คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 คนร้าย
“ วอนบอว่า านอับรถนนาย”
ประโยนี้ วนไปวนมาในหัวผมเป็นร้อยๆพันๆรอบ
ผมึ้นรถไปับุนูฮยอและแทยอนฮยอทันทีหลัาที่รู้่าว
“อนนี้นั่าวรู้หรือยั” แทยอนฮยอทำลายวามเียบบนรถ
“มีนั่าวอยู่ที่ึน่ะ” ุนูฮยออบ้วยน้ำเสียเรียบเย “เฮ้อ” เสียถอนใอแทยอนฮยอนัึ้นเป็นระยะ แ่อนนี้ผมลับรู้สึหุหิับารับรถอุนูฮยอมาๆ “ฮยอับเร็วๆว่านี้ไม่ไ้หรอ” “ไ้แ่นี้แหละ เร็วว่านี้ไม่ไ้” ุนูฮยออบอย่าใเย็น
เพีย 10 นาที็ถึึ JYP แ่ผมรู้สึว่ามันนานเหมือน 10 ั่วโม
มีนั่าวอยู่หน้าึเยอะแยะไปหม พวเาถามำถามเียว ล้อำนวนมามายถ่ายมาที่พวเรา เสียัเอร์ัรัว แ่พวผม็ไม่สนใ พวผมิแ่ว่าะ้อไปหาานอให้ไ้ ถึแม้ะ้อเบียเสียเ้าไปในัวึอย่ายาลำบา็าม
พวเราเินเ้าห้อประุม เอินยอฮยอนั่อยู่ พร้อมับทีมผู้ัาร สีหน้าทุนเร่เรีย ทันทีที่ทัทายบ แทยอนฮยอถามึ้นมาในทันทีว่า “เรื่อเิึ้นไ้ยัไรับ”
“ านอเป็นนที่โทรไปบอำรวเอว่าัวเอับรถนนาย และนที่าย็ือแฟนอยูอี”
“แฟนอยูอี!!!!” พวผมสามนแทบะะโนออมาพร้อมัน “เป็นไปไม่ไ้ ็านอับยูอีำลับัน” ผมอบไปทันทีโยไม่ยั้ิ “พวนายรู้อยู่แล้วสินะว่าทั้สอนแอบบัน แ่พวนายไม่รู้สินะว่าผู้หินนั้นำลับับลูนัารเมืออยู่เหมือนัน” ินยอฮยออบ้วยน้ำเสียเรีย “และอนที่านอับรถน นที่นั่ไป้วยือยูอี” “แล้วานอหล่ะรับ” ผมถามถึนที่น่าะใมาว่าพวเราะอี “ันประันัวออมาแล้ว อนนี้ำรวำลัหาหลัานอยู่ำเนินีอยู่” “อนนี้มีเรื่อเิึ้น ันำเป็น้อยเลิาราานทุอย่าอพวนาย่อน แล้วให้่าวอะไรเ็า ทวิ็ห้ามบอ 2 นนั้น้วย” ินยอฮยอำับพวเรา่อนที่ะเินออไป
“ันอยาเอานอ” ผมพูพร้อมับหันหน้ามอพี่ให่ทั้ 2 น
“พวเราเอานอไ้ไหมรับ ฮยอ” ุนูถามพี่ผู้ัาร
“เาเพิ่หลับไป หมอให้ยานอนหลับ อนนี้นอนอยู่ในห้อ้อมพวนายไปเอ็ไ้นะ แ่ะหลับอยู่”
“ั้นเราปล่อยให้านอนอนีว่า” “ไม่!!! ผมะไป” ผมสวนแทยอนฮยอทันทีและวิ่ึ้นไปห้อ้อม
ผมเปิประูห้อเ้าไป ้อเห็นภาพทีทำให้หัวใอผมแทบหยุเ้น นที่เยยิ้มและหัวเราะอยู่เสมอ อนนี้ำลันอนอยู่ในท่าอนที่ำลัหวาลัว อัวเอไว้แน่น ้าายมียาระับประสาท วน้ำ และใบหน้าที่เปื้อนไป้วยราบน้ำา ยิ่ผมเ้าไปใล้ ผมอยาะอเพื่อปลอบประโลมหัวใที่แสลายอเา ทำไมเา้อมาเอเรื่อแบบนี้ น้ำใสๆที่เป็นหลัานอหัวใที่แสถึวามถึวามอ่อนแออผม ไหลออมาไม่หยุ ผมไม่อาละสายาานรหน้าไ้เลย ผมวรทำยัไี
“ุนโฮอ่า นายะอยู่ที่นี่ไหม” ุนูฮยอเินเ้ามาแะบ่าผมเบาๆ ุนูฮยอเอ็าแล่ำไม่่าอะไราผม “ฮยอโทรบอุแล้ว ว่าเิอะไรึ้น ทั้สอนำลัะมาที่นี่และะไ้เอาเสื้อผ้ามาให้นาย้วย แ่ฮยอับแทยอน้อลับไปที่บ้าน่อน เพื่อที่นั่าวะไ้ลับไปบ้า ่อนเ้าฮยอะมาใหม่” ผมลุึ้นอุนูฮยอ แทยอนฮยอ็เินเ้ามาอพวผมไว้ น้ำาผมไหลไม่หยุ ทำไมพวเราถึ้อเอเรื่อแบบนี้้วย
เสียเาะประูัึ้น วอนเปิประูเ้ามา พร้อมับเินเ้ามาที่ห้อ พวเราอัน น้ำาลอเบ้า “นาย้อเ้มแ็นะุนโฮ านอ้อารเรา”
วอนเล่าให้ฟัว่า 2am ำลัอัเพลใหม่อยู่นั้น ็มีำรวโทรฯมาบอินยอฮยอว่า านอับรถนแฟนอยูอีึ่เป็นลูอนัารเมือเสียีวิ และรถที่นไม่ใ่รถอแทยอนฮยอที่านอยืมไป แ่ลับเป็นรถอยูอี โยที่านอโทรศัพท์บอำรวเอว่า นเป็นนับรถน พอำรวไปถึ็เอานออยู่ในอาารปิไม่ไ้เมาหรือมีอาารใอะไรมานั ส่วนยูอียืนร้อไห้อยู่้าๆรถอน และ่อนที่วอนะออไปอัเสีย่อ วอนพูับผมว่า
“ อนที่ ินยอฮยอไปประันัว านอ็นิ่ไม่อบำอะไรเลย แ่พอมาถึที่ึ ็ร้อไห้ไม่หยุ น้อให้หมอมาูอาาร” พูบ็ถอนหายใ ่อนที่พูว่า “ันรู้สึแปลๆ มัน้อมีอะไรมาว่านี้แน่ๆ”
อะไรที่ว่าแปลๆมันืออะไร หรือะมีอะไรมาว่านั้นริๆ
ำพูอวอนทำผมนอนไม่หลับเลย ผมนั่มอานอที่หลับอยู่รหน้าพร้อมับิว่าะเิอะไรึ้นบ้าับวันพรุ่นี้ ผมเาไม่ถูริๆ ผมะสูเสียเาไปหรือไม่ แล้ว 2pm ะเป็นยัไ่อไปันนะ
“ุนโฮ ิน้าว” เสียออูยอที่พยายามร่าเริ พร้อมับรอยยิ้มที่มีาแและมูแ อูยอเอ็รู้สึไม่่าอะไรับผมมานะ ะที่เ้าัวั้าวัน้ำให้ผม สายาออูยอ็มอไปที่านอ ราวับว่าลัวานอะื่น
“านอินยาไป หลับไม่รู้เรื่อไปอีสัพันะ” ุฮยอพูในะทำในสิ่ที่ผมเอ็ไม่ทันไ้ิ ุฮยอยับัวานอให้อยู่ในที่สบายมาึ้น เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นุวอร์ม ผมพยายามะ่วยุฮยอแู่เหมือนว่าผมะทำไ้แู่ ทำไมผมถึอ่อนแอแบบนี้
“ืนนี้เราะนอนันที่นี่แหละ ที่บ้านมีนั่าวุ่มอยู่ พอุนูับแทมาถึที่นี่เมื่อไหร่เราะไปพัร้อนที่ปูานัน” ุฮยอพูเสียเรียบๆ “ทำไม้อปูาน” ผมถาม “เราไปที่อื่นไม่ีว่าหรอ ไปบ้านอูยอนั่าว็้อามไป”
“ใรบอะไปบ้านัน” เ้าบ้านเอ่ย้วยน้ำเสียร่าเริ “ ไปบ้านุฮยอ่าหา” “บ้านุฮยอ!?? ปูานเนี๊ยนะ อย่ามาล้อเล่น” ผมถามพร้อม้อหน้า2นนี้ ะแล้อะไรผม “เอาเป็นว่านายนอนเถอะ ุนโฮ ฮยอะเฝ้าานอเอ” ระหว่าที่ผมรอส๊าฟปูที่นอนให้พวผม ุหมอประำ JYP ็เ้ามา หลัาที่ทัทายันเรียบร้อย ุหมอ็เ็ร่าายอานอทันที พร้อมับียาให้ับานอ 1 เ็ม “พรุ่นี้ะเินทายัไ็้อให้เาหลับะีว่านะรับ หมอบอเพื่อนไว้แล้ว เ้าะเป็นนไปูแลุานอเวลาที่อยู่ที่โน้น หมอนนั้นเ่ทั้ารรัษาร่าายและสภาพิใ หมอไป่อนนะรับ”
สภาพิใอานอ ะเป็นยัไบ้านะ
“แล้วถ้าานอหลับ ใระแบึ้นรถ” อูยอทำลายวามเรีย้วยน้ำเสีย อัอั
“นั่นสิ นาย 2 นไ ฮยอแบไม่ไหวหรอัวให่นานี้” ุฮยออบพร้อมลุมโป
“ฮยอ ผมับุนโฮ็ไม่ไหวนะ ฮือๆ” แ้มย้อย ีิ้นเหมือนเ็ 5 วบ พยายามสะิุฮยอให้ลุมาุย้วย แุ่ฮยอ็นอนไม่สนใ ปล่อยให้ผม 2 นั่มอหน้า็ไปมา
นั่นสิ ใระแบหนั็หนั ัว็ให่ านหมีสินะ
ความคิดเห็น