[ Fic naruto ] Love Island เกาะร้าง พิสูจน์รัก♥

ตอนที่ 6 : Chapter 4 : ออกอาการ >_<

 

Sakura Talk

‘’ไข้ป่าครับ ’’

‘’ ห๋าไข้ป่า?? ‘’

 ฉันซากุระค่ะ  หลังจากที่ซาสึเกะ สลบไปแล้ว ฉันก็ให้ซาสึเกะนอนที่เดิม ใครจะอุ้มไหวล่ะ   = _ = ! แล้วฉันก็วิ่งเคาะประตูห้องซาโซริ ว่าซาสึเกะไม่สบาย ก่อนจะไปหากาอาระให้ช่วยอุ้มซาสึเกะเข้าห้องที  อิทาจิไม่ อยู่ห้อง ไม่รุ้ว่าหมอนี่หายไปไหน  จากนั้นซาโซริก็มาดูอาการบอกว่าเป็นไข้ป่า!

‘’ใช่ครับ’’

‘’นายรู้ได้ยังไง - - * ‘’

‘’แหม เห็นแบบนี้ผมก็อ่านหนังสือหมอมาบ้างนะครับ อาผมเป็นหมอ ผมไปเล่นที่โรงบาลบ่อยๆ อาผมเลยชอบบอกอาการของคนไข้ให้ เลยพอรู้ J ‘’

‘’ พึ่งได้เหมือนกันนะเนี่ย ‘’ ฉันพูด 

‘’ไปไหนมาเหรอ?’’

เสียงกาอาระพูด เมื่อหันไปมองก็เห็นอิทาจิเดินเข้ามาพอดี….

‘’เดินเล่น ไอ้นั่นไม่สบายรึ! ’’

อิทาจิพูดก่อนจะเดินมามองซาสึเกะที่นอนซมใกล้ๆ

‘’ครับ เป็นไข้ป่าครับ ผมต้องรบกวนดูเขาหน่อยนะ ผมกับกาอาระจะช่วยกันหายาเอง ฝากทั้งสองคนดูแลด้วยนะครับ ^^ ‘’

 ฉันพยักหน้า แล้วซาโซริกับกาอาระก็เดินออกไปหายา  จะมีไหมนะ ไอ้คนที่พาเรามานี่มัน เป็นใครกัน !!!

‘’ ทำไมไอ้นี่ถึงเป็นได้ล่ะ ? ‘’

เสียงอิทาจิถามขึ้น

‘’ไม่รู้สิ ฉันเดินลงไปก็เห็นตานี่นอนอยู่ พอปลุกหมอนี่ก็เอาแต่กุมหัว ซักพักก็สลบไปเลย’’

‘’เหรอ ? คุณหนูจริงๆ L ‘’

‘’.แหม นายก็คุณหนู!!. ว่าแต่คนอื่น L ‘’

‘’ ยัยบ้า ! = = ‘’

 เถียงฉันไม่ได้ล่ะสิ!! ไอ้อิทาจิบ้า

‘’ว่าแต่นายไปเดินเล่นที่ไหนมาหรอ ? ‘’

 ฉันถาม แล้วทำไมฉันต้องไปอยากรู้ด้วยนะ = =

‘’เรื่องของฉันน่า !!  -___ - ** ‘’

‘’.ชิ !! ฉันไม่ถามนายแล้ว !!! L กวนประสาทฉันจริงๆ ‘’

 ฉันพูดตัดบทแล้วมองซาสึเกะที่นอนซมอยู่

Sakura Talk end

Writer Talk

‘’?’’

  ซาสึเกะค่อยๆลืมตาขึ้นมา แต่เขาขยับไม่ค่อยได้ เพราะไม่มีแรงและปวดหัวอย่างแรง

‘’อ๊ะ !!! ซาสึเกะตื่นแล้วหรอ? เป็นไงมั่ง ? ’’

ซากุระที่สังเกตเห็นเขาตื่นจึงเข้าไปถามอย่างรีบร้อน

‘’ นะ น้ำ .’’

‘’น้ำหรอ ? !! แปปๆ นะ > _ <;;  อิทาจิ !! ช่วยกันหน่อยสิ !!! ‘’

 ซากุระรีบวิ่งไปรินน้ำอย่างรีบร้อน ก่อนจะหันไปมองอิทาจิที่นั่งเฉยๆอยู่บนเก้าอี้

‘’ช่วยอะไรล่ะ = =*** ‘’

‘’ ก็ไปพยุงคอหมอนี่ ให้มากินน้ำที จะนอนกินไม่ได้ จะสำลักน้ำเอา ‘’

 ซากุระพูดพรางรินน้ำ

‘’อะ แบบไหนล่ะ ? !! ยุ่งยากจังวะ !! ‘’

อิทาจิพูดพรางลงไปนั่งข้างเตียงซาสึเกะแล้วจับคอเสื้อซาสึเกะชูขึ้น

‘’ตาบ้า !!! =[]= ซาสึเกะคอหักตายห่า สิ !! ถอยไปทำเอง !!! ถือน้ำซะ !!! ‘’

ซากุระตกใจกับการกระทำอันไร้ความอ่อนโยนของอิทาจิ ก่อนจะผลักหมอนี่ออกแล้วให้อิทาจิถือน้ำไว้

หมับ !! ฟึ่บ !

 ซากุระไปนั่งข้างๆเตียงแทนที่อิทาจิก่อนจะค่อยๆช้อนคอของซาสึเกะให้สูงขึ้นหน่อยก่อนจะ ยื่นมือไปรับน้ำจากอิทาจิแล้วค่อยๆป้อนน้ำเขาอย่างเบามือ

‘’ รู้สึกยังไงบ้าง’’ ซากุระถาม

‘’ อือ ไม่มีแรงน่ะโทษ ที่ต้องให้ช่วย……’’ ซาสึเกะตอบ

‘’ดูสิ ตัวยังร้อนอยู่เลย อิทาจิไปเอาผ้าชุบน้ำให้หน่อยสิ เห็นซาโซริบอกแบบนี้ ยาก็ไม่มี T_T ‘’

‘’ รู้แล้วน้า!!! = = ^ ‘’

 อิทาจิเดินไปไปเข้าห้องน้ำแล้วหยิบผ้าออกมา  อย่างเปียกๆ

‘’  ตาบ้า !!! =[]= บิดน้ำให้แห้งก่อนสิยะ !!! นี่นายจะมาทั้งเปียกๆรึไง !!! ‘’

‘’อะ ใครมันจะไปรู้เล่า !! ‘’

 อิทาจิพูดอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินไปบิดผ้ามาใหม่แล้วยื่นให้ซากุระ เธอค่อยๆประคองซาสึเกะลงอย่างเบามือแล้วเอาผ้ามาเช็ดหน้าให้เขาเบาๆ ก่อนจะวางบนหน้าผาก

‘’ นายนี่มันไม่อ่อนโยนเลยให้ตายสิ !! L ‘’

 ซากุระทำเสร็จเทอก็หันไปว่าอิทาจิที่ยืนหน้าบึ้งอยู่

‘’เชอะ !!! ‘’ เขาสะบัดหน้าหนีซากุระ

ปัง !!

 ‘’ มาแล้วครับ >O<  เจอยาแล้ว มียาเยอะเลย ทั้งยาแก้ปวดท้อง ยานู่นนี่นั่น ซาสึเกะเป็นยังไงบ้างครับ’’
ซาโซริเปิดประตูมาพร้อมยา ตามด้วยกาอาระที่ถือกล่องยามาอีก

‘’ตื่นไปแล้ว ทีนึง ฉันให้น้ำเขากินแล้วก็เช็ดหน้าให้น่ะ หลับไปแล้วล่ะ ‘’ ซากุระพูด

‘’ทำไมเราต้องดูแลคนที่ไม่รู้จักด้วยวะ ! = =* ‘’

‘’คุณอิทาจิครับ !  พูดแบบนี้ไม่ถูกนะครับ  ถึงพวกเราจะไม่รู้จักกันจริงๆ  แต่ยังไงเราต้องอยู่ด้วยกันนะครับอย่าพูดจาเห็นแก่ตัวแบบนี้อีกนะครับ!! ‘’

ซาโซริหันไปต่อว่าอิทาจิที่พูดจาไม่ดี

‘’ รู้แล้วๆๆๆๆๆ = =* น่าโมโหชะมัด !! ‘’

 อิทาจิพูดก่อนจะอุดหู น่ารำคาญ

‘’ว่าแต่กาอาระ นายเอา กล่องยาทำแผลมาทำไมน่ะ แค่ยาก็น่าจะพอแล้วนะ ? ‘’

ซากุระหันไปถามกาอาระที่ถือกล่องยาทำแผลอยู่

‘’อ่อ เอามาติดไว้ เฉยๆ’’

 กาอาระตอบก่อนมองกล่องในมือ

‘’อ่อๆ งี้นี่เอง ’’

ซากุระตอบก่อนจะหันไปมองซาสึเกะที่หน้าแดงเพราะพิษไข้อยู่

‘’แล้วจะ หายเมื่อไหร่..’’

 กาอาระวางกล่องยาก่อนจะมองหน้าซาสึเกะที่หลับอยู่

‘’ก็คงต้องดูอาการล่ะครับ แล้วใครจะเฝ้าซาสึเกะดีล่ะครับ คืนนี้’’

 ซาโซริตอบก่อนจะถาม

‘’ฉันเอง ฉันจะเฝ้าหมอนี่เอง..’’ ซากุระตอบ

‘’เฮ้ยๆ  เธอเป็นผู้หญิงไม่ใช่หรือยังไง จะมาเฝ้าไข้ผู้ชายแบบนี้’’ อิทาจิฉุน

‘’ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ ซาสึเกะเป็นไข้อยู่นะ แล้วพวกนายมันพึ่งได้ที่ไหนล่ะ ฉันก็พอจะรู้เหมือนกันล่ะนะว่าทำยังไงเวลาเป้นไข้น่ะ’’

‘’ชิ! ฉันจะเฝ้าด้วย  จะนอนมันที่นี่ล่ะ..’’

อิทาจิพูด..ไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่

‘’งั้น ผมก็เฝ้าด้วยแล้วกัน J ‘’ ซาโซริพูด

‘’งั้นฉันด้วย..’’

 กาอาระพูด สรุปว่าพวกเขาทั้ง หมดต้องมานอนเฝ้าไข้ซาสึเกะทั้งหมดคืนนี้

‘’ จะว่าไป ข้าวเย็น และข้าวของซาสึเกะล่ะ เพราะคนเป็นไข้ไม่กินข้าวไม่ได้นะ’’

ซากุระพูดทำลายความเงียบ

‘’ ข้าวต้มไง’’

 กาอาระพูดออกมา  แต่ใครจะทำเป็นล่ะ…

‘’ โอ้ย !! พวกแกนี่มัน ปวดหัวว่ะ ไม่มีใครทำอะไรเป็นซักคน = = ‘’

 อิทาจิโวยวายออกมาอย่างเหลืออด

‘’จริงสิฉันเห็น หนังสือการทำอาหารง่ายๆด้วย อยู่ที่ห้องฉันน่ะ’’

‘’แล้วทำไมไม่บอกมาตั้งแต่แรกล่ะ กาอาระ !!!!’’

‘’ลืม’’

‘’!!!!!!!!!’’

หลังจากนั้นพวกเขาก็แบ่งหน้าที่กัน กาอาระไปอยู่กับซากุระที่ห้องครัว เพราะดูจะทำอาหารเป็นกันนิดหน่อย ย้ำว่านิดหน่อย ส่วนซาโซริดูแลซาสึเกะเพราะมีความรู้เรื่องนี้อยู่บ้าง และอิทาจิ..นั่งเฉยๆ !!

ณ ห้องครัว

‘’ข้าวต้มนี่ ต้องทำยังไงอ่ะ….’’

 ซากุระพูดพรางเปิดหนังสือผ่านไปผ่านมา

‘’หุงข้าว ก่อนล่ะมั้ง’’

‘’นายก็ทำเป็นนี่กาอาระ !!’’

‘’เปล่าฉันแค่อ่านหนังสือ…’’

‘’เห? นายชอบอ่านอะไรแบบนี้หรอ?’’

‘’เปล่า ฉันอ่านได้ทุกแนวน่ะ’’

 กาอาระตอบก่อนจะเดินไปตักข้าวมาใส่หม้อ

‘’อืม งั้นฉันทอดไข่เจียวแล้วกัน  J  กาอาระก็ทำข้าวต้มไปนะ.. ‘’

ซากุระพูดก่อนจะไปหยิบกระทะมา..แล้วเรื่มหาไข่ที่เคยวางอยู่บนโต๊ะ..แต่ตอนนี้หายไปไหนไม่รู้

‘’ นี่ๆ กาอาระ T__T ฉันหาไข่ไม่เจอ ใครย้ายที่งั้นหรอ?’’

‘’…….’’

 กาอาระหันมามองซากุระแล้วกดข้าวลงไป ก่อนจะเดินไปหาเธอ

‘’กาอาระ นั่นไงๆๆเจอแล้วๆ…’’

ซากุระชี้ไปที่ตู้ ข้างบน แต่เธอเตี้ยไปหน่อยเลยหยิบไม่ถึง ก่อนจะหันมาทำตาใสๆให้กาอาระ พรางขอความช่วยเหลือ ซากุระเป็นคนไม่ค่อยพูดหรอก แต่เพราะอยู่กับกาอาระที่พูดน้อยยิ่งกว่า เธอเลยกลายเป็นคนพูดมาก

‘’ หยิบให้แล้วกัน’’

 กาอาระพูดก่อนจะเดินไปหยิบแล้วเอื้อมหยิบไข่ให้เธอ…

‘’ขอบคุณจ้า^^ ‘’

กาอาระพยักหน้าตอบก่อนจะเดินไปต้มข้าวต่อ และรอข้าวสุกโดยการนั่งรอ แต่ซากุระดูจะทำไข่เจียวยังไม่เสร็จ…

ตึก ตึก ตึก !!! …

เสียงซากุระสับอะไรบางอย่าง แค่ไข่เจียว มันต้องสับอะไรด้วยหรอ?.  กาอาระแอบคิดก่อนจะหันมองเธอ…

ฉึก !!!!!!

 ‘’ โอ้ย !!!!!!! O_O ‘’

‘’เธอ!!!’’

กาอาระวิ่งไปดูซากุระ เมื่อกี้เขาได้ยินซากุระสับอะไรอยู่ดีๆ เมื่อกี้นั้นเสียงนั้น กลับเปลี่ยนไปด้วยเสียง ฉึก !!. ตามด้วย เสียงร้องของเธอ

‘’.เลือดไหลน่ะ . T_____T  กาอาระ ฉันกลัว จะเป็นอะไรไหมอ่ะ..’’

 ซากุระที่โดนมีดบาด ตอนนี้นิ้วเธอเต็มไปด้วยเลือด กาอาระไม่พูดก่อนจะเข้าไปจับเธอไปใกล้อ่างน้ำก่อนจะ ล้างแผลให้เธออย่างเบาๆ

‘’…////////…..’’

 ซากุระแอบเขิน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป

‘’เจ็บมากไหม….’

’ กาอาระพูดแล้วลูบที่นิ้วของเธอเบาๆ  ก่อนจะจกพลาสเตอร์ที่เขาเก็บไว้ในตัวตอนไหนไม่รู้มาแปะให้เธอ

‘’อืม ก็นิดหน่อย แต่ไม่เป็นอะไรหรอก ^^. ขอบคุณนะกาอาระ’’

‘’อืม ไม่เป็นอะไร….’’

‘’ฉันจะไปสับหมูต่อล่ะ.. ^^ ว่าจะทำไข่เจียวหมูสับ..’’

‘’ช่วย….’’

‘’ขอบคุณจ้า’’

 ซากุระยิ้มให้กับกาอาระ แล้วทั้งสองคนก็ช่วยกันทำจนเสร็จในที่สุด

ข้างบนห้อง

‘’เมื่อไหร่พวกนั้นจะทำอาหารเสร็จซักทีเนี่ย! หิวชะมัด’’ อิทาจินั่งบ่นอยู่ตรงโซฟา

‘’เดี๋ยวก็คงเสร็จล่ะมั้งครับ คุณอิทาจิใจเย็นสิครับ’’

ซาโซริที่นั่งดูอาการของซาสึเกะตลอดเวลานั้นหันไปพูดตอบอิทาจิ

‘’ อืม แล้วไอ้บ้านั้นเป็นยังไงมั่ง’’

‘’ฮะๆ ครับๆสีหน้าดีขึ้นนิดหน่อยล่ะ แต่ไข้ยังไม่ลด’’

‘’เหรอ? แล้วหัวเราะอะไรของแก….’’

‘’ก็ ผมคิดว่าคุณไม่น่าจะมีมุมแบบนี้นี่ครับ’’

‘’มุมแบบนี้ อะไรของแกฟะ !’’

‘’คุณน่ะ ทั้งที่โมโหร้ายตลอด แต่ที่จริง คุณเองก็แอบแคร์คนอื่นล่ะสินะครับ’’

‘’!!!!!จะบ้าหรือไง อย่ามาพูดบ้าๆนะ’’

‘’พวกปากแข็งสินะครับ  J ‘’

‘’!!!.เรื่องของฉันน่า!!!’’

อิทาจิหันหน้าหนี  ทำให้ซาโซริพอจะเดาอะไรหลายๆอย่างในเวลาเดียวกัน

ครืดด !!!!

 ‘’เอ่อ คือ ทำอาหารเสร็จแล้วนะ’’

ซากุระเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา กับกาอาระที่เดินถือถาดข้าวตามเข้ามา

‘’เห ? จริงหรอ? >< ดีจัง วันนี้ทำอะไร กินครับ ! !:D ‘’

 ซาโซริพูดอย่างร่าเริง

‘’อ่อ ฉันกับกาอาระทำ ข้าวต้ม และไข่เจียวหมูสับล่ะ เนอะกาอาระ ‘’

‘’อืม’’

 กาอาระตอบก่อนจะวางข้างๆเตียงซาสึเกะ

‘’จริงหรอ? O_O พวกคุณสุดยอดเลยล่ะ >< ‘’

‘’แล้วซาสึเกะเป็นยังไงบ้าง ? ‘’

ซากุระเดินไปข้างเตียงก่อนจะ จับหน้าผากของเขา

‘’เห็นแบบนี้แล้วอยาก เป็นไข้เลยล่ะครับ  ‘’

 ซาโซริพูดออกมา อิจฉา…

‘’ว่ายังไงนะ  ?’’

 ซากุระได้ยินแว่ว ก่อนจะหันมาถามอย่างสงสัย

‘’ฮะๆ ไม่มีอะไรครับๆ >< ‘’ 

‘’ซาสึเกะ นาย ลุกขึ้นมากินไหวไหม?..’’

ซากุระพูด ก่อนจะเขย่าตัวเขาเบาๆ ถ้าเขาไม่ตื่นล่ะทำไง..

‘’ ซา..กุระ’’

 ซาสึเกะ สลึมสลือพรางมองซากุระ….

‘’เอ๋ ตื่นแล้วล่ะ J รู้สึกยังไงบ้างครับ คุณซาสึเกะ..’’

ซาโซริเข้าไปตรงหน้าแล้วพยุงซาสึเกะแทนซากุระ

‘’ อืม ก็ดีมั้ง ปวดหัวอยู่เลย นี่พวก..นาย…เฝ้าฉันงั้นเหรอ?’’

‘’ชิ !  ก็มีกันอยู่แค่นี้ทำไงได้ล่ะวะ’’

 อิทาจิพูด กาอาระพยักหน้าอย่างเห็นด้วย

‘’ งั้นเหรอ? ขอบใจนะ’’

‘’จริงสิ ทุกคนลงไปกินข้าวกันเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันจะอยู่เฝ้า ซาสึเกะเอง J ‘’

‘’เห ? คุณซากุระ ไม่เอาอ่ะไปพร้อมกันสิ TwT นะครับ’’

‘’แต่ดูจะหิวกันไม่ใช่เหรอ? ฉันยังไม่หิวเท่าไหร่ ไปกันก่อนเถอะ..’’

‘’หึ !. ถ้าจะไปก็ต้องไปพร้อมกันสิ!! ใครหิวกัน ? ยังไม่หิวซักหน่อย ‘’

‘’เอ คุณอิทาจิครับ ? เมื่อกี้คุณยัง  J ฮะๆ เข้าใจแล้วๆ ‘’

ซาโซริพูดแต่เมื่อมีสายตาอิทาจิจ้องจึงปิดปากเงียบ ซากุระถอนใจกับความดื้อรั้นของพวกนี้จึงปล่อย ก่อนจะหยิบชามยกมาป้อนข้าวซาสึเกะ

ฟึ่บ !!! 

 ‘’อ๊ะ !! ผมป้อนเองครับ >< ซากุระเหนื่อยมาเยอะแล้ว ‘’

 ซาโซริไปดึงชามในมือของซากุระออกมา

‘’……’’

 ซาสึเกะที่นั่งมองอย่าง งงๆ ผู้ชายมาป้อนมันยังไงอยู่นะ

‘’อ่ะ เอาสิ  นายนี่แปลกๆนะ = = ‘’

 ซากุระตอบก่อนจะเขยิบให้ซาโซรินั่งที่แทนตัวเอง แล้วเธอก็เดินไปนั่งโต๊ะที่ซากโซริเคยนั่ง ใกล้ๆนั้นมีอิทาจิ กับกาอาระนั่งอยู่

‘’เปล่านะ เอ้า!. คุณซาสึเกะครับ !!!! .ผมป้อนนะ  อ้าปากด้วยนะครับ’’

‘’ -  - * เอ่อ ฉันกินเองก็ได้มั้ง….’’

‘’ไม่ได้นะครับ !!! คุณไม่สบาย ไม่สบายจนน่าอิจฉาเลยล่ะครับ =O= *** ‘’

ซาโซริยื่นช้อนไปใกล้ปากซาสึเกะก่อนจะแอบสงสายตาอิจฉาริษยา..

‘’!!!!.เอ่อ…..’’

ขนลุกว่ะ  ซาสึเกะแอบคิด แต่ต้องจำใจเพราะตัวเองไม่ค่อยสบาย เรี่ยวแรงไม่ค่อยมี

‘’ว้าวๆ เก่งจังเลย ครับ คุณซาสึเกะ  *O* กินแล้วๆ’’

 ซาโซริยิ้มอย่างปลื้มๆ

‘’ทำเหมือนเด็กไปได้ หยุดทำซักที น่าอายชะมัด////’’

 ซาสึเกะเคี้ยวแล้วพูดออกมา  ไม่ใช่ว่า ไอ้บ้านี่จงใจแกล้งหรอกนะ

ระหว่างที่ซาโซริป้อนข้าวซาสึเกะอยู่นั้น. พวกซากุระก็นั่งมอง อย่างหลากหลายอารมณ์

‘’………….. ?’’

‘’มีอะไรงั้นหรอ? กาอาระ ???’’

 ซากุระที่รู้ว่ากาอาระจ้องตัวเธออยู่นั้นพูดขึ้นมา

‘’แผล หายเจ็บยัง’’

 กาอาระถาม ทันใดนั้นอิทาจิก็หู่ผึ่งทันที

‘’เฮอะ!!ไปซุ่มซ่ามทำบ้าอะไรอีกล่ะ !! = O= ให้ตายสิ เธอนี่มันซุ่มซ่ามเป็นบ้า !!!’’

‘’หุบปากไปเลย อิทาจิ !!! = =  อย่าพูดซ้ำเติมได้ไหม!!’’

 ซากุระพูดขึ้นอย่างโมโห ทำไมต้องซ้ำเติมกันด้วย

‘’ เอานี่’’

 กาอาระยื่นบางอย่างให้เธอ นั่นคือ พลาสเตอร์อีกอัน

‘’เอ๋ ขอบใจนะ กาอาระรอบคอบจังนะ  J  ‘’

ซากุระยิ้มให้กับกาอาระ หมอนี่ก็ดูพึ่งได้ล่ะนะ

‘’ อืม เอ่อ ขอดูแผล ได้ไหม…’’

‘’เอาสิๆ .’’

 ซากุระพูดพรางยื่นนิ้วไปให้กาอาระ และหรี่ตามองเขาอย่างอบอุ่น…//////

‘’เฮอะ !!  กับอีแค่อะไรบาดนิ้ว ทำจะเป็นจะตายไปได้!!’’

อิทาจิยังไม่หยุด..เขาโมโหอะไรวะ

‘’อิทาจิ !!. นายเป็นบ้าอะไรของนายเนี่ย !! = = !! ‘’

 ซากุระทนไม่ไหว ในที่สุด !! ทำไมเขาต้องพูดเหน็บเธอด้วยนะ!!

‘’.มันก็เรื่องของฉัน !!! ชิ !! ‘’

‘’= = !!! ‘’

‘’ ฉัน ทำแผลให้ใหม่ไหม?.’’

เสียงกาอาระพูดขึ้น..ดูเขาจะไม่เข้าใจสถานการณ์เท่าไหร่ ก่อนจะดึงพลาสเตอร์ที่เขาแปะให้ซากุระออก…ตามด้วยแปะให้ใหม่

‘’ /////  กาอาระจักจี้นะ ฮะ  >< แต่ขอบคุณมากจ้า ^^’’

 ซากุระพูด และยิ้มหัวเราะให้กาอาระอย่างร่าเริง

กึก กึก !! ~~

 ‘’ O_O ‘’

 เสียงสั่นกึกๆ ตามด้วย หน้าตาของซาโซริ เขาถือถ้วยข้าวสั่นๆ…

‘’……..?’’

 ซาสึเกะมองหน้าอย่างไม่เข้าใจ

‘’คุณซากุระ ครับ !!!! นิ้วคุณเป็นอะไร .!!!! >O< ‘’

  ซาโซริวางถ้วยลง ก่อนจะรีบไปดูซากุระ

‘’=  =!!.อะไรของนายมิทราบ ’’

ซากุระมองอย่างตกใจ  เมื่อเขาดึงนิ้วของเธอมาจากซากุระ

‘’T___T โดนอะไรบาดหรอครับ นิ้วของคุณซากุระต้องแปดเปื้อนแบบนี้ มามะ ผมจะจูจุ๊บ! บนนิ้วให้หายนะครับ !!!’’

‘’  อย่านะ!!!!!’’

‘’…!!??’’

ซาโซริที่จะเข้าจูบตรงนิ้ว ของซากุระ ตอนนั้นเองพวกผู้ชายที่เหลืออยู่ก็พูด ห้ามกันขึ้นมา ทำให้ซากุระตกใจอย่างมาก พวกเขาทำไมล่ะ ?  คนที่ตกใจและห้ามซาโซริต้องเป็นเธอมากกว่าพวกนี้ ซาสึเกะที่เป็นไข้ก็ยัง…ทำไมล่ะ ??

‘’เอ่อ /////หิวข้าวแล้ว !! ไปดีกว่า’’

 อิทาจิกุมปาก เพราะไม่เข้าใจตัวเองนิดหน่อยก่อนจะเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

‘’ฉันก็หิว ไปล่ะ..’’ กาอาระพูดแล้วเดินออกจากห้องไป

‘’……..’’

 ซากุระหันไปหาซาสึเกะที่นั่งค้างอยู่ เขาตกใจที่ซากุระมองก่อนจะล้มตัวลงนอนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

‘’ พวกบ้า ๆ เป็นอะไรไปน่ะ เอาเหอะ นายอย่ามาทะลึ่งกับฉันนะ ซาโซริ ไม่งั้น ตาย !!!’’

ซากุระพูดแล้วดึงนิ้วเธออกมาก่อนจะเดินออกจากห้องไป ตามด้วยซาโซริที่เสียดายนิดหน่อย….

ณ ห้องอาหาร

‘’………………’’

ห้องอาหารเงียบลงทันทีเมื่อซากุระเดินถือจานข้าวที่ตักเองมานั่ง เป็นอะไรกันว  ซากุระคิดอย่างไม่เข้าใจ ก็แค่ห้ามไม่ให้ซาโซริทำแบบนั้น ถึงกับเอ๋อรับประทานกันเลยรึ!

‘’พวกนาย โอเคกันไหมเนี่ย = = ‘’ ซากุระตัดสินใจถามไปที่สุด

‘’อะ อะไร โอเคอะไร ฉันก็ปกติ ’’ อิทาจิแถ

‘’อืมๆ’’ กาอาระพูด

‘’งั้นหรอ?  ไม่ใช่ว่า  J’’

‘’ไม่ใช่ว่า อะไร !! ‘’

 อิทาจิถามซากุระ พรางขมวดคิ้ว อย่างอารมณ์เสีย

‘’.พวกนายหึง ฉันล่ะ ซี่ !!! >< ฮะๆๆๆ ‘’

‘’..!!!??? ’’

แทงใจดำและตรงเกินไป………

‘’เห? พวกนายหึงฉันจริงๆหรอ? ’’

 ซากุระถามอีกครั้ง เธอแค่ล้อเล่นเอง

‘’ยัยบ้า !! ใครหึงเธอวะ   อย่างหล่อนนะ อกก็ไม่โต ตูดก็เล็ก ไม่โดนใจเลยว่ะ!!’’

‘’………..’’

อิทาจิพูดเยอะเย้ย กาอาระเอาแต่เงียบ ส่วนซาโซริก็นั่ง ฟังพวกนี้สนทนากันพรางกินไปด้วย

‘’ตาบ้า !!. เกินไปแล้วนะยะ !! =O=  แล้วยังไง ล่ะ อกไม่โตแล้วยังไง !!. ฉันก็ไม่ได้ขอให้นายมาชอบนี่ :p’’ ซากุระฉุนเล็กน้อย

‘’ชิ ’’

‘’เอาน่าๆ มากินข้าวกันดีกว่า ซากุระกับกาอาระทำเองอร่อยมากเลยนะ ไข่เจียวหมูสับเนี่ย !! >< ‘’

ซาโซริพูดปลอบ ทุกคนเลยกินข้าวกันอย่างโดยดี แต่หารู้ไม่ว่า พวกเขาทั้ง 5 คน ต่างที่เคยไม่ไว้ใจกัน และ..ต่างที่เคยเห็นกันเป็นคนแปลกหน้า ตอนนี้ พวกเขาทั้ง 5 นั้น ความรู้สึกได้แปรเปลี่ยนไป อย่างไม่รู้ตัวแล้ว…..

 
________________________________________________________________________________________________

            อัพเเล้วนะคะ >< เม้ลให้ด้วยนะ จะมาอัพบ่อยๆนะ ถ้าเม้ลให้อ่ะ =3=