ลูกแมวจอมซ่า...กับนายบ้าคาราโอเกะ

ลำดับตอนที่ #4 : ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ได้

     ตอนนี้ฉันกับเมย์มายืนอยู่ที่หน้าสวนสนุกแล้ว  แต่ยังไม่ได้เข้าไปเพราะต้องรอสมาชิกให้ครบก่อนถึงจะเข้าไปพร้อมกัน
     " ทำไมแป้งมาช้าอย่างนี้นะ.."  ฉันบ่น
     " แป้งน่ะไม่ช้าหรอก  แต่เรา 2 คนมาเร็วต่างหาก " เมย์แย้ง
     " ก็นั่นแหละ  แต่ป่านนี้ก็น่าจะได้แล้วนี่ " ฉันเถียงข้างๆคูๆ

     ฉันยืนรอแป้งประมาณเกือบครึ่งชัวโมง  แล้วยัยนั่นก็โผล่มาจนได้  อ๊ะ!! คนนั้นน่ะหรอ เพื่อนยัยแป้ง....อะไรกันเนี้ย     ทำไมถึงเป็นนายนี่ไปได้ล่ะ - -?
     " ฮายๆ  หวัดดีเพื่อนๆ มากันเร็วจังนะ ^^" " ยัยแป้งหน้าบานเข้ามาทักทายฉันกับเมย์ที่กำลังยืนอึ้งกันอยู่
     " เอ่อ..อืม...หวัดดี " ฉันตอบ
     " สวัสดีครับเมย์  สวัสดีครับลูกแมวน้อย " นายทันทักทายบ้าง
     " อ้าว??  รู้จักกันแล้วหรอ " แป้งถามพลางเอามือชี้มาที่พวกเรา
     " อื้ม " เมย์พูด
     " เหอะๆ  นายนี่น่ะนะ  เพื่อนเธอ ?" ฉันทำหน้าเบ้ พูดกับแป้ง
     " ผมว่า ผมไม่ค่อยชอบให้เธอเรียกผมว่า  นายนี่ นะครับ "  ^^"
     " แล้วไงล่ะยะ!! "  ฉันทำท่าจะหาเรื่อง
     " พิมพ์  ไม่เอาน่า " เมย์เตือน
     " อ๊ะ...ในเมื่อรู้จักกันก็ดีแล้ว  งั้นเข้าไปข้างในเลยดีกว่า " แป้งเสนอ
     " เอ้อ..แล้วหลังจากเล่นเสร็จแล้ว  ทันเค้าอยากไปร้องคาราโอเกะต่ออะ  พวกเธอไปด้วยกันนั "  แป้งชวนต่อ
     " (- -)(_ _)(- -)(_ _) " เมย์พยักหน้า  
     " .......... "  ฉันเงียบแทนคำตอบ  นี่ฉันเห็นแก่เพื่อนที่น่ารักของฉันหรอกนะ  ฉันถึงไม่กัดนายตอนนี้น่ะ  แต่ทำไมต้องไปคาราโอเกะด้วยนะ  เหมือนเคยมีใครเคยชวนฉันไปคาราโอเกะเหมือนกันนะ.....ใครหว่า??  ลืมไปแล้วแฮะ

     เรา 4 คน เข้าไปเล่นเครื่องเล่นต่างๆกันจนเหนื่อย  รู้สึกว่ายัยเมย์ผู้แสนเรียบร้อยของฉันจะเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยอะ  เมย์เล่นเครื่องเล่นทุกอย่าง แล้วแต่ละอย่างก็เสียวๆทั้งนั้น  ฉันที่ดูห้าวกว่ายังไม่กล้าเล่นเลย  ไม่น่าเชื่อว่าเพื่อนฉันจะทำได้  ส่วนยัยแป้ง...เป็นเรื่องปกติของยัยนั่นอยู่แล้วอะนะ
     เมย์กับแป้งชวนฉันเล่นรถไฟเหาะ....ง่า  ไม่ไหวหรอก  ฉันยังไม่อยากลงมาอ้วกอะ
     " แหะๆ   เธอ 3 คนไปเล่นกันเหอะฉันไม่ไหวหรอก  นะ ^^" "
     " โธ่....กลัวความสูงล่ะสิ คุณผู้หญิง " นายทันแซวฉัน
     " ไม่ใช่นะยะ  แต่ฉันไม่อยากเล่นต่างหากเล่า " ฉันเถียง
     " หรอค๊าบบบ "  นายทันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ฉันแล้วทำหน้าทะเล้นใส่ฉันอิกแล้ว
     " เอาเหอะๆ  ไม่เล่นก็ตามใจเธอแล้วกัน  งั้นเราไปเล่นกันเหอะ " แป้งตัดบท
     แล้วพวกนั้นก็ไปซื้อตั๋วกัน  ส่วนฉันก็เดินไปหาที่นั่งสบายๆพักผ่อน  ฉันนั่งเล่นโทรศัพท์มือถือแก้เซงไปเรื่อยๆ
     " เฮ้!! คุณผู้หญิง "
     " อ๊ะ  อ้าว  นาย " 
     " พอดีผมก็ไม่ค่อยชอบไอ้รถไฟนั่นเหมือนกันอะนะ  เลยอาสามาอยู่เป็นเพื่อนเธอดีกว่า "  นายทันพูดหน้าตาเฉย  แล้วก็นั่งลงข้างๆฉัน
     " ฮะฮะ...ความจริงนายก็กลัวใช่ไหมล่ะ "
     " อ่า...จะว่างั้นก็ไม่ผิดหรอก "
     " 5555+ "  ฉันหัวเราะเยาะเค้า
     " จะขำทำไมเนี้ย  อย่างน้อยผมก็ได้มาอยู่เป็นเพื่อนเธอล่ะน่า "
     " ใครต้องการ  มิทราบ "
     " เอาเถอะ " ทันคงขี้เกียจจะเถียงกับฉันแล้วอะนะ  อิอิ
     " เอาน้ำไหม เดี๋ยวไปซื้อมาให้ "  เขาหันมาถามฉัน
     " อื้มก็ดี  ขี้เกียจไปซื้อเองอยู่พอดี   เอาแป๊ปซี่นะ   ขอบคุณที่เลี้ยง "
     " อ่านะ  ใครบอกจะเลี้ยงเธอไม่ทราบ "
     " ฉันนี่แหละบอก "  ฉันทำท่าเป็นคุณผู้หญิงสั่งงานเด็กในบ้าน  อิอิ  สมน้ำหน้า  ชอบเรียกฉันว่าคุณผู้หญิงดีนัก
     " ซะงั้นเลย  ก็ได้ผมยอมเธอสักครั้งก็ได้ "  เค้าพูดจบก็เดินออกไป

     เอ้อ...ฉันลืมไปเลย  ทำไมป่านนี้แทนยังไม่โทรมาหาฉันนะ  ฉันโทรไปหาเค้าดีกว่า  จะได้ไม่ต้องอยู่กับนายทันนี่ 2 คน ^^"
     " ฮัลโหล ครับ!! "  แทนรับสาย
     " แทนหรอ   พิมพ์นะ  นายอยู่ไหนอะ "
     " ก็อยู่ที่สวนสนุกอะ "
     " ทำไมไม่โทรหาฉันล่ะ "
     " อ๋อ จริงสิ เธอก็มาเหมือนกันนี่  ฉันลืมอะ "  นายสมองปลาทองเอ๊ย
     " อืม  แล้วตอนนี้อยู่ไหนล่ะ "
     " เราซื้อน้ำอยู่อะ  พิมพ์อยู่ไหนอะ "
     แล้วฉันก็บอกสถานที่ที่ฉันอยู่กับแทน
     " เอ่อ  พิมพ์ เรารู้แล้วล่ะว่าพิมพ์อยู่ตรงไหน  เพื่อนเราก็อยู่แถวนั้นอะ  เดี๋ยวเดินไปหา   วางสายก่อนนะ เรามือไม่ว่างอะ "
     " จ่ะ  บาย"
     วางโทรศัพท์ไปไม่นานฉันก็เห็นนายทันเดินกลับมา  เฮ้อ...ทำไมนายนี่ต้องมาถึงก่อนแทนด้วยนะ  ฉันอยากเห็นหน้าแทน  ไม่ใช่นาย!!
     
     " อ่ะ...." ทันยื่นน้ำให้ฉัน  แล้วหันมองไปทางอื่น  เหมือนกับกำลังมองหาใครสักคน
     " นายมองอะไรของนายอะ " 
     " หาเพื่อนอะ  เห็นเค้าบอกว่าอยู่แถวนี้ "
     " หรอ...." ฉันพูดแค่นั้น  ไม่ได้สนใจคนที่นายทันกำลังมองหา  เพราะฉันกำลังมองไปทางที่ทันเดินมา  เพื่อมองหาแทน
     " แล้วเธออะ  มองอะไร " ทันถามบ้าง
     " เพื่อนน่ะ  เค้าบอกว่าจะเดินมาหาตรงนี้ "
     " หรอ..." " เอ๊ะ !  เธอบอกว่าเธอมองหาเพื่อนที่กำลังจะมาหาตรงนี้หรอ " ทันพูดขึ้นอย่างรีบร้อน
     " อืมดิ  มีไร  ทำไมต้องพูดซะตกอกตกใจขนาดนั้น "
     " ก็เมื่อกี๊  ผมพึ่งวางสายจากเพื่อน  แล้วก็บอกว่าจะเดินมาตรงนี้อะ "
     " นายตั้งใจจบอกอะไรฉัน..." ฉันเริ่มระแวงนายทัน
     " ก็.....เอ่อ.... พิมพ์  ถ้าผมบอกว่า  ผมชื่อ แทน ล่ะ "
     " O_o..อะไรนะ!!  นะ...นาย  คือแทน  งั้นหรอ "  อ๊ากกก  เป็นไปได้ไง
     " แหะๆ  ก็ นะ "  นายทันเอามือขะยี้ผมด้านหน้าของตัวเอง
     " ....... " ฉันกำลังอึ้งกิมกี่  พูดอะไรไม่ออก
     พอตั้งสติได้  ก็ลุกขึ้นยืนแล้วต่อยท้องนายทัน  เอ่อ...แทน ไม่แรงเท่าไรหรอก  แต่เพื่อเป็นการบอกให้รู้ว่าไม่พอใจ....อะไรกันนี่ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้  แทน  ที่ฉันคุยด้วยเกือบทุกคืน  กับเป็นคนเดียวกับนายทัน  ที่ฉันไม่ชอบหน้าเอาซะเลย  บ้าที่สุด!  แล้วอิกอย่าง แทน   นายไม่ได้ชื่อแทน  แต่ชื่อ ทัน ต่างหาก  นายหรอกฉัน !!
      ....แต่ว่า  ทำไมฉันถึงไม่รู้สึกโกรธนายคนนี้นะ  ทั้งๆที่เค้าโกหกฉัน  ถ้าเป็นปกติฉันคงจะโวยวายไปแล้ว  ทำไมกัน
      " ทำไมนายบอกว่าชื่อแทนล่ะ " ฉันถามเสียงเรียบ
      " โห...คุณผู้หญิง  ทำไมทำหน้าเซ็งจัดอย่างงั้ยล่ะครับ   ผิดหวังหรอ  ที่เป็นผมอะ "
      " แน่นอน - -"   ตอบมาเถอะน่า  อย่านอกเรื่อง "
      " ก็..ในเน็ตน่ะ  ผมจะใช้ชื่อ แทน ตลอดน่ะ  แล้วก็ไม่คิดว่าคนอื่นๆ จะใช้ชื่อจริงเหมือนกันนิ "
      " งั้นหรอ  อย่างน้อยก็มีฉันคนหนึ่งล่ะ  ที่ใช้ชื่อจริง "
      " คร้าบบบ  ผิดไปแล้วคร้าบ...โธ่  อย่าทำเป็น ลูกแมวแสนงอนไปหน่อยเลยนะ "
      " อืม  ฉันไม่โกรธนายหรอก  แต่ผิดหวังอย่างแรง  เสียดายเพื่อนอย่างแทนเท่านั้นแหละ "
      " เหอะๆ ผมเป็นแทนให้เธอต่อไปก็ได้นิ  "  นายทันพูดแล้วยิ้มกว้าง 
      " พูดเป็นเล่น  แค่รู้ว่าเป็นนายฉันก็ไม่อยากจะคุยด้วยแล้วย่ะ "
      " โธ่...คุณผู้หญิง  ยังไงผมก็เป็นผม  จะทันหรือแทน มันก็คนเดียวกันนะ "
      " ก็ใช่น่ะสิ  เพราะนายเป็นคนเดียวกันนั่นแหละ  ที่ฉันรับไม่ได้ เพราะฉันไม่ได้อยากจะสนิทสนมกับนาย "  ฉันพูดแบบไม่สนใจความรู้สึกของทัน
     
      " เฮ้อ...!  ทำไม2คนนั่นไปเล่นกันนานจังเน๊อะ  ลูกแมวน้อย " ทันพูดเปลี่ยนเรื่อง  แต่เอ๊ะ!!  นายเรียกฉันว่าลูกแมวน้อยอีกแล้วนะ 
      " นาย...."
      " พิมพ์! ทัน! อยู่ที่นี่กันนี่เอง "  ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ข่วนนายทัน  เสียงสูงๆของแป้งก็ดังขึ้น   ระฆังช่วยชีวิตไว้จริงๆเลยนะนายน่ะ

      พวกเราอยู่ในสวนสนุกกันหลายชั่วโมง  จนทุกคนเริ่มรู้สึกเหนื่อยไปตามๆกัน
      " เราออกไปร้องคาราโอเกะกันดีไหม  ผมเหนื่อแล้วอะ " นายบ้าคาราโอเกะเอ๊ยย!!
      " อ่า  ก็ดีเหมือนกัน  เราก็เหนื่อแล้วอะ "  แป้งเสริม
      แล้วเราก็ออกไปร้องคาราโอเกะที่ร้านใกล้ๆบ้านเมย์ โดยรถที่ทันขับมา  ที่เลือกร้านนี้เพราะเป็นที่ที่ง่ายสำหรับการกลับบ้านของทุกคนหลังจากที่เลิกกันแล้ว...

      _______________________________________________________________


      ในตอนนี้พวกเราทั้ง 4 คนก็มานั่งรวมกันอยู่ในห้องคาราโอเกะตามความต้องการของทัน  แต่ว่า....ฉันร้องเพลงไม่เป็นอ่า  ไม่อยากมานั่งในห้องนี้เร้ยยย!!
      " พิมพ์  อยากร้องเพลงอะไร? "  แป้งละจากการร้องเพลงอย่างเมามัน มาถามฉัน
      " แหะๆ  ร้องกันไปเถอะ  ฉันชอบฟังอะ "  ฉันบอกปัดไป
      " เอาหน่อยน่า มาสนุกกัน  อย่ามัวแต่นั่งนั่งเฉยๆ เลย " เมย์ช่วยยุ
      อะไรกันยะ  ยัยยเมย์ ฉันก็เห็นเธอนั่งเฉยๆ เหมือนกันแหละ  มีแต่ยัยแป้งกับนายทันเท่านั้นแหละ  ที่เอาแต่แหกปากร้องกันอยู่2 คน
      " ใช่ๆ ผมก็ว่างั้น  เอาหน่อยนะลูกแมว เดี๋ยวผมเลือกเพลงให้ " นายทันพูดพร้อมกับมือจับฉันแล้วยัดไมใส่มือ
      ฉันเริ่มจะชินกับคำว่ายัยลูกแมว และก็ คุณผู้หญิงของนายทันซะแล้วสิ - -"
      " ง่า...เอางั้นก็ได้   เมย์ เธอต้องช่วยฉันร้องด้วยนะ "  ฉันหันไปขอความช่วยเหลือจากเมย์
      " แหะๆ  ก็ได้อะ - -" "  เมย์ทำหน้าปุเลี่ยนปุเลี่ยนตอบ
     
      แล้วฉันกับเมย์ก็ช่วยกันร้อง...(น่าจะเรียกว่าหอนซะมากกว่า) เพลงที่นายทันเลือกมาให้จนจบเพลง
      " เหอะๆ ผมว่า เราไม่น่าให้ 2 คนนี้ร้องเลยนะ แป้ง "  นายทันหันไปขอความคิดเห็นจากแป้ง
      " อื้ม  ฉันผิดเองแหละ "  ง่า...ดู2คนนั้นพูดเข้าสิ  ไม่ให้กำลังใจกันเลยอ่า T-T
      
      " อ่ะ !  เอาไมคืนไปเลย  ไม่ร้องแล้ว!! " ฉันยื่นไมคืนให้นายทัน กระแทกกับอกอย่างแรง
      " อุก!! เจ็บนะ ลูกแมวน้อย "
      "  สม-น้ำ-หน้า " ฉันแลบลิ้นใส่เค้า แล้วพูดสมน้ำหน้าแบบชัดถ่อยชัดคำ
      " โหดจริงๆเลย คุณผู้หญิง "  ทันทำหน้าสลด  เอามือคลำที่หน้าอก  คงจะเจ็บจริงๆ ล่ะสิ  แต่ฉันไม่สำนึกผิดหรอกนะ แถมยังทำเชิดใส่เค้าอิก
      " เธอก็ด้วยนะแป้ง  ไม่เข้าข้างเพื่อนเลย " ฉันหันไปแว๊ดใส่แป้งด้วย
      " เอาน่าพิมพ์  เราคงร้องแย่กันจริงๆอะแหละ "  ......เหอะๆ  อันนั้นฉันรู้อยู่แล้วล่ะ  ไม่ต้องย้ำก็ได้นะเมย์  แต่ฉันชักจะไม่ค่อยชอบคำว่า  เอาเหอะ  ขอเธอแล้วดิ  ได้ยินบ่อยเหลือเกิน
      " มานี่  ฉันจะเลือกเพลงให้นายร้องเอง "  ถึงตาฉันเลือกบ้างแล้วล่ะ  นายต้องฌศร้าแน่ที่มาเยาะเย้ยฉัน  นายทัน!!
      " เลือกมาได้เลยครับ คุณผู้หญิง  เรื่องคาราโอเกะแทนไม่เคยท้ออยู่แล้ว " ทันหันมาทำหน้ากวนใส่ฉัน  แถมยังมีหน้ามาแทนตัวเองว่า แทน อีก... ฮึ๊ย!! เจ็บใจ  ฉันอยากจะกระโดดไปข่วนหน้านายจริงๆ 
      แล้วฉันก็เลือกเพลงที่คิดว่านายทันต้องร้องไม่ได้ชัวร์ๆ ให้  หึหึ
      " ทัน.. พิมพ์ตั้งใจเลือกเพลงนี้ให้นะ  ร้องให้ฟังหน่อยนะค้า " ฉันทำหน้าแบ๋วพร้อมกับพูดเสียงหวานๆ ขอให้นายทันร้องเพลงนี้ให้
      " เหอะๆ ยัยลูกแมวน้อย  ไม่ต้องอ้อนขนาดนั้นก็ได้  ผมร้องอยู่แล้วล่ะน่า  เลือกมาเถอะ "  นายทันตอบอย่างมั่นใจเต็มร้อย
      แล้วฉันก็กดชื่อเพลงขึ้นมา
      " หยาดเพรช..!!! " ทุกคนนอกจากฉัน พูดออกมาพร้อมกัน
      " ทันจะร้องไหวหรอ " เมย์ถาม
      " ได้สิ  ทันเค้าออกจะเก่ง  ร้องได้อยู่แล้วล่ะ " ฉันยิ้มกว้างพูดล้อเลียนเลี่ยนนายทัน  และมั่นใจว่าเค้าต้องร้องเพี้ยนชัวร์  ถึงจะร้องได้ก็คงได้แค่ท่องตามเนื้อล่ะน่า อิอิ
      " ก็ได้  ถ้าเธออยากฟังจริงๆ ผมร้องก็ได้  แต่มีข้อแม้นะ..."
      " .... "
      " ถ้าผมร้องได้เธอต้องโทรคุยกับแทน ซึ่งก็คือผม  ตามปกตินะ "
      " 2 คนนี้พูดเรื่องอะไรกันอะ " แป้งหันไปถามเมย์
      " ...?-?... " เมย์ตอบ...ด้วยสีหน้า
      " มันไม่เห็นเกี่ยวกันเลย นายอย่าเอามารวมกันดิ "  ฉันแย้ง
      " ไม่รู้สิ  ตกลงไหมล่ะ  ถ้าไม่ผมจะถือว่าเธอยอมแพ้ " นายทันท้าทาย
      ใครจะไปยอกแพ้ล่ะ
      " ก็ได้  แต่นายต้องร้องเพลงที่ฉันเป็นคนเลือกให้ ให้ได้ทั้งมด 10 เพลง แล้วก็ไม่ใช่แค่ร้องได้นะ  ต้องน่าฟังด้วย "
      " โห....ไม่โหดไปหรอพิมพ์ " แป้งทำหน้าเบ้
      " ได้ไหมล่ะ! "  ฉันย้ำ
      " ...ก็ได้ คุณลูกแมวน้อย " นายทันเริ่มทำหน้าเครียด
      5555+ นายต้องแพ้ฉันแน่ๆ  ถึงนายจะบ้าคาราโอเกะแค่ไหน ก็ไม่มีทางร้องเพลงที่ฉันเลือกได้ดีครบทั้ง 10 เพลงหรอก  อิอิ   ฉันนี่ร้ายกาจจริงๆเลย ^^"

      " อ่ะ  เริ่มได้เลย.. "
      
      กรี๊ด!!  อะไรกันนี่ 9เพลงแล้ว ทำไมนายทันถึงร้องได้ทุกเพลงเลยนะ แถมร้องได้ดีซะด้วยสิ  อ๊าย! ฉันต้องแพ้นายนี่จริงๆ หรอ  ไม่ยอมๆๆๆๆ เพลงสุดท้ายนี่ล่ะ นายต้องแพ้ฉัน!!

      " ว่าไงครับคุณผู้หญิง จะยอมแพ้ได้รึยัง  อิอิ "
      " ว่าไงพิมพ์  ไหวไหมจ๊ะ "  อะไรกัน ยัยแป้งทำไมเธอต้องเข้าข้างนายทันด้วยล่ะ  ฉันเพื่อนเธอนะ
      " พอเถอะพิมพ์  ทันเค้าร้องได้หมดเลย  ยอมเหอะ " ฮะ..แม้แต่ยัยเมย์ก็เป็นไปกับเค้าด้วยหรอเนี้ย   หึ!!  ไม่มีทาง ฉันไม่ยอกหรอก
      " ไม่  ฉันไม่ยอมหรอก  ยังไงนายก็ต้องร้องเพลงสุดท้าย "
      " ขอรับ  ว่ามาได้เลย "
      ฉันมีเพลงไว้สำหรับนายแล้วล่ะ  นายบ้าคาราโอเกะ
      " ศกุลตรา! "
      ได้ยินชื่อเพลงนี้ถึงกับกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
      " แต่ผมไม่เคยฟังเพลงนี้เลยนะ "
      " นายไม่ได้บอกไว้นี่ ว่าห้ามเลือกเพลงที่นายไม่รูจัก "
      " เอ่อ..ก็ได้ "
      
      " เย้!! ในที่สุด นายก็แพ้ฉันจนได้ "  ฉันลุกขึ้นกระโดดตัวลอย
      " จะไม่แพ้ได้ไงล่ะ ก็ดูเพลงที่เธอเลือกมาดิ  เก่าซะขนาดนั้น  ไม่รู้ว่าเธอไปขุดเอามาจากไหนได้ "  ยัยแป้งแก้ตัวให้นายทัน...เป็นอีกครั้งที่แป้งเข้าข้างทัน 
      " เธอเป็นแฟนนายนี่หรือไง  เข้าข้างกันตลอดเลย "  ฉันประชดแป้ง
      "..... " แป้งเงียบ
      " แต่ฉันก็เห็นด้วยกับแป้งนะ "  ง่ะ  เมย์ก็เป็นไปกับเค้าด้วย  นายนี่มีอะไรดีนะ - -"
      " เอาล่ะผมแพ้แล้ว เธอต้องการอะไร "
      " ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากนายหรอก  แค่อยากชนะ  อยากให้แกล้งนาย เท่านั้นแหละ  อิอิ " ฉันลอยหน้าลอยตาพูด
      " เหอะๆ  ยัยลูกแมวน้อย!! "  ทันบ่อนเบาๆ  แต่ฉันได้ยินนะยะ
      " ... "  ฉันทำหน้ายักษ์ใส่ทันที

      " มึดแล้วอะ เริ่มไม่ค่อยสนุกแล้วด้วย เรากลับกันเหอะ " เมย์เสนอ
      " ก็ได้จ่ะ  ^^" " ฉันตอบอย่างยิ้มแย้ม
      " ก็ดี  งั้นผมไปส่งทุกคนเลยนะ "
      " ดีเลย  ไปส่งจะได้ไม่ต้องกลับเอง " แป้งพูด
      ฉันไม่ขัดแย้งอะไร  เพราะกำลังอารมณ์ดี