[ Fic naruto ] Love Island เกาะร้าง พิสูจน์รัก♥

ตอนที่ 12 : Chapter 10 : ฝันร้ายหรือฝันดี (?)

Sakura Talk

ฉันอยู่ในอกซาสึเกะมานานแค่ไหนแล้วนะ กี่ทุ่มแล้ว ทำไมซาสึเกะยังกอดเราไว้แบบนี้นะ.////.  ฉันที่ซุกอยู่ตรงอกของเขา ค่อยๆเงยหน้ามองซาสึเกะที่อยู่ในระยะประชิด

หลับ ZZzzz

เขาหลับ !!! ให้ตายสิ กอดผู้หญิงแบบไหนหลับนะเนี่ย !!!

‘’……….’’

ฉันค่อยๆขยับตัวออกจากอ้อมกอดของเขาอย่างเขินๆ ให้ตายสิ อิทาจิก็กอดมาแล้ว กาอาระก็กอดมาแล้ว หมอนี่ก็ด้วย ซาโซริก็เคย ฉันจะสะสมคลอเลคชั่นผู้ชายหรือยังไงเนี่ย !!!

‘’ซาสึเกะ’’

ฉันลองเรียกชื่อหมอนี่ดูเบาๆ ทำไมไม่ตื่นล่ะ แต่ฝนยังไม่หยุดตกเลย..หวังว่าจะไม่มีฟ้าผ่ามาอีกนะ

‘’ซาสึเกะ..ตื่นสิ’’

‘’Zzzz’’

หลับลึกเกินแล้ว !!!! นี่กอดฉันมันน่าเบื่อขนาดต้องหลับเลยหรือไงเนี่ย ! -_-

‘’..อืมม’’

หมอนั่นพลิกตัวนิดๆหน่อยๆก่อนจะพิงโซฟาแล้วห่อตัว ด้วยความหนาว จริงสิ อากาศฝนตกแบบนี้ใครมันเปิดแอร์วะ สุดท้ายก็ต้องเป็นฉันที่เดินไปหยิบผ้าห่มมาจากตู้ข้างๆแล้วมาห่มให้ซาสึเกะ เฮ้อ ทำไมมันเหนื่อยแบบนี้นะ ไม่น่าเกิดมากลัวฟ้าร้องแบบนี้เลย

ฉึบ!~

ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างๆซาสึเกะที่หลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย พรางลูบหัวเขาเบาๆ ไม่รู้ทำไมฉันต้องทำอย่างนี้เหมือนกันนะ..แต่..///////// ก็รู้สึกดี…

‘’ไปดีกว่า หลับฝันดีนะ ซาสึเกะ ขอบคุณนะ’’

ฉันเดินออกไปจากห้องโถงทันที ไม่รู้ว่าหูฝาดหรือเปล่านะ ได้ยินเสียง อืม ก่อนจะออกด้วย สงสัยเราหูฝาดไปเอง

ตึก ตึก ตึก

จะ 4 ทุ่มแล้วสินะ เวลานี่ก็ไวจัง ฝนยังพรำๆอยู่เลย และทางเดินนี่ก็มืดเช่นดี…

ตึก ตึก ตึก !!

‘’.!!!!’’

ใครเดินตามมาน่ะ ไม่นะ…คงไม่ใช่…..ไม่ได้ๆ ยัยซากุระ เราจะอ่านหนังสือผีมากไปหน่อยแล้ว!!

ตึกตึก!!

‘’.!!!!!’’

ฉันตัดสินใจวิ่งสุดชีวิต แต่ฝีเท้าที่อยู่ด้านหลังมันก็ตามมาติดๆอ่ะ แง้ !!! T[]T ช่วยหนูด้วย ผีหลอก

ฉึบ พรึ่บ !!!

‘’คุณซากุระ !!!’’

‘’ว้าย !!!!! =[]= อย่านะ อย่าหลอกหนู หนูไม่อร่อย !!!! >[]< ‘’

‘’เอ่อ เป็นอะไรเหรอครับ ผมแค่วิ่งตามคุณมาเท่านั้นเอง’’

ฉันลืมตาขึ้นมาเมื่อถูกจับไหล่ ก็เห็นซาโซรินั่งยองๆมองหน้าแล้วยิ้มให้อย่างหวานๆ ตกใจหมดไอ้บ้าเอ้ย !!!

‘’ไม่เป็นอะไรไหมครับ ผมแค่สงสัย เห็นคุณซากุระดูกลัวๆ..’’

‘’ปะ..เปล่าๆ แค่ตกใจนิดหน่อย’’

‘’ยื่นมือมาสิครับ ผมจะช่วยพยุง’’

ซาโซริยื่นมือมาให้ฉันด้วยท่าทีอารมณ์ดี ฉันก็ยิ้มให้เขานิดๆแล้วจับมือเขาไว้ก่อนจะพยุงตัวเองลุกขึ้น

‘’ผมไปส่งห้องนะ’’

‘’เอ่อ ตามใจ แล้วนายทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ’’

‘’……..’’

‘’ซาโซริ ?’’

ฉันเอียงคอมองซาโซริที่ดูนิ่งปกติ เป็นบ้าอะไรของเขาเนี่ย

‘’อ๋อ เปล่าครับ J ผมแค่เป็นห่วงคุณก็เท่านั้น แต่ว่า ได้คนกอดแบบนั้นแล้ว….’’

หมอนั่นพูดคำหลังเบามากจนฉันไม่ได้ยิน ตาที่สั่นไหวของเขาภายใต้ความมืดมันจ้องมาที่ตาฉันอย่างหวั่นไหว ทำไมล่ะ ? ทำไมทำหน้าแบบนั้น..

‘’ไม่เป็นอะไรแน่เหรอ? สีหน้าดูไม่ดีเลยนะ’’

‘’………..’’

‘’ไม่ต้องไปส่งฉันที่ห้องหรอกนะนายกลับไปนะ นอ…………!!!!!!’’

พรึ่บ!?! ตึ้ง !!!!

ซาโซริดึงข้อมือฉันก่อนจะผลักให้ฉันตัวติดกำแพงแล้วค่อมฉันไว้ให้ติดอยู่ตรงกลางไม่ให้ออกไปไหน !!!!

‘’คุณซากุระ’’

‘’ดะ เดี๋ยวสิ !!!? นายจะทำอะไรน่ะ’’

‘’ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอกครับ…..’’

‘’ซาโซริ !!!!!’’

‘’ผมก็แค่……………’’
.
.
.
.
.
.
.

ซาโซริฉีกยิ้มออกมาพร้อม เลือดไหลออกมาตั้งแต่หัวลงมาที่มุมปาก….ลิ้นก็ยาวออกมาจนเท่าแขนก่อนจะเลียหน้าฉัน..ตาที่อยู่ในลุกตานั้น เด้งออกมาใส่หน้าซากุระและแตกกลายเป็นเลือด
.
.
.
.
.
.
.

‘’.กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!’’

‘’!!!! คุณซากุระครับ !!!!!!! เป็นอะไรไปครับ ‘’

‘’ไม่เอาๆๆๆๆ อย่าหลอกหลอนฉันเลย T[]T’’

‘’.คุณซากุระครับ !!!!!!!’’

ซาโซริเขย่าไหล่ซากุระอย่างแรงพรางเรียกให้เธอมีสติ

‘’ ซาโซริ!? ไม่นะ อย่าหลอกฉันเลย ฉันยอมแล้ว อย่าทำฉันแบบนั้น T[]T’’

‘’.คุณซากุระพูดเรื่องอะไรครับ !!!!....’’

‘’ก็นายหลอกฉัน..เอ๋? ทำไมล่ะ ? ทำไม เลือดไม่ไหล ???’’

‘’คุณซากุระพูดเรื่องอะไรครับเนี่ย !!?...’’

พรึ่บ !!

ซากุระเด้งตัวออกมาหาซาโซริ พร้อมจับหน้าเขาด้วยสีหน้าแตกตื่นไม่หาย เหงื่อของเธอไหลลงไม่อย่างอาบน้ำ ก่อนจะจับตา จับแขน และจับหน้าซาโซริโยกไปมาอย่างไม่เข้าใจ

‘’ คุณซากุระครับ!////////..ผมก็เขินเป็นนะ’’

‘’เดี๋ยวนะ ทำไมเลือดไม่ไหล ลิ้นไม่ยาว ตาไม่ถลนออกมา O-O’’

‘’ฝันร้ายสินะครับ’’

‘’เอ๊ะ ! ฝัน!? แล้วฉันมาอยู่ห้องตัวเองได้ไหงเนี่ย !!!’’

ซากุระมองไปรอบๆห้องก็พบว่าเธออยู่ในห้องตัวเอง เธอมองซาโซริด้วยสีหน้า อย่างไม่เข้าใจ

‘’ตอนแรกผมตามคุณซากุระที่เดินออกมาจากห้องน่ะครับ แล้วคุณซากุระเหมือนจะวิ่งหนีผม แล้วจู่ๆ คุณซากุระก็นอนกองอยู่กับพื้น.อยากจะบอกว่าผมตกใจมากเลย จึงอุ้มคุณซากุระมาที่ห้องนี้’’

‘’.!!!!? เฮ้อ ให้ตายสิ’’

ซากุระล้มลงทรุดอยู่ที่พื้น ก่อนจะเงยมองหน้าซาโซริอย่างเหนื่อยๆ

‘’ไม่คิดว่าคุณจะฝันร้ายแบบนั้น แถมถึงผมด้วยนะ ฝันถึงผมทั้งที ฝันดีๆหน่อยก็ไม่ได้นะครับ T^T’’

‘’ให้ตายสิ ฉันตกใจหมด คิดว่านายเป็นผี ในฝันน่ากลัวเกินไปแล้ว’’

ฉึบ!..
ซาโซรินั่งยองๆมองหน้าซากุระแล้วยิ้มออกมา

‘’แล้วตอนนี้ผมเป็นเหมือนในฝัน ไหมล่ะครับ ? ‘’

‘’อื้อ ไม่เลย ’’ ซากุระส่ายหัวเบาๆ

‘’คุณซากุระไม่ต้องกลัวนะครับ ถึงผมจะเป็นปีศาจหรือผี ไม่ว่าเป็นอะไรที่น่าเกียจน่ากลัว..ผมก็ไม่ทำร้ายคุณซากุระหรอกนะครับ’’

‘’ซาโซริ ’’

ซากุระยิ้มออกมานิดๆ ก่อนจะเอ่ยชื่อเขาออกมาเบาๆ….

‘’ต้องกอดอ้อมอกผมไหม? ถึงจะไม่อุ่น แต่ก็ช่วยปลอบโยนคุณได้ เมื่อคุณฝันร้ายนะครับ’’

‘’ // ’’

ซาโซริยิ้มออกมาเบาๆเมื่อซากุระไม่ตอบเขาเอื้อมมือไปหาเธอแล้วโอบซากุระเข้ามาในอ้อมแขนอย่างเบามือ

‘’ดีจัง.//// ดีแล้ว ที่กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ  ซาโซริ’’

‘’ครับ ดีแล้ว’’

ซากุระกอดซาโซริแน่น เขาเองก็ยิ้มอย่างอบอุ่นก่อนจะผละมามองหน้าเธอ

‘’คุณซากุระ.’’

‘’.////ซาโซริ’’

‘’บรรยากาศดีว่าไหมครับ’’

‘’อืม///’’

‘’ชอบไหม .’’

‘’ชอบสิ//’’

‘’แต่กลัวฟ้าร้องใช่ไหม วันหลัง ถ้ากลัว มากอดผมได้นะ ผมจะให้ยืมอ้อมอก’’

‘’ อือ/////’’

ซากุระมองหน้าซาโซริด้วยสีหน้าแดงแจ๋..ซาโซริยิ้มออกมาเบาๆ พรางเลื่อนหน้าเข้าไปหาซากุระอย่างประชิด ลมหายใจรดกันเบาๆ ริมฝีปากของซาโซริมุ่งตรงไปที่ริมฝีปากอันนุ่มนิ่มของซากุระ เพียงไม่กี่เซน..ที่จะแนบชิดกัน

‘’……///////’’

โป๊ก !!!!

‘’ตาบ้า !!! เห็นบรรยากาศเป็นใจนี่ เอาใหญ่เลยนะ !! -_-‘’

‘’.โอ้ย !!! คุณซากุระใจร้าย ทำไมเขกผมหัวแบบนี้..T^T’’

‘’ นายมันลามกที่สุด ! คิดเหรอว่า จะฉวยโอกาสกับฉันได้น่ะ -_-‘’

‘’ผมเปล่าน้า T^T ก็แค่ ร่างกายมันไปเอง’’

‘’ให้ตายสิ เฮ้อ ดึกแล้วไปนอนซะ..’’

‘’ผมห่วงนี่นา’’

‘’ไม่ต้องห่วง ฟ้าคงไม่ร้องแล้วล่ะ แค่ฝนตกรินๆ เอง ไปนอนซะ’’

‘’แต่ว่า ก็ได้ครับ งั้น ก่อนไปจุ๊บที >3<’’

‘’.!!!!////////// อยากโดนเขกอีกรอบหรือยังไงยะ !! ‘’

ซากุระชูมือข้นพร้อมกำปั้นทำเอาซากุระหลบไปอย่างกลัวๆ..

‘’เฮ้อ เอาเถอะ ไปซะ -_- ฝันดีล่ะ’’

‘’ครับ ก่อนไปนะ’’

พรึ่บ !!!!

‘’ว้าย !!!//////O////////////O’’

ซาโซริกระโดดกอดซากุระแล้วหอมที่แก้มเธออย่างเร็วก่อนจะวิ่งออกไปนอกห้องอย่างกลัวตาย

‘’ซา../////..ซา….ซา..////…ซาโซริ !!!!!! =///////////////= เอาแก้มฉันคืนมาไอ้บ้า !!!!! =[]=’’

ซากุระชักดินชักงออยู่กลางห้องพร้อมกุมแก้มที่โดนจุ๊บไปอย่างรวดเร็ว ซาโซริที่วิ่งหนีไปแอบยิ้มอย่างมีความสุข

‘’คืนนี้ คงหลับฝันดีล่ะนะ ^O^’’

เช้าวันรุ่งขึ้น

‘’ไง อรุณสวัสดิ์ หน้าบูดแต่เช้าเชียวนะเธอน่ะ =_=’’

‘’.!!!!/////////..อิทาจิบ้า !! อย่ามาเงียบๆได้ไหมฮะ’’

ซากุระนั่งอยู่ตรงโต๊ะทานข้าวด้วยอารมณ์หลากหลายก่อนจะมีเสียงอิทาจิดังแทรกเข้ามาทำให้เธอทั้งตกใจทั้งอะไรหลายๆอย่าง

‘’มาเงียบๆบ้านเธอ ก็ทักดีๆ ฟ้าร้องเมื่อคืนทำผีเข้าหรือยังไงวะ’’

‘’ชิ////..ตาบ้า’’

‘’นี่ เมื่อคืนตอนฟ้าร้องไปอยู่ไหนมา……’’

‘’ฮะ? อะไรของนาย ก็ อยู่/////////////////’’

‘’อยู่อะไร ?’’

‘’ห้องสิ -_-////’’

‘’กับใคร ล่ะ?’’

‘’ถามอะไรนักหนาฮะ !!! /////// ไม่ใช่เรื่องของนายนะ’’

‘’……….’’

อิทาจิไม่ตอบแต่มองหน้าซากุระด้วยท่าทีบูดบึ้ง ก่อนจะมีเสียงเจี้ยวจ้าวดังมาแต่ไกล นั่นทำให้ซากุระหน้าแดงหนักกว่าเดิมอีก

‘’คุณซากุระครับ !!!! >O<////////.. คิดถึงจัง’’

‘’.!!!!/// ตาบ้า !!!!’’

ซาโซริกระโจนเข้ามาหาเธอใกล้ๆ ซาสึเกะและกาอาระเดินตามหลังมาติดๆ

‘’รู้ไหมครับ เมื่อคืนผมฝันดีมากเลยล่ะ !!! >W< ฟินทั้งคืนเลย’’

‘’นาย!!! อยากโดนนักใช่ไหม !!////////’’

‘’ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ ผมว่า น่ารักดีออก’’

บึ้ม !!!! ‘’.!!!!!///////////////’’

‘’เฮ้ยๆ สองคนนี้ มีอะไรกันวะ -_-*’’ อิทาจิพูดอย่างหงุดหงิด

‘’นั่นสิ แกดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษนะ..ซาโซริ -_-‘’ ซาสึเกะเสริม

‘’ก็นะ คือว่า  อุ้บ !!! อุนอาอุอะ !!!’’

ระหว่างที่ซาโซริจะพูดออกมาด้วยท่าทียิ้มแย้มแจ่มใส..ซากุระก็ลุกไปเอามืออุดปากไว้ก่อน

‘’อ๋อๆ ไม่มีอะไรหรอก พอดี หมอนี่มันฝันลามกใส่ฉันน่ะ แล้วคิดว่าเรื่องจริง ก็อารมณ์ดีแบบนี้ไง ฮ่าๆ..หิวข้าวแล้ว กาอาระวันนี้เวรนายกับฉันสินะ ไปทำกันเถอะ..ฮ่าๆ’’

ซากุระพูดกลบเกลื่อนก่อนจะดึงมือกาอาระเข้าไปในครัว เหลือเพียงแต่คนที่งงอยู่

‘’ตกลงมีอะไรกันวะ ’’ อิทาจิถามซาโซริย้ำ

‘’ ฮึ J ไม่มีอะไรหรอกครับ..มันก็แค่ เรื่องดีๆ เท่านั้น….’’

ซาโซริพูดแล้วอมยิ้มก่อนจะเดินเลี่ยงไปทางอื่น..ปล่อยให้อิทาจิทำหน้าอึน..ต่อไป..และซาสึเกะที่ทำหน้างงด้วยเช่นกัน

ณ ห้องครัว

ตึก !! ตึก !! ตึก !!

ซากุระยืนสับหมูอยู่ด้วยท่าทีเคร่งเครียดหน่อยๆ ถ้าซาโซริพูดไปจะเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ แล้วเธอจะไปแคร์อะไรพวกที่เหลือเนี่ย

‘’เป็นอะไรไป สีหน้าดูไม่ดี…..’’

‘’? อ่อ ฮ่าๆ..ก็ดีนี่..กาอาระล่ะก็’’

‘’เธอโกหกไม่เก่ง…นะ’’

‘’.!!/////// ไม่มีอะไรหรอกน่า’’

‘’…’’

กาอาระไม่พูดอะไรก่อนจะหันไปทำกับข้าวต่อ ซากุระแอบมองอย่างรู้สึกผิดนิดๆ..พูดแรงไปหรือเปล่านะ ?...กาอาระชอบเงียบ..อาจจะคิดมากก็ได้./..

‘’กาอาระ ’’

‘’……’’

‘’กาอาระ เอ่อ คือ ขอโทษนะ ที่เมื่อกี้พูด..ตะคอกใส่นายไปนิด’’

‘’ฉันไม่คิดมากหรอก’’

‘’ไม่จริงหรอก นายเงียบนี่นา..’’

‘’คนที่เงียบ จำเป็นต้องคิดมากทุกคนงั้นเหรอ?.......’’

‘’……..’’

ซากุระเงียบทันที..มันก็ใช่..กาอาระเวลาพูดทีนี่ทำเอาเธอเจ็บแป๊ปๆเหมือนกัน =[]=

‘’แค่เป็นห่วง..ก็เท่านั้น’’

‘’////////// อื้ม ขอบใจนะ กาอาระ..ฉันดีใจมากเลย’’

‘’…..’’

กาอาระไม่ตอบแต่ก็หยักหน้ารับรู้..และรับความรู้สึกของเธอไว้ ก่อนจะทำกับข้าวต่อไป

‘’แหม ตั้งแต่มานี่..รู้สึกจะทำอะไรได้เยอะเลยแฮะ:) ถ้าไม่ได้ หนังสือเล่มนั้นเราก็ไม่ได้ทำอาหารหลายๆอย่างไว้กินหรอกเนอะ ^O^’’

‘’นั่นสิ’’

‘’เอาล่ะเสร็จแล้ว ทางนายเสร็จหรือยังล่ะ? หวังว่า คงจะถูกปากบ้างนะ..’’

‘’พวกนั้นไม่ว่าอะไรเธอหรอก..’’

‘’ว่าสิ !! อิทาจิน่ะตัวดีเลย..=^= ปากร้าย ชิๆ’’

‘’ปากแข็งล่ะนะ..หมอนั่น’’

‘’กาอาระก็รู้เหรอ?!!..ใช่ๆ หมอนั่นปากแข๋ง =__= มากๆเลยล่ะ..’’

‘’อืม’’

ซากุระยิ้มให้เขาก่อนจะยกถ้วยไปวางไว้ในห้องอาหาร กาอาระเองก็ช่วยจัดโต๊ะอาหารด้วยเช่นกันก่อนจะมายืนพักและเก็บของในห้องครัว

‘’เธอไปตามพวกมันไปกินข้าว..ก่อนไป’’

‘’เอ๋ ทำไมอ่ะ ?? ไม่เอาหรอก ฉันจะช่วยนายนะให้นายทำคนเดียวมันเห็นแก่ตัวนี่’’

‘’แต่….’’

‘’ไม่มีแต่นะกาอาระนายนี่มันใจดีจังนะ L เป็นผู้รับซะบ้าง..อย่างเป็นแต่ผู้ให้…’’

‘’เข้าใจแล้ว’’

‘’ฮิ เด็กดีจัง… J ‘’

‘’………’’

กาอาระมองตามซากุระไป พรางหรี่ตามองอย่างอบอุ่น และไม่เคยมีสีหน้าแบบนี้เท่าไหร่..ก่อนทั้งสองคนจะตามทุกคนมากินข้าวกัน
__________________________________________________________________________________________________
เม้ลให้หน่อยนะคะ !! ฟินกับซาโซริ >_______< 55555
มันน่ารักไป มั้ง 555

เม้ลด้วยนะคะ ถ้าอยากให้อัพต่อ !! ><