ลูกแมวจอมซ่า...กับนายบ้าคาราโอเกะ

ลำดับตอนที่ #5 : ทำใจไม่ได้

      รถของนายทันหยุดตรงหน้าบ้านของเมย์  ซึ่งอยู่ใกล้กับร้านคาราโอเกะที่สุด  พวกเราเลยต้องมาส่งเมย์เป็นคนแรก
      " ขอบคุณที่มาส่งนะทัน   บ๊ายบายนะทุกคน  แล้วเจอกัน "  เมย์พูด
      " บ๊ายบายยยย.." อีก3คนที่อยู่บนรถพูดลากเสียงพร้อมกัน
      และคนต่อไปที่นายทันควรจะไปส่งก็น่าจะเป็นฉัน  เพราะบ้านฉันอยู่ห่างจากบ้านเมย์ไม่มากนัก
      " ทัน  ต่อไป ไปส่งพิมพ์ก่อนแป้งนะ  บ้านพิมพ์อยู่ไม่ไกลอะ "  แป้งพูดหลังจากที่ออกรถมาได้ไม่นาน
      " เอางั้นก็ได้อะ "  ทันตอบ
      " บอกทางด้วยนะครับ คุณผู้หญิง "
      " เจ้าคร่าาาา..." ฉันตอบกวนประสาทเค้า
      
      " เอ่อนี่!!  ตอนที่ร้องคาราโอเกะอยู่อะ  ฉันได้ยินทันกับพิมพ์พูดถึง  แทนกับโทรศัพท์อะ  มีอะไรกนหรอ? "  แป้งถามขึ้นหลังจากที่เงียบกันมาสักพัก
      " ก็ไม่มีอะไรมากหรอก  แค่ผมใช้ชือแทนคุยกับพิมพ์ในmอะ  แล้วก็ได้โทรคุยกัน "
      " เคยคุยกันในmด้วยหรอ  มิน่าล่ะ ถึงได้รู้จักกันมาก่อน "  ฉันรู้สึกว่าแป้งจะพูดแบบงอนๆนะ  ?-?
      " ป่าวหรอก  ฉันก็พึ่งมารู้วันนี้เนี้ยแหละ  ว่านายทันกับแทนที่ฉันโทรคุยด้วยทุกคืน  เป็นคนเดียวกัน - -" "
      " ฮะฮะ  รู้สึกว่าคุณผู้หญิงจะไม่พอใจหน้แทนที่คุณอยากเจอเอาซะเลยนะ "  ทันพูดไปขำไป
      " แน่นอน!!! "
      " แล้วทำไมถึงรู้ได้ล่ะ " แป้งถามต่อ
      " ชั่งมันเถอะ  เรื่องมันยาว "  ฉันพูดตัดความ

      " ทันอะ  ไม่เห็นโทรหาแป้งบ้างเลย  รู้จักในmเหมือนกันแท้ๆ  แถมรู้จักมานานกว่าพิมพ์ด้วยอะ "  แป้งบ่นเบาๆ
      " ก็นะ.....ไม่รูสิ "  นายทันพูด  แล้วเอามือขยี้ผมส่วนหน้าของตัวเอง
      " แล้วนายไปเอาเมลล์ฉันมาจากไหน  อย่าบอกนะว่าเอามาจากแป้งอะ "
      " เฮ้ย! ฉันไม่เกี่ยวนะ  ฉันจะเอาเมลล์เธอไปให้ทันทำไม " แป้งปฏิเสธ
      " ผมก็จำไม่ได้แล้วอะนะว่าเอามาจากไหน  แต่น่าจะเอามาจาก foward mail อะ "  ทันตอบแบบไม่ค่อยมั่นใจ
      " อืม.."
      " แล้ว...ต่อไปทันจะโทรไปคุยกับพิมพ์เหมือนเดิมรึป่าว? "  แป้งย้อนกลับมาถามเรื่องโทรศัพท์อีก
      " ไม่  ฉันทำใจคุยกับนายนี่ไม่ได้หรอก.." ฉันพูดแบบไม่แคร์ว่าทันจะว่ายังไง
      " ก็คงเป็นไปตามนั้นอะ  ลูกแมวว่าไงก็คงต้องเป็นแบบนั้นล่ะ  ผมไม่มีสิทธิ์จะไปคัดค้านอะไรอยู่แล้วล่ะ "  นายทันพูดเสียงเศร้า...  ไม่น่าเชื่อ!!  นายทันเศร้าก็เป็นด้วยแฮะ  แต่ฉันไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ
      .....................ฯลฯ.......................


      " เลี้ยวซ้ายข้างหน้านี้ก็ถึงแล้วล่ะ " 
      ทันเลี้ยวรถแล้วก็จอดตรงหน้าบ้านหลังที่ฉันบอก  เค้าชะโงกหน้าดูบ้านฉัน
      " ลูกแมว บ้านสวยดีนิ "
      " อืม  ขอบใจนะ  ฉันไปละ....บายนะแป้ง  แล้วเจอกัน "  ฉันพูดพร้อมเอามือไปตีไหล่แป้งที่นั่งอยู่เบาะหน้าเบาๆ
      " บายจ่ะ " แป้งหันมาลาฉัน
      " บ๊ายบาย ลูกแมว "  ทันลาบ้าง
      " บายๆ "  ฉันพูดโดยที่ไม่ได้ใส่ใจเค้า  แล้วกำลงัจะลงจากรถ
      " เดี๋ยวพิมพ์ ! "  ทันเรียก
      " อะไร "
      " เอ่อ....เราอยากคุยกับพิมพ์นะ "
      " แบร่....."  ฉันทำเสียงและแลบลิ้นให้ทัน  แล้วลงจากรถไป
      ลงไปจากรถแล้วฉันหันมาเห็นยัยแป้งกำลังทำหน้าบูดบึ้ง  เป็นอะไรของเค้านะ  สงสัยจะหิวข้าวจัด  คงจะไม่ใช่ว่าเพื่อนฉันไปแอบชอบนายทันแล้วมาคิดหึงฉันหรอกนะ - -?
      ฉันรอจนมองไม่เห็นรถนายทันจึงค่อยเดินเข้าบ้าน

       -----------------------------------------------------------------------------------

      ฉันเดินเข้ามาในบ้านเห็นทุกคนกำลังกินข้าวกันอยู่
      " ไงพิมพ์  กินข้าวไหมลูก "  แม่ถาม
      " กินสิคะ  หิวจะแย่อยู่แล้ว "  ฮันตอบพร้อมเอามือลูบท้องไปมา
      " ไปไหนกันมาบ้างล่ะ  กลับซะเกือบ6 โมงเลย " พ่อถามก่อนจะตักข้าวใส่ปาก
      " เล่นกันเสร็จก็ไปคาราโอเกะกันต่ออะค่ะ  เพื่อนอยากร้องอะ "
      " แง้..พี่พิมพ์ไปร้องคาราโอเกะมาอะ  แพรอยากร้องบ้างอ่า ทำไมพี่พิมพ์ไม่ชวนแพรบ้างอะ "  แพรทำหน้างอนฉัน
      " โอ๋ๆๆๆ  เดี๋ยววันหลังพี่พาไปนะ  วันนี้พี่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะไปหรอก  นะคะ ^^" "  ฉันพูดแล้วก็เอามือไปลูบหัวน้องอย่างเอ็นดู   จริงๆแล้ว แพรก็เด็วกว่าฉันแค่ 3 ปี  แต่ฉันชอบทำเหมือนน้องเป็นเด็กเล็กๆ อยู่เรื่อยเลย  ก็น้องแพรของฉันน่ารักนี่หนา ^^"
      " ก็ได้ๆ  พี่พิมพ์สัญญาแล้วนะ  ห้ามเบี้ยวด้วย "  แพรอมยิ้มพูดอย่างพอใจ
      " จ้า "  ^^"

      ฉันกินข้าวเสร็จก็นั่งคุยกับพ่อ แม่ และน้องจนถึง3ทุ่ม แล้วก็ไปอาบน้ำ
      ......นายทันบอกว่าอยากคุยกับฉันงั้นหรอ  แต่ฉันไม่อยากคุยกับนายนี่นา  ไม่ใช่ว่าฉันจะโกรธจะเกลียดอะไรนายมากมายหรอกนะ  แต่ว่ามันเสียความรู้สึกอะ.....  ไม่คิดว่าแทนที่ฉันคุยด้วยทุกวันอย่างสนิทสนมและสบายใจทุกครั้งที่คุยกัน  จะกลายเป็นคนคนเดียวกับนายทันที่ฉันเจอเมื่อไรต้องกัดกันทุกทีไปได้   อยู่ดีๆ จะให้ฉันมาพูดดีกับนายทัน  มันทำใจได้ยากอะ - -"
     เราอยากคุยกับพิมพ์นะ   ฉันนึกถึงคำพูดของนายทัน 
     เอ๋.!!   "เรา" นายทันแทนตัวเองว่าเรา  ปกติต้องแทนตัวว่า ผม ไม่ใช่หรอ  มาแปลกแฮะ  - -? เหอะๆ  จะว่าไปแทน..ก็แทนตัวเองว่าเรานี่นะ   อืมม..ฉันก็ลืมไป  ทันกับแทนก็คนเดียวกันนิ จะพูดเหมือนกันก็ไม่เห็นจะแปลก
     ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วแต่ยังยื่นปล่อยน้ำราดตัวคิดอะไรไปเรื่อยๆ แล้วฉันก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่วางไว้ในห้องนอนก็ดังขึ้น  ทำให้ฉันต้องรีบปัดความคิดต่างๆนาๆที่อยู่ในหัวออกไป แล้วรีบปิดน้ำเอาผ้าเช็ดตัวพันตัวออกมาจากห้องน้ำ

      " สวัสดีค่ะ "
      " ทำไมรับช้าจังล่ะพิมพ์ " เสียงนัทตำหนิฉัน
      " เอ่อ..ขอโทษนะ  พิมพ์อยู่ในห้องน้ำอะ "
      " อื้ม ครับ "  นัทตอบเสียงเรียบ
      ฉันก็นั่งคุยกับนัททั้งๆ ที่ยังไม่ได้แต่งตัวเพราะไม่กล้าที่จะขออนุญาตินัทไปแต่งตัวอะนะ  ดูเหมือนเค้าจะอารมณ์ไม่ค่อยดี  คุยกันไม่ถึงชั่วโมง นัทก็วางสายไปอย่างรีบร้อน  ไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไรของเค้านะ  ฟังการพูดคุยวันนี้ก็แปลกไป  ไม่สนุกอย่างที่ผ่านๆมาเลย  คิดไปเองรึป่าวนะ

      ฉันวางโทรศัพท์ลงข้างๆ หมอน แล้วเดินไปแต่งตัว  ดีนะที่นอนคนเดียว  นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินไปเดินมาเลยไม่เป็นไร
      " เฮ้อออ...!! "  ฉันลากเสียงถอนหายใจยาว หลังจากที่ทิ้งตัวลงบ่นที่นอน   วันนี้ฉันก็ต้องนอนเร็วแล้วสินะ  ก็ไม่อยากคุยกับแทน หรือนายทันแล้วนิ  คงต้องนอนเลยล่ะนะ...แล้วฉันก็พยายามข่มตาให้หลับ
      ง่า...ฉันนอนไม่หลับอะ  ทำไงดี  มันยังไม่ถึงเวลานอนของฉันอะ 
      " อยากคุยกับแทนจัง! "  ฉันพูดออกมา  แล้วก็ต้องเอามือลูบหน้าแล้วสบัดหน้าไปมา  ฉันอยากคุยกับแทนไม่ใช่นายทัน  แต่เค้าก็เป็นคนเดียวกัน  ฉันต้องเสียเพื่อนคนนึ่งไปจริงๆ หรอเนี้ย  ทำไมฉันต้องมารู้จักกับนายทันก่อนที่จะรู้ว่าเค้าเป็นคนเดียวกันกับแทนด้วยนะ  ถ้าฉันไม่รู้จักนายบ้าคาราโอเกะจอมกวนนี่ก่อนหรือถ้านายทันไม่มากวนอารมณ์ฉันตั้งแต่แรก  ฉันคงไม่ต้องนอนไม่หลับแบบนี้หรอก  บ้าที่สุด!!  
      
      ------------------------------------------------------------------------------------

      " ฮัลโหลล.." ฉันรับโทรศัพท์เสียงงัวเงีย  หลังจากที่ต้องตื่นเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นปลุกฉัน
      " ยังไม่ตื่นหรอพิมพ์  ตื่นได้แล้ว "  เสียงยัยเมย์ดังมาจากโทรศัพท์
      " อ่า..เมย์หรอ  กี่โมงแล้วอ่า "  ฉันถามเมย์ทั้งๆ ที่ยังไม่ลืมตา
      " 10โมง แล้วอะ " 
      " อ่าจ่ะ  โทรหาเรามีไรหรอ " ฉันยังไม่ยอมลืมตา
      " แหะๆ  คือว่า  ไม่ไรหรอกจ่ะ  ฉันโทรผิดอะ "
      " โทรผิด!! ..อืม ขอบใจนะ "  ฉันประชด
      " เอาน่าๆ  ก็ถือว่าฉันโทรมาปลุกเธอแล้วกัน  สายแล้วๆ  อิอิ "  ไปน้ำขุ่นๆเลยนะยัยเมย์
      " อ่าๆ  ตื่นก็ได้  ดีเหมือนกัน จะได้ไปเล่นm "  ฉันพูดแล้วก็ลุกขึ้นมานั่ง
      " เธอนี่นะ - -" เล่นแต่m  งั้นแค่นี้นะจ๊ะ บาย "
      " บาย " แล้วเมย์ก็วางสายไป
      โก๊ะจริงๆ เลยเพื่อนฉัน !! - -"

      เฮ้อ...ในที่สุด ฉันก็ผ่านวันที่ไม่ได้โทรคุยกับแทนไปได้ 1 วันแล้ว  เหอะๆ  เหมือนฉันกำลังจะเลิกยาเสพย์ติดไงรู้แฮะ - -"