ปราบมาร

ลำดับตอนที่ #11 : สยบราชันย์มาร

เมื่อจับซาและ รันโกะมาถึงเมืองเปียงยาง ก็มุ่งตรงไปยังหมู่ตึกตระกูลแดร์

ก๊อกๆ แอ๊ด

-ฮ่า คุณชาย ท่านกลับมาแล้ว คุณหนูใหญ่และแม่นางทั้งสองเป็นห่วงท่านยิ่ง

จับซายิ้มให้พ่อบ้านพร้อมกลับเดินตรงไปยังบุปผา เมื่อมาถึงจับซาและรันโกะ เดินเข้าไปยังห้องหนังสือ ที่เหล่าบรรดาสาวๆกำลังรวมตัวก้อนอยู่

-ท่านพี ข้าคิดคิดท่านยิ่ง

เหล่าสาวๆเมื่อเห็นจับซาก็โผเข้ากอดด้วยความคิดถึง จับซาหอมแก้มนางไปคนละหนึ่งฟอด พร้อมกับพุดว่า

-พี่มีสมาชิใหม่มาแนะนนำให้รู้จัก // พวกนางจึงคลายมือจากการโอบกอดจับซาพร้อมหันไปมองรันโกะ

-นี่แม่นางรันโกะ ภรรยาคนใหม่ของพี่ รันโกะ นี่ เม่ยเม่ย ชิงชิง และ จังกรึม

-ยินดีที่ได้พบทุกท่าน // รันโกะกล่าว

-จากไปนานพี่คิดถึงพวกเจ้ายิ่ง เราไปทำความแนบชิดสนิมสนมในห้องให้หายคิดถึงกันเถอะ

ว่าแล้วจับซาก็ชักชวนเหล่าสาวงามเข้าไปพูดคุยในห้องนอน

จับซาและภรรยาพักอยู่ที่เมืองเปียงยางต่ออีกหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่จับซาจะชวนพวกนางไปยังนานกิง เมืองหลวงของ อาณาจักรฮั่นจ้าว ทั้งนี้เพื่อกลับไปเยี่ยมท่านพ่อ และ เปิดธุรกิจสปาร์ ส่วน ชิงิชิง ก็ได้ตระเตรียมเปิดร้านขายผ้าไหมในเมืองหลวงด้วยเช่นกัน ระหว่างที่พักอยู่ที่เปียงยาง รันโกะก็เป็นอีกผู้หฯงที่ได้รับยา หยกหิมะ เพื่อรักษารูปโฉม

ก๊อกๆ แอ๊ด

-อ้า คุณชาย ท่านกลับมาแล้ว

-ท่านพ่อสบายดี

-นายท่านสบายดี เชิญคุณชายไปรอพบนายที่ที่ห้องรับแขกก่อน ข้าจะไปเรียนนายท่านให้ทราบ

-รบกวนท่านพ่อบ้านแล้ว

ว่าแล้วจับซาก็นำสาวงามทั้งสี่ไปยังห้องรับแขก หลังจากที่แยกย้ายกันนั่งเรียบร้อยแล้วก็มีสาวใช้นำน้ำชามาให้ รออีกสักครู่ใหม่ ก้ปรากฏ แม่ทัพ ฮั่นคงจือผู้ยิงใหญ่ เดินย่างองอาจสง่าผ่าเผยเข้ามาในห้อง จับซาและ ภรรยา ยืนขึ้นทำความเคารพ

-คารวะท่านพ่อ ไม่เจอกันนานท่านผู้เฒ่าสบายดี

-อืม นี่เจ้านำใครมาด้วย

-อ้อท่านพ่อ สาวงามเหล่านี้คือภรรยาของข้า นี่แม่นาง เม่ยเม่ย ชิงชิง จังกรึม และ รันโกะ

-คารวะท่านพ่อ

-อืม // แม่ทัพ ฮั่นจื่อคงมองหน้าสาวงามทีละคนอย่างพินิจพิเคราะห์พร้อมกล่าว

-เด็กร้ายกาจ // หัวเราะหึๆแล้วดินไปนั่งที่เก้าอี้ตำแหน่งเจ้าบ้าน

-จับซา เจ้ารู้หรือไม่ว่าเจ้ามีคู่หมั่นแล้ว

-ข้าไม่ทราบ

-ฮ่าๆ แน่นอน เพราะข้ายังไม่เคยบอกเจ้า คู่มั่นเจ้านาม  หยางเอ๋อ เป็นทายามตระกูลหยาง ตอนนี้นางกำลังฝึกวิชากันอาของนางอยู่ที่ภูเขาง่อไป้ อีกสองปี ก็ครบกำหนดแต่งงานระหว่างเจ้ากับนาง

ท่านแม่ทัพหันมองเหล่าสาวงามพร้อมพูดว่า

-ถึงพวกเจ้าจะมาก่อนก่อนแต่อย่างไรก็ต้องเป็น อนุภรรยาแน่แล้ว พวกเจ้าเปลี่ยนใจ หาสามีใหม่ช่วงนี้ยังทันนะ หรือจะเปลี่ยนใจมาเป็น อนุภรรยาของข้าก้ยังได้อยู่ ฮ่าๆๆ

จับวาได้ยินเช่นนั้นก็ทำหน้าจืดๆมองเหล่าภรรยาด้วยตาพริบ แบบขอความเห็นใจว่าอย่าได้ทอดทิ้งมันไปเลย สาวงามทั้งสี่ยิ้ม พร้อมกล่าวตอบว่า

-ขอบคุณท่านแม่ทัพ

-ฮ่าๆ นี่แสดงว่าพวกเจ้าเปลี่ยนใจ จะมาเป็น อนุภรรยาข้าใช่หรือไม่

-ถ้าท่านฆ่าคุณชายจับซาเสียพวกเราคงยอม // ชิงชิงตอบ พร้อมหันไปมองจับซาอย่างสะใจ

-ฮ่าๆ ข้าย่อมจะกรำทำเช่นนั้น จับซา ขณะนี้ มี มารร้าย ที่เรียกตนเองว่า ราชันย์มาร อาละวาดอยู่ที่ดินแดนตะวันตก ตอนเหนือ เจ้าจงไปกำจัดให้สิ้น หากเจ้าทำไม่สำเร็จจงอย่ากลับมาให้ข้าเห็นหน้า และ ภรรยาของเจ้าก็จะตกเป็นภรรยาของข้า ฮ่าๆๆ

แม่ทัพฮันคงจือพูดจบก็เดินออกจาห้องรับแขกไป

-ท่านพี่พยายามเข้านะ // สีสาวงามพูดให้กำลังใจจับวา พร้อม ลุกขึ้นและเดินจากไป

จับซานั่งเหม่อลอยเซื่องซึม อยู่ครู่หนึ่งก้ถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ก่อนลุกเดินออกจากห้องไปตามหาตัวพ่อบ้าน เทื่อเจอท่านพ่อบ้านแล้วจับซาจึงได้สอบถามถึงข้อมูลของราชันย์มาร

-ท่านพ่อบ้าน ท่านทราบข้อมูลของราชันย์มารหรือไม่

-ข้าทราบ ราชันย์มารเกิดจากการฝึกฝนของหกสุดยอด มีวิชาสุดยอดหกด้านด้วยกันคือ กระบี่ ดาบ ฝ่ามือ พิษ ตัวเบา และดัชนี มีจิตใจที่ไม่ปกติ ชี้ชัดไม่ได้ว่าเป็นคนธรรมหรืออธรรม ชอบทำอะไรตามใจตนเอง สร้างความยุ่งยากให้กับราชสำนักฝั่งตะวันตกยิ่ง

-แล้วท่านพ่อบ้านพอจะทราบวิธีที่จะเอาชนะ ราชันย์มารหรือไม่

พ่อบ้านยิ้ม แล้วกล่าวตอบว่า วิธีพอมีแต่ข้าไม่แน่ใจว่าจะชนะได้หรือไม่

-ต้องทำอย่างไรครับ

พ่อบ้านล้วงมือเข้าไปในอกเสื้อหยิบเอากล่องหยกสีขาวออกมา แล้วยื่นให้ จับซา

-คุณชายเอากล่องนี้ไปให้เจ้าอาวาสวัดเส้าหลิน แล้วคุณชายจะทราบว่าต้องทำอะไรต่อไป

-ขอบคุณท่านพ่อบ้าน

-มิเป็นไร แต่ถึงอย่างไรถ้าคุณชายพ่ายแพ้ราชันย์มารตกตายไปก็สบายใจได้ว่า นายท่านจะเลี้ยงดูเหล่าภรรยาท่านได้อย่างดียิ่ง ฮ่าๆๆ // พ่อบ้านหัวเราะอย่างสะใจแล้วเดินจากไป

จับซาซุกเก็บกล่องหยกไว้ในเสื้อก่อนออกจากจวนแม่ทัพเพื่อตามหาเหล่าเมียรัก หลังจากที่เดินเสาะหาอยู่นาน ในที่สุดก็ทราบว่า เหล่าสาวงามได้ซื้อบ้านในเมืองหลังหนึ่งเพื่ออาศัยอยู่ด้วยกัน

ก๊อกๆ แอ๊ดดด

-คุณชายมาหาใคร ค่ะ

-ข้า จับซา ขอพบเจ้าบ้านได้หรือไม่

-รอสักครู่ค่ะข้าจะไปเรียนให้นายหญิงทราบก่อน

สักครู่ต่อมา

-คุณชายคะนายหญิงให้เชิญคุณชายไปพบที่เก๋งริมสระน้ำเจ้าค่ะ

-รบกวนแม่นางนำทาง

เมื่อสาวใช้นำจับซามาถึงเก๋งริมสะน้ำ จับซาก็พบ สี่สาวงามกำลังทานขนม น้ำยา พูดจาหยอกล้อกันอย่างสนุกสาน

-น้องหญิง

-ท่านมีธุระอะไร // ชิงชิงถาม

-ขอข้าพักค้างคืนที่นี่ด้วยได้หรือไม่

-ไม่ได้ // ชิงชิงตอบ

-ถ้าพวกท่านไม่มีข้าแล้วใครจะช่วยท่านทำงานบ้าน และ ปรุงยา สำหรับ ธุรกิจ สปาร์ของท่าน

-ฮ่าๆๆ // เหล่าสาวงามหัวเราะพร้อมกัน

-เรื่องงานบ้านพวกเรารับสาวใช้มาทำเรียบร้อยแล้ว ส่วนงาน ปรุงยาสำหรับธุรกิจสปารื เราได้ครอบครองสมุดบันทึกของท่านไว้แล้วพวกเราย่อมทำกันเองได้ // เม่ยเม่ยกล่าว

-ท่านจงรีบไปทำธุระของท่านให้สำเร็จโดยไวเถอะ // ชิงชิงก่าวเสริม

-แล้วถ้าข้าทำงานไม่สำเร็จตกตายไป พวกท่านจะอยู่กันได้อย่างไร

-ฮ่าๆๆๆ //สี่สาวงามหัวเราะพร้อมกัน

-พวกเราย่อมยินยอมเป็นอนุ ของพ่อท่าน // เม่ยเม่ยกล่าว

-แล้วกันไปเถอะ ถึงอย่างไรข้าจะไม่ยอมตาย พวกท่านต้องเป็นภรรยาข้าต่อไป

จับซากล่าวพร้อมเดิน คอตกออกไป จับซายังอาศัยอยู่ในเมืองหลวง มันเลือกพรรคโรงเตี๊ยมเล็กๆและคอยแอบติดตามความเคลื่อนไหวของสี่สาวงามตลอด พร้อมทั้ง ดื่มสุราระบายความกลัดกลุ้มในช่วงเวลาเย็น ชิงชิงเริ่มเปิดร้านขายผ้าไหม นางสั่งให้สาขาที่เมืองเชียงรุ้งลำเลียงมา ส่วนเม่ยเม่ย จังกรึมและ รันโกะ ก็ได้ตึกหลังใหญ่ตกแต่งใหม่เพื่อใช้เปิดสปาร์ความงามสำหรับสตรีผู้มีฐานะยศศักดิ์ในเมืองหลวง ผ่านเลยไปเจ็ดวัดจับซารู้สึกกลัดกลุ้มยิ่ง อยากลำบากใจที่จะอยู่ต่อ จึงได้ตัดสินใจเดินทางไปเส้าหลิน เมื่อถึงวัดเส้าหลิน จับซาได้แจ้งความจำนงขอพบเจ้าอาวาสโดยมอบกล่องหยกสีขาวให้ เจ้าอาวาสจึงให้เณรน้อยเชิญจับซาไปพบที่ห้องปฏิบัติธรรม

-ข้าน้อย ฮั่นคงจับซาขอคารวะท่านเจ้าอาวาส

-อามิตาพุทธ เจริยพรประสก

-ท่านเจ้าอาวาสคงพอจะทราบกระมังว่ามีคนให้ข้ามาพบท่านเพราะอะไร

-เจริญพร อาตย่อมทราบ กล่องที่โยมนำมา คือกล่องเหล็กไหล ผู้ที่มอบให้โยมคงเป็นพ่อบ้านของแม่ทัพ ฮั่นคงจื่อ กระมัง

-ใช่แล้วครับ

-เหล็กไหลนี้เดิมทีเป็นของยอดยุทธเมื่อพันกว่าปีก่อน เป็นศิษย์สถาบันสง ฉายาว่า บุรุษเหล็กเกราะเทพเจ้า นาม ต้าลู่ ตั้งแต่ท่านปล่อยวางจากเรื่องราวของยุทธภพก็ไม่มีใครทราบข่าวท่านอีกเลย เหล็กไหลในกล่องคือเหล็กไหลที่ถูกขับออกมาจากร่างของท่านก่อนที่ท่านจะละสังขาร มีคนไปพบเจอในสุสานกษัตริย์ของอาณาจักรต้าลี่ มีจอมยุทธหลายคนที่ครอบครองเหล้กไหลนี้และพยายามหลอมรวมเข้าร่างกาย แต่หามีผู้ใดทำสำเร็จไม่ ล้วนตกตายเพราะพิษเหล็กไหลหมดสิ้น คุณชายท่านใช่ต้องการทดลองหลอมรวมเหล้กไหลนี้เข้ากับร่างกายท่านใช่หรือไม่

-ข้าย่อมต้องการ เพราะมันเป็นทางเดียวที่ข้าอาจจะพอ สยบราชันย์มารได้ แต่ ถ้ามันอันตรายมาก ระหว่างทำสามารถยกเลิกกลางคันได้หรือไม่

-อามิตาพุทธ ย่อมกระทำได้อยากยิ่ง คุณชายใช่จะยังคงประงสค์ทดลองหรือไม่

-เฮ้อ งั้นแล้วแต่บุญวาสนาเถอะ ยังไงข้าก็ต้องขอทดสอบ ข้าคงไม่มีทางเลือกอื่น

-อามิตตาพุทธถ้าเช่นนั้น คุณชายจะต้องบวชเรียนวิชาและปฏิบัติธรรมกับวัดเส้าหลินก่อน ๑ พรรษา

-ตกลง // จับซารับปากอย่างเสียมิได้

ตลอดระยะเวลาสามเดือน จับซา ต้องฝึกนั่งสมาธิ และเรียนรู้การเดินลมปราณตามแนวสถาบันสงค์ เมื่อพื้นฐานลมปราณเป็นไปอย่างสมบูรณ์แล้ว เจ้าอาวาสจึงได้ถ่ายทอดวิชาชั้นสูงต่างๆของเส้าหลินต่อไป เมื่อครบสามเดือน เจ้าอาวาสได้เรียกจับซาไปพบที่ห้องดับจิต หรือห้องนั่งกรรมฐานชั้นสูงสุดของวัด

-เจ้าพร้อมหลอมรวมเหล็กไหลแล้วหรือไม่

-ศิษย์พร้อมพร้อม

เจ้าอาวาสเปิดกล่องหยกสีขาวออก ใช้กำลังภายในหนุนส่งให้เหล็กไหลลอยขึ้นมา แล้วระเหยเป็นไอเหล้กไหลหล่อมหุ้มร่างของจับซา พร้อมบอกให้ซับซาเดินปราณแนวทางสงฆ์เพื่อดูดซับระอองเหล็กไหลเข้าร่างการ

ผ่านไปหนึ่งชั่วยามระอองเหล้กไหลก็ถูกร่างการของ จับซาดุดซับไปหมดสิ้น

-เอาละ เสร็จสิ้นในกระบวนการขั้นแรก ต่อไปนี้ก้อยู่ที่โชควาสนาของเจ้าล่ะ อามิตาพุทธ พระพุทธองทรงเมตตา

-เจ้าใช้ปราณนำเหล้กไหลโคจรรอบผ่านจุดชีพจรต่างๆในร่างการเจ้าจนเจ้ารู้สึกว่า เหล้กไหลได้หายไปกลายเป็นปราณเหล้กไหลแล้วเมื่อนั้นถือว่าเจ้าทำสำเร็จ แต่หาไม่แล้วในวันที่สามของการเดินลมปราณร่างกายเจ้าจะเปื่อยสลายกลายเป็นฝุ่นละออง อามิตาพุทธ

-ขอบพระคุณท่านอาจารย์ที่ช่วยชี้แนะ

-เจริญพร // กล่าวจบเจ้าอาวาสก้ออกจากห้องดับจิตไป

ครบสามวันเจ้าอาวาสกลับมาดู จับซาที่ห้องดับจิตพอเปิดประตูเข้าไปพบว่า หามีจับซานั่งอยู่ในห้องนั่นไม่

-อามิตตาพุทธ บาปกรรม บาปกรรม // เจ้าอาวาสกล่าวเพื่อปลอบใจตนเองที่รู้สึกผิดคิดว่ามีส่วนในการส่งเสริมให้จัฐซาฆ่าตัวตาย

-ท่านอาจารย์

เจ้าอาวาสสะดุ้งตกใจเล็กน้อย แล้วหันออกมานอกห้อง มองเห็นจัฐซายืนยิ้มอยู่ที่ขั้นบันได

-เอ๊ะ เจ้ายังไม่ตาย โอม อมิตาพุทธ พุทธองค์ทรงเมตตา

จับซา เดินมาคุกเข้าก้มคำนับเจ้าอาวาสพร้อมพูดว่า

-ศิษย์ จับซาขอขอบพระคุณที่ท่านอาจรย์ช่วยส่งเสริม

-เจริญพร เป็นเป็นว่าเจ้ามีวาสนาสำเร็จในการหลอมลวมสร้างปราณเหล้กไหลแล้ว ช่างน่ายินดียิ่งนัก

-ขอรับท่านอาจารย์ข้าสร้างปราณเหล้กไหลสำเร็จตั้งแต่เมื่อวานเย็นแล้วเช้าวันนี้จึงออกไปทดสอบอาณุภาพดู

-เช่นนั้นเจ้าก้ถึงเวลาที่จะต้องลาจากสถาบันสงฆ์ปฏิบัติภาระกิจในโลกต่อแล้ว

-ศิษย์ขอบพระคุณท่านอาจารย์

หลังจาก จับซาสึกออกมาจากเส้าหลินก้ได้มุ่งหน้าไปยังแดนตะวันตกเพื่อสยบ ราชันย์มาร จากการสืบเสาะเบาะแสในที่สุด จัฐซาก้ได้พบ ราชันย์มาร เมื่อแรกเห็นจับซารู้สึกแปลกใจเล้กน้อย เพราะราชันย์มารอายุอ่อนวัยยิ่งน่าจะไล่เลี่ยกับเขา แต่กลับมีชื่อเสียงโด่งดังฝีมือสูงส่ง

-เจ้าเป็นใคร มาทำอะไร

-ข้ามีนามว่า ฮั่นคงจับซา ข้ามาเพื่อสยบท่าน

-ฮ่าๆ // เพรี้ยว ราชันย์มารปล่อยพลังดัชนีขั้นสุดยอดใส่จับซา

-โอ้ย // จับซาโดยพลังดัชนีไปเต็มๆถึงกับร้องลั่น

-ฮ่าๆ กระจอกมาก แต่เอ๊ะ ทำไมเจ้ายังไม่ตาย สงสัยจะมีฝีมืออยู่ท่าสองท่า ค่อยน่าสนุกหน่อย

-ดัชนีท่านร้ายกาจยิ่ง นี่ถ้าข้าไม่มีปราณเหล้กไหลคงตายไปแล้ว

-อะไรคือปราณเหล็กไหล

-คือสิ่งนี้ / จับซาเดินลมปราณจนร่างกายทุกส่วนกลายเป็นโลหะ ไม่เว้นแม้แต่ฟัน เหงือก ลิ้น ลิ้นไก่ ตา เล็บ

-อ้อ มนุษยืเหล้ก ไอร่อนแมน งั้นรึ ฮ่าๆ น่าสนุก เตรียมรับ เพลงดาบสุดขั้ว

ว่าแล้วราชันย์มารก็ชักดาบวิเสษออกมาพุ่งกายเข้ามาฟาดฟันใส่ร่างจับซา เก๊ง เก๊ง เก๊ง เก๊ง เก๊ง เสียงดาบผนึกลมปราณสั้นสูงปะทะกับร่างกายจับซา หลังจากเห็นว่าทำอะไรไม่ได้ ราชันย์มารถอยกลับที่เดิม

-ยอดเยี่ยม เตรียมรับมือ เพลงกระบี่สุดขั้ว

ว่าแล้วก้ชักกระบี่พุ่งโจมดีจับซาอย่างบ้าคลั้ง เมื่อเห็นว่าไม่สามารถทำอะไรร่างเหล็กของจับซาจึงถอยกลับที่เดิมอีก

-สุดยอด สนุกจริงๆ รองดูว่ากายเหล็กของเจ้าจะทนทาน ฝ่ามือสุดขั้วของข้าได้หรือไม่ ฝ่ามือสุดขั้วขั้นสูงสุดลมปราณสุดขั้ว

ราชันมารย์พุ่งกายเข้าหาจับซาพร้อมประทับฝ่ามือเข้าที่ทรวงอกของจับซาเสียงระเบิดดังกึกก้อง จับซากระเด็นไปไกล

-ฮ่าๆๆ เจ้ายังรอดหรือไม่  // ราชันมารตะโกนถาม ซักพัก ราชันมารก้เห็นร่างเหล้กของจับซาค่อยๆลอยขึ้นและเคลื่อนมายืนเผชิญหน้าอีกครั้ง

-ดี วิเศษ เตรียมรับ พิษสุดขั้ว

ว่าแล้วราชันมารก็กลางแขนออกขับพิษสีดำเข้มข้นออกมาจากร่างกาย จากนั้น กวาดแขนดึงฝ่ามือประกบเข้าหากันปราณพิษที่รีดออกมก้พุ่งเข้าใส่จับซา ฟริ้วววว ตูม หลังฝุ่นควันจ้างก็ยังคงเห็นร่างจับซายืนอยู่ที่เดิม

-ร่างเหล็กที่สุดยอด วิชาหกสุดขั้วของข้า ทำอะไรเจ้าไม่ได้เลย ฮ่าๆ สนุกดีจริงๆ เจ้าเตรียมตัวรับยอดวิชาของข้าให้ดีเถอะ

-เอ๊ะ นอกจากยอดวิชาหกสุดขั้วท่านยังมีวิชาอื่นอีกรึ

-ย่อมต้องมีวิชาไม้ตาย แต่ยังไม่เคยมีผู้ใดรอดจากวิชาหกสุดขั้วของข้ามาได้เลยมีแค่เจ้านี่แหระ เจ้าเตรียมตัวรับมือ

-ฆ้อนสายฟ้า // สิ้นเสียง ในมือ ราชันมาร ปรากฏฆ้อนรูปร่าประหลาดขึ้น เตรียมรับมือ / ว่าแล้วราชันมารก็คว้างฆ้อนพุ่งใส่ร่างจับซา จับซาไม่ปัดป้องฆ้อนสายฟ้าจึงโดยร่างจับซาอย่างจัง เขาถึงกลับลอยไปไกล มีโลหิตซึมออกมาจากปาก

ราชันมารเมื่อปล่อยฆ้อนออกโดยเป้าหมายแล้วก้บังคับฆ้อนกลับมาอยู่ในมือ

-ฮ่าๆ ในที่สุดร่างเหล็กเจ้าก้ต้านทานฆ้อนสายฟ้าไม่ได้ เจ้าเตรียมตัวตายเถอะ ฟ้าฟ้าพิฆาต

ราชันมารชูฆ้อนขึ้นและวาดแขนไปทางจับซา เปรี้ยง ปรากฏสายฟ้าฟาดลงมาใส่จับซาอย่างจัง

-อ๊ากกกกกกก

จับซาร้องลั่นเพราะรู้สึกเหมือนโดนไฟฟ้าสถิตช๊อตร่างอย่างรุนแรง เมื่อ พลังสายฟ้าหมดลง จับซาก้ต้องหอบหายใจอย่างหนักหน่วง

-เป็นไง เจ้าพร้อมที่จะตายหรือยัง

-เดี๋ยวก่อน ขอข้าพักหายใจอีกสักครู่ได้หรือไม่

-ย่อมได้ ข้าจะให้เจ้าได้ตายอย่างตาหลับ ฮ่าๆๆๆๆ

สักครู่ผ่านไปจับวาค่อยๆลุกขึ้น

-ตกลงข้าพร้อมแล้ว ท่านจัดมาเลย

-ดี เตรียมรับพายุสายฟ้า

ราชันมารหมุนควงค้นก่อเกิดลมหมุนพลังมหาศาลพร้อมสายฟ้า ฟาดเข้าใสร่างจับซา ตูมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียงระเบิดกึกก้อง

เมื่อฝุ่นผงสงบลง จับซายังไม่ตายมันยังยืนอยู่ที่เดิม พร้อมกับหอบหายใจอย่างหนักหน่วง

-โอ้ว เจ้ายังทนทานได้ ตกลงข้ายอมแพ้ วิชากายเหล้กของเจ้า เจ้าต้องการให้ข้าทำอะไร

-ข้า แฮกๆๆๆ ขอให้ท่าน อย่าได้สร้างความยุ่งยากให้ราชสำนักตะวันตกได้หรือไม่ แฮกๆๆๆ

-ตกลง เจ้ายินยอมจะครบเป็นสหายกับข้าหรือไม่

-แฮกๆๆๆ ข้ายินดี

จับซาตอบไปหอบหายใจไป

-เจ้าอายุเท่าไหร่ข้าอายุ ยี่สิบเอ็ด // ราชันมารถาม

-ข้าก็อายุยี่สิบเอ้ด  // จับซาตอบ

-ดี ตกลงเราเป็นเพื่อนกัน มีสุขร่วมเสพมีทุกร่วมต้าม // ราชันมารกล่าวพลางจับมือเป็นมิตรกับจับซา

-ข้าถามเจ้าจริงๆ เหอะ วิชากายเห็กของเจ้านอกจากยืนเป็นเป้าแล้วทำอะไรได้บ้าง

-ข้าคิดว่ามันทำได้แค่นี้หละ

-ฮ่าๆๆๆๆ // ทั้งสองหัวเราะออกมาพร้อมกัน

จากนั้น ราชันมารไดชักชวนจับซาไปพักผ่อนที่ตำหนักมาร จับซาพักอยู่กับราชันมารสิบกว่าวันก็ขอลากลับมานานกิง วึ่งราชันมารก็บอกว่าเมื่อมีเวลาก็จะแวะมาเยี่ยมเขาที่นานกิงบ้าง

นานกิง จับซาเดินทางมาถึงนานกิงแล้ว เขาจากไป ถึงสามเดือนกว่า ย่อมคิดถึงเหล่าภรรยายิ่ง จึงไม่รอช้าที่จะไปเคาะประตูบ้านนางในทันทีที่มาถึง

ก๊อกๆ แอ๊ดดดด

-อ้อ คุณชาย เชิญคุณชายที่ห้องรับรองค่ะ

สาวใช้กล่าวพร้อมเดินนำจับซาไป พอไปถึง จับซาถึงกับใจหายวาบ เพราะภาพที่ปรากฏคือ พ่อของเขากำลังโอบกอบสาวงามที่เป็นภรรยาเขาอยู่

-ท่านพ่อ ท่านทำผิดสัญญา

-อ้าวจับซา เจ้ามาถึงนานแล้วรึ

-ครับ

-ข้าไม่ได้ทำผิดสัญญา ข้าทราบแล้วว่าเจ้าสยบ ราชันมารได้แล้ว

-แล้วทำไมท่านถึงได้โอบกอด ภรรยาข้าเช่นนี้

-ข้าโอบกอดแบบพ่อกอดลุกๆตะหาก ข้าเพิ่งจะรับนางทั้งสี่เป็นลุกสะใภ้

-อ้อ แล้วไป ข้าขอโทษที่เข้าใจท่านพ่อผิด

-คริคริ // เหล่าสาวงามหัวเราะ

-พวกท่านร่วมกับท่านพ่อแกล้งข้าต้องโดนทำโทษ // ว่าแล้วจับซาเข้าไปดึงนางทั้งสี่ออกมาจากอ้อมกอดพ่อเขาพร้อมออกคำสั้งให้นางไปยังห้องนอน