ตามหา...ลมหายใจ { kihae }

ลำดับตอนที่ #1 : ตามหา...ลมหายใจ/1

แฟ้มเอกสารจำนวนมากถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะที่มีป้ายบอกตำแหน่งรองประธานบริษัทคิมกรุ๊ป 
ซึ่งเป็นทายาทคนเดียวของบริษัท  สาขาใหญ่ที่อเมริกา

ภายในห้องสี่เหลี่ยมภาพชายหนุ่มที่ได้รับมอบหมายให้รับหน้าที่ดูแลงานตรงหน้าก้มหน้าก้มตาจัดการ
กับกองเอกสารบนโต๊ะอย่างอย่างมุ่งมั่น เขาเป็นคนเก่งในทุก ๆ ด้านจนเป็นที่ยอมรับและชื่นชมของบรรดาผู้บริหารในวงการเดียวกัน ด้วยความที่อายุยังน้อย แต่ความสามารถนั้นไม่ได้น้อยตามอายุแต่อย่างใด ท่านประธานบริษัทจึงไว้ใจให้เขาดูแลในทุก ๆ ด้านเพราะเชื่อในความสามารถและก็เป็นที่ภูมิใจอย่างยิ่งเพราะงานชิ้นใหญ่ ๆ หลาย ๆ ชิ้นที่เคยมอบหมายให้ลูกชายคนเดียวได้ดูแลก็ผ่านไปได้ด้วยดีและเป็นที่ชื่นชมแก่ลูกค้าที่เขามาร่วมหุ้นหรือใช้บริการโครงการใหญ่ ๆ ให้บริษัทเขาได้ดูแล และมักจะกลับมาใช้บริการอีกครั้งเพราะความสามารถของลูกชายคนเดียว

ผู้ที่จะต้องเป็นผู้สืบทอดดูแลบริษัทของเขาต่อไป

ก๊อก ๆ ๆ 

เสียงเคาะประตูหน้าห้องของรองประธานบริษัทดังขึ้นพร้อมกับการก้าวเขามาของท่านประธานบริษัท

คิบอม  เสียงผู้เป็นพ่อเรียกชื่อลูกชายทำให้ผู้ที่ก้มหน้าก้มตาอยู่กับเอกสารกองโตบนโต๊ะทำงานนั้นค่อย ๆ เงอยหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียกของผู้เป็นพ่อ

ผู้เป็นพ่อนั่งลงตรงที่รับรองแขกพร้อมกับการก้าวเดินมาของลูกชายซึ่งแค่มองก็พอจะรู้ว่าผู้เป็นพ่อต้องมีเรื่องที่ต้องคุยกับเขาอย่างเป็นเรื่องเป็นราวแน่ ๆ

คิบอมนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับผู้เป็นพ่อ พร้อมกับถามถึงเรื่องที่พ่อต้องการจะคุยกับเขา คือบริษัทย่อยที่เกาหลีกำลังมีปัญหาพ่อไม่รู้จะส่งใครไปจัดการดีครั้นจะไปเองก็ห่วงภรรยาหรือถ้าจะพาไปด้วยก็เกรงว่าจะไม่มีเวลาดูแลเพราะต้องจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้น พ่อจึงคิดว่าจะมาปรึกษาลูกว่าถ้าพ่อจะให้ลูกไปดูแลที่นั้น ลูกจะว่าอย่างไงแต่พ่อไม่บังคับลูกนะถ้าลูกไม่อยากไปพ่อก็จะส่งพนักงานที่มีความสามารถไปดูแลแทน

คำพูดของผู้เป็นพ่อทำให้คิบอมหัวใจเต้นแรงราวกับว่ามันกำลังจะกระโดดออกมา  ไม่ใช่เพราะเขากลัวแต่อย่างใดที่จะต้องไปเกาหลี แต่การที่จะได้กลับไปนั้นทำให้เขานึกถึงใครคนนึงที่เขาจากมานานแต่ไม่เคยมีสักวินาทีที่เขาจะลืมคน ๆ นั้นไปได้เลย

ภาพการนิ่งของคนตรงหน้าทำให้ผู้เป็นพ่อคิดว่าการที่เขามาพูดเรื่องแบบนี้กระทันหันอาจจะทำให้ลูกลำบากใจก็เป็นได้  เขาเรียกชื่อคิบอมแต่ก็มีเพียงเสียงเงียบกับการนิ่งของคนที่ถูกเรียก  คิบอม  คิบอม  ผู้เป็นพ่อเรียกชื่อลูกชายของตนซ้ำ ๆ  พร้อมกับการสะดุ้งของคนตรงหน้าเล็กน้อย  เขาไม่รู้หรอกว่าคนเป็นพ่อได้พูดอะไรกับเขาบางเพราะตอนนี้ร่างการของเขามันสั่งการให้ลืมทุกอย่างเพียงแต่ให้นึกถึงคนที่ตราตรึงอยู่ในหัวใจเขาคนเดียวเท่านั้น 

พ่อครับผมจะไปดูแลบริษัทที่เกาหลีเอง ผมจะไปเอง  คนเป็นพ่อเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกพูดออกมาก็ต้องตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยินดีที่ลูกตอบตกลงเพราะนั้นหมายถึงปัญหาจะต้องถูกคลีคลายเรียบร้อยเพราะเขาเชื่อในฝีมือของลูกชายของตน 

นั้นลูกก็เตรียมตัวให้พร้อมแล้วกันนะส่วนเรืองตั๋วเครื่องบินพ่อจะให้เลขาจัดการอย่างเร็วที่สุด 
หลังจากพูดจบผู้เป็นพ่อก็เดินออกไปจากห้องทันที

ถึงเวลาแล้วสินะกับคำสัญญา ผมยังจำมันได้เสมอ

ผมจะกลับไปแล้วนะ

ผมจะกลับไปทวงสัญญา

ไม่ว่าคุณอยู่ไหน

ผมจะต้องตามหาคุณให้เจอ

ลมหายใจของ คิม คิบอม ... ลี ดงเฮ

ช่วยโหวตและเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ

รักทุกคนนะ  ขอบคุณคะ