ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : การต่อสู้กับแก๊งจักราศี
เหล่าพลพรรคหญิงโหด(กลุ่มของพิน)มารวมตัวกันอยู่ที่ ร้านไอติมกะทิเจ้าประจำ เพื่อวางแผนที่จะสู้กับแก๊งจักราศีในเย็นวันนี้
“เฮย......................!!!!.................นี่แกจะไปสู้หรือแกจะไปสร้างบ้านยะ................มีซะครบเชียวนะแก............ทั้งค้อน ตะปู ถุงมือ งอบ.................เฮยแมร่งแล้วยังมีกรรไกรตัดหญ้าอีก....................เวงจิงๆ”
ไหมพูดขึ้น
“เป็นงี้แล้วแกจะสู้ยังไงวะไอ้พิน”ฟางถามขึ้นด้วนสีหน้าจริงจัง
“พี่พินอย่างนี้หนูไม่เอาด้วยแล้วนะ..............แบบว่าแพ้เห็นๆเลยอ่ะ.”น้องแก้วหนึ่งในสมาชิกพรรคที่มีอายุน้อยที่สุดพูดขึ้นพลาง เก็บข้าวของเตรียมกลับบ้าน
“เงียบซะทีเซ่...............ขอคิดก่อนได้ไหม”พินพูดพลางทุบโตะที่นั่งเสียงดังลั่น
“เฮยๆๆนั่นโต๊ะยายนะ ถ้าจะทุบก็เบาๆแรงหน่อยเหอะอีหนูเอ้ย”คุณยายเจ้าของร้านพูดขึ้นพลางตักไอติมส่งให้ลูกค้า
“เฮย..............กรูนึกออกแล้วว่ะ.............ให้พวกม.4เอาตะปูไป คอยโยนใส่พวกมันอยู่ที่ชั้นสอง แล้วพวกเราเอาค้อนไปสู้กับมัน”
“เฮย................!!!แล้วจะสู้ได้หรอวะ....................ค้อนกับมีดน่ะ”ไหมพูดขึ้นพลางเลิ่กคิ้วถามอย่างสงใส
“แล้วแกว่ามีดทำจากอะไรล่ะ”
“เหล็กดิ”
“แล้วค้อนอ่ะ”
“ก็เหล็กง่ะ................แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรด้วยวะ”
“ก็มันเป็นเหล็กเหมือนกันแล้วพวกเราจะไปกลัวมันทำไมว่ะ”
“ไอ้บ้านี่แกพูดอะไรว่ะมันคมนะเฟ้ยมีดอ่ะ แล้วเราจะสู้กับมันยังไงว่ะ”
“เออ..............นี่พวกแกไม่เชื่อกรูหรอว่าเราต้องสู้มันได้อ่ะ”
“อื่ม..........................เปอร์เซ็นความน่าเชื่อถือเป็นศูนย์อ่ะ”
“”แล้วมีครั้งไหนที่ไอ้พินคนนี้พูดแล้วทำไม่ได้ไหม”
“มีเยอะเลยว่ะต้องให้สาธยายไหมว่ะ”หญิงพูดขึ้น
“แล้วที่ทำได้มันก็เยอะไม่ใช่หรอ”
“เอ่อ........................พิน..........................แต่เราไม่อยาก......................เอ่อ”
“พวกแกไม่ต้องพูดแล้ว..............จะไปไหนก็ไปเลยพวกแกไม่ต้องมาสนคนอย่างกรูเลยนะ”
“พวกเรากลับบ้านน่ะพิน”
“ไปเลยไป.....................กลับไปเลย”
และแล้วเหล่าสาวกพรรคหญิงโหดก็ต่างพากันเดินออกจากร้านขายไอติม
“ยายจ๋า.............ลงบัญชีไว้ด้วยแล้วต้นเดือนจ่าย”ฟางและไหมพูดพร้อมกัน
“เออถ้าต้นเดือนฉันไม่เห็ฯหัวพวกแกน่ะ.................แม่จะเอาหม้อไอติมไปประท้วงที่รัฐสภาเลย”
“โหยายเราไม่เบี้ยวหรอก...............มาเกี่ยวก้อยสัญญากันน้า................มามะมามะ”
“ไอ้พวกเด็กปัญญาอ่อน.................นี่พวกเอ็งโตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้วยังจะมาเล่นไม่เข้าท่าอีกนะไอ้พวกนี้............ไปเลยไปกลับบ้านไปเลย”
“ไปแล้วน่ะพิน.....ไปน่ะแพร...........บาย”
“เฮยเดี๋ยวพวกแกจะทิ้ง....................พินนภาสาวน้อนที่น่าสงสารคนนี้หรอ”
“หงึกหงึก(-_-)(__)(-_-)(__)....................ไอ้พินคนอย่างแกไม่ตายง่ายๆหรอกเราเชื่อ ................ไปน่ะบาย”
“พินเอ่อคือเรามีนัดกับแฟนอ่ะ”แพรพูดขึ้นหลังจากเหล่าสาวกพรรหญิงโหดเดินลับตาไป
“นั่งลงไอ้แพร................กรูรู้น่ะมรึงยังไม่มีแฟน”
“แต่มีกันแค่สองคนจะไปสู้เค้าได้ไงอ่ะ”
“ไม่.........!!!!ยังไงแกก็ต้องรับผิดชอบ”
“เออก็ได้”
ว่าแล้วพินและแพรก็เดินมายังสนามหลังโรงเรียน ที่ที่การต่อสู้อันดุเดือดกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
“เฮยสองสาวแสบมาแล้วว่ะ.................มากันสองคนยอมแพ้เถอะจ๊ะ...........................พวกพี่ๆไม่อยากทำร้ายผู้หญิง555555555555555555”
“โถ่นี่ถ้าน้องพิน น้องแพรยอมให้พวกพี่ๆหอมแก้วซะคนล่ะทีพี่ก็จะไม่ทำร้ายน้องหรอกจ้า”นายจอพูดเสริมขึ้น
“หุบปากของแกก่อนที่กรูจะมีน้ำโหมากไปกว่านี้น่ะ”
“โหดูพวกน้องๆสิจ๊ะ จะไปสร้าบ้านหรือจะไปตัดหญ้ากันแน่จ๊ะหัวใจพี่จะได้ตามไปได้ถูกทางน่ะจ๊ะ555555555555555555555”
“ฉันจะเอาปากแกไปทำที่ขัดโรงเท้าเดียวนี้แหละ..........ไอ้ชาติหมา”แพรพูดขึ้นด้วยความโมโห
“เฮยๆๆๆๆ..................พวกเราไม่อยากเอาเปรียบผู้หญิงว่ะ..........เอางี้พวกเรามาสู้กันแบบไม่ใช้อาวุธแล้วกัน”ฉลูพูดขึ้น
“ได้สิ...................... หุหุหุ”แพรตอบอย่างมีเลสนัย
ว่าแล้วเหล่าแก๊งจักราศีก็โยนมีดดาบของตน ลงไปยังคูน้ำที่อยู่ใกล้ๆ และพินก็วิ่งเข้าไปต่อยหน้านายสิง แล้ววิ่งด้วยความเร็วสูงขึ้นไปที่เสาที่อยู่ใกล้ๆแล้วตวัดตัวลงมาเตะอีกครั้งคล้ายหนังเรื่องเดอะเมทริกซ์ แต่นายสิงก็หลบได้ เนื่องจากนายสิงก็เป็นผู้ที่เชี่ยวชาญการต่อสู้ ไม่แพ้ใครเช่นกัน ส่วนแพรก็ตรงดิ่งไปเตะพวกที่เหลือ แต่ด้วยความเป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าจะแข็งแรงยังไงก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้ ผลสุดท้ายแพรถูก เหล่าพวกจักราศีเตะจนลงไปนอนนิ่งอยู่กับพื้น ส่วนพินก็รีบเอาตัวไปบังแพรที่นอนอยู่ ซึ่งตอนนี้พินเองก็เจ็บตัวอยู่ไม่น้อย
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าโจรใจทราม คิดจะเหยียดหยามกันรึอย่างไร”
“เฮย นึกว่าใครไอ้คุณชายนุ่มนิ่งนี่เองว่ะ ...................มึงคิดว่ากรูเป็ฯใครไอ้ปัญญาอ่อน.................ถึงคิดจะมาต่อกรกับกรู”
“ไอ้เจิดกลับบ้านไปเดี๋ยวนี้ ไปซิ!!!!”พินพูดขึ้น
“ไม่ครับผมจะไม่ทิ้งคุณพินและคุณแพรไว้อย่างนี่แน่ บรรเจิดคนนี้จะปกป้องคุณพินเองครับ”
“กลับไปซะที่นี่ไม่เหมาะกับคนอย่างมึง”พินพูดเพราะไม่ชอบให้ใครมาช่วยเหลือ และไม่อยากให้คนที่ไม่เกี่ยวต้องมาเจ็บตัวเพราะเธอ
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับผมพอจะมีทักษะทางนี้เล็กน้อยนะครับ”
ว่าแล้วคุณชายบรรเจิดก็วิ่งตรงเข้าไปยังที่ๆมีแก๊งจักราศียืนอยู่ ไม่เกินสามนาทีต่อมาคุณชายของเราก็กลายเป็นเจ้าชายนิทรานอนอยู่ที่พื้น พินวิ่งไปดูอาการของคุณชายบรรเจิด ที่ตอนนี้แทบมองไม่ออกแล้วว่าเป็นใคร พลางร้องไห้
“เพราะกรู..................กรูคนเดียวพวกแกถึงเป็นแบบนี้...............ขอโทษน่ะ”
“พินว่าไงเธอจะยอมทำตามเงื่อนไขที่เราเสนอไหม”
“งั้นแกฆ่าน่าจะง่ายกว่าน่ะ”
“พิน..................ไม่ต้องกลัวพวกเรามาแล้ว”สาวกพรรหญิงโหดปรากฏตัวขึ้นพร้อมถังใบหนึ่ง
“ซู่....................................” ฟางสาดน้ำในถังลงบนตัวพิน
“เหม็นได้ใจเลยว่ะเพื่อน”
น้ำนั้นเป็นน้ำเน่า ที่ตักมาจากคลองหลังโรงเรียนนั่นเอง และตอนนี้พินก็เริ่มกลายร่างเป็นซาดาโกะแล้ว
“ฮึฮึฮึ....................”พินหัวเราะด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว พลางแผ่รังสีอำมหิต
“ย้าก....................................................โครม.............................”
พินหักเสาไฟฟ้าแรงสูงต้นที่มีเพียงเดียวในโรงเรียน พลางเอามือทุบที่หน้าอก อื่ม..............ใช่แล้ว...............ตอนนี้เธอกลายร่างเป็นคิงคองเรียบร้อยแล้ว...............อิอิอิ
เธอเหวี่ยงเสาไปรอบๆพลางร้อง
“ผัวๆๆๆๆๆๆ...................................”เพราะเธอเป็นคิงคองตัวเมีย ....................อิอิอิ
พินวางเสาลง
“ฮ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ....................”เธอคุกเข่าและเริ่มเห่าเสียงดัง แล้ววิ่งสี่ขาอย่างรวดเร็วตรงไปที่เหล่าแก๊งจักราศี
แก๊งจักราศีตอนนี้ต่างพากันวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต แต่แล้วฉลูที่วิ่งช้าที่สุดก็โดนงับเข้าที่ก้นอย่างจัง
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย......................รอกูด้วยไอ้เพื่อนเวร”
พินยังไล่ล่าต่อไปราวกับว่าเธอคือหมาป่าผู้หิวโหย และแล้วเธอก็หยุดวิ่งแล้วหันกลับมาทางเหล่าสมาชิกพรรคของเธอ เธอเริ่มวิ่งอีกครั้งแล้วงับเข้าที่นิ้วของแพร
“ป๊อก...............................”เสียงเล็บแพรหักลง
แพรลืมตาขึ้นพร้อมมองที่เล็บของตัวเอง
“ไอ้พิน............................มึงตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย......................!!!!”
ว่าแล้วแพรก็เหวี่ยงร่างของหมาพินออกไป ด้วยความที่แพรโมโหสุดขีดเธอจึงออกแรงเมกำลังแล้วร่างของพินก็ลอยไปติดที่ยอดเสาธง
คุณชายบรรเจิดลืมตาขึ้น มองไปรอบแล้วจึงพูดขึ้นว่า
“พวกนั้นหายไปไหนล่ะครับ”
“ก็นายจัดการไปหมดแล้วนี่”แพรพูดพลางยิ้มส่งหวานน่าประทับใจให้คุณชายบรรเจิด
“ผมบอกแล้วไงครับว่าผมเก่ง”คุณชายบรรเจิดยิ้มแบบอายๆส่งกลับให้แพร
“ฉันจะพานายกลับบ้าน”
“ครับ แต่คุณแพร ...................แล้วคุณพินล่ะครับ”
“ไปเล่นเป็นซุบเปอร์แมนอยู่มั่ง”
“แหมคุณพินเล่นเหมือนเด็กเลยนะครับ”
“อื่ม”แพรส่งยิ้มหวานบาดใจอีกครัง แล้วทั้งสองคนก็ขึ้นรถแท๊กซี่กลับบ้านไป
เช้าวันรุ่งขึ้น
“..............เจ้าคือทายาทคนต่อไป.....................”เสียงโทรศัพท์พินดังจนปลุกเธอที่ห้อยอยู่บนเสาธงตื่นจากภวังค์
“ใครว่ะ................”พินพูด-_-
“พ่อเองว่ะ......................นี่พินลูกหัดพูดคำหยาบตั้งแต่เมื่อไหร่กัน....................ฮื้อลูก”
“ขอโทษค่ะคุณพ่อ อย่าโกรธหนูน่ะค่ะ”
“ได้แต่ตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน...................พ่อหาหนูทั้งคืนเลยรู้ไหมลูก.....................”
“หนูอยู่บนเสาธงโรงเรียนค่ะพ่อ”
“ไม่ต้องมาโกหกเลยอยู่ที่ไหนตอนนี้ .............บอกพ่อมาน่ะ”
“หนูอยู่บนเสาธงโรงเรียนค่ะพ่อ...........................จิงๆค่ะ”-_-;;
“พินรู้ไหมว่พ่อไม่ชอบคนโกหก”
“ค่ะ...................หนูล้อพ่อเล่นค่ะ.....................ตอนนี้หนูอยู่ที่โรงเรียน...........หนูเพิ่งจะจัดนิทรรศการเสร็จค่ะ”
“จัดนิทรรศการเรื่องอะไรหรอลูก”
“เรื่องการคุยโทรศัพท์ยามที่เราอยู่บนที่สูงค่ะ”-_-;;;;
“เฮย......................!!!!.................นี่แกจะไปสู้หรือแกจะไปสร้างบ้านยะ................มีซะครบเชียวนะแก............ทั้งค้อน ตะปู ถุงมือ งอบ.................เฮยแมร่งแล้วยังมีกรรไกรตัดหญ้าอีก....................เวงจิงๆ”
ไหมพูดขึ้น
“เป็นงี้แล้วแกจะสู้ยังไงวะไอ้พิน”ฟางถามขึ้นด้วนสีหน้าจริงจัง
“พี่พินอย่างนี้หนูไม่เอาด้วยแล้วนะ..............แบบว่าแพ้เห็นๆเลยอ่ะ.”น้องแก้วหนึ่งในสมาชิกพรรคที่มีอายุน้อยที่สุดพูดขึ้นพลาง เก็บข้าวของเตรียมกลับบ้าน
“เงียบซะทีเซ่...............ขอคิดก่อนได้ไหม”พินพูดพลางทุบโตะที่นั่งเสียงดังลั่น
“เฮยๆๆนั่นโต๊ะยายนะ ถ้าจะทุบก็เบาๆแรงหน่อยเหอะอีหนูเอ้ย”คุณยายเจ้าของร้านพูดขึ้นพลางตักไอติมส่งให้ลูกค้า
“เฮย..............กรูนึกออกแล้วว่ะ.............ให้พวกม.4เอาตะปูไป คอยโยนใส่พวกมันอยู่ที่ชั้นสอง แล้วพวกเราเอาค้อนไปสู้กับมัน”
“เฮย................!!!แล้วจะสู้ได้หรอวะ....................ค้อนกับมีดน่ะ”ไหมพูดขึ้นพลางเลิ่กคิ้วถามอย่างสงใส
“แล้วแกว่ามีดทำจากอะไรล่ะ”
“เหล็กดิ”
“แล้วค้อนอ่ะ”
“ก็เหล็กง่ะ................แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรด้วยวะ”
“ก็มันเป็นเหล็กเหมือนกันแล้วพวกเราจะไปกลัวมันทำไมว่ะ”
“ไอ้บ้านี่แกพูดอะไรว่ะมันคมนะเฟ้ยมีดอ่ะ แล้วเราจะสู้กับมันยังไงว่ะ”
“เออ..............นี่พวกแกไม่เชื่อกรูหรอว่าเราต้องสู้มันได้อ่ะ”
“อื่ม..........................เปอร์เซ็นความน่าเชื่อถือเป็นศูนย์อ่ะ”
“”แล้วมีครั้งไหนที่ไอ้พินคนนี้พูดแล้วทำไม่ได้ไหม”
“มีเยอะเลยว่ะต้องให้สาธยายไหมว่ะ”หญิงพูดขึ้น
“แล้วที่ทำได้มันก็เยอะไม่ใช่หรอ”
“เอ่อ........................พิน..........................แต่เราไม่อยาก......................เอ่อ”
“พวกแกไม่ต้องพูดแล้ว..............จะไปไหนก็ไปเลยพวกแกไม่ต้องมาสนคนอย่างกรูเลยนะ”
“พวกเรากลับบ้านน่ะพิน”
“ไปเลยไป.....................กลับไปเลย”
และแล้วเหล่าสาวกพรรคหญิงโหดก็ต่างพากันเดินออกจากร้านขายไอติม
“ยายจ๋า.............ลงบัญชีไว้ด้วยแล้วต้นเดือนจ่าย”ฟางและไหมพูดพร้อมกัน
“เออถ้าต้นเดือนฉันไม่เห็ฯหัวพวกแกน่ะ.................แม่จะเอาหม้อไอติมไปประท้วงที่รัฐสภาเลย”
“โหยายเราไม่เบี้ยวหรอก...............มาเกี่ยวก้อยสัญญากันน้า................มามะมามะ”
“ไอ้พวกเด็กปัญญาอ่อน.................นี่พวกเอ็งโตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้วยังจะมาเล่นไม่เข้าท่าอีกนะไอ้พวกนี้............ไปเลยไปกลับบ้านไปเลย”
“ไปแล้วน่ะพิน.....ไปน่ะแพร...........บาย”
“เฮยเดี๋ยวพวกแกจะทิ้ง....................พินนภาสาวน้อนที่น่าสงสารคนนี้หรอ”
“หงึกหงึก(-_-)(__)(-_-)(__)....................ไอ้พินคนอย่างแกไม่ตายง่ายๆหรอกเราเชื่อ ................ไปน่ะบาย”
“พินเอ่อคือเรามีนัดกับแฟนอ่ะ”แพรพูดขึ้นหลังจากเหล่าสาวกพรรหญิงโหดเดินลับตาไป
“นั่งลงไอ้แพร................กรูรู้น่ะมรึงยังไม่มีแฟน”
“แต่มีกันแค่สองคนจะไปสู้เค้าได้ไงอ่ะ”
“ไม่.........!!!!ยังไงแกก็ต้องรับผิดชอบ”
“เออก็ได้”
ว่าแล้วพินและแพรก็เดินมายังสนามหลังโรงเรียน ที่ที่การต่อสู้อันดุเดือดกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
“เฮยสองสาวแสบมาแล้วว่ะ.................มากันสองคนยอมแพ้เถอะจ๊ะ...........................พวกพี่ๆไม่อยากทำร้ายผู้หญิง555555555555555555”
“โถ่นี่ถ้าน้องพิน น้องแพรยอมให้พวกพี่ๆหอมแก้วซะคนล่ะทีพี่ก็จะไม่ทำร้ายน้องหรอกจ้า”นายจอพูดเสริมขึ้น
“หุบปากของแกก่อนที่กรูจะมีน้ำโหมากไปกว่านี้น่ะ”
“โหดูพวกน้องๆสิจ๊ะ จะไปสร้าบ้านหรือจะไปตัดหญ้ากันแน่จ๊ะหัวใจพี่จะได้ตามไปได้ถูกทางน่ะจ๊ะ555555555555555555555”
“ฉันจะเอาปากแกไปทำที่ขัดโรงเท้าเดียวนี้แหละ..........ไอ้ชาติหมา”แพรพูดขึ้นด้วยความโมโห
“เฮยๆๆๆๆ..................พวกเราไม่อยากเอาเปรียบผู้หญิงว่ะ..........เอางี้พวกเรามาสู้กันแบบไม่ใช้อาวุธแล้วกัน”ฉลูพูดขึ้น
“ได้สิ...................... หุหุหุ”แพรตอบอย่างมีเลสนัย
ว่าแล้วเหล่าแก๊งจักราศีก็โยนมีดดาบของตน ลงไปยังคูน้ำที่อยู่ใกล้ๆ และพินก็วิ่งเข้าไปต่อยหน้านายสิง แล้ววิ่งด้วยความเร็วสูงขึ้นไปที่เสาที่อยู่ใกล้ๆแล้วตวัดตัวลงมาเตะอีกครั้งคล้ายหนังเรื่องเดอะเมทริกซ์ แต่นายสิงก็หลบได้ เนื่องจากนายสิงก็เป็นผู้ที่เชี่ยวชาญการต่อสู้ ไม่แพ้ใครเช่นกัน ส่วนแพรก็ตรงดิ่งไปเตะพวกที่เหลือ แต่ด้วยความเป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าจะแข็งแรงยังไงก็สู้แรงผู้ชายไม่ได้ ผลสุดท้ายแพรถูก เหล่าพวกจักราศีเตะจนลงไปนอนนิ่งอยู่กับพื้น ส่วนพินก็รีบเอาตัวไปบังแพรที่นอนอยู่ ซึ่งตอนนี้พินเองก็เจ็บตัวอยู่ไม่น้อย
“หยุดเดี๋ยวนี้นะเจ้าโจรใจทราม คิดจะเหยียดหยามกันรึอย่างไร”
“เฮย นึกว่าใครไอ้คุณชายนุ่มนิ่งนี่เองว่ะ ...................มึงคิดว่ากรูเป็ฯใครไอ้ปัญญาอ่อน.................ถึงคิดจะมาต่อกรกับกรู”
“ไอ้เจิดกลับบ้านไปเดี๋ยวนี้ ไปซิ!!!!”พินพูดขึ้น
“ไม่ครับผมจะไม่ทิ้งคุณพินและคุณแพรไว้อย่างนี่แน่ บรรเจิดคนนี้จะปกป้องคุณพินเองครับ”
“กลับไปซะที่นี่ไม่เหมาะกับคนอย่างมึง”พินพูดเพราะไม่ชอบให้ใครมาช่วยเหลือ และไม่อยากให้คนที่ไม่เกี่ยวต้องมาเจ็บตัวเพราะเธอ
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับผมพอจะมีทักษะทางนี้เล็กน้อยนะครับ”
ว่าแล้วคุณชายบรรเจิดก็วิ่งตรงเข้าไปยังที่ๆมีแก๊งจักราศียืนอยู่ ไม่เกินสามนาทีต่อมาคุณชายของเราก็กลายเป็นเจ้าชายนิทรานอนอยู่ที่พื้น พินวิ่งไปดูอาการของคุณชายบรรเจิด ที่ตอนนี้แทบมองไม่ออกแล้วว่าเป็นใคร พลางร้องไห้
“เพราะกรู..................กรูคนเดียวพวกแกถึงเป็นแบบนี้...............ขอโทษน่ะ”
“พินว่าไงเธอจะยอมทำตามเงื่อนไขที่เราเสนอไหม”
“งั้นแกฆ่าน่าจะง่ายกว่าน่ะ”
“พิน..................ไม่ต้องกลัวพวกเรามาแล้ว”สาวกพรรหญิงโหดปรากฏตัวขึ้นพร้อมถังใบหนึ่ง
“ซู่....................................” ฟางสาดน้ำในถังลงบนตัวพิน
“เหม็นได้ใจเลยว่ะเพื่อน”
น้ำนั้นเป็นน้ำเน่า ที่ตักมาจากคลองหลังโรงเรียนนั่นเอง และตอนนี้พินก็เริ่มกลายร่างเป็นซาดาโกะแล้ว
“ฮึฮึฮึ....................”พินหัวเราะด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัว พลางแผ่รังสีอำมหิต
“ย้าก....................................................โครม.............................”
พินหักเสาไฟฟ้าแรงสูงต้นที่มีเพียงเดียวในโรงเรียน พลางเอามือทุบที่หน้าอก อื่ม..............ใช่แล้ว...............ตอนนี้เธอกลายร่างเป็นคิงคองเรียบร้อยแล้ว...............อิอิอิ
เธอเหวี่ยงเสาไปรอบๆพลางร้อง
“ผัวๆๆๆๆๆๆ...................................”เพราะเธอเป็นคิงคองตัวเมีย ....................อิอิอิ
พินวางเสาลง
“ฮ่งๆๆๆๆๆๆๆๆ....................”เธอคุกเข่าและเริ่มเห่าเสียงดัง แล้ววิ่งสี่ขาอย่างรวดเร็วตรงไปที่เหล่าแก๊งจักราศี
แก๊งจักราศีตอนนี้ต่างพากันวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต แต่แล้วฉลูที่วิ่งช้าที่สุดก็โดนงับเข้าที่ก้นอย่างจัง
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย......................รอกูด้วยไอ้เพื่อนเวร”
พินยังไล่ล่าต่อไปราวกับว่าเธอคือหมาป่าผู้หิวโหย และแล้วเธอก็หยุดวิ่งแล้วหันกลับมาทางเหล่าสมาชิกพรรคของเธอ เธอเริ่มวิ่งอีกครั้งแล้วงับเข้าที่นิ้วของแพร
“ป๊อก...............................”เสียงเล็บแพรหักลง
แพรลืมตาขึ้นพร้อมมองที่เล็บของตัวเอง
“ไอ้พิน............................มึงตายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย......................!!!!”
ว่าแล้วแพรก็เหวี่ยงร่างของหมาพินออกไป ด้วยความที่แพรโมโหสุดขีดเธอจึงออกแรงเมกำลังแล้วร่างของพินก็ลอยไปติดที่ยอดเสาธง
คุณชายบรรเจิดลืมตาขึ้น มองไปรอบแล้วจึงพูดขึ้นว่า
“พวกนั้นหายไปไหนล่ะครับ”
“ก็นายจัดการไปหมดแล้วนี่”แพรพูดพลางยิ้มส่งหวานน่าประทับใจให้คุณชายบรรเจิด
“ผมบอกแล้วไงครับว่าผมเก่ง”คุณชายบรรเจิดยิ้มแบบอายๆส่งกลับให้แพร
“ฉันจะพานายกลับบ้าน”
“ครับ แต่คุณแพร ...................แล้วคุณพินล่ะครับ”
“ไปเล่นเป็นซุบเปอร์แมนอยู่มั่ง”
“แหมคุณพินเล่นเหมือนเด็กเลยนะครับ”
“อื่ม”แพรส่งยิ้มหวานบาดใจอีกครัง แล้วทั้งสองคนก็ขึ้นรถแท๊กซี่กลับบ้านไป
เช้าวันรุ่งขึ้น
“..............เจ้าคือทายาทคนต่อไป.....................”เสียงโทรศัพท์พินดังจนปลุกเธอที่ห้อยอยู่บนเสาธงตื่นจากภวังค์
“ใครว่ะ................”พินพูด-_-
“พ่อเองว่ะ......................นี่พินลูกหัดพูดคำหยาบตั้งแต่เมื่อไหร่กัน....................ฮื้อลูก”
“ขอโทษค่ะคุณพ่อ อย่าโกรธหนูน่ะค่ะ”
“ได้แต่ตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน...................พ่อหาหนูทั้งคืนเลยรู้ไหมลูก.....................”
“หนูอยู่บนเสาธงโรงเรียนค่ะพ่อ”
“ไม่ต้องมาโกหกเลยอยู่ที่ไหนตอนนี้ .............บอกพ่อมาน่ะ”
“หนูอยู่บนเสาธงโรงเรียนค่ะพ่อ...........................จิงๆค่ะ”-_-;;
“พินรู้ไหมว่พ่อไม่ชอบคนโกหก”
“ค่ะ...................หนูล้อพ่อเล่นค่ะ.....................ตอนนี้หนูอยู่ที่โรงเรียน...........หนูเพิ่งจะจัดนิทรรศการเสร็จค่ะ”
“จัดนิทรรศการเรื่องอะไรหรอลูก”
“เรื่องการคุยโทรศัพท์ยามที่เราอยู่บนที่สูงค่ะ”-_-;;;;
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น