายังสมุดทำให้มันสะท้อนแสงเข้าตาวิทจนเด็กชายรู้สึกแสบตา โต๊ะม้าหินอ่อนที่ตั้งอยู่รอบสนามฟุตบอลบัดนี้แน่นขนัดไปด้วยเด็กป.1ถึงป.6ที่กำลังคุยกันอย่างออกรส บ้างก็เอาการบ้านที่ได้มาขึ้นมาทำ บ้างก็นั่งติวหนังสือกัน

                    “กรี้ด พี่กิจขา”เสียงกองเชียร์เฉพาะกิจของเด็กหนุ่มใบหน้าคมเข้มเหมือนพระเอกละครดังขึ้น มือกิจ ดาวเด่นของห้องของธันและวิทเตะฟุตบอลเข้าไปตุงประตูของอีกฝ่ายได้เป็นลูกที่สาม ธันและวิทที่เห็นว่าเด็กชายมีแฟนคลับเยอะจึงเกิดอิจฉาขึ้นมานิดๆ

                    “เฮอะ ไอ้ขี้เก็กเอ้ย”ธันพูด ก่อนจะหยิบน้ำส้มที่บรรจุอยู่ในขวดพลาสติกขึ้นมาดูดคลายความร้อนของวันที่แดดจ้าจนเกินพอดี ก่อนเขาจะเปิดสมุดขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเขียนข้อมูลของกิจลงไปในนั้นด้วยความหมั่นใส้

                    “นาย กิจกรรม รักเรียน(จรวด)

                     สาเหตุการตาย:ไฟช๊อตตาย

                    “เห็นแม่งพับจรวดกระดาษเก่งนักนี่นา เพราะงั้นแกก็ตายไปพร้อมกับจรวดเหอะ”ธันหัวเราะอย่างผู้มีชัย จนทุกคนที่ไม่ได้จดจ่อกับการแข่งขันฟุตบอลหันมาจดจ่อธันเป็นตาเดียว ก่อนจะเลิกสนใจไปในเวลาไม่นาน

                    “หัวเราะอะไรกันเนี่ย”เดียร์ เด็กหญิงหน้าตาจิ้มลิ้มเดินมาหาคนบ้าของห้องด้วยสายตาส่อแววหงุดหงิดที่ถูกรบกวนตอนกำลังคุยกับเพื่อน นัยน์ตาภายใต้กรอบแว่นสีชมพูจ้องมองมาที่ทั้งสองอย่างไม่พอใจ

                    “เอาน่าเดียร์ พวกธันเขาคงไม่ได้ตั้งใจอะไรหรอก”เด็กชายคนที่นั่งอยู่ที่มุมห้องพยายามทำให้ใจของเดียร์เย็นลง

                    “เห็นแก่นายหรอกนะ”เดียร์พูด ก่อนจะเชิดหน้าเดินกลับไปหากลุ่มของเธอ

                    “นี่ ดูอะไรอยู่อ่ะ ขอดูด้วยสิ”เด็กชายคนนั้นพูด ก่อนจะเอื้อมมือไปจับสมุดฆาตกรรมไว้ แต่ธันกลับชักมันกลับมาอย่างหวงแหน นัยน์ตาของเขามองเด็กชายคนนั้นด้วยความขยะแขยงสุดขีด

                    “ไปไกลๆเลย ไอ้ตัวสกปรก”ธันพูดขึ้น ก่อนจะลุกออกจากม้าหินอ่อนๆพร้อมๆกับวิทที่กำลังมองเด็กชายคนนั้นด้วยสายตารังเกียจแบบเดียวกับธัน ทิ้งให้เด็กชายคนนั้นยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวคนเดียว

                    “เมื่อไหร่ฉันจะได้เป็นเพื่อนกับนายน้า ธัน”








     

                    “คนๆนั้น ใครกันนะ”ธันพูดขณะวิ่งกลับไปที่โต๊ะทำงานของกิจให้ไวที่สุด เพราะไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องล้อเล่น แต่ตอนนี้คนที่อยู่ในอันตรายมากที่สุดคือกิจ

                    ชายหนุ่มหอบหนักๆ เมื่อเขาวิ่งมาถึงหน้าส่วนทำงานของเขาและกิจแล้ว แต่ทว่าประตูที่กั้นระหว่างทางเดินกับโต๊ะของพววกเขาบัดนี้กลับเปิดไม่ออก ทั้งๆที่มันไม่มีล๊อก!

                    “ไอ้กิจ เฮ้ย ไอ้กิจ”ธันทุบกระจกใส่สุดแรง เมื่อเห้นชายหนึ่งกำลังบิดขี้เกียจ เพราะเขารู้ดีถึงนิสัยชายผู้เป้นเพื่อนดี ว่าหลังจากนี้อีกไม่กี่นาทีเขาต้องเดินไปหาเครื่องชงกาแฟแน่นอน

                    ซึ่งมันก็ตรงกับสาเหตุการตายที่เขาเขียนไว้ในสมุด!

                    ชายหนุ่มเดินตรงไปหาเครื่องชงกาแฟ ก่อนจะออกแรงกดปุ่มที่สั่งให้น้ำร้อนไหลออกมาจากกา แต่ทว่ากดยังไงน้ำก็ยังไม่ยอมไหล

                    “บริษัทก็ใหญ่นะ แต่ทำไมเครื่องกาน้ำไฟฟ้าได้ล่ะเนี่ย ไม่ไหวเลย”กิจบ่นอุบ ก่อนจะเอาหน้าไปดูตรงที่กดน้ำใกล้ๆเผื่อว่าเขาอาจจะซ่อมมันได้

                    พลันน้ำร้อนๆก็ไหลออกมาจากกาโดยที่ชายหนุ่มไม่ทันได้ตั้งตัว ทำให้หน้าของเขาถูกน้ำร้อนลวกเป็นแนวยาว เขาเอามือกุมใบหน้าด้วยความเจ็บปวดพลางมองไปที่กาน้ำไฟฟ้าเจ้าปัญหาอย่างเคืองๆ แล้วลองกดน้ำให้ออกมาอีกครั้ง คราวนี้มันกลับเป็นปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

                    “ใครมาเล่นอะไรแผลงๆเนี่ย สงสัยเป็นไอ้ธันล่ะมั้ง”กิจบ่นก่อนจะกดน้ำออกมา แต่จู่ๆไฟสีแดงที่บ่งบอกว่าน้ำเดือดก็หายไป กิจจึงถอนหายใจอย่างเอือมระอากับนิสัยเสียของธัน เขาจึงมองดูรอบๆ ก่อนจะพบว่าสาเหตุมาจากปลั๊กไฟที่หลุดออกจากหัวเสียบ ทำให้ในใจชายหนุ่มเกิดหวั่นๆขึ้นมา

                    เพราะตอนนี้ในห้องนี้มีเขาอยู่คนเดียว แล้วใครมันจะมาถอดปลั๊กกาต้มน้ำล่ะ?

                    “สงสัยจะเป็นไอ้ธันมั้ง ทีไอ้เรื่องอย่างนี้ล่ะเก่งเชียว”กิจพูดออกมาอย่างเบื่อๆ ก่อนจะก้มตัวลงไปหาเต้าเสียบพร้อมๆกับหยิบปลั๊กไฟขึ้นมาทำท่าจะเสียบ โดยไม่ได้ฟังเสียงของธันที่ทุบกระจกปังๆอยู่ข้างนอกเลย ทั้งๆที่ห้องนั้นก็เล็ก เสียงดังขนาดนี้ถึงจะยังไงก็คงต้องได้ยิน

                    “ไอ้กิจ ลุกขึ้นมา ลุกขึ้น”ธันตะโกนร้องพร้อมๆกับทุบกระจกให้รุนแรงขึ้นไปอีก เมื่อตอนนี้ในสายตาเขาเห็นวิญญาณที่เขาเจอในห้องน้ำมายืนอยู่ข้างหลังกิจ รอยยิ้มน่าสยดสยองส่งกลับมาให้ธัน ก่อนมันจะเลือนหายไป

                    “จบแล้วหรอ”ธันถอนหายใจอย่างโล่งอก พร้อมๆกับประตูจะสามารถผลักเข้าไปได้อย่างง่ายดาย ทำให้เขาแทบไม่เชื่อว่าจะเป็นประตูบานเดียวกับที่เขาพยายามเปิดแทบตายเมื่อครู่ เขาจึงเข้าไปในห้อง แตต่ทว่าราวกับการเข้ามาในห้องของธันจะเป็นใบประหารชายหนุ่มผู้เป็นนาย

                    “ไปอยู่ด้วยกันนะ”เสียงเย็นยะเยียบดังขึ้น พร้อมๆกับแขนเน่าเฟะที่เต็มไปด้วยหนอนซอนไซจะโอบคอกิจที่กำลังจะลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้ใบหน้าของเขากระจบกับพื้นที่มีน้ำเจิงนองอย่างรุนแรง เลือดกำเดาไหลออกมาจากจมูกเนื่องจากได้รับแรงกระแทก

                     พลันสายไฟของกาน้ำร้อนก็เกิดฉีกขาดออกจากกันอย่างไร้สาเหตุ ส่งผลให้ไฟฟ้าขนาน220โวล์ตไหลเข้าสู่ร่างกายของชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว นัยน์ตาของเขาเหลือกค้างด้วยความเจ็บปวด กลิ่นเหม็นไหม้ค่อยๆลอยคลุ้งออกมา มือของชายหนุ่มปัดป่ายไร้ทิศทาง ก่อนจะค่อยๆตกลงสู่พื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง พร้อมๆกับลมหายใจของชายหนุ่ม....

                    ว้าก!

                    ธันตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว เขาล้มก้นจ้ำเบ้าไปตั้งแต่ตอนที่เห็นกิจถูกดึงไปกองกับพื้น เขาพยายามถอยห่างจากร่างไร้ชีวิตของกิจอย่างสุดชีวิต สติของเขากระเจิงไปคนละทิศละทาง

                    “ฉันทำให้ฝันของนายเป็นจริงแล้วนะ ธัน”เสียงปริศนาดังขึ้น แต่ทว่าชายหนุ่มกลับปิดหูตัวเองแน่น เพราะตอนนี้เขาไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว

                    “เพราะงั้น มาเป็นเพื่อนกันเถอะ”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×