[ Fic naruto ] Love Island เกาะร้าง พิสูจน์รัก♥

ตอนที่ 8 : Chapter 6 : ภาพติดตา

Iitaji Talk

‘’แท่น แท้น !!!! >O<  ดูสิๆ พวกฉันทำ น่ากินไหม ๆๆ ‘’

ระหว่างที่เดินลงมาเพื่อผมเปลี่ยนเวรกับกาอาระ ยัยบ้ายัยไข่ดาว นั่นก็พูดอย่างตื่นเต้น  พรางให้ผมดูอาหารบนโต๊ะ ผัดผักบุ้ง ! ไข่เจียวหมูสับ !!  และข้าวต้ม  จะบ้าตาย นี่มันถึงการอวสานของโลกแล้วใช่ไหมเนี่ย คอยดูนะ ไอ้พวกที่จับมาเนี่ย ไม่เหลือรอดแน่ๆ

‘’ คุณอิทาจิครับ ไม่พูดอะไรหน่อยหรือครับ ผมกับคุณซากุระและคุณกาอาระทำเองนะเนี่ย >< ‘’
ไอ้บ้าซาโซริพูดอย่างเป็นปลื้ม  ทำไมนะ ทำไมไอ้บ้านี่มัน ถึงดู ลัลลา ที่สุดนะ

‘’ก็แค่ เพิ่ม  ผัดผักบุ้งมาเองเท่านั้นเองไม่ใช่หรือไง ว่าแต่แกไปเอาผักมาจากไหนนักหนาวะ ไม่เน่าบ้างหรือยังไงเนี่ย’’  ผมถาม

‘’อ่อ กาอาระไปเก็บมาให้น่ะ บอกว่า ตอนไปสำรวจบ้าน ที่หลังบ้านนี้มี ห้องกระจกเก็บพวกผักด้วยล่ะ.. ยังไงก็ไม่ต้องอดตายล่ะนะ ^^’’ ยัยนั่นตอบ

‘’แล้วก็นะครับ คุณอิทาจิทานเถอะครับ. คุณกาอาระเค้าเพิ่งทานไปเมื่อกี้เพื่อไปเปลี่ยนเวร กับคุณนะครับ’’

‘’.เออ’’

 ผมตอบ แล้วรับถ้วยข้าวต้ม มาจาก ยัยซากุระ เบื่อข้ามต้มแล้ว ว่ะ

‘’งั้นคุณซากุระครับ  J  ผมไปอาบน้ำอีกรอบนะครับเหงื่อแตกเพราะทำอาหารนี่ล่ะ’’

‘’อืมๆ เอาสิ ทางนี้ก็เหลือเก็บนิดๆหน่อยๆเอง ไปเหอะ’’

‘’งั้นหรอครับ >O<  คุณซากุระน่ารักจัง ขอกอดหน่อยเร็ว ‘’

‘’…!!! เข้ามาแม่จะฟันให้ ‘’

‘’.เฮือกก .. =[]= ไปล่ะครับ ‘’
ไอ้บ้านั่นเสียงสั่นเมื่อยัยซากุระยกมีดอีโต้ขึ้นมา  =  = ให้ตายสิ พวกบ้าเอ้ย ! ว่าแต่อร่อยแฮะ ผัดผักบุ้งเนี่ย.

‘’นี่อร่อยไหม ?’’

 เสียงยัยนั่นดังขึ้น

‘’ไม่’’

ฉึบ !!

’’ งั้นถ้าไม่อร่อยก็เอามานี่ !!! ‘’

 ยัยนั่นพูด ก่อนจะยกชามออกไป

‘’เฮ้ย !!!. เออ อร่อยๆๆ อร่อยมากๆๆๆๆ เลยล่ะ = = ‘’

 ผมพูดก่อนจะดึงถ้วยที่ยัยนั่นหยิบไปคืนมา

‘’นายนี่มันปากแข๋งชะมัด ซื่อตรงต่อหัวใจหน่อยสิ’’

‘’เธอเป็นแม่ฉันหรือยังไง มาสอนฉันเนี่ย !’’ บ่นเหมือนแม่เลยว่ะ

‘’!!!. ไอ้บ้า !!! นายนี่มัน ถูกเลี้ยงมายังไงเนี่ย !!’’

‘’ไม่คุณหนู คุณนาย แบบเธอก็แล้วกัน !! ‘’ 

 ยัยบ้าเอ้ย !. ชวนคุยอยู่นั่นแหล่ะ กำลังกินนะเนี่ย

‘’.หึ่ย!!.นายนี่มัน พวกบ้าของแท้เลยล่ะ ชิ !!!’’

หล่อนสะบัดหน้าก่อนจะไปยืนล้างจานต่อ…ชิ…

‘’เอ้า ยังไม่เสร็จอีกหรือยังไง  ช้าชิบ’’

เมื่อกินเสร็จ ผมก็ยื่นถ้วยให้เธอที่ล้างจานอยู่

‘’!!จะบ้าหรือยังไง ล้างเองสิยะ !!!......’’

‘’อะไรเล่า ก็เธอล้างพอดีนี่ จะฝากไปซักถ้วยจะเป็นอะไรเล่า!!’’

‘’ไม่เอาหรอก!!! :P ‘’

‘’.ยัยบ้า !!!!! ‘’

โครม !!!!!  แผละ !!!

 ผมวางถ้วยลงในอ่างล้างจานอย่างแรง สงสัยจะแรงไปหน่อย น้ำในอ่างล้างจานเลยกระเด็นใส่ผมกับยัยบ้านั่น แต่ยัยนั่นจะโดนเต็มๆ ซวยแล้วไง

‘’อิ-ทา-จิ’’

‘’เอ่อ โทษๆ พอดีมันแรงไปหน่อย….เอ่อ’’

‘’.ไอ้บ้าเอ้ย !!! อย่าอยู่เลย !!!! =[]= !!!!! ‘’

‘’ฮะ..เฮ้ย เล่นมีดเลยรึ !! ยัย…เฮ้ย !!!!!!!!’’

ยัยบ้านั่นพูดแล้วคว้ามีดก่อนจะไล่จะฆ่าผมแล้วทำไมต้องวิ่งหนีหัวแบบนี้ด้วยวะ แต่ว่า อีกฝ่ายมันมีดอีโต้เลยนะเนี่ย

‘’.อย่าหนีนะเว้ย !!! ไอ้บ้า เอ้ย !!. แม่จะฟันให้ไม่เลี้ยงเลย คอยดูสิ’’

‘’.เฮ้ย !!!. เธอนี่มัน  ก็ขอโทษไปแล้วนะ!!!!’’

‘’ไม่ให้อภัย.!!! ตายซะ !!!!! =[]= ‘’

กึก !!!....

แหมะ !!.

เคร้ง !!


อะไรเสียงอะไร ???? ..

พอผมหันไปก็เห็นยัยบ้านั่น นอนล้มอยู่ พร้อมกับมีดที่กระเด็นออกมา ยัยบ้านั่นสะดุดล้ม สมน้ำหน้า

‘’ฮ่าๆๆๆๆ >O< เป็นยังไงล่ะ กรรมตามสนองยัยบ้า’’

‘’ไอ้..ไอ้บ้าเอ้ย !!!...’’

 ยัยนั่นเงยหน้ามองผม ก่อนจะพยายามลุก

‘’ชิ ช่วยไม่ได้.’’

 ผมพูดก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ๆ..ยัยนั่นคงจะไม่มาลุกแทงผมนะ

หมับ !!.

‘’ เป็นอะไรไหม’’

ยังไมทันถึงตัว ไอ้เงียบที่สุด ชื่อกาอาระก็เดินเข้ามาพยุงยัยนั่นให้ลุกขึ้น

‘’อือ เจ็บ แขนเข่า ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย !!! ‘’

 ยัยนั่นพูดก่อนจะปัดๆ ฝุ่นพรางมองหน้าผมอย่างอาฆาต อะไรวะ…

‘’ทำแผลเถอะ’’

‘’ช่างเหอะๆๆ… ^^ ฉันไม่เป็นอะไรนะ’’

‘’ ปล่อยไว้แสบนะ’’ 

‘’.งั้นรบกวนด้วยค่ะ. _ _ ฝากไว้ก่อนเถอะ ตาบ้าอิทาจิ ฝากเก็บมีดด้วย แล้วล้างจานที่เหลือด้วยนะ :p ‘’

ยัยบ้านั่นหันมาแลบลิ้นใส่หนอย !!!. ชิ สองคนนั้นจะสนิทกันหรือไม่สนิทมันไม่เห็นเกี่ยวกับเราเลยนี่  จะรู้สึกแบบนี้ทำวะ  แล้วผมก็เดินไปเก็บมีดก่อนจะเดินเข้าห้องครัว ไปล้างจานต่อ  ไว้ค่อยขอโทษก็แล้วกัน…

Iitaji Talk end

Writer Talk

‘’กาอาระ อื้อ!!~~~ ฉะ..ฉันไม่ไหวแล้วอ่ะ ‘’

‘’จะเสร็จแล้ว……..’’

‘’เมื่อไหร่จะเสร็จซักทีล่ะ’’

‘’อีกแปป’’

‘’มันนานเกินไปแล้วน้า อื้อ’’

‘’………’’

‘’กาอาระ !!!.  ฉันไม่ไหวแล้วนะ….’’

‘’จะเสร็จแล้ว…….’’

‘’กาอาระ เค้าแสบ !!!! ‘’

‘’เสร็จแล้ว !.’’


กาอาระพูดก่อนจะติดพลาสเตอร์ให้ซากุระ เขาพึ่งทำแผลให้ซากุระพึ่งเสร็จ..

‘’เฮ้อทั้งแสบทั้งเจ็บ  ขอโทษนะ หาเรื่องให้นายจนได้  _ _ ‘’

 ซากุระพูดก่อนจะลูบแขนเบาๆ

‘’ช่างเถอะ…….’’

‘’ให้ตายสิ ไม่น่าไล่ตี อิทาจิเลย  โธ่ แต่ก็ขอบใจนะนายช่วยฉันไว้อีกแล้ว.. J ‘’

‘’อืม…..’’

‘’ว่าแต่ซาสึเกะล่ะ เป็นยังไงมั่ง…’’

‘’ซาโซริเฝ้าอยู่ ’’

กาอาระตอบพรางเก็บยาเข้ากล่องยา..

‘’งั้นหรอๆ แต่หมอนั่นก็ค่อยยังชั่วแล้วใช่ไหมล่ะ ดีแล้วล่ะ’’

‘’ดูเธอ ห่วง มากเลยนะ ’’ กาอาระพูดพรางมองหน้าเธอ..

‘’ก็ห่วงสิ ห่วงทุกคนแหล่ะ ถึงตอนแรกจะไม่น่าไว้ใจก็เหอะ แต่พวกนายก็ทำให้ฉันได้รู้อะไรจากพวกนายเยอะเลยล่ะ   ฉันถึงห่วงทุกคนเลยไง ไม่ใช่แค่ซาสึเกะหรอก อิทาจิถึงจะขี้โมโห บ้า หน่อยแต่ฉันก็ห่วงเค้า ซาโซริถึงจะลามกหน่อยๆ ลัลลาไปนิด ?ฮ่าๆ  แต่มุมดีๆ ของเค้าก็มีฉันก็ห่วง และก็นาย กาอาระ ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่า ที่นายมาห่วงใยฉันแบบนี้ เพราะทางบ้านเราทำธุรกิจร่วมกัน หรือยังไง แต่ว่า ขอบคุณนะ กาอาระ……’’

‘’ ไม่ใช่หรอก ฉันน่ะ…’’

‘’เฮ้ !!! ทั้งสองคนครับ ^O^ อยู่นี่นี่เอง ซาสึเกะดูเหมือนจะหายไข้แล้วครับ J ‘’

เสียงซาโซริดังขึ้นแทรกสองคนนี้ ทำให้กาอาระชะงักไปทันที…

‘’อ่อๆ จริงหรอ ?..ดีแล้วล่ะ  โล่งไปหน่อย..’’

‘’ครับๆ  ตอนนี้เขาอาบน้ำอยู่ ตอนแรกบอกเขาว่า อย่าพึ่งอาบน้ำเพราะ เพิ่งหายไข้ แต่เขาไม่เชื่อ บอกว่า..ทนเห็นตัวเองหมักหมมไม่ได้  เขาบอกแค่นี้ครับ’’

‘’อือๆ ดีแล้วล่ะ  ว่าแต่กาอาระเมื่อกี้ อ้าวไปไหนหรอ?’’

‘’อ่อ เข้าห้องน้ำน่ะ’’
ซากุระที่จะถามเขาว่าเมื่อกี้จะพูดอะไร กาอาระก็ลุกขึ้นยืนแล้วพูดก่อนจะเดินไปทางอื่น

‘’.คุณซากุระครับ !!! O_O ไปโดนอะไรมา อ่ะ !!! ‘’ ซาโซริเมื่อมองตามกาอาระไปก่อนจะหันมามองซากุระที่ มีพลาสเตอร์แปะให้ตามตัว..

‘’วิ่งไล่อิทาจิจนล้มน่ะ = = ช่างเหอะๆ’’ ซากุระพูดก่อนจะมองไปทางอื่น…

หมับ !

’’ เจ็บไหมครับ ขอโทษที่ผมไม่ได้อยู่ด้วยนะ…’’

ซาโซริเข้ามาจับแขนเธอเบาๆ ก่อนจะลูบ แถมเขาทำหน้าจริงๆจังๆด้วย ทำให้ซากุระมองอย่างแปลกใจ

‘’เอ่อ อืม…’’

‘’ผมเป็นห่วง จริงๆนะครับ ’’

‘’เอ่อ เข้าใจแล้ว ’’

‘’งั้นผมจะขอจูบให้หาย แล้วกันนะครับ !! ‘’

‘’ หยุดนะ ตาบ้า !! เฮ้อ !! = = ‘’
ซากุระผลักซาโซริออก ก่อนที่หน้าเขาจะมาจูบมือของเธอ  ไม่น่าคิดเลยว่าตานี่ ทำอะไรจริงๆจังเป็น..

‘’…………’’

‘’ฉันไปอาบน้ำล่ะ ’’

ซากุระพูดปัดก่อนจะเดินไป

‘’คุณซากุระครับ  ที่พูดไปน่ะ ผมพูดออกมาจริงๆจากใจเลยนะครับ’’

ซาโซริตะโกนเรียกเธอ พรางพูดออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง..

‘’.อืม’’

ซากุระตอบหน่อยๆ ตกลงเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่นะ ที่นี่มีแต่พวกบ้าทั้งนั้น แล้วเธอก็เดินขึ้นบันไดไป….

‘’ซากุระ’’

‘’ อ้าว ? ซาสึเกะ หายดีแล้ว ใช่ไหม..?  ‘

’ ระหว่างที่ ซากุระกำลังเดินผ่านห้องซาสึเกะไปเพื่อนจะเดินไปห้องตัวเองนั้น ซาสึเกะที่เปิดออกมาพอดี จึงเรียกเธอไว้

‘’อืม แล้วล่ะ ’’

‘’ดีแล้วล่ะ ๆ = = งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน ‘’

‘’ดะ เดี๋ยวสิ’’

‘’อะไรงั้นหรอ? .’’

‘’เอ่อ คือขอบใจ ที่คอยดูแลฉัน แล้วกัน’’

‘’ อ่อๆ ช่างเถอะๆ  ไปขอบใจพวก นั้นด้วยนะ เพราะพวกนั้นก็ดูแลนาย ^^ ไปล่ะ’’

ซากุระพูดตัดบทก่อนจะเดินเลี่ยงไป ซาสึเกะมองตามอย่างหลากหลายอารมณ์  ขอบคุณ…   ก่อนจะหันไปมองหน้าต่างตรงระเบียงทางเดิน

‘’เหมือนฝนตะตกแฮะ ’’

 ซาสึเกะบ่นแบบนั้นก็เดินลงไปทันที

‘’สบายตัวจัง  แต่อากาศเย็นผิดปกตินะเนี่ย หรือมันเช้าอยู่ นะ ‘’

ซากุระเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมผ้าคลุมผมที่พึ่งสระ เธอไปเปิดหน้าต่าง พรางรับลม…

‘’ฝนจะตกหรือเปล่า ไม่นะ = =  ‘’

 ซากุระเห็นแบนั้นเธอก็รีบแต่งตัว แล้วเดินลงไปตรงห้องโถงทันที….

‘’คุณซากุระ *O* อาบน้ำเสร็จแล้วงั้นหรอครับ….’’

 ซาโซริที่นั่งอยู่บนโซฟากับทุกคน เขาทักขึ้น

‘’อ่อ อืม ’’ เธอตอบ

‘’หน้าซีดเชียว มีอะไรงั้นหรอ?’’ ซาสึเกะผิดสังเกต…

‘’เป็นไข้งั้นหรอ?’’ กาอาระถาม

‘’อย่างยัยบ้านี่ ถึกจะตาย ไม่เป็นไข้ง่ายๆหรอก ฮะๆ >O< ‘’ อิทาจิแหย่

‘’ไม่นะครับคุณซากุระ !! O[]O’’ ซาโซริพูดอย่างตกใจ

‘’จะบ้าฉันโอเค  = = ไม่มีอะไรหรอก ’

’ซากุระล้มตัวนั่งตรงโซฟาเดี่ยว ก่อนจะมองไปนอกหน้าต่าง

‘’ คงมีพายุสินะ ’’

กาอาระพูดขึ้น

‘’นั่นสิ คงจะหนักด้วย’’

‘’คงไม่ผ่าลงมาหรอกมั้ง บนเกาะที่มีแต่บ้านหลังเดียวนี่ ‘’

‘’คุณอิทาจิครับ อย่าพูดอะไรเป็นลางสิครับ ปากเสียนะคุณนี่..’’

‘’เอ้า  ไอ้บ้า มันก็ต้องคิดไว้ก่อนสิ = = *  เกิดผ่ามาทำยังไงล่ะ ‘’

‘’นี่เธอน่ะ แน่ใจหรอ? ว่าไม่เป็นอะไรจริงๆ’’

ซาสึเกะมองพวกนั้นสนทนากันก่อนจะหันมามองซากุระที่นั่งเงียบมาตั้งแต่ตะกี้แล้ว….!!???

‘’อะ…อะไรโอเค ฉันโอเคจริงๆ  เหอะๆ.’’

‘’แต่หน้าเธอ มันบอกว่าไม่โอเค เลยว่ะ ! = = *’’

‘’นั่นสิๆ มีอะไรหรือเปล่าครับ คุณซากุระ หรือพวกนี้ปลุกปล้ำคุณซากุระ !!! O[]O’’

‘’มันไม่ใช่แกนะ !!!! = = ‘’

 ทุกคนพูดพร้อมกัน ซาโซริได้แต่หัวเราะแหะๆ

‘’ ลมแรง ฝนใกล้มาแล้วล่ะ’’

 กาอาระมองออกไปนอกหน้าต่าง…

‘’……..!!!? งะ..งั้นฉันขึ้นห้องนะ’’ 

ซากุระตัดบท ก่อนจะ รีบวิ่งเดินขึ้นห้องไป

‘’ยัยบ้านั่นบ้าไปแล้วรึยังไง =3= ‘’

 อิทาจิมองตามอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะลุกแล้วเดินไป

‘’นายจะไปไหนงั้นหรอ?’’ ซาสึเกะถาม

‘’ไปนอน นอนไม่พอเว้ย! แถมอากาศแบบนี้อีก ไปล่ะ’’

 อิทาจิพูดก่อนจะเดินขึ้นห้องไป..

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

‘’ให้ตายสิ ทำไมต้องมาเคาะประตูห้องผู้หญิงด้วยวะ ‘’

 อิทาจิบ่นพึมพำอยู่หน้าประตูห้องซากุระ เขาอยากมาขอโทษเรื่องที่ทำให้เจ็บตัว…

ครืดด!...

 ‘’ มีอะไร = = !!  อิทาจิเองเรอ !  ตัวอะไรเข้าสิงนายให้มาเคาะประตูห้องฉันเนี่ย’’

‘’เว้ย! เธอนี่นะ ไม่ใช่อะไรหรอก ฉันแค่…….’’

‘’เข้ามาก่อนสิ เดี๋ยวก็มีคนมาเข้าใจผิดหรอก = = ฉันไม่อยากให้คนมาหาว่า ฉันว่า อ่อยผู้ชายจนต้องมาเคาะประตูถึงห้องน่ะ เข้าใจ…’’

‘’ ยัย…..เออ เข้าใจ’’

อิทาจิพูดอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินเข้าห้องซากุระไป

‘’มีอะไรงั้นรึ ! ??? ‘’

ซากุระกอดอกมองหน้าอิทาจิ

‘’เออ ที่จริง’’

พูดยากชะมัด…!!! แล้วทำไมต้องมาขอโทษยัยนี่ด้วยวะ !!! = =

‘’.อะไรล่ะ ??? ‘’

‘’เออ แบบว่าเรื่องกลางวันนี้ฉัน ….ขอโทษ !!!!’’

เปรี๊ยง !!!!!

 ‘’ ว้าย !!! O[]O ไม่เอานะ !!!  ‘’

ฟ้าร้องดังทันทีเมื่ออิทาจิพูดคำว่าขอโทษ กับซากุระที่ร้องออกมา เธอวิ่งไปนั่งคลุมโปงอยู่บนเตียง

‘’เฮ้ย!  ยัยบ้า เป็นอะไรน่ะ’’

อิทาจิมองอย่างไม่เข้าใจ..

เปรี๊ยง !!!!

 ฟ้าร้องขึ้นมาอีกรอบ เพราะอยู่บนเกาะ ทำให้ได้ยินเสียงชัด..ด้วย

‘’.เฮ้ยๆ นี่เธอกลัวฟ้าร้องงั้นเหรอ?’’

 อิทาจิแอบยิ้มในใจไม่คิดว่าคนแบบซากุระจะกลัวอะไรแบบนี้ด้วย เขาเดินเข้าไปหาซากุระที่นั่งคลุมโปงอยุ่บนเตียง

‘’………’’

เปรี๊ยง !!! ซ่า !~~~~~~

‘’.เฮ้ยๆ ฝนตกแล้วนะเว้ย เธอจะกลัวทำไมเนี่ย กับอีแค่ !!?!..... .ฟ้าร้อง’’

อิทาจิเปิดผ้าออกก็เห็นซากุระนั่งเอามือปิดหู ร้องไห้ด้วย ทำเขาทำอะไรไม่ถูกทีเดียว..

‘’ ฮึก..ฮึก’’

‘’แบบนี้ไม่ดีนะเฮ้ย  = = ;; ‘’

 อิทาจิมองซากุระที่นั่งร้องไห้อยู่ ทำไงดีล่ะ เข้าเองไม่ค่อยถูกกับผู้หญิง

เปรี๊ยง !!!!.
ฉึบ !!
ส่วบ !!!

 ฟ้าร้องขึ้นอย่างดัง ทำให้ซากุระผละเข้ามากอดอิทาจิ ทันที เขาเองก็เซไปนั่งก้มพื้นเพราะซากุระเข้ามากอดเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ตอนนี้ทั้งคู่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่บากจะแก้ไขด้วย ไม่ใช่เขาทั้งคู่ อิทาจิมากกว่า

‘’เฮ้ย ยะ…ยัยบ้า /////’’

อิทาจิหน้าแดงหน่อยๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหลังเบาๆ แต่มือเขาค้างอยู่กลางอากาศซะงั้น ไม่น่าหาเรื่องใส่ตัวเลย…

‘’ไม่เอา ฉันกลัว ฉันกลัว ฮึก ฟ้าร้องที่สุด’’

‘’……….’’

อิทาจิไม่ตอบ พรางเข้าโอบซากุระไว้  ทำจนได้ ตูทำจนได้….

‘’ฮึก ฮึก’’

‘’ไม่ต้องร้องหรอก ฉันอยู่นี่แล้ว .’’

‘’ฮึก’’

‘’ ไม่มีอะไรต้องกลัว ฉันจะอยู่ข้างเธอเอง ยัยบ้า’’

 อิทาจิลูบหัวเธออย่างเบามือ น่าแปลกที่มันกลับอบอุ่นไม่สมเป็นเขาที่ชอบ ทำอะไรไร้ความอ่อนโยน…

เปรี๊ยง !!

‘’ กรี๊ดดด !!! ไม่เอา ฉันไม่ชอบ เกลียดฟ้าร้อง อึก ‘’

 ฟ้าร้องดังขึ้นอีกครั้ง ทำให้ซากุระแนบตัวกับอิทาจิมากกขึ้น

‘’ //// เฮ้ยๆ ฉันอยู่นี่ยัยบ้า !!. เลิกกลัวซักที ’’

อิทาจิตัดสินใจจับไหล่ของเธอทั้งสองข้าง ก่อนจะจับให้มามองหน้าเขาตรงๆ

‘’ฮึก ก็ฉันกลัวนี่’’

ซากุระมองหน้าเขา แล้วร้องไห้ออกมาอย่างไม่ขาดสาย

‘’รู้ว่ากลัว แต่ฉันอยู่นี่แล้ว ฉะนั้นไม่เป็นอะไรแล้วนะ’’ อิทาจิมองหน้าซากุระก่อนจะโอบเข้าหาตัวกอดแน่น

‘’อิทาจิ ฮึก นายมัน ฮึก’’

ซากุระกำเสื้อเขาแน่น อบอุ่นจังคนอย่างหมอนี่มีมุมแบบนี้แล้วงั้นหรอ

‘’เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เดี๋ยวฟ้าก็ใสแล้วล่ะ’’

‘’อืม’’

ซากุระกอดอิทาจิตอบ ครางในลำคอเบาๆ อกผู้ชายนี่มันอบอุ่นแบบนี้งั้นเหรอ?..

ตลอดเวลาที่ฝนตกนั้น อิทาจิก็ได้กอดซากุระเอาไว้อย่างไม่ไปไหน  ถึงแม้เขาจะแอบรำคาญก็เหอะ แต่ทำไมนะ ทำไมเขาถึงปล่อย ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้….

‘’ นี่ ฝนหยุดแล้ว ‘’

 เหน็บกินแล้ว นะเนี่ย อิทาจิต่อคำในใจ ก่อนจะก้มมองซากุระที่ซุกอยู่ตรงอกเขา

‘’……..’’

‘’ยัยบ้า?’’

อิทาจิก้มมองซากุระอย่างไม่เข้าใจ

‘’…….Zzzzz’’

‘’เฮ้ย !! หลับเลยรึไง ยัยบ้า ’’

 อิทาจิได้ยินเสียงกรนหน่อยๆ พรางคิดว่าเธอคงหลับไปแล้ว  ใบหน้าตอนผู้หญิงหลับนี่มันเป็นยังไงนะ…… เขาคิดหน่อยๆ ก่อนจะตัดสินใจ ยกตัวซากุระออกมาดูให้ชัดๆ

‘’ งะ !!! =[]= ‘’

‘’Zzzz =3=   แจ่บๆ’’

ซากุระสลึมสลือตามด้วยน้ำลายที่ไหลอยู่มุมปาก น้ำมูกก็ไหลลงมาหน่อยๆ เพราะร้องไห้ อิทาจิเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นแล้วสิ……

 _________________________________________________________________________________________________

อัพเเล้วนะคะ !!! วันนี้อัพหลายเรื่องมาก !! เม้นให้กำลังใจหน่อยนะคะ ส้มเปิดเทอมเเล้ว T_T งานเยอะมากค่ะ !
ยังไงก็เม้ลให้หน่อยนะคะ