ตามหา...ลมหายใจ { kihae }

ลำดับตอนที่ #2 : ตามหาลมหายใจ / 2 = การกลับมา

ณ  ประเทศเกาหลี

เชิญด้านในก่อนฮะ

เสียงละลายใจของใบหน้าหวาน  ผู้เป็นเจ้าของร้าน

เอยต้อนรับลูกค้า  ที่แวะเวียนเข้ามา ซึ่งเป็นกลุ่มวัยรุ่นที่นิยมมาสังสรรกัน

ส่วนหนึ่งก็อาจจะเป็นเพราะติดใจในรสชาติของไอศครีม ขนมเค้ก และของหวานต่าง ๆ

แต่สำหรับบางส่วนอาจจะเป็นเพราะติดใจใบหน้าหวานของเจ้าของร้าน

ที่หวานไม่แพ้ของที่ป้อนเขาไปในโพรงปาก 

จึงไม่เป็นที่น่าแปลกใจนัก  ที่ร้านนี้จะกลายเป็นร้านที่มีชื่อเสียงมากในย่านนี้

ใครที่ได้ผ่านมาแถวถนนนัมดง  นั้นจะต้องมาที่ร้านนี้ไม่งั้นจะถือว่ามาไม่ถึง หัวใจของนัมดง

ร้านนี้เปิดตั้งแต่สี่โมงเย็นถึงเที่ยงคืน

ช่วงค่ำจะเป็นช่วงเวลาที่ร้านเนืองแน่น

เพราะคับคลั่งไปด้วยคู่รักที่มักจะพากันมาดื่มด่ำของอร่อยบวกกับแสงจันที่สาดส่อง

เข้ามาในร้านช่วยเพิ่มบรรยากาศที่คลุกเคล้าอบอวนไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยาย

เป็นคำพูดได้ เพราะบรรยากาศในร้านนั้นช่างบรรจงเสกสรรค์เนรมิตให้ตกอยู่ในภวังค์แห่งรัก

ที่ยากเหลือเกินสำหรับการห้ามใจที่จะไม่ให้กลืนกินคนที่อยู่ตรงหน้าตามของหวาน

ที่กำลังถูกกลืนกินอยู่นั้น

* กล่าวว่าแม้กระทั่งหน้าหนาวที่อากาสหนาวเหน็บ

แต่ก็ยังไม่สามารถทำลายบรรยากาศที่อบอุ่นนี้ได้เลย *

****

                สนามบิน  ประเทศเกาหลี

ท่ามกลางผู้คนมากมาย

แต่หนึ่งในนั้นก็สามารถเป็นจุดเด่นที่สะดุดสายตาได้ง่าย

ด้วยผมดกดำ  ตาคมโต จมูกเป็นสัน ปากหยักได้รูป กับรูปร่างที่เหมือนภาพวาด

ยิ่งสวมใส่เสื้อผ้าที่แค่มองก็พอจะรู้ว่าคงแพงลิ่ว  ก็ยิ่งทำให้น่าหลงใหล

จึงไม่แปลกที่สาวน้อยสาวใหญ่  แทบจะไม่อยากละสายตาไปจากชายหนุ่มคนนี้เลย

ชายหนุ่มสาดส่องสายตามองหา  คนที่พ่อของเขาส่งให้มารับ

และเขาก็เห็นใครคนหนึ่งที่กำลังมุ่งเดินตรงเข้ามาที่เขา

*

*

*

*

เออ...คุณคือ...คุณคิบอมใช่ไหมครับ ?

คิบอม  -  ใช่  … นายเป็นใคร ?

ผมชื่อ  ยุนโนครับ 

ผมคือคนที่คุณท่านสั่งให้มารับคุณคิบอม และคอยดูแลตลอดเวลาที่คุณอยู่ที่นี่

ผมจะพาคุณไปบ้านพักที่ได้จัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วตามคำสั่งของคุณท่าน

เพื่อให้คุณคิบอมได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ 

แล้วพรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปพบหุ้นส่วนบริษัทและประชุมเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้น

หยุด !  -  คำพูดของคิบอม  ทำให้คนที่กำลังอธิบายอยู่นั้นชะงักในทันที

นายกับคุณท่านกะจะไม่ให้ฉันหายใจเลยใช่ไหม ?

ฉันจากเกาหลีมาต้องนาน  อยากจะดูความเปลี่ยนแปลงซักหน่อย  พาฉันไปที

คำพูดที่เหมือนจะขอร้องแต่มันคือการออกคำสั่งที่ยุนโนไม่สามารถปฏิเสธได้

แต่ว่าพรุ่งนี้คุณคิบอมจะต้องเริ่มทำงานเลยนะครับ

จะไม่พักผ่อนก่อนเหรอครับ  อยู่บนเครื่องมานานผมเกรงว่าคุณคิบอมจะ

คำพูดหยุดอยู่แค่นั้นเพราะอีกคนได้พูดแทรกขึ้นมาก่อน

ฉันมีความรับผิดชอบพอนะยุนโน คนพูด พูดพร้อมกับส่งสายตาพิฆาตรไปให้ 

นั้นก็ตรงลงครับ ... คุณคิบอมอยากไปไหนหละครับ

นายว่าที่ไหนน่าเที่ยวหละ

นายคงต้องแนะนำแล้วหละ  เพราะฉันก็จากเกาหลีไปนานเห็นทีคงต้องให้นายจัดการ

แล้วก็เอาที่มีของอร่อยด้วยนะ  เพราะตอนนี้ฉันเริ่มหิวแล้ว

คนที่รับฟังอยู่ได้แต่พยักหน้าน้อย ๆ อย่างเข้าใจ

*

*

*

*

ณ  ร้านของหวาน ของใบหน้าหวาน

แจจุง – คนหน้าสวยรุ่นพี่ที่ด๊องนับถือ

เพราะไม่ว่าน้องคนนี้ต้องการอะไร หรือมีปัญหาอะไร

ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่แจจุงคนนี้จะไม่ยื่นมือเข้ามาช่วย

พี่แจจุงฮะด๊องฝากร้านแป๊บนึงนะฮะ กะว่าจะไปซื้อของใช้ซักหน่อยใกล้หมดแล้วอะฮะ

จ๊ะ...เดียวพี่ดูร้านให้เองหนูด๊องไม่ต้องห่วงนะเดินซื้อของให้ถูกใจหละ

แจงจุงเดินมาหอมแก้มน้องรักหนึ่งที  ก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะเดินหน้าบานออกจากร้านไปอย่างสบายใจ

นานๆทีที่เขาจะได้ออกมาเดินแบบนี้ 

เพราะที่ร้านยุ่งมากและไม่มีใครค่อยตอนรับลูกค้า

แต่วันนี้คนหน้าสวยมาช่วยที่ร้านแถมยังเอาหน้าสวยๆมาช่วยเรียกคนเข้าร้านอีก

ต้องรีบใช้โอกาสนี้แหละออกมาซื้อของเพราะไม่ได้หากันได้บ่อย ๆ

ปกติแจจุง พอเลิกเรียนปุบก็ต้องมีหนุ่มหล่อนามว่า ยุนโน ค่อยมารับตลอด  
เพราะกลัวว่าหนุ่มๆจะมายุ่งของรักของห่วงของเขาแค่สายตาก็ยังไม่อยากให้มอง

แต่สงสัยวันนี้จะต้องมีงานด่วนแน่เลย  เห็นพี่แจจุงบอกว่าต้องไปรับลูกเจ้าของบริษัท

ที่พึ่งมาจากอเมริกา  เลยต้องให้พี่แจจุมารอที่ร้านก่อน 

เฮ้อ   เสียงถอนหายใจของใบหน้าหวานเมื่อนึกถึงคำว่าอเมริกา 

ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ 

อยากรู้จังว่าคนคนนี้จะรู้จักคนที่เขาคิดถึงอยู่ตลอดไหมนะ

.................................

**** ด้านคิบอม ****

เออ ...#  นั้นเราไปแถวถนนนัมดงกันนะครับคุณคิบอม  แถวนั้นของขายเยอะมากเลยและก็มีร้านไอศกรีมอร่อยมากด้วยครับ ( เข้าทางยุนเลยจะได้ไปหาแจสุดที่รัก555555 )

อืม

ตกลง...

*******************

ตลอดทางที่เดินมาใบหน้าหวานยิ้มตลอดในหัวก็คิดแต่ว่าจะซื้ออะไรดีนะ

ไอนี่ก็อยากได้ไอนั่นก็อยากได้  จนระหว่างเดินไม่ได้มองรถที่กำลังวิ่งมาด้วยความเร็ว

เสียงรถเบรก  ดังมากเพราะเป็นการเบรกกะทันหันด้วยการเยียบเบรกจนสุด  ทำให้คนที่กำลังข้ามถนนด้วยความเหม่อลอยนั้นตกใจสุดขีด ล้มตัวก้มหน้าลงกับผืนตัวสั่นไหวด้วยความกลัว

 ชายหนุ่มก้าวลงมาจากรถด้านคนขับรีบลงมาดูคนที่ล้มลงอยู่กับพื้น

คุณ ...  ชายหนุ่มเรียกคนตัวเล็กที่นอนหมอบตัวสั่นอยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกคุ้น 

จึงค่อยๆจับใหล่ทั้งสองข้างเพื่อพยุงให้คนตัวเล็กลุกขึ้น

เฮ้ย  ...  เสียงชายหนุ่มตะโกนสุดเสียงด้วยความตกใจเพราะคนตรงหน้าไม่ใช่ใครอื่น

เป็นน้องของคน  ที่คนรักของเขารักมากนั่นเอง

หนูด๊องเป็นอะไรมากรึเปล่า

ดงเฮค่อยๆลืมตาเพราะคุ้นกับเสียงของคนที่เรียก

พี่ยุน  เองเหรอฮะ

ดงเฮพูดด้วยเสียงที่ยังสั่นอยู่นิดๆ

ผมไม่เป็นไรหรอกฮะแค่ตกใจนิดหน่อย 

ว่าแต่พี่ยุนกำลังจะไปหาพี่แจจุงเหรอฮะ

ใช่แล้วหละ

กะว่าจะพาลูกเจ้าของบริษัทที่พี่ทำงานอยู่  ไปกินของอร่อยที่ร้านดงเฮพอดี

เหรอฮะ

เห็นพี่แจงจุงบอกว่าเขาพึงมาจากอเมริกาแล้วเขาอยู่ไหนหละฮะ

ด้วยรถคันหรูที่ติดฟิลม์ดำทำให้คนภายนอกไม่สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ภายในได้ 

และเสียงภายนอกก็ไม่สามารถเร็ดรอดเข้าไปได้ทำให้คนที่อยู่ในรถไม่รับรู้เลยว่า

ข้างนอกกำลังเกิดอะไรขึ้นเพราะมัวแต่สนใจเอกสารในมือที่จะต้องเขาประชุมในวันพรุ่งนี้

เออ  หนูด๊องกำลังจะไปไหนเหรอ  จะกลับร้านเลยไหม

ขึ้นรถไปด้วยกันเลยสิพี่กำลังจะไปที่ร้านพอดี

ไม่ดีกว่าฮะ  ผมเกรงใจเดียวคนที่อยู่บนรถเขาจว่าพี่ยุนเอา

แล้วผมก็ไม่ได้เป็นอะไร  พี่ไม่ต้องห่วงหรอกฮะ

ผมกะจะไปซื้อของซักหน่อย  พี่ไปก่อนเถอะครับ

อืม   ...  ได้นั้นเจอกันที่ร้านนะเด็กดื้อ

ฮะ  เสียงตอบของใบหน้าหวานที่กำลังมองตามพี่ชายที่กำลังเดินไปที่รถที่มีใครคนนึงนั่งอยู่ข้างใน

เกิดอะไรขึ้น ?  คนที่นั่งรออยู่บนรถถามคนที่พึ่งเข้ามานั่งที่คนขับ

ไม่มีอะไรหรอกครับพอดีผมเจอน้องที่รู้จักน่ะครับ

งั้นเหรอ... นั้นรีบไปเถอะฉันหิวแล้ว

ครับ

ไม่นานนัก รถคันหรูก็แล่นมาหยุดอยู่ที่ร้านหนึ่ง

ที่มีคนเดินเข้า ออกตลอดเวลา

ถึงแล้ว  เชิญครับคุณคิบอม  เสียงของคนที่ขับรถมาตลอดทางเอ่ยขึ้น

คิบอมก้าวเข้ามาในร้าน  ตาคมกวาดสายตามองบรรยากาศในร้าน 

ที่แค่มองก็ทำให้นึกถึงใคร คนนึงอย่างน่าแปลกใจ 

ภายในร้านที่มีแต่รูปปลา ที่คนที่เขานึกถึงนั้นชอบมันมาก

คิบอมเดินเข้ามาในร้านจนมาหยุดอยู่ที่โต๊ะ  มุมหนึ่งของร้านที่มีรูปแหวนคู่รัก

ที่เปรียบเสมือนคำมั่นสัญญา

คิบอมนั่งลงตรงนั้นด้วยใจที่ไม่อยู่กับตัวในหัวก็คิดถึงแต่คำสัญญาเมื่อวัยเด็กที่เขาไม่เคยลืม
คิบอมนั่งสักพักจนของที่สั่งมาหมดแล้วตอนนี้

*

*

*

แจจ๋า  เดียวอยู่นี้ก่อนนะครับ

ผมไปส่งคุณคิบอมก่อนแล้วจะรีบมารับนะที่รักของยุน

ไปเถอะฮะผมรอได้  และด๊องก็ยังไม่กลับมาเลยผมต้องรอให้น้องกลับมาก่อน

ยุนก้มลงจูบคนรักก่อนจะก้าวออกจากร้านตามคนที่เดินนำออกไปก่อน

หลังจากที่รถหรูกำลังแล่นออกจากหน้าร้าน ซึ่งเป็นเวลาที่ใบหน้าหวานเดินสวนมาพอดี

คิบอมรู้สึกได้ถึงรอยยิ้มที่คุ้นเคย  เขามองมันจนหน้าหวานนั้นเดินผ่านรถของเขาไป

หยุดรถก่อน  ***  เสียงของผู้เป็นนายสั่ง

พร้อมกับสองขาที่ก้าวลงจากรถ  หวังจะให้ทันคนที่อยู่ในสายตา

แต่เมื่อลงมา ก็พบว่ารอยยิ้มตรึงใจเมื่อสักครู่ได้หายไปแล้ว

หรือว่าเราจะคิดถึงมากไป  คิบอมพูดกับตัวเองก่อนจะก้าวขึ้นมานั่งที่ของตน

ณ  ร้านของใบหน้าหวาน

หลังจากเดินเข้ามาในร้าน  พร้อมของที่ซื้อมาแบบประมาณว่าอยู่ได้อีกหลายเดือน

เสียงใสกล่าวทักคนที่เฝ้าร้านให้

พี่แจฮะ แล้วพี่ยุนหละฮะ  เห็นบอกว่าจะพาใครมาด้วยไม่เห็นมีเลยอะ

อ๋อ... เพิ่งไปเมื่อกี้เอง สวนกับหนูด๊องเลยแหละ

เห็นบอกว่าเป็นลูกเจ้าของบริษัท  หล่อมากเลยนะน่าเสียดายที่ด๊องมาช้าอะ

แต่ยุนบอกว่าจะพามาใหม่  ชื่อ คิบอมมั้ง

“ คิบอม ”   เสียงใสของใบหน้าหวานอุทานออกมา

ทำให้คนที่กำลังพูดอยู่นั้นตกใจว่าตัวเองพูดอะไรผิดไปรึเปล่า

มีอะไรรึเปล่าด๊อง  ผู้เป็นพี่ถามด้วยความตกใจ เพราะไม่เคยเห็นน้องรัก  เป็นแบบนี้มาก่อน

เปล่าฮะ  ไม่มีอะไร  เดียวผมขอเอาของไปเก็บก่อนนะฮะ

ร่างบางเดินเข้ามาข้างในร้านด้วยของเต็มสองมือ  แต่ในหัวนั้นคิดอยู่ตลอดกับสิ่งที่พึ่งได้ยินมา

ปากเล็กขยับพูดกับตัวเอง 

คิบอม   

คิบอม

คิบอมเหรอ

ฉันคิดถึงนายจัง

จะใช่คนเดียวกันรึเปล่านะ

แล้วถ้าใช่นายยังจะจำฉันได้ไหมนะ

ยังจะจำคำสัญญาได้ไหม.........................เจ้าเด็กขี้แย ( คือด๊องนึกถึงตอนบอมยังเป็นเด็กอะ )

                                                         รูปไว้ให้จิ้นอะคะ ร้านของด๊องอะ

ฝากติดตามด้วยนะค่ะรักทุกคนนะ

ช่วยโหวตและเม้นท์ด้วยนะค่ะจุ๊บๆๆ