ปราบมาร

ลำดับตอนที่ #3 : ลมปราณหงส์ฟ้า

บทที่ ๓ ลมปราณหงส์ฟ้า

ถ้าหงสืฟ้าตั้งอย่บนยอดเขาสูง ปกคลุมไปด้วยหิมะ และน้ำแข็ง อากาศเบาบางยิ่ง ยากแก่การปีนป่านขึ้นมายิ่ง แต่ด้วยพลังฝีมือของ เจ้าตำหนักหงส์ฟ้า ก็สามรถหอบหิ้วร่างของจับซาขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย ภายในถ้าหงสืฟ้า มีสระน้ำอุ่นที่มีไอน้ำฟุ้งกระจายอยู่อย่างหนาแน่น

-เจ้าจงถอดเสื้อผ้าออกให้หมดแล้วลงไปนั่งเดินลมปราณในขั้นที่หนึ่งในสระหงส์สวรรค์

จับซาก็ปฏิบัติตามโดยไว สระน้ำหงส์สวรรคืหาได้ลึกไม่ระดับน้ำเมื่อจับซานั่งสูงแค่ช่วงท้อง จับซาก็นั้งขัดสมาธิหลับตาเดินลมปราณตามขั้นที่๑ ของ คัมภี ระยะเวลาผ่านไปชั่วหนึ่งก้านธูป จับซาค่ยๆรู้สึกถึงพลังลมปราณอุ่นๆแผ่เข้ามาจากทางด้านหลังพร้อมได้ยินเสียงกล่าวเบาๆว่า

-จงเดินลมปราณตามขั้นที่สอง ชักนำลมปราณจากแผ่นหลังหมุนวนโคจรไปตามจุดต่างๆ

วันเวลาผ่านไป วันที่ สอง สาม สี่ ห้า หก จับซาก็รับลมปราณที่ถ่ายทอดจากอาจารย์หญิง บัดเดี๋ยวร้อย บัดเดี๋ยวเย็น บ้างหมือนโดนกระแสไฟฟ้าสถิตย์ ดูดวับและหลอมรวมกับลมปราณของตน ฝึกฝนจนถึงขั้นสุดท้าย ขั้นที่เจ็ด ลมปราณหลอมลวม จับซาค่อยๆรู้สึกว่าลมปราณที่อาจรย์หญิงถ่ายทอดมาร้อนยิ่งจนร่างกายต้องหลั่งเงื่อ สองตาแดงกล่ำหัวใจเต้นเร็ว เหมือนร่างการจะระเบิด แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่ามืออาจารย์หญิง เย็นยิ่ง จนในที่สุดต้องปลดปล่อยลมปราณบางส่วนออกมา และได้ยินเสียงดัง โครม เมื่อหันมาดูพบกับร่างอาจารยืหญิง ที่เปลือยเปล่า ถูกลมปราณของเขากระแทรก จนปลิวกระเด็นไปติดขอบสระ เขาจึงรีบลุกขึ้นเพื่อเข้าไปดูอาการของนาง เมื่อจับซาเห็นร่างของจารย์หญิงปรากฏแก่สายตา หัวใจเขาเต้นแรงยิ่ง ด้วยรูปโฉมของนางถึงจะดูสูงวัยแต่งดงามยิ่ง ผิวขาวเรียบเนียนราวหิมะ ที่ปากของนางมีคราบโลหิตติดอยู่แสดงว่านางได้รับผลกระทบต่อปราณที่เขาขับออกมา จับซาคุกเข่าลงเอามือโอบประคองนางไว้พร้อมกล่าวว่า

- อาจารยืหญิงข้าขอโทษ ข้าทนความร้อนที่เกิดขึ้นไม่ไหวจริงๆจึงขับดันปราณบางส่วนออกมา

-ไม่เป็นไรจับซาเจ้าทำได้ถึงขั้นนี้ก้ดีเยี่ยมแล้ว

-ท่านอาจารย์เป็นไรมากหรือไม่ครับ

-ข้าไม่เป็นไร // นางพูดได้ไม่นานร่างกายก็รู้สึกหนาวสั่น ขึ้นมา

-อาจารย์ ท่านเป็นไรแล้ว ทำไมร่างกายท่านเย็นยิ่ง

-ข้าๆ ไม่เป็นไร รออีกสักพักปราณปรับสมดุลย์อาการก็จะหายไปเอง

แต่อาการยิ่งมาร่างกายนางยิ่งหนาวสั่น จับซาจึงตัดสินใจโอบกอดนางไว้ เพราะร่างกายเขายังคงรู้สึกร้อนระอุอยู่

-อาจารย์ท่านรู้สึกดีขึ้นหรือไม่

-ดีขึ้นบ้างแล้ว // นางกล่าวตอบ แต่ตัวก็ยังคงมีอาการสั่นเทา

จับซาเห็นเช่นนั้นจึงโน้มหน้าเอาปากมาประกบกับปากนาง ทั้งสองจึงจูบกันอย่างดูดดื่ม อาการสั่นเท่าของนางจึงค่อยๆทุเลาและหายไปในที่สุด

ครบเจ็ดวันแล้วหลังจากจับซาและอาจารย์หญิงลงจากยอดเขา จับซาก้ได้ย้ายไปอยู่ห้องเดียวกันกับอาจารย์หญิง และคอยดูแลนางตลอดเวลา จนเวลาผ่านไป อีกเจ็ดวันร่างกายนางจึงกลับคืนสู่สภาพปกติ พร้อมทั้ง ปราณที่ร้อนระอุในร่างจับซาก็หายไปหมดสิ้น และนับจากนี้ไปความสัมพันธ์ของจับซากับอาจารย์หญิง ก็ลึกล้ำขึ้นมาอีกหนึ่งขั้น นั้นคือ เขาเป็นสามีคนที่สองของนางนั่นเอง เจ้าตำหนักหงส์ คปัจจุบันเคยแต่งานแล้ว สามีนางนางเป็น เซียนกระบี่ แต่ได้เสียชีวิตจากนางไปได้ห้าปีแล้วเพราะโรคมะเร็ง จากที่ผ่านมา เจ้าตำหนักหงส์ทุกรุ่นจะเป็นสตรี เมื่อแต่งงานมีสามีก็จะให้กำเนิดลูกสาวเพื่อจะได้รับสืบทอดตำแหน่งต่อไป แต่โชคไม่ดีที่จำสำนักรุ่นปัจจุบัน ได้สามีที่เป็นโรคมะเร็งไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ นี่เองจึงเป็นเหมือน ฟ้าลิขิตให้นางต้องรับ จับซาเป็นศิษย์ เพื่อให่เขาทำหน้าที่ ในการสืบทอดสำนักต่อไป

จับซายังคงทำงานเดิมที่ เจ้าสำนักหงส์มอบให้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง จนเวลาผ่านเลยไปเดือนเศษ เมื่อจับซาทดลองเดินลมปราณ ตามตำราขั้นที่เจ็ด ก็ปรากฏว่า ลมปราณสายหยิน หยาง ร้อนเย็นรวมตัวกันได้แล้ว ทำให้กำลังภายในเขาก่อเกิดไม่มีที่สิ้นสุด เป็นปราณ บริสุทธ์ จึงถือได้ว่าเขาสำเร็จสุดยอดวิชาลมปราณหงส์ฟ้าแล้ว