ปราบมาร

ลำดับตอนที่ #9 : ปราบโจรสลัด

จากเทือกเขาหิมะถึงกรุงเปียงยาง ใช้เวลาเดินทาง สองสัปดาห์ ในที่สุด ทั้งหมดก็มาถึง หมู่ตึกของตระกูล แดร์ ตระกูลแดร์เป็นตระกูลที่ร่ำรวยเป็นคหบดีของเมือง ประกอบกิจการค้าขายเกลือทะเลรายใหญ่ จังกรึมเป็นบุตรสาวคนโตรของตระกูลที่ แต่งให้กับลูกชายเจ้าเมืองโซล

ระหว่างเดินทาง จับซาก็ได้ปรุงยา หยกหิมะ ซึ่งเป็นตัวยาที่จะช่วยให้ สตรีคงรูปโฉมที่งดงามได้ตราบจนสิ้นอายุไข เพียงการการใช้ยา หยกหิมะ ให้ได้ผลนั้น จักต้องใช้กำลังปราณบริสุทิ์ ของ จับซา ค่อยๆถ่ายทอดเข้าสู่ร่างกาย ผสมผสานกับการนวดเฟ้นจุด เพื่อกระตุ้นให้โสมหิมะสลายตัว แผ่กระจายถูกเซล์ในร่างการดูดวับเอาไว้ วึ่งต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์กว่าจะดำเนินการได้สำเร็จลุล่วง งานี้กล่าวได้ว่าหนักหนาสาหัสสำหรับ จับซา ยิ่ง มันต้องทุ่มเทพลังทั้งหมด ให้กับ สามสาว จนในที่สุด ทั้งสามนางก็ได้ประสบความสำเร็จในการคงรูปโฉมที่งดงามของนางเอาไว้ได้

-ก๊อกๆ

แอ๊ดดดด เสียงเปิดประตู

-อ้า คุณหนูใหญ่ ท่านไปอยู่ที่ไหนมา ท่านไม่ได้หายสาบสูบไปบนเทือกเขาหิมะแล้วรึ

-ท่านพ่อบ้าน ข้าเพิ่งจะได้ลงมาจากเทือกเขาหิมะ

-เชิญ คุณหนูเข้าไปข้างในก่อน นายท่านรู้ว่าคุณหนูปลดภัยคงยินดียิ่ง

พ่อบ้านก็ได้เปิดประตู ให้ทั้งหมดเข้าไป พร้อมสั่งให้คนรับใช้ ขนของลงจากรถม้าพาไปเก็บที่ห้องรับรอง

เมื่อพ่อบ้านพาทั้งหมดมาถึงห้องรับแขก

-เชิญทุกท่านนั่งก่อน ข้าจะไปเรียนนายท่านให้ทราบ

สักพัก ก็ปรากฏชายร่างอ้วนเดินออกมา

-ท่านพ่อ // จังกรึมร้องเรียกพร้อมวิ่งเข้าไปสวมกอด

-ลูกรัก เจ้าหายไปเสียนาน สบายดีหรือไม่ ครั้ยเมื่อพ่อได้ข่าว ว่าเจ้ากับสามี หายสาบสูญไปบนเทือกเขาหิมะ ก้รู้สึกโสกเศร้าเสียใจยิ่ง

-ท่านพี่ โดนสุนัขจิ้งจอกฟ้ากัดตายอยู่บนเทือกเขา โชคดีที่ จิ้งจอกฟ้า ไม่ทำอะไรข้า แต่ข้านำพาข้าไปอยู่ที่ถ้ำ ข้าก้ไม่กล้าลงจากเขาเพราะอากาสหนาวเย็นจัดและไม่รู้ทิศทาง โชคดีที่ คึณ ชาย จับซา ขึ้นเขาไปพบเจอเข้า

- อ้อ เป็นเช่นนี้เอง

-ท่านพ่อ ข้าขอแนะนำ บุคคลเหล่านี้ให้ท่านได้รู้จัก นี่คุณชายจับซาสามีใหม่ของข้า ส่วนแม่นางทั้งสอง นาม เม่ยเม่ย และ ชิงชิงก็ล้วนเป็น ภรรยาของคุณชาย

-ข้าจับซา คารวะท่านพ่อตา

-ฮ่าๆๆ ยินดี ยินดี ขอบคุณท่านที่ช่วยชีวิตลูกสาวข้า และยังยินดียอมรับนางเป็นภรรยาอีก

-ทุกท่านคงเดินทางมาเหน็ดเหนื่อยยิ่ง เชิญไปพักผ่อน ตามสบาย เถอะ แล้ว ช่วง ค่ำๆ ค่อยมารับประทาน อาหารร่วมกัน

-ท่านพ่อ ข้าขอพักที่ตึกบุปผากลางสระมรกตได้หรือไม่

-ย่อมได้ซิลูกรัก ตั้งแต่เจ้าแต่งงานออกไป พ่อก็มิได้ให้ใครเขาไปใช้ตึกแห่งนั้น

จับซาและ ภรรยาทั้งสาม ได้ใช้ชีวิตเที่ยวชมเมืองเปียงยางกว่า สี่วันแล้ว ชีวิตผู้คนในเมืองค่อนข้างเรียบง่ายสงบ ทิวทัศน์เทือกเขารอบๆก็งดงามแปลกตา

-นายท่าน มีข่าวด่วน // พ่อบ้านเข้ามารายงาน ในระหว่างที่ทั้งหมดกำลังนั่งรับประทานอาหารเที่ยงร่วมกัน

-มีอะไรรึท่านพ่อบ้าน

-มีรายงาน จาก ผู้ตรวจการว่า สาขาทางทะเลฝั่งตะวันออกแจ้งมาว่า ได้ถูกปล้นทรัพสิน สินค้า และผู้คน ล้วนโดน ฆ่าตายหมดสิ้น

-แล้วทราบหรือไม่ว่าเป็นฝีมือผู้ใด

-เป็นพวกโจรสลัด จาก เกาะ พู่ซึ้ง ครับ

-เฮ้อ อีกแล้ว

-ท่านพ่อ พวกโจรสลัดนี่เป็นยังไงหรือครับ

-ลูกเขยที่รัก พวกโจรสลัด เป็นพวกป่าเถือ่นจากเกาะ พู่ซึ้ง ทางทะเลตะวนออก พวกนี้อำมหิตโหดร้ายนัก ใช้ดาบ ซามูไร เป็นอาวุธ มาทีไรไล่เข่นฆ่าผู้คนเป็นผักปลา ปล้นชิงสินค้าทรัพสิน ไม่เคยมีผู้ใดปราบปรามมันได้เลย

-ถ้าเป็นเช่นนั้น เดี๋ยว ข้า ขออาสาไปปราบปรามมันเอง ครับ

-เจ้าแน่ใจหรือ ว่าจะรับมือมันได้ คิดให้ดีนะ ข้าไม่อยากให้ลูกข้าต้องเป็นหม้ายอีก

-ท่านพ่อ สบายใจได้ ถ้าข้าเห็นว่าเหลือกำลังสู้ไม่ได้ ข้าย่อมมีหนทางหนีเอาตัวรอดกลับมาได้

-ดีถ้างั้น ชาวพวกเราชาวโกรุระยอ ตอนเหนือต้อง ขอพึ่งเจ้าแล้ว

-ท่านพี่ พวกเราขอติดตามท่านไปด้วยได้หรือไม่ // ชิงชิง เม่ยเม่ย กล่าว

-อย่าเลยน้องหญิง เรื่องแค่นี้พี่จัดการคนเดียวได้อย่างสบายแล้วพี่จะรีบไปรีบกลับ

-ท่านพี่รักษาตัวด้วย

จับซา โอบกอดภรรยารักทั้งสามไว้ก่อนจะ ออกเดินทางจากไป

ชายฝั่งทะเลตะวันออก มีเรือลำใหญ่จอดนิ่งอยู่สามลำ บริเวณชายฝั่งเต็มไปด้วยเหล่าโจรสลัดที่กำลังลำเลียงของขึ้นเรือเล็กก่อนนำไปถ่าลลงสู่เรือใหญ่ จับซามาถึงได้สักพักนึงแล้ว มันกำลังเคลื่อนไหวสังเกตุการณ์เพื่อรวบรวมข้อมูลอยู่ จากการประมาณกำลัง คาดว่าน่าจะมีโจรสลัดอย่างน้อย พันห้าร้อยคน  อาศัยมากับเรือขนาดใหญ่ลำละห้าร้อยคน การขนของขึ้นเรือพวกโจรสลัดได้เกณแรงงานชาวบ้านมาทำ ใครหมดแรงทำไม่ไหวก็ฆ่าทิ้ง นอกจากนี้ยังตั้งค่ายกักขังหญิงสาวเอาไว้รับใช้และบำบัดความใคร่ อีกบริเวณไม่ไกลที่พัก ก็มีหลุมขนาดใหญ่ ลึกสองช่วงตัว ในหลุมเต็มไปด้วยซากศพชาวบ้าน หลังจาก จับซารวมรวมข้อมูลได้จนเป็นที่พอใจแล้ว เขาก็ค่อยเดิน ตรงไปยังค่ายใหญ่ของพวกโจรสลัด

-เจ้าเป็นใคร // โจรสลัดยามถาม

-ข้าฮั่นคงจับซา

-เจ้ามาทำอะไร

-ข้ามาฆ่าพวกเจ้า

-บังอาจ // ว่าแล้วโจรสลัดที่ทำหน้าที่ยามก็ชักดาบซามูไร วิ่งเข้ามาหมายสังหารจับซาในดาบเดียว

ฉับ ร่างกาย โจรสลัดยามขนาดสองท่อน ตกตายในทันใด ในมือจับซาก็ถือดาบซามูไรของมันอยู่

-ดาบที่ดี จับซากล่าว

ปุ้นนนนนน เสียงเป่าหอยเตือนภัยดังลั่น เหล่าโจรสลัด ก็หันมามองเห็นจับซา ถือดาบซามูไร พร้อมมีซากศพพวกของมัน ขาดสองท่อนอย่บนพื้น จึงชักดาบออกมาและทะยานร่างมาล้อมจับซาเอาไว้ จับซาเห็นเช่นนั้นก้ยิ้มออกมาเล็กน้อย

ฉับ ร่างโจรสลัดที่ล้อมรอบจับซาอยู่ทั้งหมดยี่สิบกว่าคน ถูกดาบตัดร่างขาดสองท่อนไปหมดสิ้น โจรสลัดที่ไล่ตามมาทีหลังถึงกับชงักหยุดเท้าลง จับจ้องมากมาอย่างตกตะลึง

-เพลงดาบอันยอดเยี่ยม // เสียงกล่าวพร้อมปรากฏของร่างโจรสลัดหัวล้านตาเดียว

-เจ้าคือใคร // มันถ้า

-ข้าน้อยมีนามว่า ฮั่นคงจับซา

-อ้อเจ้าเป็นอะไรกับ แม่ทัพ ฮั่นคงจื่อ

-ข้าเป็นลูกชายคนที่สิบสามของท่าน

-ฮ่าๆ เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ถึงแม่ทัพฮั่นคงจื่อฝีมือดาบจะอำมหิต แต่ก้หาสามารถชนะ ข้าได้โดยง่ายไม่ ถ้าไม่มีกองทัพที่เข้มแข็งหนุนอยู่ข้าย่อมได้ชัย

-ท่านรู้จักท่านพ่อข้า

-ย่อมรู้จัก เราเคยปะมือกันครั้งนึงเมื่อนานมาแล้ว ว่าแต่เจ้ามาที่นี่ เจ้าต้องการอะไร

-ข้ามาเพื่อฆ่าพวกท่าน

-ฮ่าๆ เจ้าสามารถ งั้นก็ลงมือเถอะ

ว่าแล้วร่างของหัวหน้าโจรสลัดก็หายวับไป เหล่าโจรที่รุมล้อมอยู่ก็ชักดาบออกมาเข้าฟาดฟันใส่จับซา

ฉับ ฉับ ฉับ และ ฉับ ไม่ถึงห้านาที ดจรสลัดทั้งหมด พันห้าร้อยชีวิตล้วนถูกดาบของ จับซาผ่านแยกร่างตกตายหมดสิ้น เหลือเพียงแค่หัวหน้าโจรสลัดไว้

-เพลงดาบอำมหิต นี่เจ้า บรรลุขั้นสุดยอดเพลงดาบอำมหิต ของตระกูลเจ้าแล้วรึนี่ ช่างมหัศจรรย์ยิ่งนัก ด้วยวัยเจ้าเพียงแค่นี้ไม่น่าจะมีปราณเพียงพอ

-ท่านมีอะไรที่จะสั่งเสียหรือไม่

-หึ หึ เจ้าคิดหรือว่าจะชนะข้าได้

-ข้าคิด ท่านมีอะไรจะสั่งเสียหรือไม่

-เอาเถอะ ถ้าข้าตายเพราะเพลงดาบเจ้าจริง ขอเจ้าจงดูแลลูกและเมียของข้าต่อไปด้วย

-ถ้างั้น ท่านจงตายได้อย่างสบายใจเถอะ

พุดจบ ทั่วทั้งร่างกายจับซากลายเป็นสีดำเข้ม ดวงตาก็สีดำสนิท

-อ้า ดาบจอมมารขั้นสูงสุด // หัวหน้าโจรสลัดกล่าว พร้อมทั้งชักดาบซามูไรออกมายึดถือไว้ทั้งสองมือ เร่งเร้าลมปราณขั้นสุดยอดเปลี่ยนร่างการกลายเป็นสีทอง ดวงตาสีทอง

-อ้า ดาบจอมเทพขั้นสูงสุด ช่างน่าเร้าใจยิ่ง // จับซากล่าว

พลุบ ร่างทั้งสองทะยานเช้าสู้รบกันเสียงปะทะของดาบดังสนั่นหวั่นไหว มีแสงแป๊บป๊าบ ดังสายฟ้าฟาด

ตุบ ทั้งสองคนแยกจากกัน ยืนหันหน้าเข้าหากันหลังจากการต่อสู้ไป กว่าร้อยกระบวนท่า

-หึ หึ ข้าบอกเจ้าแล้วว่าเจ้าหามีความสามารถฆ่า ข้าได้ไม่

-ลองดุอีกครา // จับซายิ้ม พร้อมทั้งร่างกาย กลายเป็นสีฟ้าอ่อนๆดูแทบโปร่งใส แม่แต่ดาบในมือก้เช่นกัน

-อ้า พลังจักรวาลขั้นสูงสุด // หัวหน้าโจรสลัดกล่าว พร้อมทั้ง เร่งปราณ จนร่างกายกลายเป็นสีทองโปร่งใส

-พลังปราณโฟตรอน ยอดเยี่ยมยิ่ง ท่านเก็บคัมภีวิชาเหล่านี้ไว้ที่ใด

-หึหึ ย่อมเป็นที่ภรรยาข้า แต่เจ้าอย่าหมายว่าจะมีวาสนาได้อ่านเลย เจ้าไม่มีโอกาสฆ่าข้าได้ไม่ เจ้าเตรียมตัวตายได้แล้ว

จับซายิ้ม พร้อมสลาย พลังจักรวาลไปหมดสิ้นจนร่างกายกลับเป็นธรรมดา

-เมื่อกี้ข้าบุกแล้ว ครั้งท่านบุกเข้ามาเถอะ

-เจ้าบ้าไปแล้ว ทำไมสลายพลัง คงยอมรับความตายแต่โดยดีแล้วซินะ ฮ่าๆ งั้นอย่าอยู่เลย

หัวหน้าโจรสลัดพุ่งกายเข้าฟาดฟัน จับซาโดยเร็ว

ฉับ ร่างหัวหน้าโจรสลัด ขาดเป็นเสี่ยงๆ สิ้นใจตายไปในทันที โดยไม่รู้ว่าตนเองตายด้วยสาเหตุใด

-ท่านพี่ปลอดภัยหรือไม่ // ชิงชิงกล่าว

-ปลอดภัยดี ขอบคุณน้องหญิงที่ช่วยชีวิต หัวหน้าโจรมรฝีมือที่ร้ายกาจยิ่ง หากไม่ได้ เส้นใยซ้อนมิติของน้องหญิง พี่คงตกตายไปด้วยดาบของมันแล้ว น้องหยิงมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่

-ข้ามาได้สักครู่แล้ว ชวงที่ท่านพี่ ต่อสู้กับหัวหน้าโจร

-อ้อ ทำไมน้องหญิงจึงตามมาล่ะ

-ข้า กับเม่ยเม่ย มีรางสังหรอับมงคล เม่ยเม่ย เลยสั่งให้ข้าตามมาช่วยคุ้มครองท่านพี่

ที่แท้ หัวหน้าโจรสลัดตกตายด้วยเส้นใยซ้อนมิติของ ชิงชิง ที่เอนางมาถึงและเห็นว่า จับซาไม่อาจชนะหัวหน้าโจรได้ นางจึงขึงเส้นใยซ้อนมิติ ไว้เบื้องหน้าจับซาพร้อม ส่งเสียงผ่านมิติบ่งบอกให้จับซาทราบ

จากที่ชิงชิงได้ดื่มเลือกจับซาและได้รับการรักษาแบบหลอมรวมลมปราณ ทำให้ชิงชิงมีพลังปราณที่เข้มแข็ง จนจับซาถ่ายทอดวิชาเคลื่อนย้ายผ่านมิติให้กับนาง จนนางสามารถนำมาประยุกต์ใช้กับวิชาประจำตัวของนางได้เป็นอย่างดี จับซาเพิ่งเห็นวิชาเส้นใยซ้อนมิตินี้เป็นครั้งแรก อดหลั่งเหงื่อเย็น รู้สึกเหลียวสันหลัววาบไม่ได้ ช่างน่ากลัวยิ่งนัก

หลังจากสู้รบได้ชัยแล้ว จับซา กับ ชิงชิง ก้ปลดปล่อยผู้คน ให้คน ขนของที่โจรสลัดยึดไปกลับมาและแจกจ่ายให้แก่กันอย่างเท่าเทียม และเมื่อจับซาได้ขึ้นมารื้อค้นเรือหัวหน้าโจรสลัด ก็ได้พบแผนที่ และ วิธีการเดินเรือกลับไปยังเกาะ พู่ซึ้ง จับวาจึงตัดสินไปไปเกาะ พู่ซึ้งเพื่อทำตามสัญญาที่รับปากไว้กับหัวหน้าโจร โดยได้พูดกล่อมให้ชิงชิงกลับไปรอ ที่เมืองเปียงยางก่อน