[ Fic naruto ] Love Island เกาะร้าง พิสูจน์รัก♥

ตอนที่ 9 : Chapter 7 : การทำอาหารของเหล่าคุณชาย

 

Writer Talk

‘’อือ’’

 ซากุระครางออกมาจากบนที่นอน ก่อนจะสะดุ้งตื่นลุกอย่างรวดเร็ว เมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่

‘’ทำไมเราถึงนอนอยู่ล่ะ !!! O_O ไม่จริง อิทาจิทำอะไรเราหรือเปล่าเนี่ย หรืออย่างอื่นแต่เสื้อผ้าก็อยู่ครบนิ
ว้าว !! *O* ฟ้าใสแล้ว ฝนไม่ตกแล้ว J’’ 

ซากุระพึมพำอยู่บนเตียง พรางมองท้องฟ้า ที่มันใส แล้วหันหลับมาที่ห้อง อิทาจิไม่อยู่ ทำไมนะ คนแบบนั้นถึงมีไออุ่นได้/// แอบเขินยังไงไม่รู้ ให้ตายสิ !  แล้วไอ้ผ้าขนหนูที่วางอยู่ข้างตัวเธอที่มันอะไรเนี่ย

แอ๊ดดด !!!

ซากุระตัดสินใจเดินออกไปนอกห้อง ทำไมมันเงียบจัง จะว่าไปบ้านนี้อยู่กันแค่ 5 คนเองนี่นา เป็นเรื่องปกติล่ะมั้ง…

‘’กลิ่นอะไร หอมๆ ไหม้ๆ ?’’
ซากุระเดินลงบันได ก็ได้กลิ่นแปลกๆออกมาจากห้องครัว เธอจึงตัดสินใจแอบดูอยู่ข้างนอกห้องครัว……….

‘’.โธ่ !! คุณอิทาจิครับ !! ถ้าคุณทำแบบไม่ละเอียดแบบนี้ คุณซากุระอาจจะกิน แล้วติดคอตายได้นะครับ !! L ‘’

 ซาโซริที่ยืนบ่นอิทาจิหันผัก..

‘’อะไรวะ !!  ก็ให้ไอ้ กาอาระมันหั่นเองดิ ให้มันไปหุงข้าว ชาตินี้จะได้กินไหม !!! ‘’

‘’ได้ยังไงล่ะครับ !!! คุณกาอาระเขาทำข้าวต้มได้เพราะเขาหุงข้าวเป็นนี่ครับ !! ขืนถ้าให้คุณกาอาระหั่นผักผมว่า เราคงได้กินน้ำผักแทนล่ะครับ’’

‘’ยุ่งยากจังวะ !!! = = !! แล้วไข่ล่ะ ใครทอด ‘’

‘’ฉันเองทำไม - - ‘’

ซาสึเกะพูดก่อนจะตอกไข่ใส่ถ้วย

‘’ชิ ! นี่พวกแกสลับกันทำงั้นรึ  แต่ก็ดี ถ้าเกิดให้แกหุงข้าว มันอาจจะระเบิดครัวเลยก็ได้’’

อิทาจิแอบหยอกซาสึเกะ

‘’เว่อเกินไปนะ แกก็หั่นผักให้มันดีๆหน่อยสิ ความละเอียดอ่อนนะมีไหม’’ ซาสึเกะตอกกลับ

‘’เรื่องของฉัน หั่นได้แค่นี้ก็บุญแล้ว’’

‘’ระวังโดนมือนะ’’ กาอาระหันมาพูด

‘’ พวกคุณครับ นี่ก็ใช่เวลาไปกว่า 1 ชั่วโมงแล้วนะครับ มันยังไม่คืบหน้าเลย อ๊ะ! คุณกาอาระครับหุงข้าวเสร็จแล้วมาช่วยผมทางนี้หน่อย จะทำต้มยำตามหนังสือ ที่ ต้องควักอะไรที่อยู่ในปลาหมึกออกใช่ไหมครับ’’ ซาโซริที่จะทำต้มยำทะเล กำลังยืนงงอยู่กับปลาหมึกสดๆ แต่ตายแล้ว

‘’เหม็นคาวว่ะ  =O= ‘’ อิทาจิหันมาบ่น

‘’ยังไงก็ต้องทำต้มยำให้ได้นะครับ !!. เผื่อคุณซากุระจะดีขึ้น… ‘’

ซาโซริพูดทำให้ใครหลายๆคน พากันสะดุ้งหน่อยๆ…

‘’…………’’

ทุกคนเงียบไม่มีใครบ่นก่อนจะทำอาหารกันไป..

อีกมุมหนึ่ง ซากุระยืนยิ้มกับการกระทำของพวกเขา ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป เอาเถอะ ปล่อยพวกเขาไปดีกว่า.เดี๋ยวเสร็จแล้วคงมาตามเราเอง.…..

ณ ห้องครัว

‘’ว๊ากกกก !!!!  ตัวอะไรครับ ! ตัวอะไรอยู่ในปลาหมึก T[]T ‘’

ซาโซริที่ล้วงเข้าไปในปลาหมึกเพื่อเอาเศษขาวๆที่ติดอยู่ออก สะดุ้งขึ้นทันทีเมื่อรู้สึกอะไรที่ดิ้นอยู่ในอุ้งมือเขาก็วิ่งไปทั่วห้องครัว

‘’เฮ้ยๆ เดี๋ยวก็โดนมีดเฉาะหัวเอาหรอก ฉันกำลังทำสมาธิอยู่นะเว้ย !!’’

อิทาจิบ่น..เขากำลังหั่นผักอยู่

‘’ แค่หันผัก ต้องใช้สมาธิอะไรนักหนา นี่แกเป็นไอสไตน์หรือยังไง - - ‘’ ซาสึเกะบ่น

‘’แกก็เหมือนกันแหล่ะ !  กับอีกแค่ทอดไข่เจียวทำไมต้องดมไป ใส่อะไรไปด้วยล่ะ !!’’

 อิทาจิมองซาสึเกะที่เห็นเอาแต่ตีไข่มาซักพักแล้ว ก่อนจะยกมาดม คิดคำนึง ก่อนจะใส่เครื่องปรุงแล้วตี ทำแบบนี้อยู่นาน

‘’อะไรล่ะ ฉันก็แค่คิดว่าถ้า ปรุงให้มันได้สัดส่วนมันจะออกมาเหลืองฟูเท่านั้น’’

‘’ชิ !! ‘’

‘’ตัวอะไร !!! =[]= ตัวอะไรอยู่ในปลาหมึก ครับ คุณกาอาระ T[] T ว๊าก!!!!‘’

 ซาโซริยังคงวุ่นวายอยู่กับปลาหมึก

‘’ ไข่ปลาหมึกน่ะ ไม่มีอะไรหรอก’’

 กาอาระตอบก่อนจะเดินไปแกะกุ้งต่อ…

‘’T____T ขนลุกชะมัด เหม็นคาวด้วยแหว่ะ !!! >[]< ‘’

‘’เฮ้ยๆ เมื่อไหร่ไอ้ ต้มยำแกจะเป็นรูปเป็นร่างซักทีวะ !’’

 อิทาจิควงมีดก่อนจะมองซาโซริที่ยังไปไม่ถึงไหน

‘’คุณด้วย เมื่อไหร่ผักที่หั่นจะเสร็จซักทีครับ…’’

‘’อะไร!!!  ของแบบนี้มันก็ต้องใช่สมาธิ..กันหน่อยสิ’’

‘’ ไม่เลยครับ ของแบบนี้มันไม่ควรใช่สมาธิด้วยซ้ำ คุณก็แค่หั่นมันออกมาเป็น ชิ้นเล็กๆ == แต่ไม่หั่นจนละเอียดเหมือน คุณกาอาระก็พอครับ = O = ‘

’ซาโซริแอบกระซิบ

‘’กระทะอยู่ไหน จะทอดไข่แล้ว - - ‘’ ซาสึเกะพูดขัดขึ้น

‘’นี่ ‘

’กาอาระหยิบออกมากจากตู้ล่างให้ ก่อนจะยื่นให้ซาสึเกะ

‘’ ขอบใจ’’

‘’เฮ้ยๆ ซาสึเกะ แกแน่ใจหรอวะ ว่าจะทอดไข่น่ะ  = ___ = แบบว่านะ ฉันกลัวมันจะเบิดตู้ม เหมือนข้าวที่แกจะหุงตอนนั้นนะ ‘’

‘’.!!!! หุบปากไปเลยอิทาจิ แกนั่นล่ะ หั่นผักให้รอดก่อนเหอะ’’

‘’เอาน่าๆ คุณกาอาระครับ แกะกุ้งไปถึงไหนแล้วครับ….’’

 ซาโซริปรามก่อนจะหันไปหากาอาระ

‘’เสร็จแล้วล่ะ ‘’ กาอาระยื่นออกมาให้ดู

‘’ ว้าวๆ คุณกาอาระนี่ดูพึ่งได้กว่าที่คิดนะครับ ’’ ซาโซริรับมาก่อนจะชม

‘’  ช่วยไหม? ’’
กาอาระมองไปรอบๆ ว่าเหมือนไม่มีอะไรจะทำแล้วก่อนจะหันไปหาอิทาจิที่ยืนพินิจไตรตรองอยู่กับ ผักและเขียง…

‘’เอ่อ ไม่ต้องหรอก  ฉันว่าแกไปล้างหม้อที่ใช้แล้วดีกว่า ฉันไม่อยากกินน้ำผักอ่ะ =O= ‘’

‘’แกนี่มันใจร้ายชะมัด กาอาระมาช่วยฉันทางนี้ก็ได้’’ ซาสึเกะตอบ

‘’ ว่าแต่ซากุระเงียบหายไปเลยนะ’’

 กาอาระมองออกไปตรงประตู

‘’ผมว่า คงนอนอยู่ล่ะมั้งครับ  ก็อากาศแบบนี้กำลังดีเลย ปล่อยให้เธอนอนเถอะครับ’’

 ซาโซริที่ง่วนอยู่กับการใส่แกงลงหม้อต้มยำ เหลือแต่ผักที่อิทาจิหั่นไม่เสร็จซักที

‘’ยัยนั่น จะดีใจไหมนะ’’ ซาสึเกะพึ่มพัม

‘’เฮอะ! ดูเป็นห่วงเป็นใยกันเหลือเกินนะ L ‘’ อิทาจิพูดพรางหั่นผักไป

‘’ทำเป็นซึน คุณเองก็ห่วงเธอใช่ไหมล่ะครับ !!’’ ซาโซริแซว

‘’อะไร !!!.. อย่ามาพูดจาบ้าๆนะ ชิ เอ้าผักเสร็จแล้ว ‘’

 อิทาจิบ่ายเบี่ยงก่อนจะยื่นผักให้ซาโซริ

‘’โปรดทราบ อิทาจิหั่นผักใช้เวลาไปกว่า 2 ชั่วโมงครับ +O+’’

 ซาสึเกะที่ทอดไข่อยู่พูดขึ้น

‘’ แกอยากตายหรอฮะ ซาสึเกะ !’’

‘’ ไข่นี่หอมจัง สมเป็น ไข่ของซาสึเกะ ! ‘’

‘’บ้าไปแล้ว เกาะนี้มีแต่คนบ้า  ‘’

 อิทาจิกุมหัวอย่างหนัก

‘’ คุณอิทาจิครับ ถ้าว่างช่วยคุณกาอาระทำความสะอาดของที่ใช้ด้วยนะครับ’’ ซาโซริพูด

‘’เออ  แล้วแก ทำไมไม่กวาดพื้น ก่อนถูพื้น ก่อนล่ะเว้ย !!! =[]= ‘’
อิทาจิหันไปมองกาอาระที่ใช่ไม้ถูพื้นกำลังถูกพื้อย่างเมามัน !!

‘’อ้าวหรอ? ก็มันบอกว่า ไม้ถู ก็ต้องถู ไปให้หมดสิ’’ กาอาระตอบ

‘’ ไอ้บ้า !!!! แล้วทำไมแกไม่ชุบน้ำด้วยล่ะวะ ถูโดยไม่ชุบน้ำเนี่ยนะ ปวดตับ !!! = = ‘’

‘’ได้แล้ว ไข่ของซาสึเกะ เสร็จแล้วล่ะ ‘’

ซาสึเกะพูดอย่างปลื้มปิติ

‘’แล้วไอ้คุณซาสึเกะครับ !!. กรุณาเติม เจียวเข้าไปได้ไหมครับ !!! = = ได้ยินแล้วมันอุจาด !!’’

 อิทาจิพูดขึ้นมาอย่างเหลืออด

‘’ อยู่ต่อเลยได้ไหม อย่าปล่อยให้ตัวฉันไป  เธอก็รู้ทั้งหัวใจ ฉันอยู่ที่เธอหมดแล้วตอนนี้ ~~~ >< เสียงผมเพราะจริงๆ  น่าไปประกวดมากเลยนะครับ ว่าไหม อะเฮื่อ ! J ‘’ ซาโซริพูดขึ้น..

‘’พอดีเถอะ  ใครมันส่งมาอยู่กับไอ้พวกบ้าแบบนี้วะ  จะบ้าตาย’’

 อิทาจิพูดอย่างเหลืออด…

‘’ แต่ก็สนุกดี ใช่ไหมล่ะ’’ เสียงกาอาระดังขึ้นข้างๆ

‘’ เหอะนั่นสินะ  ว่าแต่…ไอ้คุณกาอาระครับ…!!!!’’

‘’?’’

‘’ใครบอกให้เอา น้ำไปราดพื้น แล้วถูแบบนี้วะ เฮ้ย !!!!!!! = [  ] = !!! บ้านไหนมันสอนเองวะ ทำแบบนี้ก็ได้ลื่นหรอก นะเว้ย !!!!!! ‘’

‘’ ฉันต้องคู่กับเธอ มีเพียงแต่เธอ แค่เธอเท่านั้น !!! อุ้ย แม่ลื่น !!!! =[]= ‘’

ปรื๊ด !!!!

โคร๊ง แคร๊ง !!! ๆๆๆๆ

ซาโซริที่เดินไปเอาช้อนอีกฝั่ง กลับลื่นจนถาดระจาดกระจาย !!!!

‘’ เฮ้ย !!! ซาโซริ ’’ ซาสึเกะตกใจ

‘’ เออ คู่กับพื้นไปเหอะแก’’ อิทาจิบ่นด้วยความเบื่อหน่าย

‘’โทษที ’’ กาอาระพูดด้วยเสียงสำนึกผิด

‘’จะ….ใจร้ายยย TOT’’

 ซาโซริโอดโอย ยังไงการทำอาหารของพวกเขาก็พากันไปรอดล่ะนะ..มั้ง !!! J

จากนั้นพวกเขาก็พากันไปตามซากุระ

‘’ = _______ = ‘’

หน้าของเธอที่รอจนหายหิวแล้ว อุตส่าห์คิดวาจะรอไม่กี่นาที แต่นี่ทำตั้ง 2 ชั่วโมง กว่าๆเกือบ 3

‘’แท่น แท๊น !!!! >O< นี่ยังไงครับ อาหารที่เรา ทำเอง J’’

 ซาโซริเปิดทางให้ซากุระก่อนจะนำเสนออาหารที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างสวยงาม มีดอกไม้ประดับอยู่ด้วย

‘’โห น่ากินกว่าที่คิด นะเนี่ย !! *O* ‘’

 ซากุระมองอย่างไม่เชื่อสายตา

‘’พวกเราทำกันสุดฝีมือจริงๆนะครับ >< เพื่อคุณซากุระเลยแหล่ะ นี่ต้มยำของผม นะ ‘’

‘’เห งั้นหรอ? หวังว่า รสชาติจะเข้ากับหน้าตานะ ^^ ‘’

‘’พูดแบบนั้นได้ไง พวกเราตั้งใจทำนะ - - ‘’ ซาสึเกะพูด

‘’จ้าๆๆ ลองกินดูก็ได้’’

ซากุระรับข้ามที่กาอาระตักมาให้ก่อนจะ ลองยิ้มต้มยำของซาโซริคนแรกก่อน

‘’……….’’

‘’*O* เป็นยังไงครับ คุณซากุระ ‘’

‘’เฮ้ย ! อร่อยอ่ะ !!! มีหวานๆเค็มเปรี้ยวๆ ด้วย’’

‘’ สุดยอด !!! >O<  เป็นไง ฝีมือๆ ‘’

ซาโซริหันไปเก๊กใส่ พวกที่เหลือ

‘’งั้นก็ชิม ไข่เจียวด้วยสิ - - ‘’ ซาสึเกะดันจานใส่ไข่มาให้ซากุระ

‘’ได้ๆ’’

ซากุระพูดก่อนจะตักมาวางใส่จานแล้วกินเข้าไปกับข้าว

‘’อร่อยไหมเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ไข่ของซาสึเกะ ‘’

ฟู๊ด !!!

 ‘’ แค่ก แค่ก  อะ..ไรนะ =O= ‘’ ซากุระพ่นออกมาทันที…

‘’เฮ้ย !!ฉันบอกให้แกเติมคำว่า เจียว ไปด้วย !! - - ***’’ อิทาจิพูดสวน

‘’อ้าวเหรอ?’’

‘’ทำเป็นไร้เดียงสานะแก พวกบ้าจริงๆ’’

‘’ฮะๆ น่าๆ ก็อร่อยดี แต่ทำตั้งนาน ได้แค่ 2 อย่างเองงั้นหรอ? ‘’

ซากุระถามขึ้น บนโต๊ะมีแค่ ไข่เจียวกับต้มยำเท่านั้น..

‘’ก็นะครับ T_T พวกเราทำได้แค่นี้จริงๆ’’

‘’ฮะๆ ช่างเถอะ แค่พวกนายตั้งใจทำแบบนี้ ฉันก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้วล่ะ J ‘’

‘’ ถ้าผมทำแล้วคุณซากุระยิ้มแบบนี้ทุกวัน ผมก็จะทำครับ *O* ‘’

‘’จ้าๆ ว่าแต่อิทาจิกับกาอาระได้ทำอะไรบ้างไหมเนี่ย J กาอาระอ่ะไม่เท่าไหร่ แต่นายสิอิทาจิ ช่วยพวกนี้ทำอะไรบ้าง ‘’

‘’เฮ้ย !!. แบบนี้ ฉันก็หั่นผักนะเว้ย ! ‘’

‘’ฉันหุงข้าวนะ’’

‘’ งั้นหรอๆ ช่างเถอะ แค่นี้ก็เหลือแหล่แล้วล่ะ J ขอบคุณมากนะ ทุกคน ‘’ 

‘’..!!!/////////’’

ทุกคนต่างพากันสะดุ้งกับรอยยิ้มของซากุระ….

‘’งั้นพวกเรามาทานข้าวกันเถอะครับ J…’’

‘’อืมนั่นสิ จะได้รู้ว่าฝีมือตัวเองเป้นยังไง’’

‘’แกทำซะที่ไหนล่ะ ก็แค่หั่นผักเองไม่ใช่หรือยังไง’’

‘’ไอ้บ้า ซาสึเกะ !  เรื่องของฉัน ชิ ใครจะไปสนล่ะ ไข่เจียวของแกน่ะ จะอร่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้’’

‘’อย่ามาว่า ไข่ของซาสึเกะ ฉันนะ ! - - * ‘’

‘’ชิ มันมีไอ้บ้าที่ไหนตั้งชื่อ ให้ไข่เจียวที่ทอด กันล่ะวะ ! แล้วบอกให้เติม เจียวเขาไปด้วย มันอุจาด !! ‘’

‘’เอาน่าๆ คุณทั้งสองคน อย่าทะเลาะกันเลยๆ คุณกาอาระเองก็อย่าเอาแต่เงียบสิครับ มาช่วยกันหน่อย ^^;;’’

ซาโซริห้ามปรามก่อนจะหันไปหากาอาระที่ตอนนี้นั่งกินข้าวไปเรียบร้อยแล้ว

‘’เงียบหน่อย’’

‘’.โธ่ !! คุณกาอาระครับ อย่าเล่นมุขแบบนี้สิครับ T_T ผมไม่รุ้ว่าคุณแกล้งทำหรือ คุณซื่อจริงๆหรอกนะครับ’’

‘’ไอ้บ้านั่นมันบ้าตั้งแต่ เอาน้ำราดพื้นแล้วล่ะ = = คนอะไรวะ’’

 อิทาจิพูดขึ้นมาสอดอีกคน

‘’ฉันว่าฉันทำถูกแล้วนะ.’’ กาอาระตอบ

‘’เฮ้อ ! ปวดตับว่ะ กินข้าวเถอะ ‘’

 อิทาจิดูเหมือนจะทนไม่ไหว ซากุระนั่งยิ้มกับการกระทำของพวกนี้ เอาเถอะ ถึงโดนปล่อยเกาะก็จริง มันก็ไม่เลวร้ายซะทีเดียวหรอก ก็ยังมีพวกนี้อยู่ด้วย…ล่ะนะ..

‘’คิดอะไรอยู่หรอ?  - - ‘’ ซาสึเกะทักซากุระ

‘’อ่อ เปล่าหรอก แค่คิดว่า เป็นแบบนี้ก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร่หรอก’’

‘’ขนาดเปล่านะน่ะ พูดออกมาซะ  =_= ‘’อิทาจิสอด

‘’นายนี่นะ !  เฮ้อ เอาเหอะๆ’’

‘’นั่นสินะครับ มันก็ไม่ได้เลวร้ายซะทีเดียวหรอก…J’’

 แล้ววันเวลาที่แสนธรรมดาของพวกเขาก็ผ่านไปอย่างราบรื่นโดยไม่มีอะไรมากวนได้อย่างง่ายๆ…

 _________________________________________________________________________________________________

  คนอ่านหาย หรือคนเม้ลหาย T_T
อัพเเล้วนะคะ เม้ลให้ด้วยนะพลีสส จะได้ีกำลังใจ =3=