ปราบมาร

ลำดับตอนที่ #12 : คู่หมั้น

หลังจากที่จับซาได้กลับมาอยู่ร่วมกับเหล่าภริยาแล้ว มันก้เริ่มที่จะแย่งงานสาวใช้ทำอีก จนต้องให้เหล่า ภรรยาเรียกไปว่ากล่าวตักเตือนบ่อยๆ จนหลังสาวสาวๆต้องประชุมกันเพื่อหาทางแก้ไขปัญหานี้ให้หมดสิ้นไป

-ข้าว่าเราต้องหางานอื่นให้ ท่านพี่ทำเยอะๆจะได้ไม่มีเวลาฟุ้งซ่าน // จังกรึมกล่าว

-แล้วจะให้ท่านพี่ทำงานอะไรดีล่ะ // เม่ยเม่ยเอ่ยถาม

-เราขยายสาขา รกิจสปาร์เพิ่มดีไหม ขยายไปยังเมืองใหญ่ๆ จัดรูปแบบ สินค้าและการขนส่งให้เป็นระบบ ท่านพี่ต้องดูแลการผลิตและการขนส่ง คงไม่มีเวลามาแย่งงานสาวใช้แล้ว

-ฮ่า จริงๆด้วยทำตามที่รันโกะเสนอเถอะ // ชิงชิงกล่าวสนับสนุน

หลังรับประทานอาหารเย็นเสร็จ พวกสาวงามจึงได้ชักชวนให้จับซาไปประชุมวางแผนธุรกิจ ที่ห้องหนังสือ

-ท่านพี่ พวกเราเห็นพ้องต้องกันว่า ทั้งธุรกิจ สปาร์และผ้าไหม เติบโตได้ดียิ่งในเมืองใหญ่จึงอยากขยายสาขา อยากให้ท่านพี่ช่วยดูงานด้านการผลิตและการขนส่งจะได้หรือไม่

-ย่อมได้ซิครับน้องหญิง

-ดีล่ะงั้นเรามาวางแผนงานกัน // ชิงชิงกล่าว

หลังจากขั้นตอนการวางแผนงานเสร็จสิ้น และเริ่มงานตามแผน จับซาก็ หาเวลาว่างมาแย่งงานสาวใช้ได้อีกเลย เหล่าภรรยาของ จับซาเปิดธุรกิจ สปา และผ้าไหม ตามเมืองใหญ่ๆดังนี้ นานกิง ซูโจว หังโจว กว่างโจว ซีอาน เชียงรุ้ง โซล เปียงยาง เกียวโต  เวลาผ่านพ้นไปหนึ่งปีอย่างรวดเร็วยิ่ง จับซากับ ภรรยา ต้องเดินทางไปดูแลสาขาต่างๆอย่างวุ่นวายยิ่ง กิจการต่างๆก้เจริยเติบโตด้วยดี จนมีการนำเงินที่ได้ไปลุงทุนด้านต่างๆเพื่อเป็นการกระจายความเสี่ยงเพิ่มเติม

-ท่านพี่ อีกปีนึงท่านก็ต้องเข้าพิธีแต่งานกับคู่มั่นแล้วซินะ // ชิงชิงกล่าว

-ใช่ซิจริงด้วย พี่แทบลืมไปเลย

-ท่านพี่อยากพบนางก่อนแต่งหรือไม่ // เม่ยเม่ยถาม

-อืม ควรจะเป็นเช่นนั้น

-ถ้างั้นท่านพี่ก้เดินทางไปเยี่ยนเยียนนางที่ ง่อไบ้ซิคะ // จังกรึมกล่าว

-อืมเป็นความคิดที่ดี งั้นพี่ขอแบ่งงานให้น้องหญิงช่วยดูแลแทนก่อนสักระยะได้หรือไม่

-น้องยินดีดูแลงานส่วนท่านพี่เองค่ะ // รันโกะรับอาสา

-ขอบใจน้ำหญิงมาก // จับซารวบร่างรันโกะมากอดพร้อมหอมแก้มเพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจ

เมื่อแบ่งงานทุกอย่างลงตัวแล้ว จับซาก็ได้ อำลา เหล่า ภรรยาเพื่อเดินทางไปสำนักง้อไบ๊

-ประสกที่นี่เป็นอารมนางชี ไม่ทราบว่าประสกมีกิจอันใด

จับวาได้พบนางชีนางหนึ่งปรากฏกายมาขวางทางระกว่างเดินขึ้นเขาง้อไบ๊

-ข้าพเจ้านามว่า ฮั่นคงจับซา มาเยือนสำนักง้อไบ๊เพราะต้องการพบคู่หมั้น นาม หยางเอ๋อ

-อ้อ เป็นเช่นนั้น แต่สำนักง้อไบ๊เป็นที่พำนักสตรี มิสะดวกให้ท่านขึ้นไปได้ ขอโปรดประสกกลับไปรอที่ศาลา ชมฟ้า ข้างล่างก่อนเถิด อาตมาจะไปเรียนท่านเจ้าสำนักเพื่อทราบและตัดสินใจต่อไป

-ขอรับท่านแม่ชี

จับซารับคำแล้วเดินลงไปนั่งรอที่ ศาลาชมฟ้า จับซานั่งพักที่ศาลาซักครู่ใหญ่ก้เห็นแม่ชีนางเดิมเดินลงมา

-ประสก ข้าเรียนท่านเจ้าสำนักให้ทราบแล้ว ท่านบอกว่ากำหนดการแต่งงานของท่านยังอีก หนึ่งปี ย่อมยังไม่สะดวกที่จะให้ท่านได้พบนาง ขอท่านจงกลับไปรอคอยวันเวลาที่เหมาะสมเถอะ // กล่าวจบนางชีก้พริ้วกายหายลับไป

จับซาก้เดินย้อนกลับเข้าไปหาโรงเตี๊ยมพักในเมือง ระหว่างที่จับซานั่งทานอาหารอยู่ในโรงเต๊ยมก็ได้ยินชาวยุทธพูดคุยกันถึง มนุษย์ค้างคาว เรื่องราวที่จับซาพอจับใจความได้เกี่ยวกับมนุษยืค้างคาวคือ เป็นปิสาจมนุษย์ที่มาจากดินแดนทะเลทรายมีปีกบินได้ปรากฏตัวตอนกลางคืนดูดกินเลือดชาวบ้านลักขโมยหญิงสาวบริสุทธ์ไปดูดพลังปราณเพื่อฝึกวิชามาร ซึ่งตอนนี้ได้เริ่มมาอาวะลาดที่เมืองนี้แล้วและสำนักง้อไบ๊ก็ได้วางเวรยามเข้มข้นขึ้นเพราะเข้าใจว่าเป้าหมายของปีศาจค้างคาว แน่นอนว่าจากข้อมูลที่จับซารับทราบมายอ่มทำให้ไม่สบายใจอย่างยิ่ง ด้วยเป็นห่วงคู่หมั้นที่อยู่บนเขาสำนักง้อไบ๊ เมื่อยามมืดค่ำ จับซาจึงได้เปลี่ยนชุดสวมชุดนินจา และพริ้วตัวออกจากห้องทางหน้าต่างตรงไปยังเขาง้อไบ๊

จับซามาถึงบนสำนักง้อไบ๊นานพอสมควรแล้วได้แฝงตัวจำแนกแยกแยะตัวอาคารต่างๆ จดจำว่ามีอะไรอยู่ตรงไหน ระว่างที่แฝงกายสำรวจอยู่จับซาก็ต้องตกตะลึงไปกับความงามของสตรีนางนึงนางช่างงดงามยิ่งนัก งามดังนางสวรรค์ จึงอดใจไม่ได้ที่จะสะกดรอยติดตามนางตลอด ในใจก็ภาวนาให้นางคือคู่หมั้นของเขา ระหว่างที่จับซาเฝ้ามองนางอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นเบาๆเหมือนดังเสียงสัตว์ขนาดใหญ่บินร่อนลงมา จึงอดคิดไม่ได้ว่า อาจจะเป็นมนุษย์ค้างคาว จึงได้พุ่งกายไปยังต้นกำเนิดเสียง เมื่อไปถึงก็เป็นดังคาด จับซาเห็นมนายืค้างคาวตนหนึ่งสวมหน้ากากหูหนูและมีผ้าคุ้มไหล่เหมือนดังจะใช้เป็นปีก จึงได้ใช้วิชา นินจาอิเงะแฝงเป็นเงาติดตามมันไป วูบ ตุบ เสียงมนุษยืค้างคาวเคลื่อนไหวไปยังตึกนางงามที่จับซาเพิ่งได้เจอ

-อืม ช่างงามนัก // มนุษย์ค้างคาวกล่าวเบาๆก่อนที่จะลงมือบินโฉบเข้าไปยังห้องของนางพร้อมทั้งสกัดจุดสลบนางอย่างไวแล้วโอบอุ้มตัวนางเหิรจากไป วูบ จับซาปรากฏกายบนยอดไม้ขวางหน้ามนุษยืค้างคาวหลังจากติดตามมันมาเป๋นระยะทางพอสมควรแล้ว

-เจ้าเป็นใคร // เจ้าค้างคาวถาม

-ข้านินจับซา // จับวาตอบ

-เจ้ามาขัดขวางข้าเพื่ออะไร

-เจ้าจงวางนางลงซะ แล้วข้าจะไม่ยุ่งเกี่ยงอะไรกับเจ้า

-ฮะ ฮะ บังอาจ เจ้าคิดว่าเจ้าจะมีปัญญาเอาชนะข้ารึ

-ข้าคิดเช่นนั้น

-งั้นก็ลองมาต่อสู้กันสักตั้ง // เจ้าค้างคาวพูดพร้อมเหิรลงไปยังพื้นดิน และค่อยๆวางนางงามลง  จับซาก็พริ้วตัวลงตามมา

ร่างจับวาเพิ่งสัมผัสพื้น เจ้าค้างคาวก็ฟาดผ่ามือเข้าใส่ที่แฝงลมปราณเต็มสิบส่วน จับซาก็ยื่นผ่ามือออกรับโดยไวกลายเป็นการหักล้างกำลังภายในกันแล้ว เจ้าครั้งคาวได้ทีก็เร่งพลังปราณจนปีกหลังกลางแผ่เต็มที่ อัดพลังปราณขั้นสุดยอด

-พลังปราณที่ยอดเยี่ยม // จับซากล่าวชม ผลุบ เจ้าค้างคาวถูดพลังปราณของจับซากระแทรก ถอยออกมา แต่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรไม่

-พลังปราณเจ้าช่างลึกล้ำยิ่งนัก // เจ้าค้างคาวกล่าว

-ข้าพูดจริงๆท่านสู้ข้าไม่ได้หรอก ในปัจจุบัน นอกจาก ราชันมาร ข้าก้ยังคิดว่าไม่มีผู้ใดชนะข้าได้ ท่านทิ้งนางไว้แล้วจากไปวะเถอะ

-เจ้าไม่คิดจำกัดข้า

-ข้าย่อมยังไม่ทำในขณะนี้ เพราะข้ายังไม่เห้นท่านทำอะไรผิดที่ร้ายแรง

-ถ้างั้นข้าขออำลาแล้วครั้งหน้าเจอกันใหม่ หากท่านพ่ายแพ้ข้าย่อมไม่ปล่อยท่านไว้แน่

-เชิญ

ว่าแล้วเจ้าค้างคาวก้เหิรจากไป

จับวาเดินมาดูนางงามเห็นนางยังสลบสไหลจึงอุ้มนางขึ้นมา หอมแก้มนางหนึ่งฟอด ก่อนทะยานร่างพานางกลับไปยังที่พัก เมื่อจับวาวางนางบนเตียงแล้วก้ได้คลายจุดให้นางพร้อมป้ายผงหลับใหลเพื่อให้นางรู้สึกว่าได้หลับนอนไปจนรุ่งสราง เสร็จแล้วจับซาก้ทะยานออกมาเฝ้ายามที่ด้านนอกจนใกล้รุ่งสรางก็ได้ลงจากเขาไปพักที่โรงเตี๊ยม

คืนต่อมาจับซาก้ไปเฝ้ายามที่ง้อบีอีก เจ้าค้างคาวก็ยังกล้ากลับมาอีก อีกจับซาก้ปรากฏกายไล่จากไป

-ท่านเป็นยามของสำนักง้อไบ๊ // เจ้าค้างคาวถาม

-ใช่

-แล้วกันไปเถอะ ข้าคงไม่แวะมาอีก

-ขอให้จริงตามนั้น

จับซาขึ้นไปเฝ้ายามที่สำนักง้อไบ๊อาทิตย์กว่าๆก็ไม่เห็น เจ้าค้างคาวกลับขึ้นไปอีก พร้อมกันนั้นทุกวันมันก็ยังยังไปนั่งรอขอพบ หยางเอ๋อที่ศาลาชมฟ้าตีนเขาง้อไบ๊ทุกวัน จนในที่สุด มันก็เห็นสตรีนางงามที่มันพึงตาต้องใจลงมาพบ

-ท่านคือคุณชาย ฮั่นคงจับซา // นางถาม

-เป็นข้าเอง ไม่ทราบว่าท่านคือ แม่นางหยางเอ๋อใช่รึไม่

-ข้าไม่ใช่หยางเอ๋อ // นางยิ้มปฏิเสธ จับวาถึงกลับทำหน้าเหวอ

-ข้าชื้อ หยางฮัว เป็น อาของหยางเอ๋อ

-อ้อ  ข้าขอพบแม่นางหยางเอ่อได้หรือไม่ครับ

-เชิย คุณชายตามข้ามา

จับวาเดินตามนางขึ้นเขาไปสักครู่ก้ถึงศาลาชมวิวอีกจุดหนึ่ง ชื่อ ศาลาใจ ในศาลานั้งไปด้วยสาวน้อยเยาววัยนางหนึงงดงามมากมาย จับซาเห็นแล้วถึงกับปากอ้าตาค้าง

-อะแอฮ่ม // หยางฮัวส่งเสียงเตือนสติจับซา

-ข้าขออภัยแม่ทางที่แสดงกิริยาไม่สุภาพ แต่แม่นางช่างงดงามยิ่งนัก

หยางเอ่อได้ฟังคำแล้วถึงกลับมีอาการเอียงอายแมแดงดังลูกตำลึง

-เชิยคุณชายไปนั่งคุยกับหยางเอ่อเถอะ ข้าขอตัวก่อน // ว่าแล้ว หยางฮัวก้พริ้วกายหายไป

-ข้าฮั่นคงจับซา แม่นางหยางเอ่อสบายดี

-ข้าสบายดี ท่านมีธุระอะไรจะพูดกับข้างั้นหรือ

-ก้ไม่มีอะไรมากแค่ข้าอยากเห็นว่าที่เจ้าสาวก่อนแต่งงาน

-ท่านได้เห็นแล้วพอใจแล้วหรือไม่

-ย่อมพอใจยิ่ง ข้าชักอยากให้วันแต่งงานเป็นวันพรุ่งนี้ซะแล้ว

-ท่านเพ้อเจ้อยิ่ง // หยางเอ่อกล่าวพร้อมก้มหน้าอย่างเอียงอาย

-ท่านมีคำพูดใดอีหรือไม่

-ไม่มีแล้วแต่ข้าขอนั่งมองท่านอีกนานๆได้หรือไม่

-คนบ้า ถ้าท่านไม่มีคำพูดใดอีก ข้าก็ต้องขอตัวก่อนแล้ว

-เดี๋ยวซิหยางเอ๋อ ท่านช่วยนำตำราเล่มนี้ไปศึกษาได้หรือไม่ // ว่าแล้วจับวาก้ล้วงเอาตำราในอกเสื้อออกมา

-นิทราในมิติ  มันคืออะไรหรือ // หยางเอ๋อถาม

-มันคือตำราที่จะช่วยสร้างปราณคุมครองร่างในช่วงที่ท่านหลับ หยางเอ่อนั่งลงอ่านดูก่อนดีหรือไม่ ถ้าไม่เข้าใจตรงไหนข้าจะได้ช่วยชีแนะ

หยางเอ่อจึงนั่งลงและเปิดอ่าน เมื่ออ่านจับ จับซาก็ได้หยางเอ่อเดินปราณตามขั้นที่หนึ่ง จากนั้นก้ให้ทำขั้นที่สองและสามตามลำดับจนถึงขั้นที่สี่ จับวาได้ส่งปราณผ่านโต๊ะเข้าสู่ร่างหยางเอ่อเพื่อช่วยให้นางสำเร็จวิชาโดยไว ไม่นานก็มีควันสีขาวค่อยๆปถูกปลดปล่อยออกมาเหนือศรีษะของหยางเอ๋อแล้วค่อยๆจางหายไป เมื่อหยางเอ่อลมตาขึ้น ก็รู้สึกกระชุ่มกระชวยมีพลังอัดแน่นเต็มเปลี่ยมสมบูรณื จากนั้นจับซาก้ได้อำลานางลงจากเขาไป

-เจ้าสบายดี // หยางฮัวเดินเข้ามาถาม

-สบายดีค่ะอาจารย์อา ข้ารู้สึกมีพลังที่อัแน่นสมบูรณ์มาก

-ขออาตรวจสอบดูได้หรือไม่ 

หยางเอ่อก้ยื่นมือให้นาวตรวจสอบ

-ยอดเยี่ยมยิ่ง พลังปราณเจ้า เพิ่มพูนสูงยิ่ง เพิ่มมากถึงหกสิบปี คุณชายจับซาคงเป็นผู้ที่มีฝีมือลึกล้ำยิ่งจึงสามารถถ่ายเทปราณมหาศาลขนาดนี้โดยไม่ได้สัมผัสตัวเลย

จับซาเมื่อถ่ายทอดปราณและฝึกวิชา นิทราในมิติ ให้ หยางเอ่อแล้วก็รู้สึกวางใจระดับนึงจึงได้เดินทางกลับ นานกิง

-ท่านพ่อ ข้าขอเลื่อนกำหนดวันแต่งงานกับ หยางเอ่อให้เร็วขึ้นได้หรือไม่

-ทำไม // ท่านแม่ทัพถาม

-เพราะจากที่ข้าไปง้อไบ๊ข้าได้เจอ เจ้าค้างคาวลักลอบขึ้นไป เพื่อที่จะลักพาตัวแม่ชี แต่ดีที่ข้าขับไล่ไปได้ซะก่อน

-อ้อ เจ้าเป็นห่วงคู่มั่นกลัว โดนลักพาตัวไปก่อนวันแต่งซินะ

-ครับ

-ได้ข้าจะรองไปเจรจากับท่านอำมาตยืหยางดู

-ขอบคุณท่านพ่อ

อีกสองสามวันต่อมา จับฐวก้ได้รับแจ้งข่าวดีมาว่า อำมาตยืหยางได้กำหนดวันแต่งให้เร็วขึ้นมาอีกสามเดือน จับซาจึงต้องลางานไปคอยเป็นยามเฝ้าสำนักง้อไบ๊อีกยาวนานถึงสามเดือน