ยอดยุทธกลายพันธ์

ลำดับตอนที่ #1 : ผู้สืบทอด

ลึกลงไปในหุบเหว ในป่าดงดิบ ทางตะวันตกเฉียงใต้ของแผ่นดินตงง้วน มีชายชราร่างผอมโซ และเด็กหนุ่มอายุสิบแปดปี อาศัยอยู่ เด็กหนุ่มอาศัยอยู่ในหุบเหวนี้มาตั้งแต่จำความได้ ชายชราร่างผอมโซ คือ บิดาของมัน ก็ไม่ได้บอกเล่าว่าเหตุใดจึงพามันมาอาศัยอยู่ที่นี่ ผู้เฒ่าเพียงแค่ สั่งสอนอบรม วิชาความรู้ และ วรยุทธ ให้กับมัน ผ่านไปสิบแปดปี มันได้เรียนรู้ วิชาต่างๆจนหมดสิ้น

-แค๊กๆ แค๊กๆ หยวนจง

ชายชราร่างผอมโซไอและส่งเสียงเรียก ชายหนุ่นให้มาพบ

-ครับท่านพ่อ

-พ่อคงไม่อยู่ต่อไปไม่ไหวแล้วพลังชีวิตพ่อหรือน้อยเต็มที่ เจ้าก็เติบใหญ่ได้เรียนวิชาจากพ่อไปจนหมดแล้วได้เวลาออกท่องโลกกว้างได้แล้ว หลังจากพ่อตายจงฝังซากสังขารพ่อไว้ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่นั้น แค๊กๆ

-ครับท่านพ่อ

อีกสองวันต่อมาชายชราก็เสียชีวิตลง หยวนจงก็ได้นำศพท่านผู้เฒ่าฝังไว้ใต้ต้นไม้ใหญ้ในหุบเหวแห่งนั้น จากนั้นก็ได้เก็บสำภาระห่อไว้แล้วนำขึ้นสะพายบ่า เดินลมปราณฟิวชั่น ทำให้ร่างกายค่อยๆลอยสูงขึ้นมาเรื่อยๆจนขึ้นมาถึง พื้นดินเบื้องสูง แล้วใช้วิชาตัวเบาขั้นสูงเหยียบยอดไม้มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออก

แต่ง แต๊วววว ตึ่ง ตึ่ง แต๊วววว ...

หยวนจงได้ยินเสียงพิณที่ไพเราะเพราะพริ้งแว่วมาตามสายลม จึงได้เปลี่ยนทิศทางมุ่งไปยังทิศที่มาของเสียงพิณดังกล่าว

พอไปถึง หยวนจง ก็เห็นตึกหลังหนึ่งสร้างอยู่บนหน้าผาสูงชัน ใกล้กันนั้นเรือนชมวิว ซึ่งมีสาวงามนางนึงกำลังบรรเลงเพลงพิณ ท่ามกลางแสงจันทร์ขาวนวลสว่างไสว

หยวนจงหยุดฟังเสียงพิณอยู่บนยอดไม้ห่างเรือนชมวิวเป็นระยพอสมควร เมื่อได้ฟังแล้วก้อดไม่ได้ที่จะเด้ดเอาใบไม้มาเป่าเป็นเสียงเพลงประสานเสียงพิณ จึงทำให้เกิดท่วงทำนองดนตรีที่ไพเราะเพราะพริ้งยิ่ง เสียงดนตรีจากใบไม้และเสียงพิณเกาะเกี่ยวโลดเล่นขับไล่กันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งสิ้นสุดลง

-ยอดยุทธผู้ใด บรรเลงเพลงใบไม้โปรดปรากฏตัวให้ ข้าน้อยได้พบเห็นสักครั้งได้หรือไม่ // แม่นางผู้บรรเลงเพลงพิณกล่าว

วูบ หยวนจง ปรากฏกายขึ้นข้างหลังนาง นางรู้สึกได้จึงหันมามองช้า ภาพที่ปรากฏคือชายหนุ่มรูปงาม สวมกางเกงเก่าๆขาสั้นระดับเข่า ไม่สวมเสื้อ เผยหน้าอกอับึกบึน มีกล้ามแขนเป็นมัดๆสวยงาม เมื่อนางเห็นถึงกับรู้สึกวูบวาบ หน้าแดง ก่อนจะกล่าวว่า

-ท่านจอมยุทธมีนามว่ากระไร

-ข้าพเจ้านาม หยวนจง ไม่ทราบแม่นางมีนามว่ากระไร

-ข้า หมิงเอ๋อ คุณชายท่านเหตใดจึงไม่สวมเสื้อละคะ

-เอ๋ เสื้อคืออะไร

-ท่านไม่รู้จักเสื้อหรือ เสื้อก็คือชิ้นผ้าที่ใช้ห่อหุ้มร่างกายท่อนบนไงค่ะ

-อ้อ ข้าไม่มีเคยมีหรือใช้สิ่งนั้นเลย

-เอ๊ะแปลกจริงๆ ไม่ทราบว่าคุณชายมาที่นี่มีธุระอะไรคะ

-ข้าแค่ผ่านทางมาได้ยินเสียงพิณจึงอดไม่ได้ที่จะมารับฟัง

-แล้วคุณชายจะเดินทางไปที่ใดคะ

-ข้าคิดจะเดินทางไปทิศตะวันออกเพื่อท่องเที่ยวในแผ่นดินจงหยวน

-อ้อเป็นเช่นนั้น คุณชายมีฝีมือบรรเลงเพลงจากใบไม้ที่สูงส่งยิ่งถ้าคุณชายไม่รีบร้อนเดินทาง จะสามารถหยุดพักที่นี่เพื่อแลกเปลี่ยนวิชาทางด้านดนตรีกันก่อนได้หรือไม่คะ

-อืม น่าสนใจยิ่ง ข้ายินดีรับคำเชิญของแม่นาง

-ถ้าเช่นนั้น ขอเชิญคุณชายไปพักผ่อนห้องรับรองก่อนค่ะ

นางกล่าวจบก็เดินนำพา หยวนจงไปยังห้องพัก

หมิงเอ๋อ อาศัยอยู่ที่ตึกบนหน้าผาสูงชันแห่งนี้กับ บิดามารดา แต่ ขณะนี้ บิดามารดานางได้ออกไปทำภาระกิจ จึงทำให้นางต้องอยู่เฝ้าตึกแต่เพียงผู้เดียว ตึกแหน่งนี้มีชื่อเรียกว่า ตำหนักจันทรา หยวนจงใช้ชีวิตอยู่กับ หมิงเอ๋อ มาสองสัปดาห์แล้ว หมิงเอ๋อได้สอนให้มันเรียนรู้เรื่องราวต่างๆที่แปลกใหม่มากมาย พร้อมทั้ง ตัดเย็บเสื้อผ้าชุดใหม่ให้มันสวมใส่ ทั้งคู่ยิ่งใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันยิ่งเกิดความสนิทสนมกันยิ่ง จนคืนหนึ่งทั้งคู่ก็ถูกความปราถนาตามธรรมชาติกระตุ้นให้แนบชิดสนิทเป็นเนื้อเดียวกัน