คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : โรคประหลาด ภาค 1
Chapter 2
จากความเดิม เมื่อชาติที่แล้ว
..........
.........
........
.......
......
.....
....
...
..
.
“เอะอะอะไรกันแต่เช้าเนี่ย”
เอาล่ะ เรามาเข้าสู่ยุคปัจจุบันกันดีกว่า (แค่นี่?)
ทางฝั่งชินเซนงุมิ ::
“ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ต่อไป เจ้านั่นต้องกลายอย่างว่าแน่ๆ” กอริพูด
“นั่นน่ะสิ ปล่อยไว้แบบนี้ อาการก็ยิ่งทรุดหนักลงเรื่อยๆ” มายองพูด
“คงต้อง............”
กลับมาดูทางฝั่งร้านรับจ้างสารพัดกันบ้างดีกว่า
“โอ้ย....ปวดหัวชะมัดเลยแฮะ” กินโทกิเจ้าของร้านรับจ้างสารพัดพูดขึ้นพร้อมทั้งเอามือกุมขมับ
“สงสัย เมื่อคืงลื้อคงดื่มหนักแน่ๆเลยน่ออากินจัง” คางุระพูด
“มันต้องไม่ใช่แน่ๆเลยล่ะครับ ดูสิเลือดอาบหัวเชียวนะนั่น มันไม่ใช่แค่การดื่มธรรมดาๆแล้ว” ชินปาจิทำหน้าตกใจที่เห็นเลือดจากหัวกินโทกิ
“หือ ไหนล่ะ ไม่เห็นมีเลยแฮะ” กินโทกิกวาดสายตามองหาเลือดไปทั่วๆห้อง
“ก็มันอยู่บนหัวของคุณไงลล่ะครับ ไอ้คุณกิน” ชินปาจิตะโกนลั่น
“สงสัย คงเป็นเพราะโคงไฟคริตตันหล่งใส่แน่เลยน่อ” คางุระพูดแบบทำน้าไม่รู้ไม่ชี้
“มันใช่ที่ไหนกันล่ะ บ้านเก่าๆแบบนี้ เงินก็ไม่มีแบบนี้ แล้วมันจะมีโครมไฟคริตตันได้ไงล่ะ” ชินปาจิเถียงคางุระ
“ผิดแล้วล่ะ คริตตันน่ะ มันไม่ใช่โครมไฟหรอกมันเป็นน้ำดื่มตั้งหากล่ะ” คราวนี้กินโทกิเถียงกลับบ้าง
“ไม่ใช่นะครับคุณกิน ไม่ใช่แล้ว คางุระจังด้วย บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ชินปาจิเถียงกลับซึ่งคนเขียนเองก็ขี้เกียดพิมพ์เช่นกัน เราจึงข้ามช่วงนี้กันดีกว่า
“อั้วว่า อั้วพาอาซาดาฮารุ ไปเดิงเล่งลีกว่า” พอชินปาจิพูดจบ คางุระก็พาซาดาฮารุออกไปเดินเล่นทันที
ณ สวนสาธารณะ
“อาซาดาฮารุ ลื้อว่า ความฝันของอั้วจะเป็นจริงมั้ยน่อ” คางุระถามสุนัขของตน
“โฮ่งๆๆๆๆๆ” ซาดาฮารุเห่า (รู้แล้วเฟ้ย!)
“เอ๋ ลื้อเห่าอะไรหรอน่อ” คางุระถาม
“โฮ่งๆๆๆๆๆๆ” ซาดาฮารุเห่าเหมือนเดิม แต่พอคางุระเงยหน้าขึ้นมาก็....
ฉึก!
“หึ หึ”
ทางด้านชินเซนงุมิ
“แย่แล้วล่ะครับ หัวหน้าคอนโด้ ท่านรองหัวหน้า” เสียงลูกน้องวิ่งเข้ามาในห้องประชุมดังขึ้น
“มีอะไร” คอนโด้ถาม
“คือ.........หัวหน้าหน่อยหนึ่ง โอคิตะ โซโกะ หลุดครับ”
ดีจ้าผู้อ่านทุกท่าน เป็นไงกันบ้างเอ่ย ขอโทษทีน้าที่ไม่ได้อัพซะนาน พอดีขี้เกียจน่ะ ฮ่าๆๆ แต่ทุกคนคงไม่ลืมเรื่องนี้ไปแล้วล่ะสินะ ดีใจจัง งั้นขอตัวก่อนนะทุกคน บาย
ความคิดเห็น