ยัยมารร้ายกับนายหงุมหงิม

ลำดับตอนที่ #8 : น้ำเน่าที่รัก

กิฟฟี้ หญิงสาวที่เพื่อนๆขนานามว่า เงาะ หรืออีดำตับเป็ด ในบางที เนื่องจากสาเหตุสามประการคือ

1.เธอมีชื่อเล่นที่ไม่ควรมี เพราะเธอหน้าละม้ายคล้ายคนไทยโคราช(ไทยลาวแท้ๆ) แต่ทีชื่อฝรั่ง

2.เธอมีผมที่หยิหยักโศกฟูเป็นฝอยขัดหม้อ แต่มักปล่อยผมเพราะคิดว่าเธองามละม้ายคล้ายปู ไปรยา (ปูโลกเบี้ยวล่ะไม่ว่า อิอิอิ)

3.เธอมักชอบทำคัวให้มีชื่อเสียง ด้วยทุกวิถีทางที่มีอยู่ในสมองที่นับเส้นรอยหยักได้ของเธอ



และวันนี้เงาะก็ปล่อยผมสยาย และทาปากสีแดงเลือด ซึ่งมันทำให้เธอดูเหมือน.....................ปอบผีฟ้า ที่สั่งตรงมาจากวงบาซู เงาะเดินผ่านแก๊งจักราศี ด้วยความที่เธอได้ทาเรโซนา และใช้โซฟีชาเขียว ซึ้งทำให้เธอมั่นใจแบบไร้กลิ่นอันไม่พึงประสง และแล้วเสียงเพลงที่ไพเราะก็ดังขึ้นจากปากนับสิบของเหล่าแก๊งจักราศี



(เพลง.......มองของสุนทราภร์ หรือใครซักคนอะ................อิอิอิ)





“มอง.......... เธอหน้าเหมือนยักษ์ฉันจึงได้มอง....หากเธอไม่เหมือนฉันจะไม่มอง..................หากเธอไม่เด่นฉันจะไม่จ้อง.................ฉันจะไม่มองให้หนังตาเต้น............เพราะเธอสวยแจ่มดังอีเห็น.............ฉันแทบช๊อล์กตายเพราะใจเต้น..................หากไม่ได้เห็นฉันคงไม่มอง...................ไม่มอง..........มองเธอ.....................เธอสวยเหมือนยักษ์ฉันจึงได้มอง.................ต่อให้เทพีที่อยู่บนฟ้า .....................ต่อให้ไซซีที่โลกย่กย่อง................งหากเจอกันส่องต่อสองฉันว่าพระอินทร์ก็ต้องมองเธอ...................”



พร้อมทั้งหยักคิ้วหลิ่วตาทะเล้นทะลึ่งตึงตัง คล้ายเป็นโรคชักกระตุกทางตา....ส่วนเงาะก็ทำท่าเขินอาย สงใสว่ากระดูกทั่งในหูของเธอจะหายไป เพราะเธอเดินอมยิ้มจนแก้มแทบแตก ออกมาแล้วเห็นร่องเหงือกสีแดงสด



“เฮยเงียบทีได้ไหมวะ...............ไอ้สัตว์สิบสองตัว.................”พินพูดขึ้นแล้วหันมาพูดกับแพร



“แพรแหวนที่แกไปขายอะ.................แกขายไดไรว่ะ”



“ไม่เท่าไรว่ะ”



“เฮย..........!!!..............นี่แสดงว่าอีฟูมันเอาของปลอมมาหลอกพวกเราหรอ” -^-#



“เปล่าหรอก”-_-;;



“แล้วมันอะไรกันว่ะ..............ทำไมถึงขายน้อยว่ะ”



“เอ่อ..........................ไอ้พินแกว่ายนิสัยแกแปลกป่ะ”



“ไม่อ่ะมันเป็นนิสัยของคนธรรมดาทั่วไปอะ..............ทำไม”





“เอองั้นแกก็คงรู้น่ะว่าฉันเป็นเพื่อนที่ดีของแกและรักแกมาก”-_-;



“หงึกหงึก” (-_-)(__)(-_-)(__)



“แกว่าเพื่อนต้องมีอะไรที่คล้ายกันป่ะ”



“เออ.............เฮยแต่แกพล่ามอะไรอยู่ตั้งนานแล้วว่ะ......................ฉันถามว่าทำไมขายได้เงินน้อยว่ะห้าๆๆๆๆๆ...................................ไอ้แพร”



“เอ่อ........ไอ้พินคือฉัน...................เออชั้น...........................ทำไอ้โคตรเพชรที่อยู่บนแหวนหายอะ........................

............................แล้วก็เลยเป็นแหวนที่ไม่มีเพชรอ่ะ”



“อั้ง......อั่ง......อั่ง...........โดเรมอน.......อาอิ.....................................”อาเฮียร้องเพลงโดเรมอนพลางเล่นเขี่ยไพ่กับนายตุ๋ย............ซึ่งเป็นกิจรรมที่คนสองตัว เล่นกันมาตั้งแต่ปอสาม



“เงียบได้ไหมโว้ย..............นี่ถ้าแกไม่เงียบ................ฉันจะเดินไปกระสวกท้องแกด้วยมีดเล่มนี้”พินพูดพลางชูมีสปาต้าที่มีสติกเกอร์คิตตี้



“แล้วแกขายได้เท่าไรล่ะ”



“เออฉันไม่ได้ขายมันอะ..............แต่ฉันแลกเป็นอาวุธมาเลยอะ”-o-



“แล้วแกได้อะไรมาอะ”



“เอ่อ..........................................คือแกจำพี่รูปหล่อที่เราเจอเมื่อวานได้ป่ะ”



“เออ................แต่แกอย่านอกเรื่องได้ป่ะ”



“คือ.....................เค้าทำงานในร้านขายอุปกรณ์การช่างง่ะ...................แกรู้ปะ..........”



“ฉันถามว่าแกได้อะไรมา.........................!!!!!!.”



“ได้..................ถ้าแก......................เอ่อ........................อา......................เอ่อ.................อยากรู้ง่ะ”



“ไรล่ะ”



“ตะปู”



“ไอ้แพร.....................แกบอกฉันสิว่าฉันไม่ได้หูฟาดไป”-_-;;;

“แกก็รู้ว่าฉันปลื้มเค้าม๊ากมากน่ะ.....................แล้วมันก็จะทำให้เขาได้โบนัสอ่ะ” @o@



“นี่แกเห็นผู้ชายดีกว่าเพื่อนเรอะไอ้แพร”



“เปล่าน่ะแต่ฉัน..........ไม่ได้ซื้อแค่ตะปูอย่างเดียว.............แน่นอนว่าชั้นรักแกที่สูดดดดดดดด...................ดังนั้นฉันมีของที่แกต้องทึ่งมาอยู่แล้วล่ะไอ้พิน”



“อื่มนี่สิว่ะเพื่อนรัก”



“อ่ะฆ้อน................กรรไกรตัดหญ้า.............................เอ่อ..............................นี่ถุงมือ...................และสุดท้ายก็งอบไว้ใส่กันแดดจ้าอะ”@0@



“ไอ้แพรแกอยากตายก่อนวัยอันควรใช่ไหมห้า......................!!!.”



“เปล่าแต่ฉันแค่เป็นห่วงแกกลัวว่าแกจะดูไม่เหมือนสาวน้อยร่างบอบบางของคุณชายบรรเจิดน่ะ   อิอิอิ”



“ไอ้แพร..............แกตาย”ว่าแล้วพินก็วิ่งไล่แพรราวกับหมาบ้า แต่ทันใดนั้น



“จึก” ไม่ใช่ใครเลยนางมารใจโหดในชุดขาวของเรานั่นเอง เธอมีแหล่งพำนักอยู่ที่ห้องด้านล่างของห้องพิน............ดังนั้นเสียงเท้าของพินจึงสร้างความลำคาญให้กับเธอเป็นอย่างมาก ประมาณว่าขณะนี้เธอหัวรถไฟอยู่ที่หูและปากของเธอ ละมันกำลังพ่นควันที่ร้อนล่ะอุออกมา และก่อนที่ควันเหล่านั้นจะทำให้เธอตายเนื่องจากหายใจไม่ออก เธอจึงตัดสินใจสงบเสียงนั้นซะ



“พิน................จานทามไรอะ................แง้ๆๆๆๆๆ...................แกจะขึ้นสวรรค์ไม่ได้นะ......................แกยังไม่ได้คืนเงินค่าลูกอมที่แกกินไปเมื่อสามวันก่อนเลยอ่ะ..................แง้ๆๆๆๆๆๆๆ................ถ้าแกไปแล้วใครจะจ่ายแทนแกล่ะ”



“โถ่คุณพิน.................แม่ยอดรักสลักจิต สุดสวาทขาดใจดิ้น...........ระทนทวนระทาทำไม...................ทำไม................เจ้าถึงมาทิ้งพี่ไปทั้งที่เรายังไม่ได้อำลา”คุณชายบรรเจิดร่ำไห้เสียงดังโดยไม่อายใคร



“พิน................ต่อไปคงไม่มีใครบอกให้เราเงียบอีกแล้ว................ไม่นะพิน...............แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆ”แก๊งจักราศีพูดขึ้น



“ลาก่อนพิน..............ต่อไปฉันจะได้กินอิ่มซะที.................”นาย ก.



“เป็นสุขเป็นสุขนะโว้ย................หวังว่าต่อไปฉันจะได้ไม่เห็นซาดาโกะอย่างแกอีก”



“นี่.............!!!!พวกเธอเป็นบ้าอะไร...............ปัญญาอ่อนกันทั้งห้องเรอะ.................”



“หงึกหงึก”(-_-)(__)(-_-)(__)



“นี่ฉันแค่ฉีดยาสลบยัยคูโบต้านี่เท่านั้นเองนะ..............”



“โถ่จาน..............นึกว่าจานจะฉีดยาฆ่มมันซะอีกอะ”



“นี่พวกเธอเห็นชั้นเป็นคนใจร้ายไส้ระกำขนาดนั้นเลยหรอ”



“หงึกหงึก”(-_-)(__)(-_-)(__)



“ไอ้พวกนักเรียนหัวกลวงทั้งหลาย................พวกเด็กไม่มีสมอง...............พวกพ่อแม่ไม่สั่งสอน..............................................”



“หมับ”ขของนางมารร้ายในชุดขาวถูกบางอย่างจับ และถูกบีบอย่างแรง



“แกไม่ควรจะพูดถึงพ่อแม่คนอื่นอย่างนี่!!!!”พินลุกขึ้นมาในท่าทางของซามาร่า พร้อมจ้องไปที่นางมารร้ายในชุดขาว ด้วยดวงตาเบิกโพรง ที่เห็นว่าเป็นเส้นเลือดปูดโปนอยู่



“ว้ายยยยยยยยยยยย..................ธะ................ธะ..............เธอนี่มันตัวอะไรเนี้ย..............กรีด.........................................................!!!”นางมารร้ายในชุดขาวของเรากรีดร้องด้วยเสียงที่สะเทือนโสตประสาท พลางวิ่งอย่างรวดเร็วออกไปจากห้อง



“ตึ้ง” ร่างพินล้มลงกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง จนสร้างรอยแยกบนพื้นห้องเรียนเป็นแนวยาวสามเมตร



“คุณพินครับ.................คุณพินเป็นอะไรไปครับ..................คุณแพรครับเราจะทำอย่าไรดีครับ”



“ปล่อยมันไว้อย่างนั้นไม่ก็.......................................”



“ก็อะไรครับคุณแพร..............ถ้ามันจะเป็นสิ่งที่ผมจะทำเพื่อนคุณพินผมทำได้ทั้งนั้นล่ะครับ”



“โอ้ยยยยยยยยยยยยโคตระเลี่ยนเลยว่ะ.................จะอ้วก”แพรพูดพลางลุกขึ้นเดินออกไป



“คุณแพรจะไปไหนครับ”



“ไปขี้..................!!!....................จะไปด้วยหรอไอ้งั่ง”



ซักพักแพรก็เดินกลับมา ซึ่งเธอเดินมาถึงหน้าห้องพร้อมกับที่เสียงออดบอกวิชาพละดังขึ้น



แพรเดินเข้าไปที่ร่างของพิน แล้วเหวี่ยงร่างของพินไว้ที่หลัง



“คุณแพรจะพาคุณพินไปไหนหรอครับ”



“ระเบียง”-_-



“คุณแพรจะพาไปที่นั่นทำไมหรือครับ”



“โยนมันลงไป”ว่าแล้วแพรก็เหวี่ยงร่างของพินลงไปยังด้านลาง แล้วหันมานั่งตะไบเล็บอย่างสบายอารมณ์เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น



“คุณพิน..............................................................คุณแพรฆ่าคุณพินทำไมครับ...................แง้ๆๆๆๆๆๆ.................................ทำไมกันครับ.....................ฮือๆๆๆๆๆ”



แพรแหงนหน้าที่สวยดังนางแบบแต่แฝงความน่ากลัวไว้ขึ้นมามองคุณชายบรรเจิด แล้วเธอก็ลุกขึ้นมาจันคุณชายบรรเจิดไปห้อยต่องแต่งอยู่ที่ระเบียง



“แง้ๆๆๆๆๆๆๆฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆผมกลัวนะครับคุณแพรอ้า..................แง้ๆๆๆๆๆๆๆ.....................อย่าฆ่าผมนะครับคุณแพรผมกลัวอ้า..........................แง้ๆๆๆๆๆ”T_T



“ชะโงกหน้าลงไป๊......................!!!.”-^-***



คุณชายเห็นคุณพินลอยอยู่ในน้ำ ท่ามกลาวมวลหมู่ฟองอากาศที่ผุดขึ้นมาจากคลองที่ส่งกลิ่นที่ทำให้คนที่เดินไปมาแถวนั้นสลบเหือกไปในทันที ถ้าไม่ใส่หน้ากากกันแก๊สพิษอย่างดี มองไปมองมาแล้ว ภาพคุณพินตอนนี้ช่างเหมือนหมาเน่าที่ตายขึ้นอืดมาแล้วสามวันลอยมาตามคลองน้ำเน่า



ว่าแล้วหนังตาของพินก็เริ่มกระดิกปริ้บๆ เหมือนตุ๊กตาชาร์กี้ตอนที่กำลังดีใจที่ได้ฆ่าคน!!!!!หุหุหุ และแล้ว



“เหม็นโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย.................ไอ้แพรแกโยนชั้นมาที่นี่ทำไม”



“ฉันว่าที่ตรงนั้นมันเหมาะกับแกว่ะ   เพราะแกจะตื่นตัวเสมอเมื่ออยู่ในของพวกนั้นอ่ะ”



“ไอ้แพรแก........................!!!!!!.................................แต่แก.พูดจิงว่ะ เหอะๆๆๆๆๆๆๆๆ....................................”ว่าแล้วพินก็แหวกว่ายเล่นน้ำในคลองน้ำเน่าอย่างสบายใจ    สภาพเธอตอนนี้มีสาหร่าย ตะไคร่ จอก แหนติดตามผมเธอเต็มไปหมด มองไปแล้วตอนนี้เธอก็คือพลายทะเลดีๆนั่นเอง



“แม่ผี.!!!!....................แง้ๆๆๆๆๆ”เด็กที่เดินมากับแม่ร้องไห้เสียงดังเมื่อเห็นพินในสภาพพลายทะเล



“หุบปากเน่าๆของแกซะไอ้เปี้ยก...........!!!!”



“ไอ้พินแกอย่าว่ายให้มันนานเลยว่ะ...................บอกตรงๆน่ะ.....ชั้น..สงสารคนที่เดินผ่านไปผ่านมาง่ะ”



“เออ...............งั้นแกกับพวกไปรอชั้นที่เดิมก่อนที่จะไปตีกับไอ้สิบสองสัตว์”



“อื่ม”