ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
3 สัปดาห์ก่อน
"เฮ้ยๆไหนดูมั่งดิแก้ว ไหนๆ"เสียงของเพื่อนชายสุดกวน อย่าง "เขื่อน" เอ่ยขึ้นขณะซ้อมคอนฯของตัวเอง ภายในห้องซ้อมที่ตอนนี้ควรจะเงียบสงบเพราะเป็นเวลาเลิกซ้อมที่มันดึกมากแล้ว และครูฝึกหลายๆคนก็กลับกันแล้ว เขื่อนกำลังวิ่งไล่เพื่อนตัวเองอยู่ หมายจะเอาของในมืออีกฝ่ายออกมาดู
"อะไรอ่า ทำไมฉันต้องให้แกดูด้วยเขื่อน" แก้วตอบออกไปด้วยสีหน้ากวนประสาท ก่อนที่เขื่อนจะวิ่งไล่อีกครั้ง จู่ๆก็มีร่างหนาของใครบางคน เดินเข้ามาในห้อง
"โทโมะ" ทั้งสองเอ่ยทัก ก่อนจะเป็นร่างสูงของแก้ว วิ่งเข้าไปหลบหลัง "โทโมะช่วยแก้วด้วย เขื่อนแกล้งอ่ะ" และตามด้วยเขื่อนที่วิ่งเข้าไปประจันหน้า "ถอยเลยโทโมะ ไม่เกี่ยว ถอยๆ" เขื่อนพยายามจะจับแก้วให้ได้ โดยมีโทโมะบังไว้
เป็นภาพที่เหมือนว่า จะเล่นงูกินหัวกินหางอย่างไงอย่างนั้นเลย เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆในวงได้มากเลยทีเดียว
"นี่่่แก้วแล้วอะไรอยู่ในมือน่ะ" ป๊อปปี้ที่นั่งอยู่กับกีตาร์คู่ใจที่ถัดออกไปถามขึ้นด้วยความสงสัยทำให้ทั้งสามหยุดซักครู่แล้วหันไปหสาเขา
"ไม่บอกหรอก" เสียงกวนๆของแก้วมันชวนให้อยากรู้จริงๆว่าอะไรอยู่ข้างใน จนป๊อปปี้ทนไม่ไหวลุกเข้ามาช่วยเขื่อนอีกคนเท่านั้นยังไม่พอ ป๊อปปี้เล่นชวนเพื่อนในวงที่เหลือมาช่วยด้วย จากที่เล่นกันแค่3คน ตอนนี้ทั้งวง เค-โอติก กำลังเล่นงูกินหางกันทั้งวงเลย...
จนโทโมะที่เป็นพ่องูบังแก้วอยู่คนเดียวทนไม่ไหว "หยุด...หยุดก่อน" ทุกคนก็หยุดตามที่โทโมะว่า "นี่เล่นอะไรกันเนี่ย" ทุกคนหันมามาองแก้ว และเป็นเขื่อนที่พูดขึ้น "ก็แก้วนั่นแหละไม้ยอมบอกฉันว่ามีอะไรอยู่ในนั้น"
เพียงเขื่อนพูดจบ โทโมะก็หันหลังกลัมามองแก้ว "อะไรอยู่ในนั้น..หืมกล่องคุ้นๆนะ" เขาแบมือเพื่อจะขอดู แต่ร่างสูงก็ทำท่าจะเก็บสุดฤทธิ์ แต่เสียท่า "เคนตะ" ที่มาข้างหลังคว้ากล่องไปได้ .... "นี่ไงกล่อง ได้แล้ว" ก่อนที่เค้าจะโยนไปให้เขื่อน เขารับและเปิดขึ้นมา
" ศิริมงคลสกุล " ในกล่องเผยให้เห็นแหวนเงินสีแวววาว ที่สลักนามสกุลร่างสูงไว้ "อะไรกันแหวนนามสกุล แค่นี้"
เขื่อนทำท่าเซงก่อนจะคืนกล่องให้ "ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร" ร่างสูงรับของมา ก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง ก่อนจะออกไม่วายดึง "โทโมะ" ที่ยืนอยู่ข้างๆออกมาด้วย
"อ่ะนี่่เงิน ขอบใจมากนะที่อุตส่าทำมาให้"แก้วยื่นเงินให้กับเพื่อนชายตรงหน้า ก่อนจะมองไปที่กล่องใบนั้นอีกรอบตาหวานก็จ้อง กล่องเฉยๆ ไม่รู้ทำไมว่าปากมันต้องยิ้มไปด้วย
มือกร้านรับตังค์มาก่อนจะนับ แล้วยัดลงกระเป๋ากางเกง "นึกว่าจะเบี้ยวซะอีก...เออแล้วทำไมเขื่อนมันถึงไม่เห็นอะไรที่มันสลักไวข้างในอ่ะ"เขาถามด้วยความสงสัย "ฉันลืมบอกเขาหรอว่าให้สลักข้างในด้วย หรือว่ามันไม่เด่น"
"ป่าวหรอก ฉันว่าเขื่่อนมันเห็นนั่นแหละ แต่ว่ามันรู้ว่าควรพูด หรือ ไม่พูดดี ถ้ามันพูดตรงนั้นมันก็อาจมีใครบางคนได้ยินก็ได้นะ"
คิ้วเข้มของชายหนุ่มเลิกขึ้นสูง "หืม??ใครอ่ะ....อ๋อคนที่นั่นอ่านหนังสือตรงมุมห้องที่แก้วแกล้งทำเป็นไม่สนใจเขาน่ะหรอ" แก้วพยักหน้ารับพร้อมกับยิ้มให้กล่องใบนั้นอีกครั้ง และ ที่แปลกคือครั้งนี้เขายิ้ม ยิ้มจนหน้าแดงเลยทีเดียว "เฮ้ย!!แก้วประสาทป่ะเนี่ยยืนยิ้มให้กล่องจนหน้าแดงเลย"
"ก็ฉันชอบของฉันอ่ะ"โทโมะก็ได้แต่มองเพื่อนด้วยสีหน้าเอื่่่อมระอา "นี่โรแมนติกหรือน้ำเน่ากันแน่ ฉันไปดีกว่า"ขาเรียวจึงทำการพาร่างหนาเดินออกจากมุมตึกนั้นไป
มือเรียวอดใจไม่ไว้ที่จะอยากดูผลงานการออกแบบของตัวเอง จึกงรีบทำการเปิดกล่องและหยิบแหวนเงินที่่มีสร้อยเงินเล็กๆห้อยตรงกลาง ข้างนอกสลักคำว่า " ศิริมงคลสกุล " ส่วนข้างในสลักว่า....
" ธนันต์ธรญ์
จริญญา "
.....................................................
"ไอ้เน่าอยู่นี่เอง" เสียงของเขื่อนที่จู่ๆก็ตรงเข้ามาหาเขา
"ใคร??เน่าอะไรของแกเขื่อน" เสียงใสถามต่อด้วยท่าทางยียวน กวนอารมณ์ "ก็แกไงแก้วหน๊อยๆ ฉันว่าแล้วว่ามันแปลกๆที่จู่ๆแกก็ตีตัวออกห่างฟาง ไม่สนใจฟาง เพราะกะเซอร์ไพซ์อะไรเน่าๆนี่เอง แหวะ"
"ทำไมฉันล่ะ ฉันอยากทำอะไรให้ฟางบ้างอ่ะ ทุกวันนี้ฟางทำเพื่อฉันมาเยอะและ"
"เออ..แล้วนี่จะให้เมื่อไหร่ล่ะ"เขื่อนถามพลางคว้ากล่องจากร่างสูงมาดู "ก็พรุ่งนี้แหละ กะให้เสร็จคอนฯแกก่อน พอหลังคอนปุ๊ปฉันก็ให้ปั๊ปเลย แล้วว่าแต่ฟางล่ะ"
"อ่านหนังสืออยู่ในห้องกับป๊อปปี้มั้ง"
"อ้าวแล้วคนอื่นๆอ่ะ"
"โทโมะกับเคนตะขอตัวไปซ้อมต่อ จองเบขอกลับบ้านก่อน ส่วนเฟย์ลงไปหาอะไรทานกับพวกคิสมีไฟว์น่ะ"
"งั้นเราเข้าไปอยู่กับพวกเขากันเถอะ"
......................................................
"แค่เธอแอบสงสัย ก็ถือว่าเธอใส่ใจฉันแล้ว อะไร~......." ป๊อปปี้ที่กำลังนั่งซ้อมร้องเพลงอยู่หยุดชะงักเมื่อร่างบางเดินเข้ามาหา " หืมมีอะไรหรอฟาง"
"ไม่มีอะไรหรอก แค่แปลกใจทำไมแก้วยังไม่มาซักที" ว่าก่อนจะลุกขึ้นไปชะเง้อดูร่างสูง
"แหมม เดี๋ยวก็มา เออจริงสิฟางเรื่องนั้นอ่ะ ป๊อปทำมาให้แล้วนะ"ชายหนุ่มว่าก่อนจะลุกขึ้นไปที่เก็บกระเป๋าของตัวเองก่อนจะควานหาบางสิ่งบางอย่าง "อ๊ะอยู่นี่เอง...ฟางเดี๋ยวป๊อปทำอะไรให้ดูนะ"
........................................................
ระหว่างทางเดิน "แกว่าแปลกไหมเขื่อน" จู่ๆร่างสูงก็เปิดประเด็นถาม "ป๊อปปี้บอกว่ามีแฟนแล้ว แต่ทำไมพวกแกวงเดียวกันแท้ๆไม่เคยเห็นเลยอ่ะ แล้วแกไปรู้ได้ไงว่าป๊อปมีแฟนแล้ว" เขื่อนหันหน้ามาหาเขา ก่อนจะเลิกคิ้วสูงด้วยความสงสัยเหมือนกัน
"นั่นดิ ที่พวกฉันรู้ว่าป๊อปมีแฟนก็เพราะ...เพราะอะไรน๊า...อ่อรู้สึกจะโทโมะมั้งที่เคยเจอแล้ว....ว่าแต่แกถามทำไมแก้ว"
"ก็แค่อยากรู้ ผู้หญิงคนนั้นไม่หึงบ้างหรอ ที่ป๊อปตกเป็นข่าวกับฟางเนี่ย ขนาดฉันแค่คนรู้จักแล้วฉันตกเป็นข่าวนะฟาง เนี่ยงอลไม่เลิกอ่ะ"
"ผู้หญิงไม่เหมือนกันทั้งโลกเฟ้ยแก้ว"เขื่อนทำหน้ายียวนใส่ "เท่าที่ฟังเสียงแกเนี่ย เหมือนแกจะบอกว่าป๊อปไม่มีแฟนจริงๆเลยนะ นี่แกอย่าบอกนะว่าแกหึงเพื่อนอ่ะ" ร่างสูงไม่ตอบได้แต่ทำหน้านิ่งแล้วเดินต่อไป
"โถ โถ นี่แก้วแกก็รู้เรื่องข่าวลือป๊อปกับฟาง ว่าเขาจัดฉากสร้างสคิป แกจะซีเรียสทำไมเนี่ย"
"แต่บางทีมันก็เยอะไปนะ บางครั้งฉันยังรำคาญเลย เบื่อมากเลยด้วย"
"เอาน่า...ไม่มีอะไรหรอก ป๊อปปี้กับฟางเป็นเพื่อนกันเข้าใจไหมแก้ว ส่วนแกคือคนสำคัญของฟาง รู้ไว้ซะ" เขื่อนพูดกับร่างสูงก่อนที่จะดันประตูห้องเปิดเข้าไป แต่ไม่ทันที่ประตูจะเปิดหมด
......
ข้างในฉายภาพ ป๊อปปี้คุกเข่าถือกล่อง1ใบต่อหน้าร่างบาง "...รัก ฟาง นะ " ก่อนที่มือเรียวจะหยิบกล่องจากมือหนาของชายหนุ่มขึ้นมา พร้อมกับส่งยิ้มให้ "ฟาง ก็ รัก...."
"...แก้ว" ไม่ทันที่จะพูดจบหางตาของเธอไปสะดุดกับร่างคุ้นเคยที่อยู่ข้างนอกห้อง "ตุ๊บ" เธอตกใจมากจนทำกล่องใบนั้นล่วงลงพื้น ก่อนที่เธอจะวิ่งเข้าไปหา
ร่างสูงก็วิ่งหนีเธอจากไปไกลแล้ว.......
.......ก่อนจะวิ่งร่างสูงได้พูดคำเพียงคำเดียวที่ทำให้ใจทั้งใจของเธอ เจ็บ และ ปวดมาก
ไม่นึกเลยว่าคนที่สุภาพอย่างแก้วจะพูดอะไรอย่างนี้
"...เลวที่สุด"
_______________________________________
"เฮ้ยๆไหนดูมั่งดิแก้ว ไหนๆ"เสียงของเพื่อนชายสุดกวน อย่าง "เขื่อน" เอ่ยขึ้นขณะซ้อมคอนฯของตัวเอง ภายในห้องซ้อมที่ตอนนี้ควรจะเงียบสงบเพราะเป็นเวลาเลิกซ้อมที่มันดึกมากแล้ว และครูฝึกหลายๆคนก็กลับกันแล้ว เขื่อนกำลังวิ่งไล่เพื่อนตัวเองอยู่ หมายจะเอาของในมืออีกฝ่ายออกมาดู
"อะไรอ่า ทำไมฉันต้องให้แกดูด้วยเขื่อน" แก้วตอบออกไปด้วยสีหน้ากวนประสาท ก่อนที่เขื่อนจะวิ่งไล่อีกครั้ง จู่ๆก็มีร่างหนาของใครบางคน เดินเข้ามาในห้อง
"โทโมะ" ทั้งสองเอ่ยทัก ก่อนจะเป็นร่างสูงของแก้ว วิ่งเข้าไปหลบหลัง "โทโมะช่วยแก้วด้วย เขื่อนแกล้งอ่ะ" และตามด้วยเขื่อนที่วิ่งเข้าไปประจันหน้า "ถอยเลยโทโมะ ไม่เกี่ยว ถอยๆ" เขื่อนพยายามจะจับแก้วให้ได้ โดยมีโทโมะบังไว้
เป็นภาพที่เหมือนว่า จะเล่นงูกินหัวกินหางอย่างไงอย่างนั้นเลย เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆในวงได้มากเลยทีเดียว
"นี่่่แก้วแล้วอะไรอยู่ในมือน่ะ" ป๊อปปี้ที่นั่งอยู่กับกีตาร์คู่ใจที่ถัดออกไปถามขึ้นด้วยความสงสัยทำให้ทั้งสามหยุดซักครู่แล้วหันไปหสาเขา
"ไม่บอกหรอก" เสียงกวนๆของแก้วมันชวนให้อยากรู้จริงๆว่าอะไรอยู่ข้างใน จนป๊อปปี้ทนไม่ไหวลุกเข้ามาช่วยเขื่อนอีกคนเท่านั้นยังไม่พอ ป๊อปปี้เล่นชวนเพื่อนในวงที่เหลือมาช่วยด้วย จากที่เล่นกันแค่3คน ตอนนี้ทั้งวง เค-โอติก กำลังเล่นงูกินหางกันทั้งวงเลย...
จนโทโมะที่เป็นพ่องูบังแก้วอยู่คนเดียวทนไม่ไหว "หยุด...หยุดก่อน" ทุกคนก็หยุดตามที่โทโมะว่า "นี่เล่นอะไรกันเนี่ย" ทุกคนหันมามาองแก้ว และเป็นเขื่อนที่พูดขึ้น "ก็แก้วนั่นแหละไม้ยอมบอกฉันว่ามีอะไรอยู่ในนั้น"
เพียงเขื่อนพูดจบ โทโมะก็หันหลังกลัมามองแก้ว "อะไรอยู่ในนั้น..หืมกล่องคุ้นๆนะ" เขาแบมือเพื่อจะขอดู แต่ร่างสูงก็ทำท่าจะเก็บสุดฤทธิ์ แต่เสียท่า "เคนตะ" ที่มาข้างหลังคว้ากล่องไปได้ .... "นี่ไงกล่อง ได้แล้ว" ก่อนที่เค้าจะโยนไปให้เขื่อน เขารับและเปิดขึ้นมา
" ศิริมงคลสกุล " ในกล่องเผยให้เห็นแหวนเงินสีแวววาว ที่สลักนามสกุลร่างสูงไว้ "อะไรกันแหวนนามสกุล แค่นี้"
เขื่อนทำท่าเซงก่อนจะคืนกล่องให้ "ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร" ร่างสูงรับของมา ก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง ก่อนจะออกไม่วายดึง "โทโมะ" ที่ยืนอยู่ข้างๆออกมาด้วย
"อ่ะนี่่เงิน ขอบใจมากนะที่อุตส่าทำมาให้"แก้วยื่นเงินให้กับเพื่อนชายตรงหน้า ก่อนจะมองไปที่กล่องใบนั้นอีกรอบตาหวานก็จ้อง กล่องเฉยๆ ไม่รู้ทำไมว่าปากมันต้องยิ้มไปด้วย
มือกร้านรับตังค์มาก่อนจะนับ แล้วยัดลงกระเป๋ากางเกง "นึกว่าจะเบี้ยวซะอีก...เออแล้วทำไมเขื่อนมันถึงไม่เห็นอะไรที่มันสลักไวข้างในอ่ะ"เขาถามด้วยความสงสัย "ฉันลืมบอกเขาหรอว่าให้สลักข้างในด้วย หรือว่ามันไม่เด่น"
"ป่าวหรอก ฉันว่าเขื่่อนมันเห็นนั่นแหละ แต่ว่ามันรู้ว่าควรพูด หรือ ไม่พูดดี ถ้ามันพูดตรงนั้นมันก็อาจมีใครบางคนได้ยินก็ได้นะ"
คิ้วเข้มของชายหนุ่มเลิกขึ้นสูง "หืม??ใครอ่ะ....อ๋อคนที่นั่นอ่านหนังสือตรงมุมห้องที่แก้วแกล้งทำเป็นไม่สนใจเขาน่ะหรอ" แก้วพยักหน้ารับพร้อมกับยิ้มให้กล่องใบนั้นอีกครั้ง และ ที่แปลกคือครั้งนี้เขายิ้ม ยิ้มจนหน้าแดงเลยทีเดียว "เฮ้ย!!แก้วประสาทป่ะเนี่ยยืนยิ้มให้กล่องจนหน้าแดงเลย"
"ก็ฉันชอบของฉันอ่ะ"โทโมะก็ได้แต่มองเพื่อนด้วยสีหน้าเอื่่่อมระอา "นี่โรแมนติกหรือน้ำเน่ากันแน่ ฉันไปดีกว่า"ขาเรียวจึงทำการพาร่างหนาเดินออกจากมุมตึกนั้นไป
มือเรียวอดใจไม่ไว้ที่จะอยากดูผลงานการออกแบบของตัวเอง จึกงรีบทำการเปิดกล่องและหยิบแหวนเงินที่่มีสร้อยเงินเล็กๆห้อยตรงกลาง ข้างนอกสลักคำว่า " ศิริมงคลสกุล " ส่วนข้างในสลักว่า....
" ธนันต์ธรญ์
จริญญา " .....................................................
"ไอ้เน่าอยู่นี่เอง" เสียงของเขื่อนที่จู่ๆก็ตรงเข้ามาหาเขา
"ใคร??เน่าอะไรของแกเขื่อน" เสียงใสถามต่อด้วยท่าทางยียวน กวนอารมณ์ "ก็แกไงแก้วหน๊อยๆ ฉันว่าแล้วว่ามันแปลกๆที่จู่ๆแกก็ตีตัวออกห่างฟาง ไม่สนใจฟาง เพราะกะเซอร์ไพซ์อะไรเน่าๆนี่เอง แหวะ"
"ทำไมฉันล่ะ ฉันอยากทำอะไรให้ฟางบ้างอ่ะ ทุกวันนี้ฟางทำเพื่อฉันมาเยอะและ"
"เออ..แล้วนี่จะให้เมื่อไหร่ล่ะ"เขื่อนถามพลางคว้ากล่องจากร่างสูงมาดู "ก็พรุ่งนี้แหละ กะให้เสร็จคอนฯแกก่อน พอหลังคอนปุ๊ปฉันก็ให้ปั๊ปเลย แล้วว่าแต่ฟางล่ะ"
"อ่านหนังสืออยู่ในห้องกับป๊อปปี้มั้ง"
"อ้าวแล้วคนอื่นๆอ่ะ"
"โทโมะกับเคนตะขอตัวไปซ้อมต่อ จองเบขอกลับบ้านก่อน ส่วนเฟย์ลงไปหาอะไรทานกับพวกคิสมีไฟว์น่ะ"
"งั้นเราเข้าไปอยู่กับพวกเขากันเถอะ"
......................................................
"แค่เธอแอบสงสัย ก็ถือว่าเธอใส่ใจฉันแล้ว อะไร~......." ป๊อปปี้ที่กำลังนั่งซ้อมร้องเพลงอยู่หยุดชะงักเมื่อร่างบางเดินเข้ามาหา " หืมมีอะไรหรอฟาง"
"ไม่มีอะไรหรอก แค่แปลกใจทำไมแก้วยังไม่มาซักที" ว่าก่อนจะลุกขึ้นไปชะเง้อดูร่างสูง
"แหมม เดี๋ยวก็มา เออจริงสิฟางเรื่องนั้นอ่ะ ป๊อปทำมาให้แล้วนะ"ชายหนุ่มว่าก่อนจะลุกขึ้นไปที่เก็บกระเป๋าของตัวเองก่อนจะควานหาบางสิ่งบางอย่าง "อ๊ะอยู่นี่เอง...ฟางเดี๋ยวป๊อปทำอะไรให้ดูนะ"
........................................................
ระหว่างทางเดิน "แกว่าแปลกไหมเขื่อน" จู่ๆร่างสูงก็เปิดประเด็นถาม "ป๊อปปี้บอกว่ามีแฟนแล้ว แต่ทำไมพวกแกวงเดียวกันแท้ๆไม่เคยเห็นเลยอ่ะ แล้วแกไปรู้ได้ไงว่าป๊อปมีแฟนแล้ว" เขื่อนหันหน้ามาหาเขา ก่อนจะเลิกคิ้วสูงด้วยความสงสัยเหมือนกัน
"นั่นดิ ที่พวกฉันรู้ว่าป๊อปมีแฟนก็เพราะ...เพราะอะไรน๊า...อ่อรู้สึกจะโทโมะมั้งที่เคยเจอแล้ว....ว่าแต่แกถามทำไมแก้ว"
"ก็แค่อยากรู้ ผู้หญิงคนนั้นไม่หึงบ้างหรอ ที่ป๊อปตกเป็นข่าวกับฟางเนี่ย ขนาดฉันแค่คนรู้จักแล้วฉันตกเป็นข่าวนะฟาง เนี่ยงอลไม่เลิกอ่ะ"
"ผู้หญิงไม่เหมือนกันทั้งโลกเฟ้ยแก้ว"เขื่อนทำหน้ายียวนใส่ "เท่าที่ฟังเสียงแกเนี่ย เหมือนแกจะบอกว่าป๊อปไม่มีแฟนจริงๆเลยนะ นี่แกอย่าบอกนะว่าแกหึงเพื่อนอ่ะ" ร่างสูงไม่ตอบได้แต่ทำหน้านิ่งแล้วเดินต่อไป
"โถ โถ นี่แก้วแกก็รู้เรื่องข่าวลือป๊อปกับฟาง ว่าเขาจัดฉากสร้างสคิป แกจะซีเรียสทำไมเนี่ย"
"แต่บางทีมันก็เยอะไปนะ บางครั้งฉันยังรำคาญเลย เบื่อมากเลยด้วย"
"เอาน่า...ไม่มีอะไรหรอก ป๊อปปี้กับฟางเป็นเพื่อนกันเข้าใจไหมแก้ว ส่วนแกคือคนสำคัญของฟาง รู้ไว้ซะ" เขื่อนพูดกับร่างสูงก่อนที่จะดันประตูห้องเปิดเข้าไป แต่ไม่ทันที่ประตูจะเปิดหมด
......
ข้างในฉายภาพ ป๊อปปี้คุกเข่าถือกล่อง1ใบต่อหน้าร่างบาง "...รัก ฟาง นะ " ก่อนที่มือเรียวจะหยิบกล่องจากมือหนาของชายหนุ่มขึ้นมา พร้อมกับส่งยิ้มให้ "ฟาง ก็ รัก...."
"...แก้ว" ไม่ทันที่จะพูดจบหางตาของเธอไปสะดุดกับร่างคุ้นเคยที่อยู่ข้างนอกห้อง "ตุ๊บ" เธอตกใจมากจนทำกล่องใบนั้นล่วงลงพื้น ก่อนที่เธอจะวิ่งเข้าไปหา
ร่างสูงก็วิ่งหนีเธอจากไปไกลแล้ว.......
.......ก่อนจะวิ่งร่างสูงได้พูดคำเพียงคำเดียวที่ทำให้ใจทั้งใจของเธอ เจ็บ และ ปวดมาก
ไม่นึกเลยว่าคนที่สุภาพอย่างแก้วจะพูดอะไรอย่างนี้
"...เลวที่สุด"
_______________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น