ขุนช้าง ขุนแผน

ลำดับตอนที่ #22 : ขุนแผนพานางวันทองหนี

ขุนแผนพานางวันทองหนี

ขุนแผนจึงว่า ที่มาวันนี้จะมารับกลับไป นางวันทองก็ฉุดขุนช้างไว้ ขุนแผนก็เป่ามหาละลวยไปที่นางวันทอง นางวันทองก็หายแค้นลงเพราะต้องอาคม และบอกว่าจะไปด้วย แล้วจึงเข้าห้องไปเก็บเสื้อผ้า

"ว่าพลางลุกย่างเข้าในห้อง		หาของค้นลูกกุญแจไข
เปิดหีบหอมฟุ้งจรุงใจ		ล้วนใหม่ใหม่ไหมด้ายมีหลายพรรณ
หยิบหยิบแล้วก็จีบประจงพับ		หับหีบไขต่อขมีขมัน
ผ้าหอมย้อมสีระยับมัน		น้ำมันจันทน์ประทิ่นกลิ่นขจร
เช็ดหน้าผ้าไหมฝรั่งห่อ		ไขต่อหีบทองเถือกสลอน
เพชรนิลมรกตอรชร		พิรอดร่อนเรือนเพชรพะพรายตา"

เมื่อเก็บเสื้อผ้าแล้วก็เดินมาที่เตียงขุนช้าง และมนต์สะกดเสื่อมลง นางก็ให้เสียใจก้มลงกอดเท้าขุนช้าง  แล้วบอกว่าตนคงหมดบุญเท่านี้ที่จะอยู่ด้วย และที่ไปกับขุนแผนนั้นก็เพราะถูกขู่เข็ญมิได้นอกใจ แล้วนางวันทองก็เขียนหนังสือเหน็บไว้ให้ขุนช้างที่ฝาเรือน  แล้วกลับมากอดขุนช้างและร้องไห้จนเป็นลมสลบไป

นางวันทองสั่งเรือน 

                  ฝ่ายขุนแผนเห็นนางวันทองเข้าไปนาน ก็จึงเดินเข้ามาพบว่านางร้องไห้จนสลบไป ก็เสกน้ำลูบหน้า จนนางวันทองฟื้นขึ้น แล้วขุนแผนก็จูงมือนางวันทองออกมา  เมื่อนางวันทองผ่านหน้าห้องนางแก้วกิริยาก็เศร้าใจ  แล้วนางวันทองก็ดูสิ่งต่างๆรอบตัว  แล้วยิ่งเสียใจอาลัยรัก

"ถึงกลางนอกชานละลานจิต		ตะลึงคิดลังเลดูเคหา......
มะขามโพรงโค้งคู้เป็นข้อศอก		ฝักกรอกแห้งเกราะกะเทาะล่อน
จันทน์หอมจันทน์คณาจะลาจร		มะลิซ้อนซ่อนชู้อยู่จงดี
ลำดวนเอ๋ยจะด่วนไปก่อนแล้ว		เกดแก้วพิกุลยี่สุ่นสี
จะโรยร้างห่างสิ้นกลิ่นมาลี		จำปีเอ๋ยกี่ปีจะมาพบ"

เมื่อมาถึงที่ผูกม้าสีหมอกไว้ ขุนแผนก็ให้นางวันทองขอขมา แล้วขุนแผนก็พานางวันทองขี่ม้าสีหมอกออกไปทางประตูตาจอม จนเดินทางมาถึงวัดตะลุ่มโปงนางวันทองจึงค่อยคลายเศร้า จนถึงลำน้ำบ้านพลับ  เรียกเรือจ้างให้ช่วยนำเรือมารับเพื่อข้ามน้ำ

ชมนกชมไม้

                  ขุนแผนพานางวันทอง และสีหมอกลงเรือข้ามฟากมา  จากนั้นก็เดินทางเรื่อยมาจนถึงเขาพระ  จนล่วงเข้าในป่าซึ่งมีสัตว์ต่างๆและพรรณไม้มากมาย

ฝูงลิงไต่กิ่งลางลิงไขว่		ลางลิงแล่นไล่กันวุ่นวิ่ง
ลางลิงชิงค่างขึ้นลางลิง		กาหลงลงกิ่งกาหลงลง
เพกากาเกาะทุกก้านกิ่ง		กรรณิกากาชิงกันชมหลง
มัดกากากวนล้วนกาดง		กาฝากกาลงทำรังกา
เสือมองย่องแอบต้นตาเสือ		ร่มหูกวางกวางเฝือฝูงกวางป่า
อ้อยช้างช้างน้าวเป็นราวมา		สาลิกาจับกิ่งพิกุลกิน....."

"ขุนแผนปรีดิ์เปรมเกษมจิตต์		นั่งแนบแอบชิดแล้วชมขวัญ
จะสีหลังให้เจ้าเราผลัดกัน		วันทองหันหน้าค้อนด้วยงอนใจ
เจ้านั่งเรียงเคียงไหล่ใกล้ขุนแผน		นางเหยียดยื่นแขนออกมาให้
ขุนแผนแขนสอดไปทันใด		เคล้นไคล้ทรวงนางแต่เบาเบา...."