ลูกแมวจอมซ่า...กับนายบ้าคาราโอเกะ

ลำดับตอนที่ #8 : คำถาม??

 
      " แทน เราว่าเย็นมากแล้วอะ  เดี๋ยวแม่เป็นห่วง เรากลับบ้านดีกว่า "  ฉันบอกกับแทน
      " จะกลับแล้วหรอ  แต่แพรยังไม่อยากกลับเลยอะ " 
      " เรายังไงก็ได้อะ  พี่น้องตกลงกันเอาเองละกัน "
      " กลับเถอะแพร  คราวหน้าค่อยมาใหม่ก็ได้ "
      " ง่า...เอางั้นก็ได้   พี่แทน คราวหน้าพี่แทนพามาอีกนะ ^^" "  แพรหันไปพูดกับแทน
      " ได้เลยคร้าบ "  หมั่นไส้นายนี่จริงๆ เลย  ตอบรับเสียงอ่อนเสียงหวาน  นายคงไม่คิดจะมาแย่งน้องสาวตัวกลมน่ารักของฉันหรอกนะ  ไม่งั้นฉันกัดนายตายแน่ๆ
     
       เรา3คนออกมาจากห้างแทนขับรถมาส่ง
       " พี่แทนน่าจะเป็นแฟนพี่พิมพ์นะ  แพรชอบพี่แทนอะ "  แพรที่นั้งอยู่เบาะหลังของรถเก๋งคันโตของนายแทนยื่นหน้ามาเกาะเบาะรถระหว่างฉันกับแทน พูดพร้อมกับหันมองฉันทีมองแทนที
      " หา...ทำไมพูดแบบนั้นล่ะยัยแพร!! "  ฉันหันไปพูดเสียงสูงใส่น้อง
      " โอ๊ย!!  อย่าตะโกนสิพี่พิมพ์ " แพรทำหน้าเบ้ เอามือปิดหู
      " ฮะฮะ  เธอ 2 คนนี่  ดูน่ารักดีนะ  คงรักกันมากอะดิ "  แทนพูดแทรกขึ้นมา
      " ใช่แพรรักพี่พิมพ์  แล้วพี่แทนล่ะ รักพี่พิมพ์ป่าว "  แพรพูดหน้าตาเฉย
      " ยัยแพร !! "  ฉันหันไปดุแพร  แต่ว่า...ทำไมฉันรู้สึกว่าฉันไม่อยากหันไปทางนั้นเลยนะ  แอ๊ะ!! หน้าฉันกำลังแดงอยู่รึป่าวเนี้ย ทำไมถึงรู้สึกร้อนๆรนๆ ทำอะไรไม่ถูกอย่างนี้ล่ะ 
      ฉันได้แต่นั่งก้มหน้า ไม่กล้าที่จะหันไปมองน้องกับแทน

      " ไงล่ะยัยลูกแมว  เราจะตอบว่าไงดี "  นี่นายยังจะมาถามฉันอีกหรอ
      " นายก็ตอบไปดิ ว่า..."  แต่ก่อนที่ฉันจะพูดจบ
      " เราชอบพิมพ์! "  อ๊ะ!! น่ะ..นั่น แทนเป็นคนพูด  แทนพูดว่า ชอบเรา งั้นหรอ
      ฉันหันไปมองหน้าแทน ที่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับคำพูดที่เพิ่งดออกมาเมื่อกี้
      " เย้!!  พี่แทนชอบพี่พิมพ์พี่พิมพ์! พี่แทนชอบพี่พิมพ์!  เป็นแฟนกันเลยนะ  นะๆๆๆ "  แพรดีใจกับสิ่งที่แทนพูดออกมา  แล้วหันมาเขย่าแขนฉัน อยากให้ฉันเป็นแฟนกับแทน
      " เฮ้ย...ทำไมนายพูดไปอย่างนั้นอะ  นายอย่ามาล้อเล่นให้น้องฉันเข้าใจผิดนะ....  แพรจ๋า  พี่แทนเค้าล้อเล่นอะ จะเป็นแบบนั้นไปได้ไง พี่2คนเป็นเพื่อนกันนะ "   ประโยคหลังฉันหันมาบอกแพร
      " อ้าว  หรอคะ พี่แทน? "  แพรทำหน้าซึมๆ หันไปถามแทน
      " ป่าวนิ  พี่ไม่ได้ล้อเล่น "  แทนพูดโดยที่ยังมองตรงออกไปนอกกระจกรถ
      " เห็นไม๊ พี่แทนไม่ได้ล้อเล่น  พี่พิมพ์ก็ชอบพี่แทนใช่ไม๊  เป็นแฟนกันเลยนะ "  น้องฉันทำไม่แก่แดดอย่างนี้นะ - -"
      " ....เออ...เอ่อ... " ตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ออก  แม้แต่จะปฏิเสธว่าไม่ได้ชอบแทนยังพูดไม่ออก  ได้แต่อ้ำอึ้งอยู่  
      ทำไมฉันไม่บอกไปเลยล่ะว่าไม่ได้ชอบแทน  แพรจะได้ไม่เข้าใจผิด  ฉันจะไปชอบแทนได้ยังไงฉันไม่เคยคิดแบบนั้นกับแทนเลยนะ  เราก็เป็นแค่เพื่อนกัน  แค่คุยกันทุกคืน...  คุยกันได้ทุกเรื่อง...  ฉันแค่สามารถระบายสิ่งที่อัดอั้นอยู่ให้แทนฟังได้...  แทนแค่เป็นที่ปรึกษาที่ดี...  เราแค่เข้าใจกันทุกอย่าง...  เราแค่เป็นห่วงกัน...  ฉันแค่หยุดคุยกับแทนไม่ได้... ฉันแค่...ชอบแทน?? O_o ฉันชอบแทน??  อะไรกัน  ฉันชอบแทนงั้นหรอ?? .......
      " เอ่อ อะไรล่ะคุณผู้หญิง  จะว่าอะไรก็ว่ามา จะถึงบ้านแล้วนะ "  แทนเร่ง
      " นั่นสิพี่พิมพ์ ? "
      " เอ่อ  คือ... นายน่ะเงียบไปเลยนะ  พูดอะไรแบบนี้ออกมาได้ไง  อยากโดนกัดใช่ไม๊ "  ฉันแก้เขินโดยการหันไปว๊ากใส่แทน
      " อะไรเนี้ย  ไม่ต้องมาทำเปลี่ยนเรื่องเลย "
      " เปลี่ยนเรื่องอะไร  เอ่อ...ฉันง่วงอะ  ขอนอนก่อนนะ  ถึงบ้านแล้วปลุกด้วยล่ะ " ฉันพูดจบก็แอนเบาะลง พลิกตัวหันหลังให้แทนแล้วหลับตาลงอย่างรวดเร็ว
      " อะไรของเค้าเนี้ย "  เสียงเล็กๆ ของแพรพูดขึ้น
      เมื่อฉันหลับตาลง ทั้งรถก็ไม่มีเสียงพูดของใครดังขึ้นอีกเลย  และสักพัก แพรก็เป็นคนพูดขึ้นก่อน
      " พี่แทน พี่แทน  พี่พิมพ์คงหลับแล้วล่ะ "  แพรทำเสียงกระซิบกระซาบ
      เหอะๆ โทษนะน้อง พี่ยังไม่หลับหรอก  พี่แค่ไม่อยากลืมตาขึ้นมาตอบคำถามที่ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงของน้องต่างหาก...
      " หรอ...."  เสียงแทนตอบ
      " พี่แทนจีบพี่พิมพ์อยู่รึป่าว "  อ๊า..ทำไมไปถามอย่างนั้นล่ะ
      " ก็...กำลังพยายามอยู่อะ  แพรเชียร์พี่ด้วยได้ไม๊ล่ะ "  หาาา??  ฉันไม่เห็นว่าจะมีส่วนไหนที่แสดงว่านายจะจีบฉันมาก่อนเลยนะ  มาบอกว่าพยายามอยู่ได้ไงเนี้ย - -?
      " แน่นอน ! แพรเชียร์พี่แทนเต็มที่เลย " แพรตอบรับเสียงใส  นายนี่ไปทำเสน่ห์ใส่น้องฉันรึป่าวเนี้ย - -?  แล้วยัยแพรทำไมต้องไปเชียร์นายนี่ด้วยนะ
      " ขอบใจมากจ้า "  
      กำ!!  จะเป็นแบบนี้ไม่ได้นะ  แทน นายไม่รู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่  นายเป็นเพื่อนฉัน  ฉันไม่อยากให้นายเป็นเหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆ  ฉันจะบอกกับนายยังไงดีนะ
   
      " อ่ะ  ถึงบ้านละ  คุณผู้หญิงตื่นได้แล้ว " แทนเอามือมาจับที่แขนฉัน  ทำให้ฉันที่กำลังหลับตาคิดหาทางแก้ไขอยู่ถึงกับสะดุ้ง
      " อะไรกัน  จับแค่นี้  ตกใจขนาดนั้นเลยหรอ?? "  แทนทำหน้างง
      " เอ่อ..ป่าวๆ   ขอบใจมากนะที่มาส่ง  บ๊ายบาย "  ฉันรีบพูดแล้วก็รีบลงจากรถไป
      " บ๊ายบาย พี่แทน "
      " บาย แล้วเจอกันใหม่นะแพร ^^" ....ส่วนพิมพ์  คืนนี้เราจะรอฟังคำตอบที่แพรถามไว้นะ  "  แทนพูดพร้อมกับยิ้มกว้าง แล้วขับรถออกไป
      จะรอคำตอบงั้นหรอ  แล้วฉันจะตอบยังไงดีล่ะเนี้ย   ฉันควรจะบอกปฏิเสธไปสินะ ใช่แล้ว!! ฉันต้องปฏิเสธแทน
      " พี่พิม์...พี่พิมพ์!! " แพรเรียกฉันที่กำลังยืนเหม่ออยู่
      " หะ หา...อะไรหรอ " 
      " ไม่เข้าบ้านรึไง  ทำไมยืนนิ่งแบบนี้ล่ะ "
      " อะ อ๋อ...เข้าสิ  เข้าบ้านกัน "  ฉันเดินนำเข้าบ้านไป แล้วก็วิ่งหายเข้าห้องไป  ปล่อยให้แพรทำหน้างงอยู่อย่างนั้น

                                       ------------------------------------------------------

      " พี่พิมพ์  แม่ให้มาตามไปกินข้าว "  แพรมายืนพูดอยู่ที่หน้าห้องของฉัน
      " พี่ไม่หิวอะ  บอกแม่ว่าพี่ไม่กินนะ "  ฉันไม่อยากกินข้าว  เพราะตอนนี้กำลังใช้ความคิดอย่างเคร่งเครียด

      ตั้งแต่กลับมาถึงบ้านอาบน้ำเสร็จฉันก็หมกตัวอยู่ในห้อง  พยายามคิดว่าจะตอบคำถามของยัยแพรกับแทนยังไง  ฉันกลัวว่าถ้าตอบอะไรโดยที่ไม่ได้คิดให้ดีก่อน ฉันอาจต้องเสียเพื่อนที่ดีไปก็ได้  
      ฉันคิดไปพร้อมกับจัดการข้าวของที่แสนรกในห้องให้เป็นระเบียบ  เอาหนังสือของเทอมที่แล้วออกจากชั้นวางหนังสือแล้วเอาหนังสือของเทอมใหม่วางไว้แทน  เพื่อเตรียมพร้อมกับการเปิดเทอมที่จะมาถึงในอิกไม่กี่วัน  อะไรกันนี่...จะเปิดเทอมซะแล้ว  ตลอดปิดเทอมฉันเอาแต่เล่นตามที่ตั้งใจไว้จริงๆด้วย  ไม่ได้เปิดหนังสือเลยแม้แต่หน้าเดียว - -"
      คิดถึงเรื่องเรียนได้ไม่นาน สมองของฉันมันก็เริ่มวกกลับมาคิดถึงเรื่องคำตอบที่แสนยากอีกครั้ง  ทำไมมันถึงได้หาคำตอบยากเย็นอย่างนี้  ฉันไม่อยากจะปฏิเสธว่าฉันไม่ได้ชอบแทน และก็ไม่รู้ว่าจะบอกเหตุผลของการปฏิเสธว่ายังไงด้วย  แต่ฉันก็ไม่อยากจะยอมรับว่าฉันชอบเค้าด้วยเหมือนกัน เพราะถ้าฉันต้องเป็นแฟนกับแทนจริงๆ ฉันอาจจะปฏิบัติภารกิจของฉันต่อไม่ได้..  ฉันจะเลือกอะไรดี หรือว่าฉันควรจะบอกความจริงกับแทนดีนะ

      ฉันคิดทบทวนอยู่คนเดียวจนแทบจะบ้าตายก็ยังไม่รู้ว่าจะตัดสินใจยังไงดี  เลยโทรไปคุยกับเมย์แก้เครียด
      " มีไรจ๊า  ถึงโทรมาหากันได้เนี้ย "  เมย์พูดเสียงสดใสทันทีที่รู้ว่าฉันโทรมา
      " คิดถึงเพื่อนสุดที่เลิฟอะดิ  ถึงได้โทรมา "  ฉันพูดเสียงหวานเอาใจเพื่อน
      " จะเชื่อดีไม๊เนี้ย " 
      " อิอิ  เราพูดจริงๆน้า "
      " หึหึ  ว่ามาเลยดีกว่ามีเรื่องอะไรจ๊ะ "  เมย์รู้ทัน
      " แหะๆ  พอดีพิมพ์มีเรื่องอยากปรึกษาหน่อยอ่า "  ฉันพูดอย่างเกรงใจ
      " ปรึกษาหรอ?  วันนี้หันมาปรึกษาเพื่อนได้หรอเนี้ย  ปกติปรึกษาแต่กับทันไม่ใช่รึไง "  ง่ะ  เมย์ประชดฉันล่ะ
      " ก็...แบบว่า  มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับแทนอะ  เลยปรึกษาแทน  เอ้ย! ทัน ไม่ได้อะ "  ฉันพูดอย่าสลด
      " อ่านะ  พอปรึกษาทันไม่ได้  ถึงจะคิดถึงเราหรอเนี้ย "  เมย์ยังไม่เลยกัด  แต่มันก็จริงอย่างที่เมย์พูดอะนะ - -"
      " โธ่...เมย์อ่า "
      " อิอิ  เราล้อเล่นน่า  เพื่อนมีปัญหาทำไมเราจะไม่ช่วยล่ะ  มีอะไรก็ว่ามาเลย "
      " ..... "
      แล้วฉันก็เล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นวันนี้ให้เมย์ฟัง
      " อะไรนะ!!   ทันชอบพิมพ์งั้นหรอ "  เมย์พูดอย่างตกใจ
      " ก็ใช่น่ะสิ  แล้วเค้าก็ถามว่าพิมพ์ชอบเค้ารึเปล่า  แต่พิมพ์ยังไม่ได้ตอบไปอะ  ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง "
      " อ้าว??  ทำไมอะ  แล้วความจริงพิมพ์ชอบเค้ารึเปล่าล่ะ "     
      " คะ..คง ไม่หรอก "  ฉันตอบแบบกระอึกกระอัก
      " เหอะๆ..คงไม่หรอก " เมย์พูดทวนคำของฉันอยากมีเลศนัย
      " แต่แป้งเคบบอกว่าชอบทันอยู่นะ "  เมย์พูดต่อ
      " อ้าว  แล้วทันล่ะ  ชอบแป้งด้วยรึป่าว "  ฉันรีบถามออกไปด้วยความอยากรู้แบบลืมตัว
      " เราว่าไม่นะ  ถ้าทันชอบแป้ง  ป่านนี้ก็คงเป็นแฟนกันไปแล้วล่ะ "  จริงของเมย์
      " อืม..งั้นก็ดีแล้ว " ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ " แล้วแป้งจะโกดพิมพ์ไม๊อะ  ถ้าพิมพ์คบกับทันอะ "
      " พิมพ์ตกลงจะคบกับทันแล้วหรอ "  คำถามของเมย์ทำให้ฉันสะอึก
      " อ่ะ...เฮ้ย!!  ไม่ใช่ๆ  แค่...."
      " แค่  อะไร...  พิมพ์ก็ชอบทันใช่ไม๊? "  เมย์จับอาการของฉันได้
      " ก็...นะ  คุยกันทุกวันนี่  มันก็ต้องมีบ้างล่ะ "  ฉันพูดยอมรับเบาๆ 
      " ถ้าเป็นแบบนั้นนะพิมพ์  เราว่าพิมพ์ตัดสินใจตามที่ตัวเองต้องการไปเลย  ไม่ต้องกลัวว่าจะเป็นการผิดต่อใครหรอก  พิมพ์ไม่ได้ทำผิดอะไร  แล้วในวันข้างหน้าที่ยังมาไม่ถึงอะไรมันจะเป็นยังไงก็ปล่อยให้เป็นไปดีกว่าที่เราจะมานั่งเสียใจที่ตัดสินใจผิดพลาดในวันนี้แล้วไม่สามารถย้อยกลับมาแก้ไขได้นะ "
      " เธอคิดงั้นหรอ "  ฉันยังสับสนอยู่
      " อื้ม...เราก็ไม่รู้ว่าพิมพ์มีอะไรที่ไม่สบายใจมากกว่าเรื่องของแป้งรึเปล่านะ  แต่ถึงจะมี  มันก็คงต้องแก้ไขได้อยู่ดีนั่นแหละ  ถ้าพิมพ์ชอบทันจริงๆ ก็ควรจะทำตามที่ใจต้องการนะ  เราก็บังคับไม่ได้หรอกนะว่าพิมพ์ต้องตัดสินใจตามที่เราบอก  มีแต่ตัวพิมพ์เองนั่นแหละที่จะตัดสินใจได้ดีที่สุด "  ประโยคสุดท้าย เมย์พยายามเปลี่ยนน้ำเสียงที่พูดให้ฟังดูร่าเริงกว่าในช่วงแรก  คงอยากจะให้ฉันฟังแล้วสบายใจขึ้นน่ะ
      " ขอบใจมากนะเมย์ "
      " จ้า  ไม่เป็นไรหรอก "  เมย์พูดเสียงใส
      แล้วฉันก็คุยเล่นกับเมย์อยู่อีกพักใหญ่เพราะไม่ได้คุยกันนานแล้ว  จนเมย์ต้องขอตัวไปอาบน้ำนอนก่อนถึงได้วางสายไป


      ในที่สุดฉันก็หาคำตอบให้กับตัวเองได้แล้ว  และตอนนี้ฉันกำลังตั้งตารอว่าเมื่อไหร่แทนจะโทรมา  ฉันพร้อมที่จะตอบคำถามของเค้าแล้ว
      ฉันทำโน่นทำนี่อยู่ในห้องรอการโทรมาของแทน  และเค้าก็โทรมาแล้ว
      " ฮัลโหล "
      " หวัดดีลูกแมว "  เสียงของแทนที่ดังขึ้น ทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก  มือไม้สั่นไปหมดแล้ว
      " ........ "  
      " เรามาทวงคำตอบนะ "  แทนเปิดประเด็น
      " อื้ม  ค่ะ.... "
      " ตกลงว่าไงอะ "  เสียงของแทนฟังดูสดใสและกระตือรืนร้นอยากจะรู้คำตอบของฉัน
      " ก็...." ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดยังไงอะ  เขินอ่า!!
      " พิมพ์ชอบแทนไม๊? "  เหมือนแทนจะรู้ว่าฉันเริ่มต้นไม่ถูก  เค้าเลยเป็นคนเริ่มต้นให้
      " อื้ม  ชอบ!! "  ฉันตอบเสียงเบามาก     
      " ฮะ  อะไรนะ "
      " ก็บอกว่าชอบไง " 
      " ไม่ได้ยินอะ  ว่าอะไรนะ "  นี่เค้ากำลังแกล้งฉันใช่ไม๊เนี้ย
      " บอกว่าชอบไง!  จะต้องให้ฉันพูดกี่ครั้งเนี้ย " ฉันขึ้นเสียง ตะโกนใส่โทรศัพท์ด้วยความโมโห 
      " 5555+  ดีจัง  พิมพ์ชอบเราแล้ว "  เค้าไม่ได้สะทกสะท้านกับความโมโหของฉันเลย
      " ยังจะมาขำอิก  อย่าให้เจอหน้านะ  จะกัดให้หูขาดเลยค่อยดู "
      " โหดจังเลยนะคุณผู้หญิง "
      " ....... "
      " เราเป็นแฟนกันได้ไม๊ "  แทนถามโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
      " ห๊ะ ??? "  
      ..............

      แล้วก็ไม่รู้ด้วยเหตุผลอันใด  และเป็นไปได้อย่างไรฉันก็ไม่รู้เหมือน  ตอนนี้ฉันได้ตกลงเป็นแฟนกับแทนไปแล้ว
      จากคำถามไม่กี่คำถามของแพรน้องสาวฉัน  มันทำให้ฉันเป็นแฟนกับคนที่ฉันไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้ไปซะแล้ว  ฉันรู้สึกงงๆกับตัวเอง  แต่ก็รู้สึกดีกับสิ่งที่ได้ตัดสินใจลงไป
      
      ในขณะที่คุยกับแทน  ฉันก็ไม่ลืมที่จะถามเกี่ยวกับแป้ง  แทนบอกว่า  เค้ารู้นานแล้วว่าแป้งชอบเค้า  และก็พยายามที่จะไม่ทำให้แป้งเข้าใจผิด  แทนบอกให้ฉันทำใจให้สบายไม่ต้องกังวลเรื่องแป้ง  เดี๋ยวแทนจะจัดการเรื่องนี้เอง
      แต่ก็มีอีกเรื่องนะ  ที่ฉันยังไม่ได้บอกกับแทน  ก็คือเรื่องที่ฉันกำลังทำอยู่  ฉันคิดว่าถ้าบอกกับแทนไป  แทนคงไม่เห็นด้วยแน่ๆ  เลยขอปิดไว้ก่อน  สักวันฉันจะอธิบายให้เค้าฟังแน่นอน