ตอนที่ 6 : Chapter 4 : ออกอาการ >_<
Sakura Talk
‘’ไข้ป่าครับ ’’
‘’ ห๋าไข้ป่า?? ‘’
ฉันซากุระค่ะ หลังจากที่ซาสึเกะ สลบไปแล้ว ฉันก็ให้ซาสึเกะนอนที่เดิม ใครจะอุ้มไหวล่ะ = _ = ! แล้วฉันก็วิ่งเคาะประตูห้องซาโซริ ว่าซาสึเกะไม่สบาย ก่อนจะไปหากาอาระให้ช่วยอุ้มซาสึเกะเข้าห้องที อิทาจิไม่ อยู่ห้อง ไม่รุ้ว่าหมอนี่หายไปไหน จากนั้นซาโซริก็มาดูอาการบอกว่าเป็นไข้ป่า!
‘’ใช่ครับ’’
‘’นายรู้ได้ยังไง - - * ‘’
‘’แหม เห็นแบบนี้ผมก็อ่านหนังสือหมอมาบ้างนะครับ อาผมเป็นหมอ ผมไปเล่นที่โรงบาลบ่อยๆ อาผมเลยชอบบอกอาการของคนไข้ให้ เลยพอรู้ J ‘’
‘’ พึ่งได้เหมือนกันนะเนี่ย ‘’ ฉันพูด
‘’ไปไหนมาเหรอ?’’
เสียงกาอาระพูด เมื่อหันไปมองก็เห็นอิทาจิเดินเข้ามาพอดี….
‘’เดินเล่น ไอ้นั่นไม่สบายรึ! ’’
อิทาจิพูดก่อนจะเดินมามองซาสึเกะที่นอนซมใกล้ๆ
‘’ครับ เป็นไข้ป่าครับ ผมต้องรบกวนดูเขาหน่อยนะ ผมกับกาอาระจะช่วยกันหายาเอง ฝากทั้งสองคนดูแลด้วยนะครับ ^^ ‘’
ฉันพยักหน้า แล้วซาโซริกับกาอาระก็เดินออกไปหายา จะมีไหมนะ ไอ้คนที่พาเรามานี่มัน เป็นใครกัน !!!
‘’ ทำไมไอ้นี่ถึงเป็นได้ล่ะ ? ‘’
เสียงอิทาจิถามขึ้น
‘’ไม่รู้สิ ฉันเดินลงไปก็เห็นตานี่นอนอยู่ พอปลุกหมอนี่ก็เอาแต่กุมหัว ซักพักก็สลบไปเลย’’
‘’เหรอ ? คุณหนูจริงๆ L ‘’
‘’.แหม นายก็คุณหนู!!. ว่าแต่คนอื่น L ‘’
‘’ ยัยบ้า ! = = ‘’
เถียงฉันไม่ได้ล่ะสิ!! ไอ้อิทาจิบ้า
‘’ว่าแต่นายไปเดินเล่นที่ไหนมาหรอ ? ‘’
ฉันถาม แล้วทำไมฉันต้องไปอยากรู้ด้วยนะ = =
‘’เรื่องของฉันน่า !! -___ - ** ‘’
‘’.ชิ !! ฉันไม่ถามนายแล้ว !!! L กวนประสาทฉันจริงๆ ‘’
ฉันพูดตัดบทแล้วมองซาสึเกะที่นอนซมอยู่
Sakura Talk end
Writer Talk
‘’?’’
ซาสึเกะค่อยๆลืมตาขึ้นมา แต่เขาขยับไม่ค่อยได้ เพราะไม่มีแรงและปวดหัวอย่างแรง
‘’อ๊ะ !!! ซาสึเกะตื่นแล้วหรอ? เป็นไงมั่ง ? ’’
ซากุระที่สังเกตเห็นเขาตื่นจึงเข้าไปถามอย่างรีบร้อน
‘’ นะ น้ำ .’’
‘’น้ำหรอ ? !! แปปๆ นะ > _ <;; อิทาจิ !! ช่วยกันหน่อยสิ !!! ‘’
ซากุระรีบวิ่งไปรินน้ำอย่างรีบร้อน ก่อนจะหันไปมองอิทาจิที่นั่งเฉยๆอยู่บนเก้าอี้
‘’ช่วยอะไรล่ะ = =*** ‘’
‘’ ก็ไปพยุงคอหมอนี่ ให้มากินน้ำที จะนอนกินไม่ได้ จะสำลักน้ำเอา ‘’
ซากุระพูดพรางรินน้ำ
‘’อะ แบบไหนล่ะ ? !! ยุ่งยากจังวะ !! ‘’
อิทาจิพูดพรางลงไปนั่งข้างเตียงซาสึเกะแล้วจับคอเสื้อซาสึเกะชูขึ้น
‘’ตาบ้า !!! =[]= ซาสึเกะคอหักตายห่า สิ !! ถอยไปทำเอง !!! ถือน้ำซะ !!! ‘’
ซากุระตกใจกับการกระทำอันไร้ความอ่อนโยนของอิทาจิ ก่อนจะผลักหมอนี่ออกแล้วให้อิทาจิถือน้ำไว้
หมับ !! ฟึ่บ !
ซากุระไปนั่งข้างๆเตียงแทนที่อิทาจิก่อนจะค่อยๆช้อนคอของซาสึเกะให้สูงขึ้นหน่อยก่อนจะ ยื่นมือไปรับน้ำจากอิทาจิแล้วค่อยๆป้อนน้ำเขาอย่างเบามือ
‘’ รู้สึกยังไงบ้าง’’ ซากุระถาม
‘’ อือ ไม่มีแรงน่ะโทษ ที่ต้องให้ช่วย……’’ ซาสึเกะตอบ
‘’ดูสิ ตัวยังร้อนอยู่เลย อิทาจิไปเอาผ้าชุบน้ำให้หน่อยสิ เห็นซาโซริบอกแบบนี้ ยาก็ไม่มี T_T ‘’
‘’ รู้แล้วน้า!!! = = ^ ‘’
อิทาจิเดินไปไปเข้าห้องน้ำแล้วหยิบผ้าออกมา อย่างเปียกๆ
‘’ ตาบ้า !!! =[]= บิดน้ำให้แห้งก่อนสิยะ !!! นี่นายจะมาทั้งเปียกๆรึไง !!! ‘’
‘’อะ ใครมันจะไปรู้เล่า !! ‘’
อิทาจิพูดอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินไปบิดผ้ามาใหม่แล้วยื่นให้ซากุระ เธอค่อยๆประคองซาสึเกะลงอย่างเบามือแล้วเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้เขาเบาๆ ก่อนจะวางบนหน้าผาก
‘’ นายนี่มันไม่อ่อนโยนเลยให้ตายสิ !! L ‘’
ซากุระทำเสร็จเทอก็หันไปว่าอิทาจิที่ยืนหน้าบึ้งอยู่
‘’เชอะ !!! ‘’ เขาสะบัดหน้าหนีซากุระ
ปัง !!
‘’ มาแล้วครับ >O< เจอยาแล้ว มียาเยอะเลย ทั้งยาแก้ปวดท้อง ยานู่นนี่นั่น ซาสึเกะเป็นยังไงบ้างครับ’’
ซาโซริเปิดประตูมาพร้อมยา ตามด้วยกาอาระที่ถือกล่องยามาอีก
‘’ตื่นไปแล้ว ทีนึง ฉันให้น้ำเขากินแล้วก็เช็ดหน้าให้น่ะ หลับไปแล้วล่ะ ‘’ ซากุระพูด
‘’ทำไมเราต้องดูแลคนที่ไม่รู้จักด้วยวะ ! = =* ‘’
‘’คุณอิทาจิครับ ! พูดแบบนี้ไม่ถูกนะครับ ถึงพวกเราจะไม่รู้จักกันจริงๆ แต่ยังไงเราต้องอยู่ด้วยกันนะครับอย่าพูดจาเห็นแก่ตัวแบบนี้อีกนะครับ!! ‘’
ซาโซริหันไปต่อว่าอิทาจิที่พูดจาไม่ดี
‘’ รู้แล้วๆๆๆๆๆ = =* น่าโมโหชะมัด !! ‘’
อิทาจิพูดก่อนจะอุดหู น่ารำคาญ
‘’ว่าแต่กาอาระ นายเอา กล่องยาทำแผลมาทำไมน่ะ แค่ยาก็น่าจะพอแล้วนะ ? ‘’
ซากุระหันไปถามกาอาระที่ถือกล่องยาทำแผลอยู่
‘’อ่อ เอามาติดไว้ เฉยๆ’’
กาอาระตอบก่อนมองกล่องในมือ
‘’อ่อๆ งี้นี่เอง ’’
ซากุระตอบก่อนจะหันไปมองซาสึเกะที่หน้าแดงเพราะพิษไข้อยู่
‘’แล้วจะ หายเมื่อไหร่..’’
กาอาระวางกล่องยาก่อนจะมองหน้าซาสึเกะที่หลับอยู่
‘’ก็คงต้องดูอาการล่ะครับ แล้วใครจะเฝ้าซาสึเกะดีล่ะครับ คืนนี้’’
ซาโซริตอบก่อนจะถาม
‘’ฉันเอง ฉันจะเฝ้าหมอนี่เอง..’’ ซากุระตอบ
‘’เฮ้ยๆ เธอเป็นผู้หญิงไม่ใช่หรือยังไง จะมาเฝ้าไข้ผู้ชายแบบนี้’’ อิทาจิฉุน
‘’ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ซาสึเกะเป็นไข้อยู่นะ แล้วพวกนายมันพึ่งได้ที่ไหนล่ะ ฉันก็พอจะรู้เหมือนกันล่ะนะว่าทำยังไงเวลาเป้นไข้น่ะ’’
‘’ชิ! ฉันจะเฝ้าด้วย จะนอนมันที่นี่ล่ะ..’’
อิทาจิพูด..ไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่
‘’งั้น ผมก็เฝ้าด้วยแล้วกัน J ‘’ ซาโซริพูด
‘’งั้นฉันด้วย..’’
กาอาระพูด สรุปว่าพวกเขาทั้ง หมดต้องมานอนเฝ้าไข้ซาสึเกะทั้งหมดคืนนี้
‘’ จะว่าไป ข้าวเย็น และข้าวของซาสึเกะล่ะ เพราะคนเป็นไข้ไม่กินข้าวไม่ได้นะ’’
ซากุระพูดทำลายความเงียบ
‘’ ข้าวต้มไง’’
กาอาระพูดออกมา แต่ใครจะทำเป็นล่ะ…
‘’ โอ้ย !! พวกแกนี่มัน ปวดหัวว่ะ ไม่มีใครทำอะไรเป็นซักคน = = ‘’
อิทาจิโวยวายออกมาอย่างเหลืออด
‘’จริงสิฉันเห็น หนังสือการทำอาหารง่ายๆด้วย อยู่ที่ห้องฉันน่ะ’’
‘’แล้วทำไมไม่บอกมาตั้งแต่แรกล่ะ กาอาระ !!!!’’
‘’ลืม’’
‘’!!!!!!!!!’’
หลังจากนั้นพวกเขาก็แบ่งหน้าที่กัน กาอาระไปอยู่กับซากุระที่ห้องครัว เพราะดูจะทำอาหารเป็นกันนิดหน่อย ย้ำว่านิดหน่อย ส่วนซาโซริดูแลซาสึเกะเพราะมีความรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง และอิทาจิ..นั่งเฉยๆ !!
ณ ห้องครัว
‘’ข้าวต้มนี่ ต้องทำยังไงอ่ะ….’’
ซากุระพูดพรางเปิดหนังสือผ่านไปผ่านมา
‘’หุงข้าว ก่อนล่ะมั้ง’’
‘’นายก็ทำเป็นนี่กาอาระ !!’’
‘’เปล่าฉันแค่อ่านหนังสือ…’’
‘’เห? นายชอบอ่านอะไรแบบนี้หรอ?’’
‘’เปล่า ฉันอ่านได้ทุกแนวน่ะ’’
กาอาระตอบก่อนจะเดินไปตักข้าวมาใส่หม้อ
‘’อืม งั้นฉันทอดไข่เจียวแล้วกัน J กาอาระก็ทำข้าวต้มไปนะ.. ‘’
ซากุระพูดก่อนจะไปหยิบกระทะมา..แล้วเรื่มหาไข่ที่เคยวางอยู่บนโต๊ะ..แต่ตอนนี้หายไปไหนไม่รู้
‘’ นี่ๆ กาอาระ T__T ฉันหาไข่ไม่เจอ ใครย้ายที่งั้นหรอ?’’
‘’…….’’
กาอาระหันมามองซากุระแล้วกดข้าวลงไป ก่อนจะเดินไปหาเธอ
‘’กาอาระ นั่นไงๆๆเจอแล้วๆ…’’
ซากุระชี้ไปที่ตู้ ข้างบน แต่เธอเตี้ยไปหน่อยเลยหยิบไม่ถึง ก่อนจะหันมาทำตาใสๆให้กาอาระ พรางขอความช่วยเหลือ ซากุระเป็นคนไม่ค่อยพูดหรอก แต่เพราะอยู่กับกาอาระที่พูดน้อยยิ่งกว่า เธอเลยกลายเป็นคนพูดมาก
‘’ หยิบให้แล้วกัน’’
กาอาระพูดก่อนจะเดินไปหยิบแล้วเอื้อมหยิบไข่ให้เธอ…
‘’ขอบคุณจ้า^^ ‘’
กาอาระพยักหน้าตอบก่อนจะเดินไปต้มข้าวต่อ และรอข้าวสุกโดยการนั่งรอ แต่ซากุระดูจะทำไข่เจียวยังไม่เสร็จ…
ตึก ตึก ตึก !!! …
เสียงซากุระสับอะไรบางอย่าง แค่ไข่เจียว มันต้องสับอะไรด้วยหรอ?. กาอาระแอบคิดก่อนจะหันมองเธอ…
ฉึก !!!!!!
‘’ โอ้ย !!!!!!! O_O ‘’
‘’เธอ!!!’’
กาอาระวิ่งไปดูซากุระ เมื่อกี้เขาได้ยินซากุระสับอะไรอยู่ดีๆ เมื่อกี้นั้นเสียงนั้น กลับเปลี่ยนไปด้วยเสียง ฉึก !!. ตามด้วย เสียงร้องของเธอ
‘’.เลือดไหลน่ะ . T_____T กาอาระ ฉันกลัว จะเป็นอะไรไหมอ่ะ..’’
ซากุระที่โดนมีดบาด ตอนนี้นิ้วเธอเต็มไปด้วยเลือด กาอาระไม่พูดก่อนจะเข้าไปจับเธอไปใกล้อ่างน้ำก่อนจะ ล้างแผลให้เธออย่างเบาๆ
‘’…////////…..’’
ซากุระแอบเขิน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป
‘’เจ็บมากไหม….’
’ กาอาระพูดแล้วลูบที่นิ้วของเธอเบาๆ ก่อนจะจกพลาสเตอร์ที่เขาเก็บไว้ในตัวตอนไหนไม่รู้มาแปะให้เธอ
‘’อืม ก็นิดหน่อย แต่ไม่เป็นอะไรหรอก ^^. ขอบคุณนะกาอาระ’’
‘’อืม ไม่เป็นอะไร….’’
‘’ฉันจะไปสับหมูต่อล่ะ.. ^^ ว่าจะทำไข่เจียวหมูสับ..’’
‘’ช่วย….’’
‘’ขอบคุณจ้า’’
ซากุระยิ้มให้กับกาอาระ แล้วทั้งสองคนก็ช่วยกันทำจนเสร็จในที่สุด
ข้างบนห้อง
‘’เมื่อไหร่พวกนั้นจะทำอาหารเสร็จซักทีเนี่ย! หิวชะมัด’’ อิทาจินั่งบ่นอยู่ตรงโซฟา
‘’เดี๋ยวก็คงเสร็จล่ะมั้งครับ คุณอิทาจิใจเย็นสิครับ’’
ซาโซริที่นั่งดูอาการของซาสึเกะตลอดเวลานั้นหันไปพูดตอบอิทาจิ
‘’ อืม แล้วไอ้บ้านั้นเป็นยังไงมั่ง’’
‘’ฮะๆ ครับๆสีหน้าดีขึ้นนิดหน่อยล่ะ แต่ไข้ยังไม่ลด’’
‘’เหรอ? แล้วหัวเราะอะไรของแก….’’
‘’ก็ ผมคิดว่าคุณไม่น่าจะมีมุมแบบนี้นี่ครับ’’
‘’มุมแบบนี้ อะไรของแกฟะ !’’
‘’คุณน่ะ ทั้งที่โมโหร้ายตลอด แต่ที่จริง คุณเองก็แอบแคร์คนอื่นล่ะสินะครับ’’
‘’!!!!!จะบ้าหรือไง อย่ามาพูดบ้าๆนะ’’
‘’พวกปากแข็งสินะครับ J ‘’
‘’!!!.เรื่องของฉันน่า!!!’’
อิทาจิหันหน้าหนี ทำให้ซาโซริพอจะเดาอะไรหลายๆอย่างในเวลาเดียวกัน
ครืดด !!!!
‘’เอ่อ คือ ทำอาหารเสร็จแล้วนะ’’
ซากุระเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา กับกาอาระที่เดินถือถาดข้าวตามเข้ามา
‘’เห ? จริงหรอ? >< ดีจัง วันนี้ทำอะไร กินครับ ! !:D ‘’
ซาโซริพูดอย่างร่าเริง
‘’อ่อ ฉันกับกาอาระทำ ข้าวต้ม และไข่เจียวหมูสับล่ะ เนอะกาอาระ ‘’
‘’อืม’’
กาอาระตอบก่อนจะวางข้างๆเตียงซาสึเกะ
‘’จริงหรอ? O_O พวกคุณสุดยอดเลยล่ะ >< ‘’
‘’แล้วซาสึเกะเป็นยังไงบ้าง ? ‘’
ซากุระเดินไปข้างเตียงก่อนจะ จับหน้าผากของเขา
‘’เห็นแบบนี้แล้วอยาก เป็นไข้เลยล่ะครับ ‘’
ซาโซริพูดออกมา อิจฉา…
‘’ว่ายังไงนะ ?’’
ซากุระได้ยินแว่ว ก่อนจะหันมาถามอย่างสงสัย
‘’ฮะๆ ไม่มีอะไรครับๆ >< ‘’
‘’ซาสึเกะ นาย ลุกขึ้นมากินไหวไหม?..’’
ซากุระพูด ก่อนจะเขย่าตัวเขาเบาๆ ถ้าเขาไม่ตื่นล่ะทำไง..
‘’ ซา..กุระ’’
ซาสึเกะ สลึมสลือพรางมองซากุระ….
‘’เอ๋ ตื่นแล้วล่ะ J รู้สึกยังไงบ้างครับ คุณซาสึเกะ..’’
ซาโซริเข้าไปตรงหน้าแล้วพยุงซาสึเกะแทนซากุระ
‘’ อืม ก็ดีมั้ง ปวดหัวอยู่เลย นี่พวก..นาย…เฝ้าฉันงั้นเหรอ?’’
‘’ชิ ! ก็มีกันอยู่แค่นี้ทำไงได้ล่ะวะ’’
อิทาจิพูด กาอาระพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
‘’ งั้นเหรอ? ขอบใจนะ’’
‘’จริงสิ ทุกคนลงไปกินข้าวกันเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันจะอยู่เฝ้า ซาสึเกะเอง J ‘’
‘’เห ? คุณซากุระ ไม่เอาอ่ะไปพร้อมกันสิ TwT นะครับ’’
‘’แต่ดูจะหิวกันไม่ใช่เหรอ? ฉันยังไม่หิวเท่าไหร่ ไปกันก่อนเถอะ..’’
‘’หึ !. ถ้าจะไปก็ต้องไปพร้อมกันสิ!! ใครหิวกัน ? ยังไม่หิวซักหน่อย ‘’
‘’เอ คุณอิทาจิครับ ? เมื่อกี้คุณยัง J ฮะๆ เข้าใจแล้วๆ ‘’
ซาโซริพูดแต่เมื่อมีสายตาอิทาจิจ้องจึงปิดปากเงียบ ซากุระถอนใจกับความดื้อรั้นของพวกนี้จึงปล่อย ก่อนจะหยิบชามยกมาป้อนข้าวซาสึเกะ
ฟึ่บ !!!
‘’อ๊ะ !! ผมป้อนเองครับ >< ซากุระเหนื่อยมาเยอะแล้ว ‘’
ซาโซริไปดึงชามในมือของซากุระออกมา
‘’……’’
ซาสึเกะที่นั่งมองอย่าง งงๆ ผู้ชายมาป้อนมันยังไงอยู่นะ
‘’อ่ะ เอาสิ นายนี่แปลกๆนะ = = ‘’
ซากุระตอบก่อนจะเขยิบให้ซาโซรินั่งที่แทนตัวเอง แล้วเธอก็เดินไปนั่งโต๊ะที่ซากโซริเคยนั่ง ใกล้ๆนั้นมีอิทาจิ กับกาอาระนั่งอยู่
‘’เปล่านะ เอ้า!. คุณซาสึเกะครับ !!!! .ผมป้อนนะ อ้าปากด้วยนะครับ’’
‘’ - - * เอ่อ ฉันกินเองก็ได้มั้ง….’’
‘’ไม่ได้นะครับ !!! คุณไม่สบาย ไม่สบายจนน่าอิจฉาเลยล่ะครับ =O= *** ‘’
ซาโซริยื่นช้อนไปใกล้ปากซาสึเกะก่อนจะแอบสงสายตาอิจฉาริษยา..
‘’!!!!.เอ่อ…..’’
ขนลุกว่ะ ซาสึเกะแอบคิด แต่ต้องจำใจเพราะตัวเองไม่ค่อยสบาย เรี่ยวแรงไม่ค่อยมี
‘’ว้าวๆ เก่งจังเลย ครับ คุณซาสึเกะ *O* กินแล้วๆ’’
ซาโซริยิ้มอย่างปลื้มๆ
‘’ทำเหมือนเด็กไปได้ หยุดทำซักที น่าอายชะมัด////’’
ซาสึเกะเคี้ยวแล้วพูดออกมา ไม่ใช่ว่า ไอ้บ้านี่จงใจแกล้งหรอกนะ
ระหว่างที่ซาโซริป้อนข้าวซาสึเกะอยู่นั้น. พวกซากุระก็นั่งมอง อย่างหลากหลายอารมณ์
‘’………….. ?’’
‘’มีอะไรงั้นหรอ? กาอาระ ???’’
ซากุระที่รู้ว่ากาอาระจ้องตัวเธออยู่นั้นพูดขึ้นมา
‘’แผล หายเจ็บยัง’’
กาอาระถาม ทันใดนั้นอิทาจิก็หู่ผึ่งทันที
‘’เฮอะ!!ไปซุ่มซ่ามทำบ้าอะไรอีกล่ะ !! = O= ให้ตายสิ เธอนี่มันซุ่มซ่ามเป็นบ้า !!!’’
‘’หุบปากไปเลย อิทาจิ !!! = = อย่าพูดซ้ำเติมได้ไหม!!’’
ซากุระพูดขึ้นอย่างโมโห ทำไมต้องซ้ำเติมกันด้วย
‘’ เอานี่’’
กาอาระยื่นบางอย่างให้เธอ นั่นคือ พลาสเตอร์อีกอัน
‘’เอ๋ ขอบใจนะ กาอาระรอบคอบจังนะ J ‘’
ซากุระยิ้มให้กับกาอาระ หมอนี่ก็ดูพึ่งได้ล่ะนะ
‘’ อืม เอ่อ ขอดูแผล ได้ไหม…’’
‘’เอาสิๆ .’’
ซากุระพูดพรางยื่นนิ้วไปให้กาอาระ และหรี่ตามองเขาอย่างอบอุ่น…//////
‘’เฮอะ !! กับอีแค่อะไรบาดนิ้ว ทำจะเป็นจะตายไปได้!!’’
อิทาจิยังไม่หยุด..เขาโมโหอะไรวะ
‘’อิทาจิ !!. นายเป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย !! = = !! ‘’
ซากุระทนไม่ไหว ในที่สุด !! ทำไมเขาต้องพูดเหน็บเธอด้วยนะ!!
‘’.มันก็เรื่องของฉัน !!! ชิ !! ‘’
‘’= = !!! ‘’
‘’ ฉัน ทำแผลให้ใหม่ไหม?.’’
เสียงกาอาระพูดขึ้น..ดูเขาจะไม่เข้าใจสถานการณ์เท่าไหร่ ก่อนจะดึงพลาสเตอร์ที่เขาแปะให้ซากุระออก…ตามด้วยแปะให้ใหม่
‘’ ///// กาอาระจักจี้นะ ฮะ >< แต่ขอบคุณมากจ้า ^^’’
ซากุระพูด และยิ้มหัวเราะให้กาอาระอย่างร่าเริง
กึก กึก !! ~~
‘’ O_O ‘’
เสียงสั่นกึกๆ ตามด้วย หน้าตาของซาโซริ เขาถือถ้วยข้าวสั่นๆ…
‘’……..?’’
ซาสึเกะมองหน้าอย่างไม่เข้าใจ
‘’คุณซากุระ ครับ !!!! นิ้วคุณเป็นอะไร .!!!! >O< ‘’
ซาโซริวางถ้วยลง ก่อนจะรีบไปดูซากุระ
‘’= =!!.อะไรของนายมิทราบ ’’
ซากุระมองอย่างตกใจ เมื่อเขาดึงนิ้วของเธอมาจากซากุระ
‘’T___T โดนอะไรบาดหรอครับ นิ้วของคุณซากุระต้องแปดเปื้อนแบบนี้ มามะ ผมจะจูจุ๊บ! บนนิ้วให้หายนะครับ !!!’’
‘’ อย่านะ!!!!!’’
‘’…!!??’’
ซาโซริที่จะเข้าจูบตรงนิ้ว ของซากุระ ตอนนั้นเองพวกผู้ชายที่เหลืออยู่ก็พูด ห้ามกันขึ้นมา ทำให้ซากุระตกใจอย่างมาก พวกเขาทำไมล่ะ ? คนที่ตกใจและห้ามซาโซริต้องเป็นเธอมากกว่าพวกนี้ ซาสึเกะที่เป็นไข้ก็ยัง…ทำไมล่ะ ??
‘’เอ่อ /////หิวข้าวแล้ว !! ไปดีกว่า’’
อิทาจิกุมปาก เพราะไม่เข้าใจตัวเองนิดหน่อยก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
‘’ฉันก็หิว ไปล่ะ..’’ กาอาระพูดแล้วเดินออกจากห้องไป
‘’……..’’
ซากุระหันไปหาซาสึเกะที่นั่งค้างอยู่ เขาตกใจที่ซากุระมองก่อนจะล้มตัวลงนอนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
‘’ พวกบ้า ๆ เป็นอะไรไปน่ะ เอาเหอะ นายอย่ามาทะลึ่งกับฉันนะ ซาโซริ ไม่งั้น ตาย !!!’’
ซากุระพูดแล้วดึงนิ้วเธออกมาก่อนจะเดินออกจากห้องไป ตามด้วยซาโซริที่เสียดายนิดหน่อย….
ณ ห้องอาหาร
‘’………………’’
ห้องอาหารเงียบลงทันทีเมื่อซากุระเดินถือจานข้าวที่ตักเองมานั่ง เป็นอะไรกันว ซากุระคิดอย่างไม่เข้าใจ ก็แค่ห้ามไม่ให้ซาโซริทำแบบนั้น ถึงกับเอ๋อรับประทานกันเลยรึ!
‘’พวกนาย โอเคกันไหมเนี่ย = = ‘’ ซากุระตัดสินใจถามไปที่สุด
‘’อะ อะไร โอเคอะไร ฉันก็ปกติ ’’ อิทาจิแถ
‘’อืมๆ’’ กาอาระพูด
‘’งั้นหรอ? ไม่ใช่ว่า J’’
‘’ไม่ใช่ว่า อะไร !! ‘’
อิทาจิถามซากุระ พรางขมวดคิ้ว อย่างอารมณ์เสีย
‘’.พวกนายหึง ฉันล่ะ ซี่ !!! >< ฮะๆๆๆ ‘’
‘’..!!!??? ’’
แทงใจดำและตรงเกินไป………
‘’เห? พวกนายหึงฉันจริงๆหรอ? ’’
ซากุระถามอีกครั้ง เธอแค่ล้อเล่นเอง
‘’ยัยบ้า !! ใครหึงเธอวะ อย่างหล่อนนะ อกก็ไม่โต ตูดก็เล็ก ไม่โดนใจเลยว่ะ!!’’
‘’………..’’
อิทาจิพูดเยอะเย้ย กาอาระเอาแต่เงียบ ส่วนซาโซริก็นั่ง ฟังพวกนี้สนทนากันพรางกินไปด้วย
‘’ตาบ้า !!. เกินไปแล้วนะยะ !! =O= แล้วยังไง ล่ะ อกไม่โตแล้วยังไง !!. ฉันก็ไม่ได้ขอให้นายมาชอบนี่ :p’’ ซากุระฉุนเล็กน้อย
‘’ชิ ’’
‘’เอาน่าๆ มากินข้าวกันดีกว่า ซากุระกับกาอาระทำเองอร่อยมากเลยนะ ไข่เจียวหมูสับเนี่ย !! >< ‘’
ซาโซริพูดปลอบ ทุกคนเลยกินข้าวกันอย่างโดยดี แต่หารู้ไม่ว่า พวกเขาทั้ง 5 คน ต่างที่เคยไม่ไว้ใจกัน และ..ต่างที่เคยเห็นกันเป็นคนแปลกหน้า ตอนนี้ พวกเขาทั้ง 5 นั้น ความรู้สึกได้แปรเปลี่ยนไป อย่างไม่รู้ตัวแล้ว…..
________________________________________________________________________________________________
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

ซาโซริ คือตรงไปป้ะ -_- ซาโซริสู้นะะ
แต่ก็ไม่เปนไรเน๊าะ ที่ซากุระเป็นอะไรกาอาระมักจะช่วยไว้ทันตลอด
เชีนร์กาอาระนะเนี่ย แต่ก็ยังแอบเชียร์อจจี้อยูน่ะ เถียงกันยังกับแฟนเลย
ตอนที่เฝ้าไข้ซาสึเกะ ทำนั้นทำนี่ไม่เปนได้แต่นั่งดูเหมือนพ่อแม่เฝ้าไข้ลูกเลย
อิทาจิเริ่มมีมุมอ่อนโยนบ้างล่ะ น่ารักกกกกกอ่ะ ทุกคนเลย
ซากุระเริ่มโชว์ความเป็นแม่ศรีเรีอน *0* สู้ๆ
ตอนนี้กาก้ายังคะแนนนำ ตามด้วยซาโซริ (รายนี้แอบแต๊ะอั๋ง)
ฮากาอาระมาก ลืมน่าตาเฉย =w= อิทาจินี่ก็.... นะ! 5555
ซาสึเกะซึนน่ารักมากกก~ >_<
อัพต่อนะคะไรเตอร์ สู้ๆ *0*
กาก้าคู่ซากุ
แต่ตอนนี้เชียร์ กาก้า เพราะ กาก้ามีคะแนนนำอยู่ (ไปนับจากไหน)
อิทาจิก็ชอบพูดตรงเกิน แต่ยังดีที่ยังห่วงแบบนัย ๆ เลยคะแนนไม่เยอะ
ซาโซริยังดูเหมือนเจ้าชู้ --*-- เกินไป
ซาสึเกะตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้เพราะเป้นไข้
เราบ่นเหมือน เราเป็นนางเอกเลย ><
แต่ว่า - - ทุกคนเริ่มมีใจให่หนูกุใช่ป่ะ555555
อวยกาอาระ -3- 55555555
สู้ๆจ้าเป็นกำลังใจน้ะ^^
อัพต่อน่า
ทั้งอกแบน ตูดเล็ก55555 ก้าก้าน่ารักอ่า
ซาสึแกะป่วยนานๆน่่ะ พวกนั้นจะได้หึงบ่อยๆ
อย่าลืมมาอัพน่่ะค่่ะ อัพ อัพ อัพ โอมจงอัพ!!
อย่างฮาตอนที่ อิทาจิดึงซาสึเกะขึ้นมากินน้ำ กับ ซาโซริป้อนซาสึเกะ แล้วก็ ตอนซาโซริจะทำแผลให้ ซากุระ
อัพอีกนะค้า~~