ตอนที่ 9 : Chapter 7 : การทำอาหารของเหล่าคุณชาย
Writer Talk
‘’อือ’’
ซากุระครางออกมาจากบนที่นอน ก่อนจะสะดุ้งตื่นลุกอย่างรวดเร็ว เมื่อพบว่าตัวเองนอนอยู่
‘’ทำไมเราถึงนอนอยู่ล่ะ !!! O_O ไม่จริง อิทาจิทำอะไรเราหรือเปล่าเนี่ย หรืออย่างอื่นแต่เสื้อผ้าก็อยู่ครบนิ
ว้าว !! *O* ฟ้าใสแล้ว ฝนไม่ตกแล้ว J’’
ซากุระพึมพำอยู่บนเตียง พรางมองท้องฟ้า ที่มันใส แล้วหันหลับมาที่ห้อง อิทาจิไม่อยู่ ทำไมนะ คนแบบนั้นถึงมีไออุ่นได้/// แอบเขินยังไงไม่รู้ ให้ตายสิ ! แล้วไอ้ผ้าขนหนูที่วางอยู่ข้างตัวเธอที่มันอะไรเนี่ย
แอ๊ดดด !!!
ซากุระตัดสินใจเดินออกไปนอกห้อง ทำไมมันเงียบจัง จะว่าไปบ้านนี้อยู่กันแค่ 5 คนเองนี่นา เป็นเรื่องปกติล่ะมั้ง…
‘’กลิ่นอะไร หอมๆ ไหม้ๆ ?’’
ซากุระเดินลงบันได ก็ได้กลิ่นแปลกๆออกมาจากห้องครัว เธอจึงตัดสินใจแอบดูอยู่ข้างนอกห้องครัว……….
‘’.โธ่ !! คุณอิทาจิครับ !! ถ้าคุณทำแบบไม่ละเอียดแบบนี้ คุณซากุระอาจจะกิน แล้วติดคอตายได้นะครับ !! L ‘’
ซาโซริที่ยืนบ่นอิทาจิหันผัก..
‘’อะไรวะ !! ก็ให้ไอ้ กาอาระมันหั่นเองดิ ให้มันไปหุงข้าว ชาตินี้จะได้กินไหม !!! ‘’
‘’ได้ยังไงล่ะครับ !!! คุณกาอาระเขาทำข้าวต้มได้เพราะเขาหุงข้าวเป็นนี่ครับ !! ขืนถ้าให้คุณกาอาระหั่นผักผมว่า เราคงได้กินน้ำผักแทนล่ะครับ’’
‘’ยุ่งยากจังวะ !!! = = !! แล้วไข่ล่ะ ใครทอด ‘’
‘’ฉันเองทำไม - - ‘’
ซาสึเกะพูดก่อนจะตอกไข่ใส่ถ้วย
‘’ชิ ! นี่พวกแกสลับกันทำงั้นรึ แต่ก็ดี ถ้าเกิดให้แกหุงข้าว มันอาจจะระเบิดครัวเลยก็ได้’’
อิทาจิแอบหยอกซาสึเกะ
‘’เว่อเกินไปนะ แกก็หั่นผักให้มันดีๆหน่อยสิ ความละเอียดอ่อนนะมีไหม’’ ซาสึเกะตอกกลับ
‘’เรื่องของฉัน หั่นได้แค่นี้ก็บุญแล้ว’’
‘’ระวังโดนมือนะ’’ กาอาระหันมาพูด
‘’ พวกคุณครับ นี่ก็ใช่เวลาไปกว่า 1 ชั่วโมงแล้วนะครับ มันยังไม่คืบหน้าเลย อ๊ะ! คุณกาอาระครับหุงข้าวเสร็จแล้วมาช่วยผมทางนี้หน่อย จะทำต้มยำตามหนังสือ ที่ ต้องควักอะไรที่อยู่ในปลาหมึกออกใช่ไหมครับ’’ ซาโซริที่จะทำต้มยำทะเล กำลังยืนงงอยู่กับปลาหมึกสดๆ แต่ตายแล้ว
‘’เหม็นคาวว่ะ =O= ‘’ อิทาจิหันมาบ่น
‘’ยังไงก็ต้องทำต้มยำให้ได้นะครับ !!. เผื่อคุณซากุระจะดีขึ้น… ‘’
ซาโซริพูดทำให้ใครหลายๆคน พากันสะดุ้งหน่อยๆ…
‘’…………’’
ทุกคนเงียบไม่มีใครบ่นก่อนจะทำอาหารกันไป..
อีกมุมหนึ่ง ซากุระยืนยิ้มกับการกระทำของพวกเขา ก่อนจะเดินขึ้นห้องไป เอาเถอะ ปล่อยพวกเขาไปดีกว่า.เดี๋ยวเสร็จแล้วคงมาตามเราเอง.…..
ณ ห้องครัว
‘’ว๊ากกกก !!!! ตัวอะไรครับ ! ตัวอะไรอยู่ในปลาหมึก T[]T ‘’
ซาโซริที่ล้วงเข้าไปในปลาหมึกเพื่อเอาเศษขาวๆที่ติดอยู่ออก สะดุ้งขึ้นทันทีเมื่อรู้สึกอะไรที่ดิ้นอยู่ในอุ้งมือเขาก็วิ่งไปทั่วห้องครัว
‘’เฮ้ยๆ เดี๋ยวก็โดนมีดเฉาะหัวเอาหรอก ฉันกำลังทำสมาธิอยู่นะเว้ย !!’’
อิทาจิบ่น..เขากำลังหั่นผักอยู่
‘’ แค่หันผัก ต้องใช้สมาธิอะไรนักหนา นี่แกเป็นไอสไตน์หรือยังไง - - ‘’ ซาสึเกะบ่น
‘’แกก็เหมือนกันแหล่ะ ! กับอีกแค่ทอดไข่เจียวทำไมต้องดมไป ใส่อะไรไปด้วยล่ะ !!’’
อิทาจิมองซาสึเกะที่เห็นเอาแต่ตีไข่มาซักพักแล้ว ก่อนจะยกมาดม คิดคำนึง ก่อนจะใส่เครื่องปรุงแล้วตี ทำแบบนี้อยู่นาน
‘’อะไรล่ะ ฉันก็แค่คิดว่าถ้า ปรุงให้มันได้สัดส่วนมันจะออกมาเหลืองฟูเท่านั้น’’
‘’ชิ !! ‘’
‘’ตัวอะไร !!! =[]= ตัวอะไรอยู่ในปลาหมึก ครับ คุณกาอาระ T[] T ว๊าก!!!!‘’
ซาโซริยังคงวุ่นวายอยู่กับปลาหมึก
‘’ ไข่ปลาหมึกน่ะ ไม่มีอะไรหรอก’’
กาอาระตอบก่อนจะเดินไปแกะกุ้งต่อ…
‘’T____T ขนลุกชะมัด เหม็นคาวด้วยแหว่ะ !!! >[]< ‘’
‘’เฮ้ยๆ เมื่อไหร่ไอ้ ต้มยำแกจะเป็นรูปเป็นร่างซักทีวะ !’’
อิทาจิควงมีดก่อนจะมองซาโซริที่ยังไปไม่ถึงไหน
‘’คุณด้วย เมื่อไหร่ผักที่หั่นจะเสร็จซักทีครับ…’’
‘’อะไร!!! ของแบบนี้มันก็ต้องใช่สมาธิ..กันหน่อยสิ’’
‘’ ไม่เลยครับ ของแบบนี้มันไม่ควรใช่สมาธิด้วยซ้ำ คุณก็แค่หั่นมันออกมาเป็น ชิ้นเล็กๆ == แต่ไม่หั่นจนละเอียดเหมือน คุณกาอาระก็พอครับ = O = ‘
’ซาโซริแอบกระซิบ
‘’กระทะอยู่ไหน จะทอดไข่แล้ว - - ‘’ ซาสึเกะพูดขัดขึ้น
‘’นี่ ‘
’กาอาระหยิบออกมากจากตู้ล่างให้ ก่อนจะยื่นให้ซาสึเกะ
‘’ ขอบใจ’’
‘’เฮ้ยๆ ซาสึเกะ แกแน่ใจหรอวะ ว่าจะทอดไข่น่ะ = ___ = แบบว่านะ ฉันกลัวมันจะเบิดตู้ม เหมือนข้าวที่แกจะหุงตอนนั้นนะ ‘’
‘’.!!!! หุบปากไปเลยอิทาจิ แกนั่นล่ะ หั่นผักให้รอดก่อนเหอะ’’
‘’เอาน่าๆ คุณกาอาระครับ แกะกุ้งไปถึงไหนแล้วครับ….’’
ซาโซริปรามก่อนจะหันไปหากาอาระ
‘’เสร็จแล้วล่ะ ‘’ กาอาระยื่นออกมาให้ดู
‘’ ว้าวๆ คุณกาอาระนี่ดูพึ่งได้กว่าที่คิดนะครับ ’’ ซาโซริรับมาก่อนจะชม
‘’ ช่วยไหม? ’’
กาอาระมองไปรอบๆ ว่าเหมือนไม่มีอะไรจะทำแล้วก่อนจะหันไปหาอิทาจิที่ยืนพินิจไตรตรองอยู่กับ ผักและเขียง…
‘’เอ่อ ไม่ต้องหรอก ฉันว่าแกไปล้างหม้อที่ใช้แล้วดีกว่า ฉันไม่อยากกินน้ำผักอ่ะ =O= ‘’
‘’แกนี่มันใจร้ายชะมัด กาอาระมาช่วยฉันทางนี้ก็ได้’’ ซาสึเกะตอบ
‘’ ว่าแต่ซากุระเงียบหายไปเลยนะ’’
กาอาระมองออกไปตรงประตู
‘’ผมว่า คงนอนอยู่ล่ะมั้งครับ ก็อากาศแบบนี้กำลังดีเลย ปล่อยให้เธอนอนเถอะครับ’’
ซาโซริที่ง่วนอยู่กับการใส่แกงลงหม้อต้มยำ เหลือแต่ผักที่อิทาจิหั่นไม่เสร็จซักที
‘’ยัยนั่น จะดีใจไหมนะ’’ ซาสึเกะพึ่มพัม
‘’เฮอะ! ดูเป็นห่วงเป็นใยกันเหลือเกินนะ L ‘’ อิทาจิพูดพรางหั่นผักไป
‘’ทำเป็นซึน คุณเองก็ห่วงเธอใช่ไหมล่ะครับ !!’’ ซาโซริแซว
‘’อะไร !!!.. อย่ามาพูดจาบ้าๆนะ ชิ เอ้าผักเสร็จแล้ว ‘’
อิทาจิบ่ายเบี่ยงก่อนจะยื่นผักให้ซาโซริ
‘’โปรดทราบ อิทาจิหั่นผักใช้เวลาไปกว่า 2 ชั่วโมงครับ +O+’’
ซาสึเกะที่ทอดไข่อยู่พูดขึ้น
‘’ แกอยากตายหรอฮะ ซาสึเกะ !’’
‘’ ไข่นี่หอมจัง สมเป็น ไข่ของซาสึเกะ ! ‘’
‘’บ้าไปแล้ว เกาะนี้มีแต่คนบ้า ‘’
อิทาจิกุมหัวอย่างหนัก
‘’ คุณอิทาจิครับ ถ้าว่างช่วยคุณกาอาระทำความสะอาดของที่ใช้ด้วยนะครับ’’ ซาโซริพูด
‘’เออ แล้วแก ทำไมไม่กวาดพื้น ก่อนถูพื้น ก่อนล่ะเว้ย !!! =[]= ‘’
อิทาจิหันไปมองกาอาระที่ใช่ไม้ถูพื้นกำลังถูกพื้อย่างเมามัน !!
‘’อ้าวหรอ? ก็มันบอกว่า ไม้ถู ก็ต้องถู ไปให้หมดสิ’’ กาอาระตอบ
‘’ ไอ้บ้า !!!! แล้วทำไมแกไม่ชุบน้ำด้วยล่ะวะ ถูโดยไม่ชุบน้ำเนี่ยนะ ปวดตับ !!! = = ‘’
‘’ได้แล้ว ไข่ของซาสึเกะ เสร็จแล้วล่ะ ‘’
ซาสึเกะพูดอย่างปลื้มปิติ
‘’แล้วไอ้คุณซาสึเกะครับ !!. กรุณาเติม เจียวเข้าไปได้ไหมครับ !!! = = ได้ยินแล้วมันอุจาด !!’’
อิทาจิพูดขึ้นมาอย่างเหลืออด
‘’ อยู่ต่อเลยได้ไหม อย่าปล่อยให้ตัวฉันไป เธอก็รู้ทั้งหัวใจ ฉันอยู่ที่เธอหมดแล้วตอนนี้ ~~~ >< เสียงผมเพราะจริงๆ น่าไปประกวดมากเลยนะครับ ว่าไหม อะเฮื่อ ! J ‘’ ซาโซริพูดขึ้น..
‘’พอดีเถอะ ใครมันส่งมาอยู่กับไอ้พวกบ้าแบบนี้วะ จะบ้าตาย’’
อิทาจิพูดอย่างเหลืออด…
‘’ แต่ก็สนุกดี ใช่ไหมล่ะ’’ เสียงกาอาระดังขึ้นข้างๆ
‘’ เหอะนั่นสินะ ว่าแต่…ไอ้คุณกาอาระครับ…!!!!’’
‘’?’’
‘’ใครบอกให้เอา น้ำไปราดพื้น แล้วถูแบบนี้วะ เฮ้ย !!!!!!! = [ ] = !!! บ้านไหนมันสอนเองวะ ทำแบบนี้ก็ได้ลื่นหรอก นะเว้ย !!!!!! ‘’
‘’ ฉันต้องคู่กับเธอ มีเพียงแต่เธอ แค่เธอเท่านั้น !!! อุ้ย แม่ลื่น !!!! =[]= ‘’
ปรื๊ด !!!!
โคร๊ง แคร๊ง !!! ๆๆๆๆ
ซาโซริที่เดินไปเอาช้อนอีกฝั่ง กลับลื่นจนถาดระจาดกระจาย !!!!
‘’ เฮ้ย !!! ซาโซริ ’’ ซาสึเกะตกใจ
‘’ เออ คู่กับพื้นไปเหอะแก’’ อิทาจิบ่นด้วยความเบื่อหน่าย
‘’โทษที ’’ กาอาระพูดด้วยเสียงสำนึกผิด
‘’จะ….ใจร้ายยย TOT’’
ซาโซริโอดโอย ยังไงการทำอาหารของพวกเขาก็พากันไปรอดล่ะนะ..มั้ง !!! J
จากนั้นพวกเขาก็พากันไปตามซากุระ
‘’ = _______ = ‘’
หน้าของเธอที่รอจนหายหิวแล้ว อุตส่าห์คิดวาจะรอไม่กี่นาที แต่นี่ทำตั้ง 2 ชั่วโมง กว่าๆเกือบ 3
‘’แท่น แท๊น !!!! >O< นี่ยังไงครับ อาหารที่เรา ทำเอง J’’
ซาโซริเปิดทางให้ซากุระก่อนจะนำเสนออาหารที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างสวยงาม มีดอกไม้ประดับอยู่ด้วย
‘’โห น่ากินกว่าที่คิด นะเนี่ย !! *O* ‘’
ซากุระมองอย่างไม่เชื่อสายตา
‘’พวกเราทำกันสุดฝีมือจริงๆนะครับ >< เพื่อคุณซากุระเลยแหล่ะ นี่ต้มยำของผม นะ ‘’
‘’เห งั้นหรอ? หวังว่า รสชาติจะเข้ากับหน้าตานะ ^^ ‘’
‘’พูดแบบนั้นได้ไง พวกเราตั้งใจทำนะ - - ‘’ ซาสึเกะพูด
‘’จ้าๆๆ ลองกินดูก็ได้’’
ซากุระรับข้ามที่กาอาระตักมาให้ก่อนจะ ลองยิ้มต้มยำของซาโซริคนแรกก่อน
‘’……….’’
‘’*O* เป็นยังไงครับ คุณซากุระ ‘’
‘’เฮ้ย ! อร่อยอ่ะ !!! มีหวานๆเค็มเปรี้ยวๆ ด้วย’’
‘’ สุดยอด !!! >O< เป็นไง ฝีมือๆ ‘’
ซาโซริหันไปเก๊กใส่ พวกที่เหลือ
‘’งั้นก็ชิม ไข่เจียวด้วยสิ - - ‘’ ซาสึเกะดันจานใส่ไข่มาให้ซากุระ
‘’ได้ๆ’’
ซากุระพูดก่อนจะตักมาวางใส่จานแล้วกินเข้าไปกับข้าว
‘’อร่อยไหมเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า ไข่ของซาสึเกะ ‘’
ฟู๊ด !!!
‘’ แค่ก แค่ก อะ..ไรนะ =O= ‘’ ซากุระพ่นออกมาทันที…
‘’เฮ้ย !!ฉันบอกให้แกเติมคำว่า เจียว ไปด้วย !! - - ***’’ อิทาจิพูดสวน
‘’อ้าวเหรอ?’’
‘’ทำเป็นไร้เดียงสานะแก พวกบ้าจริงๆ’’
‘’ฮะๆ น่าๆ ก็อร่อยดี แต่ทำตั้งนาน ได้แค่ 2 อย่างเองงั้นหรอ? ‘’
ซากุระถามขึ้น บนโต๊ะมีแค่ ไข่เจียวกับต้มยำเท่านั้น..
‘’ก็นะครับ T_T พวกเราทำได้แค่นี้จริงๆ’’
‘’ฮะๆ ช่างเถอะ แค่พวกนายตั้งใจทำแบบนี้ ฉันก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้วล่ะ J ‘’
‘’ ถ้าผมทำแล้วคุณซากุระยิ้มแบบนี้ทุกวัน ผมก็จะทำครับ *O* ‘’
‘’จ้าๆ ว่าแต่อิทาจิกับกาอาระได้ทำอะไรบ้างไหมเนี่ย J กาอาระอ่ะไม่เท่าไหร่ แต่นายสิอิทาจิ ช่วยพวกนี้ทำอะไรบ้าง ‘’
‘’เฮ้ย !!. แบบนี้ ฉันก็หั่นผักนะเว้ย ! ‘’
‘’ฉันหุงข้าวนะ’’
‘’ งั้นหรอๆ ช่างเถอะ แค่นี้ก็เหลือแหล่แล้วล่ะ J ขอบคุณมากนะ ทุกคน ‘’
‘’..!!!/////////’’
ทุกคนต่างพากันสะดุ้งกับรอยยิ้มของซากุระ….
‘’งั้นพวกเรามาทานข้าวกันเถอะครับ J…’’
‘’อืมนั่นสิ จะได้รู้ว่าฝีมือตัวเองเป้นยังไง’’
‘’แกทำซะที่ไหนล่ะ ก็แค่หั่นผักเองไม่ใช่หรือยังไง’’
‘’ไอ้บ้า ซาสึเกะ ! เรื่องของฉัน ชิ ใครจะไปสนล่ะ ไข่เจียวของแกน่ะ จะอร่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้’’
‘’อย่ามาว่า ไข่ของซาสึเกะ ฉันนะ ! - - * ‘’
‘’ชิ มันมีไอ้บ้าที่ไหนตั้งชื่อ ให้ไข่เจียวที่ทอด กันล่ะวะ ! แล้วบอกให้เติม เจียวเขาไปด้วย มันอุจาด !! ‘’
‘’เอาน่าๆ คุณทั้งสองคน อย่าทะเลาะกันเลยๆ คุณกาอาระเองก็อย่าเอาแต่เงียบสิครับ มาช่วยกันหน่อย ^^;;’’
ซาโซริห้ามปรามก่อนจะหันไปหากาอาระที่ตอนนี้นั่งกินข้าวไปเรียบร้อยแล้ว
‘’เงียบหน่อย’’
‘’.โธ่ !! คุณกาอาระครับ อย่าเล่นมุขแบบนี้สิครับ T_T ผมไม่รุ้ว่าคุณแกล้งทำหรือ คุณซื่อจริงๆหรอกนะครับ’’
‘’ไอ้บ้านั่นมันบ้าตั้งแต่ เอาน้ำราดพื้นแล้วล่ะ = = คนอะไรวะ’’
อิทาจิพูดขึ้นมาสอดอีกคน
‘’ฉันว่าฉันทำถูกแล้วนะ.’’ กาอาระตอบ
‘’เฮ้อ ! ปวดตับว่ะ กินข้าวเถอะ ‘’
อิทาจิดูเหมือนจะทนไม่ไหว ซากุระนั่งยิ้มกับการกระทำของพวกนี้ เอาเถอะ ถึงโดนปล่อยเกาะก็จริง มันก็ไม่เลวร้ายซะทีเดียวหรอก ก็ยังมีพวกนี้อยู่ด้วย…ล่ะนะ..
‘’คิดอะไรอยู่หรอ? - - ‘’ ซาสึเกะทักซากุระ
‘’อ่อ เปล่าหรอก แค่คิดว่า เป็นแบบนี้ก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร่หรอก’’
‘’ขนาดเปล่านะน่ะ พูดออกมาซะ =_= ‘’อิทาจิสอด
‘’นายนี่นะ ! เฮ้อ เอาเหอะๆ’’
‘’นั่นสินะครับ มันก็ไม่ได้เลวร้ายซะทีเดียวหรอก…J’’
แล้ววันเวลาที่แสนธรรมดาของพวกเขาก็ผ่านไปอย่างราบรื่นโดยไม่มีอะไรมากวนได้อย่างง่ายๆ…
คนอ่านหาย หรือคนเม้ลหาย T_T
อัพเเล้วนะคะ เม้ลให้ด้วยนะพลีสส จะได้ีกำลังใจ =3=
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

แบบว่าเปนฟิคเรื่องแรกที่เราว่ามันฮา รั่วแบบธรรมชาติของแต่ละคนไรท์แต่งเก่งมากอะ สุดยอดดนับถือเลยย >
ฮาน้ำลายไหลอ่ะไรท์5555555555555555
กาอาระนายทำไม่ซื่ออย่างนี้ โดนอิทาจิว่าแล้วว่าอีก เฮ้อ ปวดตับ!!
ซาโซริ ฟิคนี้นายรั่วมาก ได้ลงไปกองคู่กับพื้นเลยเปนไง สนุกมากกก
ณ ช่วง เวลา กิน ข้าว
" พรวด!!! แค่กๆๆๆ -0- ไข่ ของ ซาสึเกะหยอ '///' กรี๊สสส>0< ''
พอมาอ่านที่อิทาจิบอกว่า ให้เติมเจียวด้วย อ้าปาก 160 องศาเยย
ไข่ของชาสืเกะ
ฮามากกกก
อิทาจิปวดตับเลย
น่าจะส่งคุณชายทั้งหลายไปเข้าคอร์สทำอาหารนะ =___=
บางคน มาดเข้ม มาดนิ่ง มาดเย็นชา หลุดซ่ะ เอากลับมาต่อไม่ได้
ท่าทางจะอร่อยน่าดู
ปล.สนุกมากๆ อัพต่อไวๆนะคะ
2 ชั่วโมงทำได้ 2 อย่าง ต้มยำกับไข่(เจียว)ของซาสึเกะ 55555555+
อัพต่อนะคะ