ลูกแมวจอมซ่า...กับนายบ้าคาราโอเกะ

ลำดับตอนที่ #2 : นายตัวโชคร้าย

                ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!....." พิมพ์....พิมพ์  ตื่นได้แล้วลูก  8 โมงกว่าแล้ว "   เสียงแม่เคาะประตูเรียกฉัน
                " ค่าาา...แม่...!! " ฉันยกตัวขึ้นมาจากที่นอนแล้วตอบรับแม่  จากนั้นก็...ปล่อยตัวให้หลังลงไปกระทบกับเตียงอีกครั้ง  แล้วหลับตานอนต่อไป
                และก็เหมือนว่าแม่จะรู้ทัน  และเพื่อป้องกันไม่ให้ฉันหลับต่อ แม่เลยพูดต่อว่า..
                " รีบๆลุกนะ  เดี๋ยวจะเสียเวลาเล่นคอมของเทอไปนะ!! "   แม่พูดประชดฉันแหละ  แต่นั่นก็ทำให้ฉันนึกได้ แล้วก็ค่อยๆ ลุกออกมาจากเตียง  และเดินเข้าห้องน้ำแบบขี้เกียจสุดๆ  นี่คงเป็นวิธีปลุกที่ดีที่สุดสำหรับฉันตอนนี้อะนะ...แม่นะแม่  ทำไมช่างรู้ทันลูกสาวอย่างนี้นะ!
 
                ฉันทำธุระในห้องน้ำเสร็จ  ก็อย่างที่แม่บอกล่ะนะ เดี๋ยวจะเสียเวลาเล่นm เลยต้องรีบลงไปเล่นให้มันบรรลุวัตถุประสงค์ที่แม่ใช้ปลุกซะหน่อย ^^"  
                ในขณะที่กำลังคิดว่าจะเล่น m ก็นึกถึง นัท ขึ้นมา  เค้าบอกว่าเค้าจะโทรหาฉันนี่นา  อิอิ!  คิดอะไรออกแล้ว  ฉันรอให้เค้าโทรมาดีกว่า ยังไม่ไปคุยด้วยในmหรอก  แล้วฉันก็ลงไปกินข้าวกับแม่.....เอ๋!! ทำไมบ้านฉันมีสมาชิกเหลือแค่ แม่กับฉัน 2 คนล่ะ  ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ฉันมัวแต่เล่น เลยไม่ได้สนใจที่จะถาม
                " แม่คะ  พ่อกับน้องไปไหนหรอ  พิมพ์ไม่เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้วอะ"
                " พ่อก็ออกไปทำงานสิ ตั้งแต่เช้าแล้ว  น้องก็ออกไปเที่ยวกับเพื่อนแต่เช้าแล้วเหมือนกัน "
                " หรอคะ? แล้วเมื่อวานล่ะ  เค้าไปไหนกัน " ฉันพูดหลังจากเคี้ยวข้าวในปากหมด
                " เมื่อวาน??  เมื่อวานก็อยู่กันครบนั่นแหละ  แต่ลูกมัวแต่เล่น  พ่อกับน้องกลับมาเลยไม่รู้เรื่องน่ะสิ "  แม่พูดอย่างตำหนิฉัน
                " อ้าว  หรอ!" - -"
                ฉันกินข้าวอย่างสบายใจ  รอการโทรมาของนัท....แต่นัทก็ไม่เห็นโทรมาซะที  จนฉันกินข้าวเสร็จ  นั่งรอนอนรอ จนเริ่มหงุดหงิดก็ยังไม่โทรมาซะที......ตอนนี้ก็จะบ่ายโมงอยู่แล้ว   ไม่ไหวแล้ว ฉันต้องไปออนm  ไม่กินแล้วข้าวกลางวงกลางวัน  อารมณ์เสีย!!  ฉันไม่ได้อารมณ์เสียเพราะคิดถึงนายหรอกนะ นายนัท แต่นายไม่ทำตามที่พูด  ถ้าเจอในmนะ จะด่าให้ไม่กล้าผิดคำพูดอีกเลย - -"
   
  **-แมวเหมียว-** says:     นัท!!
  ++ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลง ++ says:     คร้าบ  พิมพ์
  **-แมวเหมียว-** says:     ........
  ++ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลง ++ says:     นัทรอพิมพ์ตั้งนานแหนะ
((ยังมีหน้ามาบอกว่ารอตั้งนานอีกนะ  ฉันตั้งหากล่ะยะ ที่รอนายอยู่))
  **-แมวเหมียว-** says:     หรอ
  ++ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลง ++ says:     ครับ
((ฉันกำลังจะต่อว่า  แต่นัทกลับพิมมาก่อนว่า...))
  ++ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลง ++ says:      นัทเห็นพิมพ์ไม่มาออนซะที ว่าจะโทรไปหาพอดี
((แล้วทำไมไม่โทรล่ะยะ - -" ))
  **-แมวเหมียว-** says:     หรอ
  ++ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลง ++ says:     แต่ว่านัทไม่กล้าอะ  กลัวพิมพ์ว่า
((ฉันจะไปว่าอะไรนายเล่า  ให้เบอร์ไปถ้าไม่ให้โทรมา จะให้ไปไว้เล่นหวยรึไง..))
  **-แมวเหมียว-** says:     ไม่ว่าหรอกจ่ะ โทรมาได้ตลอดแหละ
((กำ! ทำไมฉันตอบไปแบบนั้นล่ะ....แล้วที่บอกว่าจะมาต่อว่า  ไหนล่ะ ? ไม่เห็นมีเลยสักคำ))
  ++ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลง ++ says:     หรอคับ  งั้นนัทโทรหาตอนนี้เลยได้ปะ
  **-แมวเหมียว-** says:     เอางั้นเลยหยอ
  ++ เพราะอากาศเปลี่ยนแปลง ++ says:     ได้ไม๊คับ
  **-แมวเหมียว-** says:     อ่า.....ก้อได้ค่ะ  ^^"
((อ๊าว!!  ยัยพิมพ์  ไหนเมื่อกี๊เธอยังโมโหอยู่เลยไม่ใช่หรอ  ทำไมตอนนี้หายซะแล้วล่ะ   เปลี่ยนใจง่ายอะไรเช่นนี้ - -" ))

                แล้วเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดังขึ้น......
                " สวัสดีค่ะ...."
                " ดีครับ   พิมพ์ใช่ปะครับ "
                " ค่ะ!!"
                "..........."
                "..........."
                ทั้งฉันและนัทต่างคนก็ต่างเงียบ  ก็เขิลอะดิ จะอะไรซะอีก  ถึงจะสนิทกันมาสักพักหนึ่งแล้ว แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ได้โทรคุยกันนิ
                " เอ่อ....พิมพ์...อ่า...ทำไมวันนี้พิมพ์ออนช้าล่ะ " นัทเริ่มพูดก่อน หลังจากที่เงียบกันมาครู่ใหญ่
                " อ๋อ...  คือพิมพ์ พิมพ์คุยกับแม่อยู่น่ะ "  ใครจะไปกล้าบอกความจริงล่ะ ว่ารอโทรศัพท์นายอยู่
                " อ่า ครับ...."
                ....ฉันคุยกับนัทไปเรื่อยๆ  นัทเป็นคนคุยสนุก  ทำให้เราหัวเราะไปเกือบตลอดเวลา   มือหนึ่งก็ถือโทรศัพท์คุยกับนัทไป  อีกมือหนึ่งก็พิมพ์mไปด้วย  อิอิ ^^"
                ในm ฉันคุยกับหลายๆ คน เรื่องไร้สาระทั้งนั้น (ความสามารถดีจริงๆเลยฉัน  แยกประสาทได้ดีมาก)  และหนึ่งในคนที่ฉันคุยด้วยก็มีนายแทน  เพื่อนใหม่ รวมอยู่ด้วย  ไม่รู้ว่าเค้าไปเอาเมลฉันมาจากไหนเหมือนกันนะ  ขี้เกียจถาม....สำหรับนายคนนี้ เค้ากวนโอ๊ยฉันได้ตลอดเวลาเลยล่ะ  อย่าให้ได้เจอนะ  ฉันจะกระแทกเข่าใส่ให้เดินไม่เป็นเลย...^^"
                ฉันวางโทรศัพท์จากนัทตอนเกือบๆ 6โมงเย็น  เฮ้อออ....^^" สนุกจัง !!

  คาราโอเกะแมน says:   นี่พิม  เทอไม่คิดจาออกไปไหนบ้างรึไง
  **-แมวเหมียว-** says:     ไม่อะ  เด๋วพุ่งนี้ก้อต้องออกไปเรียนพิเศษอยู่แล้ว
  คาราโอเกะแมน says:   อ้อหรอ  อย่างเทอนี่เรียนพิเศษด้วยหรอ  
  **-แมวเหมียว-** says:     พูดแบบนี้หมายความว่าไงยะ
  คาราโอเกะแมน says:   อิอิ
  **-แมวเหมียว-** says:     ฉันไม่คุยกะเทอแล้ว
  **-แมวเหมียว-** says:     ไปอาบน้ำดีกว่า หกโมงแล้ว
  คาราโอเกะแมน says:    เชิญคร้าบบบ คุณผู้หญิง
  **-แมวเหมียว-** says:      - -"  บาย
 

              -------------------------------------------------------------------------

                " โอ๊ย!!  อิ่มมากเลยค่ะแม่ " ฉันพูดพร้อมยึดตัวขึ้น 
                " ก็น่าจะอิ่มหรอก  ดูพี่กินเข้าไปสิ  หนูยังกินไม่ทันเลย "  แพร น้องสาวตัวกลมของฉันพูด
                " ดีแล้วกินเข้าไปเยอะๆ จะได้โตๆ " แม่พูดยิ้มๆ
                " จะได้อ้วนน่ะสิ  กินซะเยอะขนาดนี้น่ะ "
                " โธ่...พ่ออะ!!  ลูกสาวพ่อออกจะหุ่นดี ^^" "  ทุกคนรวมทั้งฉันก็หัวเราะกันเป็นการย่อยอาหาร  
                แล้วฉันก็ไปทำกิจวัติประจำวันของฉันต่อ   เล่นm!! ^^"
     
                คาราโอเกะแมน says:    hi  แมวเหมียว  ไปอาบน้ำถึงไหนมาเนี้ย ถึงได้นานขนาดนี้
                **-แมวเหมียว-** says:     - -"  แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเทอล่ะ  ฉันก็ต้องกินข้าวแล้วก้อคุยกับพ่อแม่บ้างดิ
                คาราโอเกะแมน says:     หรอคร๊าบบบบ ^^"
                ........................ฯลฯ..........................  

                ฉันคุยกับแทนจนดึก  แปลกจัง  ทำไมวันนี้นัทไม่ออนนะ  ฉันอยากคุยด้วยอะ  หายไปไหนของเค้าเนี้ย
                .........แล้วเสียงโทรศัพท์ของฉันก็ดีงขึ้น   อ๊ะ!! เบอร์นัทนี่น่า
                " ฮัลโหล !! "
                " ครับ   นัทนะครับ "
                " จ่ะ  รู้แล้ว " " ทำไมวันนี้ไม่ออนmล่ะ "
                " นัทเพิ่งกลับมาถึงบ้านน่ะ  วันนี้ออกไปธุระกับแม่มา "
                " อ๋อ ค่ะ "
                " นัทคิดถึงพิมพ์  ถึงบ้านก็รีบโทรมาเลย "
                กรี๊ดดด!!  เค้าบอกว่าคิดถึงฉันล่ะ ^0^
                " พิมพ์ว่างรึป่าว  คุยกับนัทได้ไหม?"
                " อื้ม  ได้สิ !  แป๊ปนะ "

  **-แมวเหมียว-** says:     แทน  เราเลิกแล้วนะ
  คาราโอเกะแมน says:     อ้าว  ทำไมวันนี้เลิกเร็วล่ะ  พึ่งจา4 ทุ่มเองนะ
  **-แมวเหมียว-** says:     คือ  พอดีเพื่อนโทรมาอะ  มีเรื่องสำคัญน่ะ
  **-แมวเหมียว-** says:     พุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ
  **-แมวเหมียว-** says:     บ๊ายบาย
  คาราโอเกะแมน  says:     อื้ม   โอเค  บาย
((ขอโทษด้วยนะแทน  ฉันอยากคุยกับนัทนี่นา...แต่ ทำไมเราไม่บอกความจริงกับแทนไปล่ะ - -" ))
                ฉันลาแทนเสร็จ  ปิดเครื่องคอมแล้วก็วิ่งขึ้นห้องไป  พ่อกับแม่ที่นั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะอาหารเห็นฉันเลิกเล่นเร็วผิกปกติ  ก็สงสัย  แต่ไม่ได้ถามอะไร..
                " ฮัลโหล   นัท โทษนะที่ให้รอนาน "
                " ไม่เป็นไร รอได้ครับ "
                " จ้า..!! "
                ฉันคุยกับนัทจนถึงตี 2  ก็เริ่มง่วงแล้วล่ะ  ถึงนัทจะคุยสนุกแต่ฉันก็ง่วงจนจะหลับคาโทรศัพท์อยู่แล้ว  แต่ดูเหมือนว่านายนัทจาไม่มีอาการง่วงเกิดขึ้นเลยล่ะ
                " นัทคะ  พิมพ์ง่วงแล้วล่ะ  พรุ่งนี้เราค่อยคุยกันใหม่ได้ไหม "
                " อืมมม..ก้อได้ครับ "  " เอ่อ...พิมพ์ครับ  วันพรุ่งนี้ตอนบ่ายพิมพ์ว่างใช่ไหม? "
                " อ๋อ  ว่างค่ะ  มีไรหรอ? "
                " พิมพ์เรียนแถวสยามใช่มะ  พอดีพรุ่งนี้นัทจาไปแถวนั้นอะ  นัทไปหาพิมพ์ได้ไม๊ "
                " ไปหาพิมพ์หรอ !!! " ฉันพูดเสียงสูงขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อย  แสดงอาการตกใจ
                "  ครับ  นะครับพิมพ์  นัทอยากเจอพิมพ์นะ "
                " ............. "  ฉันนิ่งคิด ไม่พูดอะไร
                " ถ้าพิมพ์ไม่สบายใจก็ไม่เป็นไรฮะ  เอาไว้วันหลังก็ได้ "  นัทพูดเสียงเบา
                " เอ่อ..ไม่ใช่อย่างนั้น.."
                " ....... "
                " ก็ได้ค่ะ  พรุ่งนี้เจอกันนะ "
                " ได้ครับ " นัทเสียงสดใสขึ้นทันที
                " งั้นพรุ่งนี้พิมพ์เรียนเสร็จแล้วโทรหานัทนะ   วันนี้ฝันดีนะครับ "
                " ค่ะ  บาย "
                นัทวางสายไป
                อะไรกันนี่!!  ฉันตอบตกลงไปงั้นหรอ  พรุ่งนี้ฉันจะต้องไปเจอกับนัทแล้ว  ฉันยังไม่ไว้ใจเค้าขนาดที่จะไปเจอเค้าเลยนี่  แต่ดันตอบตกลงไปซะแล้ว  ทำไงดีล่ะ - -"

และเข้าวันนี้ฉันรีบลุกจากที่นอนโดยที่ไม่ต้องรอให้แม่มาปลุก   ก็ฉันตื่นเต้นนี่นา  วันฉันจะได้เห็นหน้านัทแล้ว  จะเป็นยังบ้างนะ   ฉันพยายามจินตนาการหน้าตาท่าทางของนัทจากเสียงที่เคยคุยทางโทรศัพท์ในขณะที่กำลังอาบน้ำ
                ฉันออกมาจาห้องน้ำ และเลือกชุดที่คิดว่าดูดีที่สุดสำหรับฉันในตอนนี้  อ๊าา!!...ตื่นเต้นจังเลย  นัทเจอฉันแล้วเค้าจะว่ายังไงบ้างน้า 
                " ลูกพิมพ์...เสร็จหรือยังลูก  เดี๋ยวไปสายนะ " เสียงแม่เรียก ทำให้ฉันตื่นจากพะวังที่กำลังคิดถึงนัทอยู่.....เอ๊ะ!! ฉันบอกว่าคิดถึงนัทงั้นหรอ  เป็นไปได้หรอเนี้ย  ฉันคิดถึงเค้า??
                " เอ่อ...ค่า แม่  เสร็จแล้วค่ะ "  ฉันรีบตอบหลังจากที่ตั้งสติได้

                ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าสถาบัน  กำลังยืนเหม่อรอยัยเมย์อยู่
                " เฮ้!! พิมพ์ ^^" หวัดดีจ้า  รอนานไหม ขอโทษนะ "  เสียงเมย์ทำให้ฉันที่กำลังเหม่อรู้สึกตัว
                " อ่า...หา....เอ่อ  ไม่นานอะ "  ฉันตอบเมย์
                " นี่เธอเป็นอะไรรึป่าวอะ "  เมย์ทำหน้าสงสัย
                " อ๋อ  ป่าวจ่ะ..... รีบเข้าไปกันเถอะ "
                " อืม ๆ "
                ฉันกับเมย์เดินเข้าไปในห้องเรียน  วันนี้ฉันเรียนไม่ค่อยรู้เรื่องเลยอะ  
                แล้วเวลา 3 ชั่วโมงก็หมดไปถึงเวลาที่ฉันต้องไปเจอนัทแล้วอะดิ…
                " เมย์  เมย์จ๋าาา "
                " อะไร  ทำไมต้องทำเสียงหวานแบบนั้นด้วย  ....อึ๋ยย!! " เมย์ทำท่ากลัวๆฉัน ^^"
                " แหะๆ  เมย์  วันนี้เธอไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ  "
                " ไปไหน? "
                " ไป....เอ่อ..นัทอะ  นัทเค้านัดเจอฉันวันนี้ ^^" "
                " นัท ?  คนที่เธอคุยด้วยในmอะหรอ "  ฉันมักจะเอาเรื่องของคนที่ฉันคุยในmมาเล่าให้เพื่อนคนนี้ฟังเสมอ  ร่วมทั้งเรื่องของนัท และนายแทนด้วย
                " ใช่จ่ะ "
                " ไม่เอาอะ  ฉันไม่ไป "
                " โธ่..เมย์อะ  นะนะนะ  ไปด้วยกันหน่อยน้าาา "
                " ............. "

                อิอิ  แล้วฉันก็ลกยัยเมย์มาด้วยจนได้  ใครจะยอมมาคนเดียวล่ะ ^^"
                เรา 2 คนยืนอยู่หน้าร้านไอติมแห่งหนึ่ง  แล้วฉันก็กดโทรศัพท์หานัทเพื่อบอกที่อยู่ ณ ตอนนี้

ฉันนั่งรอนัทอยู่ที่ร้านนั้น 15 นาที  แล้วฉันก็เห็นผู้ชายคนหนึ่ง แต่งตัวดูดี  หุ่นโอเคเลยล่ะ เดินเข้ามา  ฉันยืดตัวขึ้นดูว่าใช่นัทรึป่าว  แต่ เอ.....คนคนนี้หน้าคุ้นจัง  อ๊ะ!! นั่นมันนายคนที่เดินชนฉันเมื่อวันก่อนนี่นา  เค้ามาทำไมที่นี่ล่ะ  อย่าบอกนะ...ว่านายนี่คือนัทอะ   อ๊า..!! ไม่นะ  ขออย่าให้เป็นอย่างที่ฉันคิดเลย   ฉันรับม่ายด้ายยยย!!
                " อ้าว หวัดดี ทัน "  ยัยเมย์ทักนายคนที่กำลังเดินเข้ามา
                " หวัดดี เมย์ "  นายนั่นตอบ
                ฉันที่นั่งอยู่ข้างๆ เมย์ กำลังงงอย่างแรง  ยัยเมย์ไปรูจักกับนายนี่ได้ไง  ตอนไหน  แต่อย่างน้อนฉันก็ดีใจที่นายนี่ไม่ใช่ นัท  โล่งอกไปที!!
                " พิมพ์  นี่ ทัน  เธอจำได้ไหม "
                " อืม  จำได้ "  จะลืมได้ไงล่ะ
                " สวัสดีคร๊าบบ คุณผู้หญิง!! "  นายทันทำหน้าทะเล้น ทักทายฉัน
                " ...... " ฉันพยักหน้าให้  ไม่ตอบอะไร
                " เออ  เมย์  เรานั่งด้วยคนได้ไหมอะ  อยากกินไอติม  แต่ไม่มีเพื่อนอะ " อย่างนายก็สมควรแล้วล่ะที่จะไม่มีใครคบอะนะ    แต่เรื่องอะไรนายต้องมานั่งโต๊ะเดียวกับฉันด้วยล่ะ
                " มะ.."
                " ได้สิ  นั่งเลยๆ "  ยัยเมย์พูดแทรกขึ้นมา ก่อนที่ฉันจะบอกว่า ไม่
                " เมย์!! ทำไม..."
                " เอาน่า พิมพ์ "  ชิ!! ทำไมยัยเมย์ชอบขัดใจฉันนักนะ - -"
                แล้วนายทันก็มานั่งร่วมโต๊ะกับฉันจนได้  นายทันสั่งไอติมถ้วยใหญ่มากินอย่างอเร็ดอร่อย ปล่อยให้ฉันกับเมย์นั่งดูอย่างไม่ใส่ใจจะถามสักคำ   ไร้มารยาทสิ้นดี!!
                นายทันกินไอติมถ้วยนั้นจนหมดแล้ว แต่นัทก็ยังไม่ซะที  ฉันมันแต่นั่งคิดตำหนินายทันอยู่เลยลืมเรื่องนัทไปซะสนิทเลย  โทรไปถามหน่อยดีกว่า
                " ฉันโทรหานัทก่อนนะ " ฉันพูดขึ้นมาลอยๆแล้วกดโทรหานัททันที
  
                " ฮัลโหล  นัท  ถึงไหนแล้วอะ "
                " เอ่อ...โทษนะพิมพ์  วันนี้นัทไปหาพิมพ์ไม่ได้แล้วอะ มีธุระนิดหน่อยน่ะ "
                " หรอ.... " ฉันพูดเสียงค่อย
                " ขอโทษนะครับพิมพ์  ไว้วันหลังนะ....(เร็วสินัท  ทำไรอยู่) "  อ๊ะ มีเสียงผู้หญิงตะโกนเรียกนัท  สงสัยเพื่อนชวนไปไหนแน่เลย
                " อื้ม พิมพ์  แค่นี้ก่อนนะ บายครับ "
                " บายจ่ะ "  ฉันพูดจบนัทก็กดวางสายไปทันทีเลย - -"

                " เป็นไงบ้างอะพิมพ์ " เมย์ถาม  เมื่อเห็นสีหน้าของฉันดูสลดไป
                " นัดกิ๊กไว้หรอ  โดนเบี้ยวล่ะสิ  ทำหน้าบูดเบี้ยวขนาดนี้ " นายทันพูดขึ้น
                " นี่นาย !!  เงียบไปเลย  ไม่ใช่เรื่องของนาย  เจอกันครั้งแรกก็ไม่ประทับใจแล้ว นี่ยังจะมาทำให้อารมณ์เสียอีก  วันนั้นถ้ายัยเมย์ไม่ห้ามไว้ นายได้เป็นศพกลับบ้านแน่ "
                " หรอคร๊าบบบ  คุณผู้หญิง  "
                " นายทัน!!...."
                " พิมพ์  ใจเย็นดิ  ทันแค่ล้อเล่นน่า " ยัยเมย์ขัดฉันอีกแล้ว
                " แล้วตกลงนัทเค้าว่าไงอะ "
                " เค้ามาไม่ได้แล้วอะ "
                " นั่นไง ว่าแล้ว ^^" "
                " เงียบไปเลยนะ " ฉันทำเสียงเขียวใส่นายทัน
                " คร้าบๆๆๆ  เงียบก็ได้คร้าบ "
                " แล้วนายมารู้จักกับเพื่อนฉันได้ไงอะ "  ฉันถาม เพราะสงสัยมาตั้งแต่แรกแล้ว
                " ก็  หลังจากชนเธอ ผมก็รีบไปทำธุระ แล้วตอนออกมา เจอเมย์นั่งอยู่  จำได้ว่าเป็นเพื่อนของคุณผู้หญิง  เลยแวะไปทักทายอะ "
                " อื้ม  พอดี วันนั้นฉันยังไม่อยากกลับบ้าน เลยนั่งเล่นอยู่แถวนั้นก่อนอะ  เลยได้คุยกับทัน " เมย์พูดเสริม
                " อ้อ หรอ.....ฉันว่าเธอไม่น่าไปทำความรู้จักกับนายนี่เลยนะ "
                " อ้าว   ไงพูดงั้นล่ะครับ คุณผู้หญิง "
                " ป่าว  แค่คิดว่า เจอนายแล้วทำให้ฉันโชคร้าย  คราวก่อนก็เจ็บก้น  วันนี้ก็โดนเบี้ยวนัด  ต้องเป็นเพราะนายแน่ๆ "  ฉันเริ่มพาล
                " ฮะฮะ!! เค้าไม่อยากมาเจอเธอเองรึป่าว  อย่าเที่ยวมาโทษคนอื่นสิครับ คุณผู้หญิง "
                " เมื่อไหร่จะเลิกเรียกฉันว่า คุณผู้หญิงซะทีนะ!! "
                " ฮะฮะ !! "  นายทันหัวเราะ แล้วทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
                ฉันอยากจะกระโดดก้านคอนายนี่จริงๆ เร้ยย - -"
    
                ไหนๆ นัทก็ไม่มาแล้ว  ฉันก็เลยจำใจต้องนั่งกินไอติมกับเมย์และนายนี่ไป  หลังจากที่กินไอติมและทะเลาะกับนายทันจนเหนื่อยแล้วฉันก็กลับบ้าน
                และวันนี้ฉันก็ออนm ตามปกติ  แต่ไม่เห็นเจอนัทเลยอะ  หายไปไหน โทรก็ไม่โทรมา  ฉันโทรไปก็ไม่รับสาย  เกิดอะไรขึ้นนะ

                เฮ้อ..ทำไมวันนี้ฉันต้องเจอแต่คนที่กวนโอ๊ยนะ  นอกจากนายทันแล้วฉันยังต้องมานั่งคุยกับนายแทน  แทนที่จะได้คุยกับนัทอีก  มีใครไปจ้างนาย 2 คนนี้มารังควานฉันรึไงเนี้ย - -"  ความกวนถึงได้ไม่น้อยไปกว่ากันเลย!!  แต่ก็ดีนะ อย่างน้อยฉันก็ไม่รู้สึกเหงา