ยอดยุทธกลายพันธ์

ลำดับตอนที่ #3 : ข้ารับใช้

หยวนจง และ หมิงเอ๋อ สวมใส่เสื้อผ้าเนื้อธรรมดาออกท่องยุทธจักร ทั้งนี้เพราะหยวนจงไม่ต้องให้เป็นจุดเด่นหรือเป็นที่สะดุดตาของผู้คนมากเกินไป นอกจากนี้ หยวนจงยังใช้ลมปราณเปลี่ยนสีผิวของ หมิงเอ๋อให้เป็น สีแทน เพื่อไม่ให้เด่นสะดุดตาผู้คนเช่นกัน นอกจากนี้ยังให้นางแต่งกายปลอมเป็นผู้ชายด้วย

แต่เรื่องหาเป็นเช่นนั้นไม่ ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลาบุคคลิคที่สง่างามของหยวนจงทำให้สาวน้อยสาวใหญ่ล้วนหันมามองด้วยความสนใจ ยิ้มแย้มทักทาย หยวนจงก็เป็นคน อัธยาสัยดี ย่อมยิ้มแย้มเป็นการตอบรับ ทำให้หลายครั้งที่ เสี่ยวหมิงอดไม่ได้ ต้องลงไม้ลงมือ หยิกข่วน หยวนจง อยู่บ่อยๆ

-ท่านเป็นคนของสำนักห่าโลหิต ใช่หรือไม่

ชายหนุ่มสวมชุดนักพรต คาดว่าน่าจะเป็นศิษย์ของสำนักบู๊ตึ้ง เดินเข้าไปถามชายหลังค่อมหน้าตาอัปลักษณ์ที่กำลังทานไก่อบน้ำผึ่งแก้มสุราอยู่มุมหนึ่งของโรงเตี๋ยมที่ หยวนจงและเสี่ยวหมิงเข้ามาพัก

-ถ้าใช่แล้วจะทำไม  // ชายหลังค่อมกล่าวโดยมิได้หันไปมองมัน

-ถ้าท่านเป็นคนของสำนักห่าโลหิต ข้าขอเชิญท่านออกไป ประลองข้างนอกกันหน่อยเถอะ

-ฝีมือเจ้าคู่ควร

-ใยท่านไม่ลองออกไปทดสอบดู

-ฮ่าๆ ได้หาที่ตาย ขอข้ากินไก่ตัวนี้ให้หมดก่อนแล้วข้าจะไปเจอเจ้าที่วัดร้างทางทิศใต้นอกเมือง

-ได้ ไม่จบไม่เลิกรา แล้วเจอกัน ข้าขออำลา

ว่าแล้วชายหนุ่มนักพรตก็เดินจากไป อีกสักครู่ เมื่อจายหลังค่อมทานไก่หมดตัวแล้วก็ได้เดินออกจากโรงเตี๊ยมตามไป หยวนจง เห็นเรื่องหน้าสนุก ก็ชวน เสี่ยวหมิงเดินดินตามไปดูเหตุการณ์

เมื่อมาถึงวัดล้างทางทิศใต้นอกเมือง หยวนจงก็เห็น ชายหลังค่อม กำลัง ยืนเผชิญหน้าอยู่กับ หนุ่มนักพรต จึงได้ หาที่กำบังกายเพื่อแอบดูการต่อสู้ของทั้งสองคน ซึ่ง สั้งสองก็รู้ว่ามีผู้มาแอบซุ่มดูอยู่แต่ก็หาได้ให้ความสนใจไม่เพราะเห็นว่ามีพลังปราณที่พื้นเพธรรมดาเกินไป คาดว่าคงเป็นเหล่าชาวยุทธที่อยากรู้อยากเห็นเรื่องราว เพื่อที่จะได้เอาไปคุยโม้ในวงสุรา

-ข้ามีนามว่า หย่งชุน เป็นศิษย์เอกของสำนักบู๊ตึ้ง ขอทราบนามท่าน

-ฮ่าๆ เจ้าจะรู้นามของข้าไปใยในเมื่อเจ้าก็ต้องตายแน่แล้ว

-ถ้าท่านคิดว่ากระทำได้ก็เชิญลงมือเถอะ

กล่าวจบก็ดึงกระบี่ออกจากฝักตั้งท่ารอรับการบุก

-ฮ่าๆ  ท่าท่างไม่เลว แบบนี้น่าสนุก เตรียมรับ ฝ่ามือโลหิต

ชายหลังค่อมก็ระดมฝ่ามือพุ่งเข้าใส่ หย่งชุน หย่งชุนก็ได้ใช้ออกด้วยเพลงกระบี่พื้นฐานของบู๊ตึ้งในการบัดป้อง

-ฮ่าๆไม่เลว สามารถใช้เพลงกระบี่พื้นฐานของบู๊ตึ้งออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม

ชายหลังค่อม ถอยกลับมายืนที่เดิมพร้อมกล่าวชม พร้อมทั้งชักกระบี่ที่แขวนไว้ระหว่างเอวออกมา

-กระบี่โลหิต //หย่งชุนเห็นกระบี่ของชายหลังค่อมแล้วก็อุทานออกมา

-ฮ่าๆ มาลองดูวิว่าเพลงกระบี่บู๊ตึ้ง กับ เพลงกระบี่ห่าโลหิต  ใครจะเหนือกว่ากัน

กล่าวจบก็พุ่งตัวเข้าหา หย่งชุยอีกครั้งพร้อมรายรำเพลงกระบี่ห่าโลหิต เข้าใส่ ปรากฏเส้นสายสีแดงปกคุมร่างของทั้งสองมากมายดุจดั่งมีฝนตกลงมาเป็นเส้นสายสีแดงราวสีเลือด

หย่งชุนก้ตั้งรับอย่างไม่ประมาณ ด้วยเพลงกระบี่ขั้นสูงของบู๊ตึ้ง ร่ายรำกระบี่เกิดเป็นเส้นสายขาวนวลกระจัดกระจายเต็มท่องฟ้า

ตูม เสียงระเบิดดังกึกก้องเมื่อฝ่ามือของทั้งสองปะทะกัน แล้วต่างก็กระเด็นแยกออกจากกัน ผลจากการปะทะ ชายหลังค่อมกลับมายืนที่เดิมด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ส่วนหย่งชุนมีเหงื่อชะโลมกาย ต้องใช้กระบี่ยันพื้นพื่อพยังร่างเอาไว้ หอบหายใจอย่างรุนแรง

-ฮ่าๆ ศิษย์เอกบู๊ตึ้งมีฝีอมือแค่นี้เองหรือฮ่าๆ กระจอกยิ่งนัก

-ท่าน ท่าน คือใคร มีศักดิ์ฐานะใดในพรรคห่าโลหหิต

-ฮ่าๆ ข้าย่อมเป็นหนึ่งในผู้อาวสุโสของพรรค เจ้าคงเตรียมตัวตายได้แล้วกระมัง

-เมื่อข้าเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ก็ไม่มีอะไรจะกล่าว เชิญท่านลงมือเถอะ

-งั้นก็ตายซะเถอะ

ชายหลังค่อมยิ้ม พร้อมซัดกระบี่ เข้าใส่จุดชีวิตในร่างของ หย่งชุนในทันใด

พรึ่บ กระบี่ยังไม่ได้ทะลุร่าง หย่งชุนไม่ใช่ว่ามันสามารถรวบรวมเรี่ยวแรงปัดป้องได้ แต่ปรากฏมือข้างหนึ่งกำกระบี่ให้หยุดเอาไว้ก่อนที่จะถึงร่างมัน

-เจ้าเป็นใคร

ชายหลังค่อมถาม หลังจากเห็นชายหนุ่มรูปงามปรากฏกายออกมารับกระบี่มันไว้ได้

หยวนจง โยนกระบี่ทิ้งลงยังพื้น เอาเท้าเหยียบไว้ พร้อมยิ้มออกมา แล้วกล่าวว่า

-ข้ามีนามว่า หยวนจง

-บัดซบ  ไอ้ลูกเต่าบังอาจเหยียบย่ำกระบี่โลหิต สัญลักษณ์ประจำ พรรคห่าโลหิตรึ อย่าอยู่เลย  ห่ากระสุนโลหิต

เม็ดโลหะกลมจำนวนมาก พุ่งออกจากมือชายหลังค่อมตรงมายังร่าง หยวนจง หยวนจงก็ยกมือกำหมัดขึ้นไขว้กัน แล้วกลางออก พร้อมกล่าวว่า

-เกราะพฤษชาติ

ปรากกฏเป็นโล่พลังสีเขียวใส ออกมารับห่ากระสุนไว้ทำให้เม็ดกระสุนหยุดอยู่กลางอากาศ ไม่สามารถทะลวงผ่านกำแพงพลังเข้ามาได้ ตุบๆๆๆๆๆๆ เม็ดโลหะล้วงหล่นลงสู่พื้นเมื่อ หยวนจงสลายพลัง

-เฮอะ

เสียงดังออกจากปากชายร่างค่อม หน้าอัปลักษณื ที่ขณะนี้หลังของมันได้ยืดตรงแล้ว ร่างของมันห่อหุ้มไปด้วยปปราณสีแดงฉาน ดุจดั่งสีโลหิตสดๆ ก้อนกวดก้อนหินบริเวณใกล้เคียงก็ถูกพลังปราณของมันยกลอยขึ้นจากพื้น

-พลังห่าโลหิตขั้นสูง เข็มพิรุณโลหิต

ปรารณสีแดงพุ่งออกจากรายชายอัปลักษณ์  กลายเป็นเข็มสีแดงลอยอยู่กลางอากาศนับหมื่นเล่ม

-จงแหลกสลายไปซะ

ชายอัปลักษณ์กล่าวพร้อมปล่อยห่าเข็มพุ่งเข้าใส่ร่างของหยวนจง

ฟรุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เข็มพิรุณโลหิตพุ่งเข้าใส่ร่างของ หยวนจง หมดทุกเล่ม ร่างของหยวนจง ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีเขียวเข้ม เกิดปราณสีเขียวเรืองลองเปล่งประกายออกมา สักครู่หนึงก็หายไปพร้อมกับร่างกาย หยวนจงก็กลับมาสู้สภาพปกติ

-ห๊ะ เจ้าไม่ใช่คนแล้ว

ชายอัปลักษณกล่าวด้วยความตกใจ

ตุบ เสียงร่างชายอัปลักษณ์ล้มกระทบพื้น เพราโดนหยวนจงใช้วิชาจี้สกัดจุดกลางอากาศ หยวนจงเดินเข้ามาหา ยกเท้าเหยียบบนหน้าอกชายอัปลักณ์ พร้อมถามว่า

-เจ้าจะยอมเป็นข้ารับใช้ของข้าหรือไม่

-ข้าไม่ยอม ฆ่าข้าให้ตายวิยังดีกว่า ไอ้ปิศาจ

-ฮ่า ๆ

หยวนจงหัวเราะก่อนถอนเท้าออก แล้วนั่งลง ใช้มือปลดหน้ากากอัปลักษณ์ของชายอัปลักษณ์ออก พร้อมประกบริมฝีปาก จูบมันอย่างดูดดื่ม

-เจ้าจะยอมเป็นข้ารับใช้ข้าหรือไม่

หลังจากหยวนจงถอนริมฝีปากออกก็ได้ถามมันอีกครา

-ข้ายอมแล้ว ข้ายอมเป็นข้ารับใช้ท่าน

เสียงชายอัปลักษณืเปลี่ยนไปกลายเป็นเสียงดรุณีไพเราะสดใส

-ท่านพี่เกิดอะไรขึ้น ทำไมท่านถึงจุฐชายผู้นี้

หมิงเอ๋อ ปรากฏตัวออกมาพร้อมส่งเสียงถามอย่างร้อนรนเมื่อเห็น หยวนจง ประกบปากจูบกับชายอัปลักษณ์

-อ้อ น้องหญิง นางมิใช่ผู้ชาย นางเป็นหญิงปลอมเป็นชาย และจากนี้ไป นางจะเป็นข้ารับใช้ของเรา

หยวนจงกล่าวพร้อม คลายจุดให้ และพยุงนางลุกขึ้น

-เจ้าชื่ออะไร และมีฐานะใดในพรรคห่าโลหิต

-ข้าชื่อ เอี้ยนเอ๋อ เป็น ธิดาของประมุขพรรคห่าโลหิต

-อ้อ  นี่ภรรยาข้า หมิงเอ๋อ ต่อไปนี้นางก็จะเป็นนายของเจ้าคนนึง

-ค่ะนายท่าน

จากนั้นหยวนจงก็เดินไปดูอาการของ หย่งชุน

-ท่านต้องการความช่วยเหลือหรือไม่

-ขะขอบพระคุณคุณชาย ข้านั่งโคจรลมปราณสักครู่ก็ไม่เป็นไรแล้ว ขอบคุณคุณชายที่ช่วยเหลือ

-ดี ถ้างั้นข้าขอตัวก่อน

กล่าวจบ หยวนจง ก็ก้มกายเก็บกระบี่โลหิตมาส่งคืน เอี้ยนเอ๋อ ก่อน ชักชวนสาวๆเดินจากไป