[Fic naruto] love or not ปรารถนารักต้องห้าม

ตอนที่ 5 : Charter 3 : รักแรกพบกับความสุขที่ไม่ยั่งยืน

Writer Talk 

พักเที่ยง

ติ๊ง ต่องง !!

‘’ เอาไว้แค่นี้แล้วกันนะจ๊ะ ขอให้สนุกกับโรงเรียนใหม่นะ ^^ ‘’

‘’ทุกคน เคารพ !!! ‘’
จากนั้นนักเรียนภายในห้องก็ลุกขึ้นแยกย้ายกันไปพักกลางวัน

‘’นี่ๆซาสึเกะๆ ไปกินข้าวกันเถอะ !!! ‘’
นารูโตะ ชายที่สามารถเข้ากับเพื่อนได้เร็วโครต ตะโกนเรียก ซาสึเกะ ที่เคยเป็นเพื่อนกันมาอยู่แต่โรงเรียนก่อน

‘’แกนี่มัน ขายหน้าชะมัด - -* ‘’
ซาสึเกะพูดเบาๆแล้วเดินออกไปกับนารูโตะ

‘’นี่ๆซากุระ ผู้ชายที่ชนแกเมื่อเช้าน่ะ ดูไปดูมาก็เท่ดีนะ > < ‘’
อิโนะพูดขณะเก็บของอยู่

‘’งั้นเหรอ?  ก็เท่ดี แต่ฉันไม่สนใจน่ะ ฮ่าๆ ‘’
ซากุระพูดติดตลก

‘’ยัยซากุระหล่อนเคยสนใจผู้ชายคนไหนมั่งเนี้ย!! ตั้งแต่โรงเรียนเก่าแล้ว = = มีคนมาจีบก็ไม่เอา’’ เทมาริพูด

‘’นั่นสิๆ หรือมีคนที่ชอบอยู่แล้วก็ไม่รู้ >< ‘’ เท็นเท็นแทรก

‘’บ้าเหรอ ^^ ไม่มีหรอก ฉันแค่ไม่สนใจน่ะ ไปหาไรทานกันเถอะ หิวแล้ว J’’

ซากุระพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแต่แฝงไปด้วยความเจ็บปวด ใครมันจะบอกได้ล่ะ ว่ารักกับพี่ชายในสายเลือดเดียวกัน จากนั้นกลุ่มพวกเธอก็พากันออกจากห้องแล้วเดินไปโรงอาหาร

‘’นี่ๆ อยากเจอจังนะ ผู้หญิงคนนั้นน่ะ > ___ < น่ารักจังน้า ‘’

เดอิดาระที่กำลังเดินเพื่อไปโรงอาหารกับอิทาจิและซาโซริ พูดขึ้นอย่างเพ้อๆ

‘’ใครงั้นหรอ เดอิดาระ ?? ‘’ ซาโซริถามขึ้น

‘’ก็ไอ้บ้านี่น่ะ มันแกล้งไปเดินชนเด็กใหม่ปีนี้น่ะสิ - -* ม่อซะไม่มี ‘’

‘’อิทาจิคุง !!! พูดเกินไปแล้วนะ T^T เค้าไม่ได้ม่อ เธอน่ารักจริงๆนะ ซาโซริแกเห็นแล้วแกต้องตกหลุมรักแน่ๆ อ่า แต่ฉันไม่ให้แกชอบหรอก เพราะฉันจริงจัง > < ‘’

‘’เอ๋? หายากนะ ที่เดอิดาระจะจริงจังกับใครซักคนเนี่ย ^^ ‘’

ซาโซริพูด ใช่แล้วการจริงจังกับใครซักคนนี่เป็นอะไรที่ดี เขาเองช่วงเวลาหนึ่งก็ยังคิดถึงผู้หญิงที่รัก แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้อยู่ที่นี่เเล้ว..

ซากุระ คิดถึงเธอเหลือเกิน ทุกวันนี้ฉันไม่เคยลืมเธอเลยนะ...

‘’ก็เธอเหมือนรักแรกพบฉันเลยนิน่า > ____ < ‘’
เดอิดาระพูด แล้วระหว่างเดินนั้น เดอิระกับสังเกตเห็นผู้หญิงคนเมื่อเช้า ที่กำลังเดินเข้าไปในโรงอาหารพอดี

‘’เฮ้ยๆๆ นั่นไงๆๆๆๆ เจอแล้ว วิ่งๆพวกแกฉันต้องถามชื่อให้ได้เลย!!!’’

พูดจบเดอิดาระก็วิ่งออกไปก่อนอย่างรวดเร็วปล่อยให้ซาโซริและอิทาจิวิ่งตามไปอย่างเอือมๆ

ขวับ !!!
‘’ เอ๋ ???? ‘’
ซากุระที่ถูกดึงแขนไว้หักกลับมาด้วยความสงสัย

‘’นี่เธอชื่ออะไรน่ะ !!! ‘’
เดอิระพูดอย่างดัง จนคนรอบๆข้างหันมามองด้วยความสงสัยรวมทั้งซากุระด้วย ที่อยู่ดีๆก็โดนผู้ชายที่ไหนไม่รู้ดึงแขนไว้

‘’เฮ้ยๆๆ เดอิดาระ แกนี่มันทำให้มันเป็นจุดสนใจจนได้ !! ’’

อิทาจิที่วิ่งตามหลังมาพูดขึ้น

‘’ชิ !ว่าแต่เธอคนนี้ชื่ออะไรครับ J ‘’
เดอิระไม่ได้สนใจอิทาจิแต่เขากับสนใจผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้ามากกว่า

‘’รุ่นพี่เมื่อเช้านี่คะ ? เอ่อคือฉันชื่อ ซา…กุ..!!!!!!!!!! ‘’

ยังไม่ทันที่ซากุระจะพูดจบประโยค สายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นซาโซริที่กำลังวิ่งตามหลังอิทาจิมาอย่างเหนื่อยๆ ซาโซริที่วิ่งตามเพื่อนมาไม่ทันและวิ่งมาสุดท้าย เขามองเห็นซากุระ!!! ฝัน !?? หรือเปล่า อย่างซากุระจะมาอยู่ที่นี่ยังไง 

‘’อิทาจิไม่รอเลยนะ เหนื่อยนะ ........ซากุระ!??

‘’ฮึก !!! พี่คะ!!  พี่ซาโซริ!!!! ‘’

ซากุระที่เห็นว่าเป็นซาโซริแน่ชัดแล้ว เธอทั้งรู้สึกตื่นเต้น รู้สึกดีใจ  ความรู้สึกที่เจอคนรักของเธอ  เธอจึงวิ่งเข้าไปหาแล้วกอดอย่างไม่อายใคร ส่วนทางเพื่อนๆก็ถึงกับงงงวยกันเป็นแถว

‘’ซากุระ !!! ซากุระจริงๆใช่มั้ย !! ทำไมมาเรียนนี่ล่ะ !! เดี๋ยวสิ ซากุระ จริงๆใช่มั้ย ‘’

ซาโซริที่ยังคงตะลึงไม่จบจับไหล่ซากุระที่สั่นเทาไม่หยุด เขาเองอยากจะร้องไห้ซะตรงนี้ ไม่รู้ว่าเขาเองดีใจมากแค่ไหนที่พบกันแบบนี้….

‘’เฮ้ยๆ ซาโซริ แกรู้จักเธอด้วยเหรอ ? ‘’
เดอิดาระที่ยินมองมานานพูดขึ้นอย่างสบอารมณ์

‘’อ่อ !! ก็นะ ตอนนี้ขอเวลาแปปนะ ซากุระไปกับพี่แปปสิ พวกแกไปก่อนนะ ฉันมีเรื่องต้องทำ ‘’

ซาโซริพูดก่อนจะพาซากุระออกไปจากตรงนั้นโดยเร็วที่สุด ก่อนที่มันจะเป็นเรื่องอื้อฉาวมากกว่านี้

ปัง !!
ซาโซริพาซากุระมาที่ไม่มีคนแล้วดันหลังให้เธอเข้าไปในห้องเก็บของแล้วเขาเองก็เข้าไปด้วยก่อนจะล็อคห้องเอาไว้ ก่อนจะหันมามองหน้าคนที่รัก คนที่คิดถึงมากเท่าชีวิต!

‘’ซากุระ !!! นี่เธอจริงใช่มั้ย !!! พี่ขอร้องไห้ได้มั้ย คิดถึงเหลือเกิน …….’’

ซาโซริพาซากุระนั่งพื้นแล้วก็เข้าไปกอดร่างที่สั่นเทาเพราะร้องไห้นั่นเอง….

‘’หนูคิดถึงพี่เหลือเกิน รู้มั้ยกว่าหนูจะมาที่นี่ได้ลำบากมากเลย ฮึกๆๆ สบายดีใช่มั้ยคะ .’’

ซากุระพูดทั้งๆที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา…

‘’ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ ดีใจมากเลยนะ …..’’

ซาโซริพูดขึ้นแต่ก็ยังไม่ปล่อยซากุระ เขายังกระชับกอดแน่น คนที่รัก ไม่ได้เจอมา 3 ปี รักมากเหลือเกิน แล้วซากุระก็เริ่มเล่าเรื่องทั้งน้ำตา ตั้งแต่รู้ว่าซาโซริโดนย้ายออกไป และเธอก็ตามหาเขาโดยการไปค้นห้องพ่อ จากนั้นก็สอบชิงทุนเข้ามาเรียนที่นี่…

‘’งั้นหรอ ขอโทษนะที่ให้ลำบากแบบนี้ พี่เองก็ตกใจมากตอนนั้นที่รู้ว่าต้องย้ายไปกะทันหันแบบนี้ ตอนแรกก็ว่าจะกลับไปเหมือนกัน แต่แม่พี่บอกว่าไม่ต้องมา ขอโทษนะ ตลอด3ปีนี้เธอลำบากมามาก ซากุระ โตขึ้นมากแล้วนะ น่ารักมากๆเลยล่ะ..’’

‘’พี่ซาโซริคะ หนูรักพี่นะ’’

‘’โดนชิ่งไปซะแล้ว ฮ่าๆ ว่าจะบอกเธอก่อนซะหน่อย พี่ก็รักเธอนะ ตอนแรกคิดว่าเธอคงลืมพี่ไปซะแล้วซะอีก….’’

‘’อะไรกันคะ !! หนูไม่มีทางลืมพี่ง่ายๆหรอก เพราะหนูรักพี่นะคะ…..’’

‘’ครับ พี่ก็รักซากุระนะ …’’

สิ้นเสียงซาโซริก็เชยคางซากุระก่อนที่จะประทับจูบลงไปอย่างหวนหา ต้องการมานานมาก อยากให้เธอเป็นของเขา ไม่อยากให้ตกเป็นของใครอีกแล้ว รักที่สุด แม้ว่าอาจจะผิดแต่ก็ยังต้องการ

เนิ่นนานที่ซาโซริยังคงควานหาความหวานภายในปากของซากุระ รสจูบที่หวานๆยังคงติดมาตั้งแต่เนื่นนานแล้วซาโซริก็ถอนริมฝีปากออกมาก่อนจะรวบตัวซากุระกอดเอาไว้อย่างหวงแหน

‘’พี่ซาโซริ’’

‘’ครับ’’
ซาโซริพูดแล้วจูบลงไปบนผมของซากุระ

‘’ดีใจมากเลยล่ะที่เจอกัน’’

‘’เหมือนกันครับ….’’

‘’พี่ซาโซริ เรื่องของเรา กับเรื่องในโรงเรียน ทำยังไงดี…’’

‘’แล้วแต่ซากุระเลย พี่น่ะไม่ว่าซากุระคิดอะไรพี่ก็คิดแบบนั้น….’’

ซาโซริพูดแล้วกระชับกอดแน่นขึ้นพร้อมซบลงไปบนหัวเธออย่างโหยหา

‘’หนูไม่อยากบอกใครว่าเราคบกัน ไม่ใช่ว่าหนูอาย แต่ว่าหนูไม่อยากให้ใครว่าเราสองคนได้ มันเจ็บนะคะ เวลามีคนมาด่า ว่า ขยะแขยง พี่น้องสายเลือดเดียวกันรักกันไปได้ยังไง เจ็บปวดมาเยอะแล้ว ไม่อยากให้พี่เสียชื่อด้วย พี่เป็นกรรมการนักเรียนนิคะ.’’

‘’ครับ พี่จะทำตามคำขอเธอครับ ไม่เสียชื่อหรอก ไม่สนอยู่แล้ว แค่เธออยู่ข้างๆ ไม่ว่าที่ไหน พี่ก็อยู่ได้ ‘’

จ๊อกก !!

‘’ขอโทษค่ะ!! พอดีหนู ไม่ได้กินอะไรมา….’’

‘’ฮ่าๆ นั่นสินะ ก็พี่ลากเธอมาแบบนี้นินะ งั้นสถานะเราตอนอยู่โรงเรียน ไม่สิอยู่ต่อหน้าคนอื่น เราเป็นพี่น้องกัน ถึงไม่อยากยอมรับก็เหอะ แต่ถ้าอยู่กันสองคนนั้นอีกเรื่องนะครับ J’’

‘’ค่ะ แล้วพี่จะบอกเพื่อนพี่ยังไงล่ะคะ? เมื่อเช้าหนูเดินชนเพื่อนพี่ด้วยสิ ไม่คิดว่าเพื่อนพี่จะถามชื่อแบบนั้น ตกใจหมดเลย ^^ ‘’

‘’อ่า หมอนั่นน่ะหรอ ? ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่จัดการเอง แล้วก็นะซากุระ เธอพักอยู่กับย่าหรอ ? พี่พักอยู่กับเพื่อนที่หอข้างโรงเรียนน่ะ นี่ที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ มาหาได้ตลอดนะ ซากุระมีโทรศัพท์แล้วใช่มั้ยล่ะ ? ‘’

ซาโซริพูดแล้วจกกระดาษกับปากกาเขียนบางอย่างก่อนจะส่งให้ซากุระ….

‘’ค่ะ พี่มาหาที่บ้านไม่ได้สินะคะ ไม่เป็นไร งั้นหนูจะหาพี่เอง ^^ ‘’

‘’ถ้ามาก็บอกด้วยนะ พี่จะไปรับเอง ให้เธอมาเองจะลำบาก แล้วขืนโดนฉุดกลางทางจะแย่เอานะ L ยิ่งสวยๆอยู่ > < ‘’

‘’พี่ซาโซริล่ะก็ > < งั้นไปหาอะไรทานกันเถอะค่ะ หิวแล้ว อ่า ‘’

‘’ครับ J ‘’

จากนั้นทั้งสองคนก็เดินออกไปจากห้องเก็บของ แม้ทั้งคู่อยากจะหยุดเวลานี้ไว้แค่ไหน แต่ความสุขน่ะ มันอยู่ไม่นาน สำหรับเขาสองคน……..
_________________________________________________________________________________________________
ดราม่ามั้ย ! ยัง ยังไม่ดราม่า 555 ตอนนี้แค่เจอกันเท่านั้น ...ตอนต่อๆไปอาจจะ ดราม่าขึ้น (หรือป่าว)
ต่อๆไปเนื้อหาอาจจะ รุนแรง ? (รึ) หรือไม่ก็ดราม่า(รึ) ยังไงก็ต้องติดตามกันล่ะน่ะคะ
ความสุขน่ะ อยู่ไม่ได้นานหรอกนะคะ หึๆ สำหรับสองคนนี้นะ 555 >< ช่วยเม้ลด้วยนะ