ปราบมาร

ลำดับตอนที่ #7 : ปีศาจแมงมุม

จับซา และ เม่ยเม่ยได้ออกเดินทางลงมาท่องเที่ยวดินแดนทางใต้ได้เดือนกว่าแล้ว ระหว่างการเดินทาง จับซาก็เดินปราณศึกษาวิชามารที่ตกค้างในกายนางและค่อยๆหาวิธีขจัด จนในที่สุด ร่างกายเม่ยเม่ยไม่มีปราณของมารหลงเหลืออยู่อีก ทั้งคูเดินทางอย่างไม่รีบร้อน เที่ยวชมธรรมชาติ สัตว์ป่า เก็บศึกษาสมุนไพรตลอดการเดินทาง เนื่องจากก่อนออกเดินทาง จับซาได้หยิบฉวย ตำราการแพทย์ คัมภีฝีมือ และเงินทองมาจากสำนักภูตดูดวิญญาณ มามากพอควร บางส่วนที่เหลือก็เก็บฝังไว้ในสำนัก

วันนี้ ทั้งคู่ได้เดินทางเข้ามาท่องเที่ยวในเมือง เชียงรุ้ง ซึ่งเป็นเมืองหลวงของ แคว้นสิบสองปันนา สิ่งปลูกสร้างในเมืองตกแต่งได้แปลกตายิ่ง ผู้คนก็แต่งตัวผิดแผกแตกต่างกัน เนื่องจากเป็นเมืองที่อยู่รวมกันของหลายชนเผ่า ด้วยสภาพแปลกตาของเมือง จับซาและเม่ยเม่ย จึงตัดสินใจเหาซื้อบ้านพัก แทนที่จะอยู่โรงเตี๊ยม เพราะคิดว่าจะอยู่เที่ยวชมนานกว่าปกติ

หลังจากเดินสำรวจสอบถาม ในที่สุด จับซาก้ได้บ้านพักที่ปลูกอยู่ในป่าไผ่ บรรยากาศร่มรื่น เงียบสงบยิ่ง จับซาก้ได้เริ่มเก็บกวาดเช็ดถู ทำความสะอาดบ้าน เป็นที่เรียบร้อยแล้วก็เดินไปตลาดเพื่อจับจ่ายซื้อของมาทำอาหารให้ เม่ยเม่ย รับประทาน เม่ยเม่ยย่อมจะพยายามช่วยจัฐซาทำงานบ้าน แต่มันหายินยอมไม่ เนื่องจาก อาจารย์หญิง ได้สั่งสอนอบรมมันจนติดเป็นนิสัยไปเสียแล้ว นอกจากงานบ้านการเรือนแล้ว จับซายังเก่งในเรื่องการ นวดเฟ้นกดจุดเพื่อการผ่อนคลายกล้ามเนื้อด้วย ทั้งนี้เพราะได้รับการสั่งสอนฝึกฝนมาจากอาจารย์หญิงเช่นกัน

ระหว่างที่จับซาเดินจ่ายตลาดก็ได้ยินเสียงผู้คนจับกลุ่มพูดคุย ถึง ปีศาจดูดเลือด ที่ออกอาละวาดอย่างหนักทางเมืองฝั่งตะวันออก  จับซวาย่อมสนใจยิ่งจึงคิดจะไปตรวจสอบดู หลังกลับจากตลาด จับซาก็เข้าครัวปรุงอาหาร ให้เม่ยเม่ย รับประทาน นางกล่าวชมรสชาติอาหารอย่างไม่ขาดปาก เมื่อรับประทานเสร็จเรียบร้อย จับซาก็เก็บถ้วยจานไปล้าง พร้อมทั้ง ตระเตรียมต้มน้ำให้เม่ยเม่ยอาบ งานเช่นนี้โดยทั่วไปดูเหมือนจะยากลำบากแต่สำหรับ จับซา เป็นเรื่องง่ายดายมาก เม่ยเม่ยหลังจากรับประทานอิ่มแล้ว ก้ไปนั่งเล่นห้องหนังสือ ศึกษาตำราที่จับซานำมาอย่างเพลิดเพลินใจ หลังจากจับซาทำงานครัวเสร็จก็ตามเข้ามาสบทบ บีบนวด และ บรรเลงพิณ ให้เม่ยเม่ยฟัง ก่อนที่จะชวนเม่ยเม่ยไปอาบน้ำและเข้านอน

ตกดึกหลังจากที่เม่ยเม่ยหลับสนิทไปเพราะความอ่อนเพลียแล้ว จับซาได้ลุกขึ้นมาแต่กายชุดดำ พร้อมทะยานร่างออกจากบ้านพักตรงไปยังเมืองตะวันออกที่ได้ยินมาว่ามีปิศาจดูดเลือด อาละวาดอยู่

-ช่วยด้วย

จับซาได้ยินเสียงสตรีร้องขอความช่วยเหลือ จึงได้จำแนกทิศทางและพุ่งตัวไปในทันใด เมื่อไปถึงก็ได้พบกับ สตรี ที่กำลังถูก บรุรุษพยายามจะล่วงเกินดิ้นรนต่อสู้อยู่ จับซาจึงใช้จี้สกัดจุด ชายฉกรร นั้น หมดสติสลบสไหล ไป พร้อมจับร่างมันทุ่มออกไปให้พ้นจากตัวสตรีผู้นั้น

-ขอบคุณคุณชายที่ช่วยชีวิต

-ไม่เป็นไร แม่นางได้รับบาดเจ็บอะไรหรือไม่

-ไม่ค่ะคุณชาย เพียงแค่เสื้อผ้าฉีกขาดหมดเท่านั้น

จับซายิ้มพร้อมทั้งถอดเสื้อของเขาให้นางใช้สวมปกปิดเรือนร่าง ก่อนที่จะโอบประคองนางขึ้นมาพร้อมถามว่า

-แม่นางพักอยู่ที่ใดต้องการให้ข้า ไปส่งหรือไม่

-ขอบคุณคุณชาย ข้าพักอยู่ร้านขายผ้าไหม ในตัวเมือง

-แล้วแม่นางมาเจอะเจอโจรร้ายที่นี่ได้อย่างไร

-ข้าถูกลักพาตัวมา เมื่อคืนข้าเข้านอนปกติมาตื่นรู้ตัวอีกทีก็มีคนเข้ามาในห้องจี้สกุดจุดพร้อมโอบอุ้มข้ามาที่นี่

-แม่นางรู้จักมันหรือไม่

-ข้าไม่รู้จักไม่เคยเห็นหน้ามันมาก่อน แล้วท่านจะจัดการกับโจรร้ายนี่ยังไง

-ข้าได้จี้จุดทำลายวิชาฝีมือมันไปแล้ว คิดว่าปล่อยมันมีชีวิตต่อไปก้หาเป็นภัยกับผู้คนแล้วไม่ ไม่ทราบว่าแม่นางมีความเห็นอย่างไร

-ข้าพเจ้าล้วนมีความเห็นคล้อยตามท่าน

-งั้น ข้าพเจ้าพาแม่นางไปส่งบ้านนะ

-ขอบคุณ คุณชาย

จับซาโอบอุ้มนางขึ้นพร้อมใช้ วิชาตัวเบา เต่าไต่เมฆา พานางมาส่งถึงร้านผ้าไหมในเมือง ร้านผ้าไหมเป็นร้านที่ใหญ่โตยิ่ง แสดงถึงกิจการค้าที่เจริญรุ่งเรือง หลังจากแม่นางนั้นได้บอกจุดหมาย จับซาก้นำพานางมาถึงที่พักของนาง

-ขอบพระคุณ คุณชายมากค่ะ ข้าชื่อ  ชิงชิง ไม่ทราบว่าคุณชายมีนามเรียกว่ากระไร

- ข้า ฮั่นคงจับซา เรียกข้าว่า จับซา ก้ได้

-ขอบคุณ คุณชาย จับซา ขอเชิญคุณชายเข้าไปนั่งพัก ก่อน ข้าจะไปเปลี่ยนชุดและจะนำเสื้อคุณชายมาคืน

จับซาจึงก้าวเข้าไปในเรือนพักของแม่นาง ชิงชิง ที่แบ่งห้องชั้นแรกเป็นห้องรับรองแขก ชิงชิง ก้ได้เชิญ จับซานั่งพร้อมทั้ง นำสุราเลิสรส มาให้ชิบเพลินๆ  ช่วงในระหว่างที่รอนางปรับเปลี่ยนเสื้อผ้า

สักครู่นึง แม่นางชิงชิงก็เดินออกมาด้วยชุดแพรเบาบาง เรือนผมที่ตกแต่งเข้ารูป ริมฝีปากแดงสดใส เป็นความงาม ที่ตึรงตาตึงใจยิ่ง จับซาถึงกับมองปากอ้าตาค้าง จนลืมดื่มกินกันเลย

-คุณชาย นี่เสื้อคุณชาย ขอขอบคุณ คุณชายอีกครั้งค่ะ

-จับซาวางจอกสุราลง พร้อมยื่นมือไปรับเสื้อ มือได้สัมผัสวือ แม่นางชิงชิง ที่ นุ่มนวล ชวนให้ใจสั่นสะท้าน

-คุณชายต้องการพักค้างคืนที่นี่หรือไม่

-ย่อมต้องการ // จับซากล่าวตอบโดยไว

-งั้นเชิญคุณชายที่ห้องนอนค่ะ

#$@*&%$(^&$#^*^(*&(&^&$&^$&

-คุณชายตื่นแล้ว

-อืม // จับซาครางตอบพร้อมโอบกอด ชิงชิง ไว้ในอ้อมกอด

-คุณ ชายจะทานอาหรเลยหรือไม่ค่ะ

- ชิงชิง ท่านไม่ต้องเรียกข้าว่าคุณชายหรอก เรียกว่า ท่านพี่ก็ได้

-ค่ะ ท่านพี่ ท่านพี่จะทานอาหารเช้าเลยหรือไม่ค่ะ

-ไม่ล่ะน้องหญิง เดี๋ยว พี่ว่าจะกลับไปเมือง เชียงรุ้งก่อน เม่ยเม่ยคงตื่นแล้ว

- เอ๊ะ ไม่ทราบว่า แม่นางเม่ยเม่ย นี่ ใคร ค่ะ

- อ๋อ นางเป็น ภรรยาพี่ อีกคนนึง

-อ้อ แล้ว ท่านพี่จะกลับมาอีกไหม

-ย่อมต้องกลับมาแน่นอน

-ท่านพี่ ชวน น้องเม่ยเม่ย มาอยู่ด้วยกันที่นี่เลย ดีไหมคะ

- อืม พี่จะลองชวนดู

หลังจากที่จับซากลับไปพบเม่ยเม่ย และเล่าเรื่องราวให้นางฟัง นางก็ยินยอม ย้ายมาอยู่ร่วม กับ ชิงชิง

หลังจากจับซา มาอยู่ร่วมกับ ชิงชิง ได้ระยะ นึง จึง ทราบว่า ชิงชิง เป็นเจ้าของร้านผ้าไหม ซึ่งเป็นของ สามีนางที่ตายไปเพราะถุกปีศาจดูดเลือด เป็นโชคดีของจับ ซา ที่ ชิงชิง เม่ยเม่ย นางปรับตัวเข้ากันดียิ่ง ยิ่งนานวัน ยิ่งสนิทสนมกลมเกลียว ส่วนจับซาก็แย่งชิงงานสาวใช้ ทำ ไม่ว่าจะเป็น ซักผ้า หุงหาอาหาร ตักน้ำ กวาดขยะ จนสาวใช้เริ่มแสดงความขุ่นเคือง ไปฟ้อง ชิงชิง ให้จัดการ

-ท่านพี่ อย่าได้แย่งงานสาวใช้ทำได้หรือไม่

-พี่จะพยายาม

-ขอบคุณท่านพี่

ฟรึ่บ เสียงหน้าต่างห้องนอนเปิดปิดเบาๆ จับซารู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พบห็นแต่ เม่ยเม่ย หามีร่างของชิงชิงนอนอยู่บนเตียงไม่ เขาจึงรู้สึกสังหรใจแปลกๆ จึงได้สะกิดตัวลอยออกจากเตียงสวมใส่เสื้อผ้า แล้วทะยานร่างออกไป

อ๊าก อ๊าก อ๊าก จับซาได้ยินเสียงร้อง จากโรงเตี๊ยมด้านทิศเหนือของเมือง จึงได้พุ่งตัวไปดู เมื่อไปถึง ภาพที่เห็นคือ สตรีชุดดำ กำลังดุเลือดจาก คอของ เหล่าจอมยุทธอยู่ มีศพ ของจอมยุทธไม่ต่ำกว่าสิบศพ กระจัดกระจายอยู่ทั่วพื้นโรงเตี๊ยม

-หยุดนะเจ้าปีศาจ // จับซากล่าว

ปิศาจก็ชะงักร่าง ขว้างซากสพทิ้งใส่ จับซาพร้อม ใช้วิชาตัวเบาหลบหนีไปอย่างไว

-จะหนีไปไหน // จับซาปรากฏร่างขวางหน้านางไว้พร้อมกล่าว

แต่นางปิศาจเมื่อเห็นเช่นนั้นก็พุ่งร่าง ปล่อยเส้นใยจำนวนมากเพื่อที่จะห่อหุ้มร่างจับซาไว้ วูบแต่ว่ายังช้าไปก้าวนึง จับซาใช้วิชาเคลื่อนย้ายร่างผ่านมิติ หลบรอดไปได้อย่างสบาย แต่นางปิศาจก็หายอมแพ้ไม่ นาง ปล่อยเส้นใยพรุ่งสู่ท้องฟ้ามากมาย กำหนดให้หมุนวนเป็นวง วง เหมือนดังเป็นหลุมดำ จากนั้น ปล่อยเส้นใยสีแดงคล้ายแสงเลเซอร์ สานเป็นตาหมากรุก พุ่งครอบคุมเข้าสู่จับซาจากทุกทิศทาง

-อ๊าก ข้ายอมแพ้ // ร่างกายจับซาถูกเส้นใยหมุนวนเป็นหลุมดำห่อหุ้มรัดไว้ เนื่องจากซับซาใช้วิชาเคลื่อนย้ายผ่านมิติ จึงถูกปราณของเส้นใยดักจับไว้ได้ นี่แสดงให้เห็นว่า วิชาในใต้หล้าล้วนพิศดาร เหนือฟ้า ย่อมมีฟ้า จริงๆ นางปิศาจเมื่อต่อสู้ได้รับชัยชนะ ก็ยิ้มอย่างดีใจ ดูดร่างจับวาที่ห่อหุ้มด้วยเส้นใยเข้ามาทิ้งให้จับซาคว่ำหน้าลงกับพื้น พร้อมทั้ง กระชากเส้นใยและกางเกงบริวเรก้นของจับซาออก เพี๊ยะ เพี๊ยะ เสียงมือของนางปิศาจ กระหน่ำตีแก้มก้นของจับซาอย่างไม่หยุดยั้ง

-โอ้ยยย ข้ายอมแพ้แล้ว ยังรังแกข้าอีก แม่นางออกจะโหดเหี้ยมเกินไปเสียแล้ว

-เอ๊ะ ชิงชิง แม่นางคือ ชิงชิง ใช่หรือไม่

-ไม่ใช่ ใครคือชิงชิง ทำไมท่านคิดว่าข้าคือชิงชิง

-เพราะกลิ่มข้าจำกลิ่นตัวนี้ได้ เพราะ สมุนไพรรักาผิวพรรณที่ข้าผลิตขึ้นมาเท่านั้นที่มีกลิ่มแบบนี้ ชิงชิง ที่แท้เจ้าก็คือ ปีศาจดุดเลือด

ชิงชิง ได้ยินดังนั้นก้พลิกร่าง จับซาให้หงายหน้าขึ้นมา พร้อมกล่าวว่า

-ใช่แล้ว ข้าเอง

-ถ้างั้นคืนที่ข้ามาพบท่าน ชายผู้นั้นก็เป็นเหยื่อของท่านใช่หรือไม่

-ไม่ใช่ ชายผู้นั้นคือ ศิษย์พี่ข้า ข้าพลาดท่าถูกพิษ จึงเกือบถูกย่ำยี โชคดีที่ วิชาสกัดจุดท่านยอดเยี่ยมยิ่งสามารถสกัดจุดผ่านอากาศอย่างไร้สุ่มเสียง แสดงว่าที่มีกำลังปราณบรรลุถึงขั้นสุดยอดแล้ว ข้าจึงวางอุบายล่อลวงท่าน แต่ให้ตายเถอะ บทรักท่านร้ายกาจยิ่ง ทำให้ข้างมงายจนลุ่มหลง

-แล้วนี่เอาไงต่อ ใช่ท่านจะ ฆ่า ข้า หรือไม่

-ย่อมไม่ ข้าคงไม่อาจตัดใจฆ่าท่านได้ลง ข้าจะปล่อยท่าน แต่ท่านต้งสัญญาว่าจะอยู่เป็นข้ารับใช้ข้าตลอดไป

-ข้าสัญญา ปล่อยข้าเถอะ ข้า ปวดก้อนจะแย่อยู่แล้ว

- อิอิ คนบ้า น่าตายนัก // แล้วแม่นางชิงชิงก้ปล่อย ให้ จับซาเป็นอิสระ

-ท่านไม่ต้องดุดเลือดคนได้หรือไม่

-ไม่ได้หากข้าหยุดเมื่อไหร่ร่างการจะทรุดโทรมอย่ารวดเร็ว

-ถ้ายังงั้นท่นดุดแต่เลือดข้าได้หรือไม่ ข้ามีปราณที่บริสุทธ์สามารถผลิตเลือดทดแทนได้อย่างไม่จำกัด

-อ้า น่าจะเป็นความคิดที่ดี น่าจะทดลองดู ข้าก้เบื่อดูดเลือดคนมั่ววั่วแล้ว เลือดบางคนก้ขม บางคนก็ฝาด หาได้อร่อยไม่

-งั้นท่านลองชิมดู // จับซากล่าวพรางยืดแขนออกไปให้นางขบกัด

ฉัวะ เขี้ยวแหลมคมของ ชิงชิง ฝังลงที่ต้นคอของ จับซาโดยไว

-อ้าวนึกว่าจะกัดที่แขน // จับซาบ่นเบาๆ

จ๊วบๆๆๆ  ชิงชิงดุดดื่มเลือดของจับซาอย่างอเล้ดอร่อย เหมือนดังดื่มน้ำอัดลมน้ำดำ

-อ้า อร่อยจังเลย // กล่าวพร้อมยกมือเช้ดปาก พร้อมหันไปมองหน้าจับซา วึ่ง ขณะนี้หน้าซาวูบเซียวเหมือนคนกำลังขาดโลหิตตาย

-จับซาท่านเป็นไรไปแล้ว

-ท่นเล่นดุดเลือดข้าแบบไม่ยั้งแบบนี้ข้าไม่ขาดใจตายก้แปลกแล้ว

-ก้มันอร่อยนี่นา แล้วท่านจะตายไหม นิ

- ไม่หรอกขอแค่ข้านั้งโครจรลมปราณสักครู่ก้เป็นปกติแล้ว

ผ่านไปชั่วครู่ จับซายืนขึ้นด้วยสีหน้าที่สดใสเป็นปกติ

-ต่อไปท่านไม่ต้องไปดุดเลือดใครแล้วใช่หรือไม่

-ย่อมเป็นเช่นนั้น // ชิงชิงกล่าวด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

-ท่านช่วยประคองข้ากลับไปพร้อมทายารักษาแผลที่ก้นข้าด้วย ได้หรือไม่

-ย่อมได้ซิที่รัก // ชิงชิงกล่าวพร้อมหัวเราะอย่างขบขันก่อนที่จะใช่วิชาตัวเบาหอบเอาร่างของจับซาสญหายไป