ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น
- จุดเริ่มต้น -
เช้าวันนี้ อากาศสดใส เฮอร์ไมโอนี่ตื่นแต่เช้าาาา เพื่อรีบเอาหนังสือไปคืนที่ห้องสมุด เมื่อเธอลงมาจากห้องนอนก็พบกับเพื่อนซี้ทั้งสองคนกำลังนั่งคุยอย่างเมามันส์ในการแข่ง ควิชดิช ที่กำลังจะมาถึงในอีก 1 อาทิตย์
"เธอกำลังจะไปไหนหน่ะ นี่มันแค่หกโมงเช้าเองนะ" รอนหันมาถามเฮอร์ไมโอนี่
"เออ...คือ..ว่า..."เฮอร์ไมโอนี่ไม่กล้าตอบว่าเธอกำลังจะไปไหน เพราะว่ากลัวเพื่อนจะแซวว่า ไปห้องสมุดอีกแล้วหรอ แต่เธอยังไม่ทันได้ตอบ เพื่อนซี้เธออีกคนก็เอ่ยปากพูดอย่างสบายๆว่า
"นายไม่น่าจะถามคำถามแบบนี้นะรอน" แฮร์รี่มองรอน
"โถ่ ฉันก็ถามไปบั้นแหละ เพราะยังไงฉันก็รู้คำตอบของเฮอร์ไมโอนี่อยู่ดีนั่นแหล่ะ 555 ให้ฉันลองเดานะว่าเธอกำลังจะไ---" รอนพูดยังไม่จบ เฮอร์ไมโอนี่ก็รีบสวนอย่างรวดเร็ว
"ใช่ ฉันกำลังจะไปห้องสมุด ไปแล้วมันผิดด้วยหรอ พวกนายก็ควรอ่านหนังสือกันบ้างนะ พรุ่งนี้ก็ต้องส่งการบ้านของสเนปด้วย" เฮอร์ไมโอนี่ตอบอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย
"คร้าาาาาาาาา คุณแม่" รอนตอบเฮอร์ไมโอนี่ด้วยท่าทีกวนๆ
แฮร์รี่หัวเราะเบาๆกับบทสนทนาระหว่างเพื่อนสองคน
เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงด้วยความโกรธ แล้วเธอก็หันไปทางแฮร์รี่อย่างรวดเร็ว (หันทีนี่คอแทบเคล็ด)
"ไม่ต้องมาขำเลยนะแฮร์รี่ นายก็เหมือนกันนั้นแหละ การบ้านของสเนปเสร็จแล้วหรอ" เฮอร์ไมโฮนี่ถาม
" โถ่... เหลือแค่ 2 หน้าเอง อย่าเครียดสิเด๋วหน้าแก่เหมือน ศ.มักกอนากัลหรอก"แฮร์รี่ตอบ
รอนระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นจนเนวิลล์ลงมาจากห้องนอน
" ใครเป็นอะไรหน่ะ !!!! " เนวิลล์ถามด้วยความตกใจ
" ไม่มีอะไรหรอก 55 นายขึ้นไปนอนต่อเถอะ 555 " รอนตอบพร้อมกัลกลั้นหัวเราะ
" อื้ม..อื้ม " เนวิลล์ตอบ แล้วจึงรีบกลับไปที่เตียงสี่เสาของตัวเอง
" อ้อ แล้วเธอไม่ไปห้องสมุดแล้วหรอ " แฮร์รี่รีบตัดบทก่อนที่เฮอร์ไมโอนี่จะโกรธไปมากกว่านี้
" เอ้อ! จริงด้วย ขอบใจที่เตือนนะแฮร์รี่ " เฮอร์ไมโอนี่ตอบ แล้วรีบวิ่งออกจากห้องนั่งเล่น
" ผู้หญิงนี่ขี้บ่นเนอะ ว่าไหมแฮร์รี่ " รอนถาม
" อื้ม แต่ก็น่ารักดีนะ " แฮร์รี่พึมพำ
" ห้ะ เมื่อกี้นายว่าไงนะ " รอนทำตาโต
" อ้ะ ป่าวๆๆๆๆ เอ้อ ว่าแต่การบ้านของสเนปเสร็จยังหล่ะ " แฮร์รี่รีบเปลี่ยนเรื่อง เพราะตอนนี้แฮร์รี่เริ่มหน้าแดงขึ้นมาแล้ว (แฮร์รี่นี่ถนัดเรื่องเปลี่ยนเรื่องเนอะ ว่าไหม 555)
" จริงด้วย เหลือกอีกตั้ง 5 หน้า " รอนลืมเรื่องเมื้อกี้ไปสนิท
" งั้นตอนนี้เรามารีบปั่นงานกันดีกว่า ฉันก็ขี้เกียจโดนกักบริเวณในคุกใต้ดินนั้น " แฮร์รี่ชวนรอนทำการบ้าน
" อื้มๆ โอเคร ฉันก็ไม่อยากเหมือนกัน " รอนทำหน้าเหมือนตอนที่เจออาราก็อก
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"เธอกำลังจะไปไหนหน่ะ นี่มันแค่หกโมงเช้าเองนะ" รอนหันมาถามเฮอร์ไมโอนี่
"เออ...คือ..ว่า..."เฮอร์ไมโอนี่ไม่กล้าตอบว่าเธอกำลังจะไปไหน เพราะว่ากลัวเพื่อนจะแซวว่า ไปห้องสมุดอีกแล้วหรอ แต่เธอยังไม่ทันได้ตอบ เพื่อนซี้เธออีกคนก็เอ่ยปากพูดอย่างสบายๆว่า
"นายไม่น่าจะถามคำถามแบบนี้นะรอน" แฮร์รี่มองรอน
"โถ่ ฉันก็ถามไปบั้นแหละ เพราะยังไงฉันก็รู้คำตอบของเฮอร์ไมโอนี่อยู่ดีนั่นแหล่ะ 555 ให้ฉันลองเดานะว่าเธอกำลังจะไ---" รอนพูดยังไม่จบ เฮอร์ไมโอนี่ก็รีบสวนอย่างรวดเร็ว
"ใช่ ฉันกำลังจะไปห้องสมุด ไปแล้วมันผิดด้วยหรอ พวกนายก็ควรอ่านหนังสือกันบ้างนะ พรุ่งนี้ก็ต้องส่งการบ้านของสเนปด้วย" เฮอร์ไมโอนี่ตอบอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย
"คร้าาาาาาาาา คุณแม่" รอนตอบเฮอร์ไมโอนี่ด้วยท่าทีกวนๆ
แฮร์รี่หัวเราะเบาๆกับบทสนทนาระหว่างเพื่อนสองคน
เฮอร์ไมโอนี่หน้าแดงด้วยความโกรธ แล้วเธอก็หันไปทางแฮร์รี่อย่างรวดเร็ว (หันทีนี่คอแทบเคล็ด)
"ไม่ต้องมาขำเลยนะแฮร์รี่ นายก็เหมือนกันนั้นแหละ การบ้านของสเนปเสร็จแล้วหรอ" เฮอร์ไมโฮนี่ถาม
" โถ่... เหลือแค่ 2 หน้าเอง อย่าเครียดสิเด๋วหน้าแก่เหมือน ศ.มักกอนากัลหรอก"แฮร์รี่ตอบ
รอนระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นจนเนวิลล์ลงมาจากห้องนอน
" ใครเป็นอะไรหน่ะ !!!! " เนวิลล์ถามด้วยความตกใจ
" ไม่มีอะไรหรอก 55 นายขึ้นไปนอนต่อเถอะ 555 " รอนตอบพร้อมกัลกลั้นหัวเราะ
" อื้ม..อื้ม " เนวิลล์ตอบ แล้วจึงรีบกลับไปที่เตียงสี่เสาของตัวเอง
" อ้อ แล้วเธอไม่ไปห้องสมุดแล้วหรอ " แฮร์รี่รีบตัดบทก่อนที่เฮอร์ไมโอนี่จะโกรธไปมากกว่านี้
" เอ้อ! จริงด้วย ขอบใจที่เตือนนะแฮร์รี่ " เฮอร์ไมโอนี่ตอบ แล้วรีบวิ่งออกจากห้องนั่งเล่น
" ผู้หญิงนี่ขี้บ่นเนอะ ว่าไหมแฮร์รี่ " รอนถาม
" อื้ม แต่ก็น่ารักดีนะ " แฮร์รี่พึมพำ
" ห้ะ เมื่อกี้นายว่าไงนะ " รอนทำตาโต
" อ้ะ ป่าวๆๆๆๆ เอ้อ ว่าแต่การบ้านของสเนปเสร็จยังหล่ะ " แฮร์รี่รีบเปลี่ยนเรื่อง เพราะตอนนี้แฮร์รี่เริ่มหน้าแดงขึ้นมาแล้ว (แฮร์รี่นี่ถนัดเรื่องเปลี่ยนเรื่องเนอะ ว่าไหม 555)
" จริงด้วย เหลือกอีกตั้ง 5 หน้า " รอนลืมเรื่องเมื้อกี้ไปสนิท
" งั้นตอนนี้เรามารีบปั่นงานกันดีกว่า ฉันก็ขี้เกียจโดนกักบริเวณในคุกใต้ดินนั้น " แฮร์รี่ชวนรอนทำการบ้าน
" อื้มๆ โอเคร ฉันก็ไม่อยากเหมือนกัน " รอนทำหน้าเหมือนตอนที่เจออาราก็อก
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้างสนุกไหม ถ้ามีคำที่เขียนตกก็ขออภัยด้วยนะคะ
ช่วยโหวตแล้วก็เม้นกันด้วยน้าาาาาาา
ช่วยโหวตแล้วก็เม้นกันด้วยน้าาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น