ลูกแมวจอมซ่า...กับนายบ้าคาราโอเกะ

ลำดับตอนที่ #6 : ฉันคนใหม่ กับเพื่อนที่กลับมา

     ช่วงนี้ฉันไม่ค่อยได้คุยโทรศัพท์เลยอะ  เพราะตอนนี้คุยกับนัทได้คนเดียว  คนอื่นๆก็ไม่อยากคุยแล้วอะ จะไปออนmก็เบื่อๆ  ฉันก็เลยกลายเป็นเด็กอนามัย  นอนแต่หัวค่ำไปเลย  จะมีบางวันที่นอนดึกก็คือวันที่คุยกับนัทเท่านั้นอะ  และวันนี้ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่วันที่ฉันได้นอนดึก  แต่รู้สึกบรรยากาศจะไม่ค่อยดียังไม่รู้อะ
      " คิดถึงนัทจัง  ทำไมไม่ค่อยโทรหาพิมพ์เลยอะ "
      " นัทยุ่งๆ น่ะ " นัทตอบ  ฉันไม่ชอบคำตอบนี้เลยอะ
      " แล้ววันนี้เราคุยกันนานได้รึป่าวอะ "  ฉันถามเพราะเดี๋ยวนี้ส่วนมากนัทจะบอกว่าคุยนานไม่ได้  หรือบางทีก็บอกว่าง่วงแล้วรีบวางสายไป
      " พิมพ์...นัทมีไรจะบอก "  นัทพูดเสียงเครียด
      " เอ่อ  มีอะไรหรอ? "  ฉันเริ่มรู้สึกกลัวๆกับสิ่งที่นัทกำลังจะบอก
      " เราเลิกกันนะ!! "  
      " ............. "  นัทพูดสั้นๆ แต่ทำเอาฉันอึ้งไปเลย  ฉันทำอะไรไม่ถูก  พูดไม่ออก
      " พิมพ์ !!  ได้ยินรึป่าว  เราเลิก.. "
      " ได้ยินแล้วนัท!! พิมพ์ได้ยินแล้ว "  ฉันพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่นัทจะพูดย้ำอีกครั้ง  และตอนนี้เองที่น้ำตาของฉันเริ่มจะเอ่อล้นออกมา
      " พิมพ์..เป็นอะไรรึป่าว "
      " ไม่  ไม่เป็นไร  พิมพ์อยากรู้เหตุผลน่ะ "  ฉันพยามพูดให้เสียงเป็นปกติที่สุด  ไม่อยากให้เค้ารู้ว่าเรากำลังร้องไห้
      " คือ..นัทขอโทษนะพิมพ์  นัทมีแฟนอยู่แล้วอะ  ...ก่อนที่จะรู้จักพิมพ์ "  นัทพูดเสียงเบามาก  แต่ฉันกลับได้ยินครบทุกคำอย่างชัดเจน
      " ....... "
      " แต่ นัทไม่ได้ตั้งใจจะหลอกพิมพ์นะ คือนัท.."
      " พอแล้วล่ะนัท  พอเถอะ  พิมพ์เข้าใจ  ถือว่าพิมพ์เข้าใจแล้วกันนะ "
      " แต่...พิมพ์ !! นัท... "  นัทพยามจะอธิบาย
      " แค่นี้ก่อนนะนัท  ขอให้โชคดี  แล้วอย่าหลอกใครอีกล่ะ  เพราะคนที่ถูกหลอกน่ะ มันเจ็บมากนะ "  ฉันไม่อยากฟังอะไรที่นัทพูดอีกแล้ว  ฉันพูดจบก็วางสายไปโดยที่ไม่สนใจว่านัทจะว่ายังไง

      ฉันวางสายจากนัท  แล้วน้ำตาของฉันที่กลั้นเอาไว้ตอนคุยกับนัทก็พรั่งพรูออกมา...ฉันไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น  ไม่เข้าใจว่าทำไมนัทต้องโกหกฉัน  แต่ที่ฉันบอกว่าเข้าใจ  เพราะว่าฉันไม่อยากจะฟังอะไรจากผู้ชายคนนี้อีกแล้ว   และที่ฉันร้องไห้  ฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะรู้สึกเสียใจที่นัทมาบอกเลิกกับฉันหรอกนะ  อาจเป็นเพราะฉันเองก็คงจะยังไม่ได้รักนัทมากขนาดนั้น   แต่ฉันเสียใจที่ฉันโง่ไปหลงเชื่อคำพูดหวานๆและก็คารมณ์ดีๆของนัท  ฉันโงเองแหละ!!
      ฉันร้องไห้ให้กับความโง่ของตัวเองอยู่ไม่นาน  ฉันก็เริ่มคิดได้ว่าทำไมผู้หญิงต้องเป็นฝ่ายถูกทิ้งอยู่เสมอ  ทำไมผู้ชายเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์จีบผู้หญิงคนไหนก็ได้ที่ตัวเองชอบ  ถ้าผู้หญิงทำแบบนี้บ้างล่ะ?  จะได้ไม๊?....ต้องได้สิ  ฉันนี่แหละ จะเป็นผู้หญิงคนนั้น  ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันรอว่าจะมีใครมาจีบฉันไหม  จนฉันต้องมาเล่นm และได้เจอกับคนแรกที่เข้ามาจีบฉัน  ฉันอาจจะดีใจเกินไปทำให้ฉันไม่ทันคิดว่าสุดท้ายต้องเป็นแบบนี้.....
      ไม่ใช่ว่าฉันอยากจะมีแฟนจนตัวสั่นหรอกนะ  เพียงแต่ฉันอยากได้รับรู้ความรู้สึกของคนที่เค้ารักกันจริงๆ  มันจะมีความสุขขนาดไหน  และครั้งนี้ฉันก็พอจะได้รู้บ้างแล้วล่ะ  มันทั้งสุขและทั้งเจ็บเลยล่ะ  แบบนี้ใช่ไหมที่เค้าเรียกว่า "อกหัก"
       ...ต่อไปนี้ พิมพ์ประภา  จะไม่อกหักอีกต่อไป  ไม่ใช่เพราะจะไม่รักใครอีกหรอกนะ  แต่ นางสาวพิมพ์ประภาคนนี้แหละ  จะเป็นคนที่ทำให้ผู้ชายต้องอกหักเอง  ฉันจะเปลี่ยนไป ฉันจะเป็นคนใหม่  ฉันให้สัญญากับตัวเอง

      ฉันเดินเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ  แล้วก็กลับมานั่งที่ปลายเตียงคิดอะไรไปเรื่อยๆ  ตอนนี้ฉันรู้สึกเหงาจัง  อยากคุยกับใครสักคน  อยากระบาย  อยากพูกออกมา  ใครที่จะพอรับเรื่องราวของฉันได้นะ  ฉันอยากได้ที่ปรึกษา  ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว...
      " ฮัลโหล.."  เสียงจากอีกฟากหนึ่งของสายโทรศัพท์ดังขึ้นอย่างสดใส
      " นายว่างคุยกับฉันไหม "
      " ว่างสิ  สำหรับลูกแมวน้อย  ผม....เอ่อ เราว่างเสมอแหละ "  นายทันหรือแทนตอบอย่างอารมณ์ดี
      " อื้ม.."
      " นึกไงถึงโทรหาเราได้อะ "
      " ฉันอกหักอะ "  ฉันพูดเสียงเรียบ  ไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไร
      " อกหัก!!  อกหักแล้วคิดถึงเราหรอ  แล้วไปทำไงมาถึงอกหักได้อะลูกแมว "  เค้าถามแบบกวนๆ
      " ฉันไม่มีอารมณ์จะมาต่อล้อต่อเถียงกับนายหรอกนะ "  ฉันยังพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ
      " แหะๆ   ขอโทษคร๊าบบบบบบ อย่าทำเสียงน่ากลัวงั้นสิ "
      " แล้วฉันก็ไม่ได้คิดถึงนายด้วย  แค่หาเพื่อนคุยอะ "
      " อ่าครับ! ก็ยังดีที่นึกถึงเราอะนะ "
      " แทน...ฉันเรียกนายว่าแทนนะ  ฉันอยากคุยกับแทน " ฉันพูดเสียงอ่อนลง
      " ได้เลยคร้าบ  คุณผู้หญิง!! "  แทนตอบอย่างร่าเริง
      " ...... "
      " พิมพ์มีเรื่องอะไรไม่สบายใจก็คุยกับเราได้นะ  รับรองเลยว่าถ้าเธออยากพูด  เราจะเป็นผู้ฟังที่ดี  แต่ถ้าเธออยากฟัง  เราก็จะพยายามพูดจนกว่าเธอจะสบายใจ "
      " อื้ม ขอบใจนะ   แต่นายไม่โกรธฉันหรอ  ฉันไม่เคยพูดดีๆ กับนายเลยนะ "
      " ใครบอก... เธอพูดดีๆ กับเราประจำเลยไม่ใช่หรอ  ถึงจะเป็นแค่ในโทรศัพท์ก็เหอะ "
      " ค่ะ !  ขอบใจมาก "
      " ขอบใจอะไรนักหนา  เราว่าลูกแมวอย่างเธอน่ะไม่เหมาะกับอารมณ์เศร้าแบบนี้เลยนะ "  แทนพูดเสียงกวน
      " นิ! นาย....." ฉันเปลี่ยนอารมณ์ทันที
      " ฮะฮ้า!  นั่นล่ะ  ต้องแบบนี้เซ่  ยัยลูกแมว! "
      " เช๊อะ!! "
      " เอาน่าๆ  อย่างน้องเธอก็ลืมเรื่องเศร้าไปได้แป๊ปนึงล่ะน่า "  ก็จริงอย่างที่แทนพูด
      " แทน.."  ฉันเรียกเสียงอ่อย
      " ครับผม "
      " พิมพ์พึ่งเลิกกับแฟนอะ  เค้าพึ่งบอกเลิกพิมพ์เมื่อกี้นี้เอง "
      " อ่านะ.....ไหนเคยบอกว่าไม่มีแฟนไง "  แทนจับผิด
      " อืม..ก็ใช่  ฉันหลอกนาย  ฉันไม่ได้ตั้งใจหลอกนายนะ  แต่ฉันกลัวว่าถ้าบอกว่ามีแฟนแล้วจะไม่มีใครคุยด้วยอะ "
      " ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย "  แทนแย้ง
      " ก็ส่วนมากเวลาคุยกันในm  ถ้าไม่ถูกจีบหรือไม่จีบใครก็คุยกันได้แค่แป๊ปเดียวไม่ใช่หรอ "
      " อืม  งั้นมั้ง "
      " ฉันไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้น  เลยไม่บอกว่ามีแฟนแล้ว "
      " อ้อ...เข้าใจ! เอาเหอะ  จะถือว่าเราไม่เกี่ยวก็แล้วกัน  พิมพ์จะมีแฟนรึเปล่าก็ไม่เกี่ยวกับเราอยู่แล้วนี่ "
      " แต่ตอนนี้พิมพ์ถูกบอกเลิกอะแทน..." ฉันเริ่มมีน้ำเสียงเปลี่ยนไปเหมือนจะร้องไห้  แต่ฉันตั้งใจว่าจะไม่ร้องไห้อีกแล้ว...และฉันต้องทำได้
      " อ่า...เออ.. พิมพ์...  ใจเย็นๆ ก่อนนะ  แค่นี้เอง ไม่เห็นต้องร้องไห้เลย  แฟนอะ เดี๋ยวก็หาใหม่ได้หรือถ้ามันวุ่นวายนักก็ไม่ต้องมีมันไปเลย สบายดีออก  เหมือนเราไงสบายใจจะตายไป "  แทนตกใจกับน้ำเสียงของฉัน  และพยายามปลอบฉันยกใหญ่

      ฉันคุยเรื่องต่างๆนาๆ ทั้งที่เกี่ยวกับฉันและเกี่ยวกับแทนจนเกือบตี 4 เพิ่งจะเริ่มมีอาการง่วง  ฉันรู้สึกสบายใจและผ่อนคลายมากเวลาที่ได้คุยกับแทน  ฉันดีใจที่มีเพื่อนอย่างแทนและก็ดีใจที่ได้เพื่อนคนนี้กลับคืนมา  ถึงแม้ว่าเค้าจะเป็นคนเดียวกับ "นายทัน" จอมกวน  แต่เค้าก็เป็น "แทน" ที่ฉันชอบคุยด้วย  สิ่งที่ฉันต้องทำตอนนี้ก็คือมองนายทันในอีกมุมหนึ่ง...

      " แทน  พิมพ์ง่วงแล้วอะ "
      " อ่าๆ  เราก็เหมือนกัน....หาวววว..." แทนพูดแล้วก็หาวเสียงยาว
      " งั้นก็..พรุ่งนี้คุยกันใหม่  ขอบใจมากๆเลยที่อยู่คุยเป็นเพื่อนนะ "
      " ไม่เป็นไรจ้า  ก็ลูกแมวน้อยกำลังเศร้า  เราช่วยอะไรได้ก็อยากจะช่วยอะนะ  วันหลังจะโทรมาร้องไห้อีกก็ได้นะ  เราไม่ว่าหรอก  อิอิ "  แทนเยาะเย้ยฉัน
      " ไม่แล้วล่ะ  จะไม่มีการร้องไห้ให้กับเรื่องนี้อีกแล้ว "  ฉันพูดอย่างแน่วแน่
      " ครับๆ เป็นอย่างนั้นก็ดีแล้ว  เราก็ไม่ได้ชอบฟังใครร้องไห้นักหรอก   หาว...."
      อ้าว  หาวอีกแล้ว  คงจะง่วงมากแล้วอะนะ  ฉันเองก็ง่วงจะแย่แล้วเหมือนกัน
      " อื้ม..หาวแล้ว  ไปนอนเหอะ "
      " อืมๆ  ฝันดีนะพิมพ์ "
      " ค่ะ  ฝันดี  บาย "
      " บาย "  แทนวางสายไป

      นายทัน...คนที่ฉันไม่อยากแม้แต่จะเห็นหน้า  คนที่เจอทีไรก็กวนอารมณ์ฉันได้ทุกที  แต่กลับเป็นคนที่ฉันปรึกษาได้ในเวลาที่เดือดร้อนและอึดอัดใจ  น่าตลกตัวเองนะ!!  แต่ก็เอาเหอะ  เป็นแบบนี้แล้วสบายใจดีนี่  ฉันจะเก็บแทนไว้เป็ยเพื่อนคนหนึ่งของฉันตลอดไป  เค้าจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันจะคุยด้วยอย่างเพื่อนที่ไว้ใจได้  ส่วนผู้ชายคนอื่นๆ  ถ้ามีโอกาส ฉันจะทำให้เค้าอกหักด้วยตัวของฉันเอง  ฉันไม่ได้โกรธแค้นนัทจนต้องมาลงกับคนอื่นๆหรอกนะ  แต่ฉันแค่อยากให้รู้ว่าผู้หญิงกับผู้ชาย  เท่าเทียมกัน!! 
      แต่สำหรับแทน...ก็ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงไว้ใจเค้า  ทั้งที่เจอกันทีไรก็กัดกันเป็นประจำ  คุยกันจริงๆจังๆก็แค่ในโทรศัพท์  ไม่ค่อยได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเค้าสักเท่าไร  แต่ก็เอาเถอะ ฉันชอบที่จะคุยกับเค้านี่นา...

      



  ขอบคุณสำหรับคนที่ติดตามอยู่นะคะ  
  ช่วยเม้นให้ด้วยจะเป็นพระคุณอย่างสูงเลย ^^"