ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คนนี้^-^
...กลุ่มเพื่อนๆของสาน้อยเดินลงมานั่งข้างๆเธอ พลางทักทายตามอัธยาศัย ภีมมองดู สาวน้อยคงกำลังมีความสุขที่ได้พบกับเพื่อนๆของเธอ เป็นภาพที่ประทับใจจริงๆเลย ความคิดที่ว่าจะเข้าไปทักทายและทำความรู้จักจึงต้องหยุดไว้เพียงเท่านั้นก่อน ภีมก็ได้แต่นั่งมองสาวน้อยที่ยิ้มแย้มแจ่มใสสมวัย จนเวลาของเขาหมดไป...
---อีกด้านหนึ่งของร้านอาหาร ฟ้าใสสั่งอาหารมาทานกับเพื่อนๆเต็มโต๊ะ และพูดคุยกัน
\"เมื่อเช้านี้ชั้นรีบมากเลยเดินไปชนกับใครก็ไม่รู้ ผู้ชายอ่ะ\" ฟ้าใสเล่าเหตุการณ์ความซุ่มซ่ามของตนเองให้เพื่อนฟัง
\"หน้าตาเป็นงัยอ่ะ หล่อมั้ย ชื่ออะไร บ้านอยู่ไหน\"ลินดาหรือลิลลี่ของเพื่อนๆ ตาลุกวาวแล้วยิงคำถามจนแทบไม่หายใจ
\"ไม่รู้สิ ไม่ได้มอง ไม่ได้ถามด้วย\" ฟ้าใสตอบไปตามความเป็นจริง
\"เธอเนี่ยจะสนใจอะไรบ้างมะ นอกจากการเรียนและตัวหนังสือยุ่งๆของเธอ\" ลิลลี่ถามเพื่อนสาวด้วยความเบื่อและผิดหวัง
\"เอาล่ะ ไม่ต้องพูดมาก ทานข้าวเสร็จแล้วจะไปไหนต่อดีล่ะ\" อิมถามขึ้น
\"ถ้าพวกเธอจะไปต่อก็ไปเถอะนะ ชั้นขอตัว งานยุ่งอ่ะ -.-\" ฟ้าใสรีบบอกเพื่อนๆ
หลังจากลาเพื่อนๆเป็นที่เรียบร้อย(หลังจากที่ถูกรั้งตัวไม่ยอมให้กลับ) ฟ้าใสก็รีบเดินไปขึ้นรถเมล์กลับบ้านทันที เพราะพรุ่งนี้ก็จะสอบแล้ว และที่สำคัญต้องรีบไปเตรียมตัวรับมือกับคำติชมกับหนังสือเล่มแรกในชีวิตของเธอที่จะวางแผงในวันพรุ่งนี้ ระหว่างที่ขึ้นรถเมล์ ฟ้าเหลือบไปเห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง เธอรู้สึกคุ้นๆแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
**ภีมนั่งมองความวุ่นวยนอกหน้าต่างรถแล้วก็หันไปมองผุ้ร่วมทางบ้างบางคราว แต่คราวนี้เขาหันไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ต้องสงสัย สาวน้อยของเขานั่นเอง ....บ้านเธออยู่สายนี้เหรอ ดีจัง ลองเข้าไปทักเธอดีกว่า..ภีมลุกขึ้นไปนั่งตรงที่ว่างข้างสาวน้อย
\"เอ่ออ..คุณครับ\" ภีมเริ่มบทสนธนา
\"คะ ชั้นเหรอคะ มีอะไรคะ\" ฟ้าใสมองไปรอบๆตัวเมื่อไม่มีใคร จึงรู้ว่าถูกเรียก จึงตอบอย่างงง
\"ครับผมเรียกคุณ คุณใช่คนที่ชนผมเมื่อเช้ารึเปล่าครับ\"
\"อืมม คงใช่มั้งคะ ขอโทษอีกทีละกัน~.~\"
\"ไม่ทราบว่า คุณ---\" ภีมทำเสียงอ้ำอึ้ง (แต่ที่จริงก็อยากจะรู้ชื่อสาวน้อยนั่นแหละ)
\"ฟ้าค่ะ ฟ้าใส ทำไมคะ\"
\"คุณฟ้าเรียนอยู่ที่ไหนครับ\"
\"โรงเรียนแถวๆนี้แหละค่ะ\"
\"ผม ภีมครับอยู่ปีสามยินดีที่ได้รู้จักนะครับ\" ภีมแนะนำตัวกับสาวน้อย
\"ค่ะ เช่นกัน\" ฟ้าพูดจบรถเมล์ก็ถึงป้ายที่หน้าปากซอยบ้านเธอ
\"ไปแล้วค่ะ แล้วพบกันค่ะ\" ฟ้าหันมายิ้มส่งท้าย แล้วลาเพื่อนคนใหม่
\"โชคดีครับ ^-^\" ภีมอมยิ้มกับความน่ารักของเธอ
---------------------------------------------------------------
\"แม่คะ ฟ้ากลับมาแล้วค่ะ เดี๋ยวฟ้าอาบน้ำแล้วจะลงมาทานข้านะคะ\"
\"เร็วๆนะลูก เดี๋ยวอาหารเย็นหมด\" แม่ของฟ้าเป็นแม่ครัวมือหนึ่งสำหรับฟ้าเลยล่ะ
---ระหว่างที่อาบน้ำเธอก็คิดถึงเพื่อนใหม่ของเธอ ผุ้ชายคนนี้ดูก็ธรรมดา(เธอมักจะมองอะไรธรรมดาเสมอ) แต่ก็น่าสนใจดีนะ -.- ช่างเถอะรีบอาบน้ำแล้วลงไปทานอาหารดีกว่า งานเยอะจะได้รีบมาทำ
------------------------------------------------------------------
**กลับมาถึงห้องแล้วภีมก็นั่งนึกถึง ฟ้าใส สาวน้อยคนนี้ที่เรียกร้องความสนใจจากเขาไม่ใช่น้อย ภีมคิดว่า ถ้าเธอไม่รีบลงไปซะก่อน คงมีโอกาสได้รู้จักกันมากกว่านี้.. เอ่อ จริงซิ พรุ่งนี้ไปหาหนังสืออ่านดีกว่า จะได้เป็นแนวคิด ให้ต้นฉบับของเรา(แม้จะเป็นนักเขียนแต่ก็ยังมือใหม่ ต้องหาประสบการณ์ให้ตัวเองก่อน)**
เสียงมือถือคู่กายดังขึ้น
\"ฮัลโหล ภีมครับ\" เสียงหล่อๆรับสาย
\"แม่เองนะลูก พรุ่งนี้ช่วยกลับบ้านได้มั้ยพ่อไม่ค่อยสบายน่ะ\" เสียงสั่นๆของมารดา
\"ครับๆ เดี๋ยวผมจะไปนะครับ แต่ต้องประมาณ สี่โมงห้าโมงนะครับ\"
\"จ๊ะลูก แล้วเจอกันนะ\" แม่วางสายไป
ภีมวางสายแล้วก็รู้สึกกังวลเรื่องพ่อของเขา พรุ่งนี้เขาจะไปซื้อหนังสือก่อน แล้วถึงจะไป ด้วยความเหนื่อยล้าเขาจึงหลับไปโดยไม่รู้ตัว และเรื่องสาวน้อยคนนี้ของเขาก็ถูกลืมไปชั่วขณะ ในคืนที่อากาศเย็นๆเช่นนี้
-----------------------------------------------------------------------------------------
อัพช้าอีกแล้วค่ะ ติดตามเรื่องได้อีกตอนนะคะ วันต่อไปของเขาจะเป็นอย่างไร
ติดตามตอนต่อไปนะคะ*-*
---อีกด้านหนึ่งของร้านอาหาร ฟ้าใสสั่งอาหารมาทานกับเพื่อนๆเต็มโต๊ะ และพูดคุยกัน
\"เมื่อเช้านี้ชั้นรีบมากเลยเดินไปชนกับใครก็ไม่รู้ ผู้ชายอ่ะ\" ฟ้าใสเล่าเหตุการณ์ความซุ่มซ่ามของตนเองให้เพื่อนฟัง
\"หน้าตาเป็นงัยอ่ะ หล่อมั้ย ชื่ออะไร บ้านอยู่ไหน\"ลินดาหรือลิลลี่ของเพื่อนๆ ตาลุกวาวแล้วยิงคำถามจนแทบไม่หายใจ
\"ไม่รู้สิ ไม่ได้มอง ไม่ได้ถามด้วย\" ฟ้าใสตอบไปตามความเป็นจริง
\"เธอเนี่ยจะสนใจอะไรบ้างมะ นอกจากการเรียนและตัวหนังสือยุ่งๆของเธอ\" ลิลลี่ถามเพื่อนสาวด้วยความเบื่อและผิดหวัง
\"เอาล่ะ ไม่ต้องพูดมาก ทานข้าวเสร็จแล้วจะไปไหนต่อดีล่ะ\" อิมถามขึ้น
\"ถ้าพวกเธอจะไปต่อก็ไปเถอะนะ ชั้นขอตัว งานยุ่งอ่ะ -.-\" ฟ้าใสรีบบอกเพื่อนๆ
หลังจากลาเพื่อนๆเป็นที่เรียบร้อย(หลังจากที่ถูกรั้งตัวไม่ยอมให้กลับ) ฟ้าใสก็รีบเดินไปขึ้นรถเมล์กลับบ้านทันที เพราะพรุ่งนี้ก็จะสอบแล้ว และที่สำคัญต้องรีบไปเตรียมตัวรับมือกับคำติชมกับหนังสือเล่มแรกในชีวิตของเธอที่จะวางแผงในวันพรุ่งนี้ ระหว่างที่ขึ้นรถเมล์ ฟ้าเหลือบไปเห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง เธอรู้สึกคุ้นๆแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร
**ภีมนั่งมองความวุ่นวยนอกหน้าต่างรถแล้วก็หันไปมองผุ้ร่วมทางบ้างบางคราว แต่คราวนี้เขาหันไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่ต้องสงสัย สาวน้อยของเขานั่นเอง ....บ้านเธออยู่สายนี้เหรอ ดีจัง ลองเข้าไปทักเธอดีกว่า..ภีมลุกขึ้นไปนั่งตรงที่ว่างข้างสาวน้อย
\"เอ่ออ..คุณครับ\" ภีมเริ่มบทสนธนา
\"คะ ชั้นเหรอคะ มีอะไรคะ\" ฟ้าใสมองไปรอบๆตัวเมื่อไม่มีใคร จึงรู้ว่าถูกเรียก จึงตอบอย่างงง
\"ครับผมเรียกคุณ คุณใช่คนที่ชนผมเมื่อเช้ารึเปล่าครับ\"
\"อืมม คงใช่มั้งคะ ขอโทษอีกทีละกัน~.~\"
\"ไม่ทราบว่า คุณ---\" ภีมทำเสียงอ้ำอึ้ง (แต่ที่จริงก็อยากจะรู้ชื่อสาวน้อยนั่นแหละ)
\"ฟ้าค่ะ ฟ้าใส ทำไมคะ\"
\"คุณฟ้าเรียนอยู่ที่ไหนครับ\"
\"โรงเรียนแถวๆนี้แหละค่ะ\"
\"ผม ภีมครับอยู่ปีสามยินดีที่ได้รู้จักนะครับ\" ภีมแนะนำตัวกับสาวน้อย
\"ค่ะ เช่นกัน\" ฟ้าพูดจบรถเมล์ก็ถึงป้ายที่หน้าปากซอยบ้านเธอ
\"ไปแล้วค่ะ แล้วพบกันค่ะ\" ฟ้าหันมายิ้มส่งท้าย แล้วลาเพื่อนคนใหม่
\"โชคดีครับ ^-^\" ภีมอมยิ้มกับความน่ารักของเธอ
---------------------------------------------------------------
\"แม่คะ ฟ้ากลับมาแล้วค่ะ เดี๋ยวฟ้าอาบน้ำแล้วจะลงมาทานข้านะคะ\"
\"เร็วๆนะลูก เดี๋ยวอาหารเย็นหมด\" แม่ของฟ้าเป็นแม่ครัวมือหนึ่งสำหรับฟ้าเลยล่ะ
---ระหว่างที่อาบน้ำเธอก็คิดถึงเพื่อนใหม่ของเธอ ผุ้ชายคนนี้ดูก็ธรรมดา(เธอมักจะมองอะไรธรรมดาเสมอ) แต่ก็น่าสนใจดีนะ -.- ช่างเถอะรีบอาบน้ำแล้วลงไปทานอาหารดีกว่า งานเยอะจะได้รีบมาทำ
------------------------------------------------------------------
**กลับมาถึงห้องแล้วภีมก็นั่งนึกถึง ฟ้าใส สาวน้อยคนนี้ที่เรียกร้องความสนใจจากเขาไม่ใช่น้อย ภีมคิดว่า ถ้าเธอไม่รีบลงไปซะก่อน คงมีโอกาสได้รู้จักกันมากกว่านี้.. เอ่อ จริงซิ พรุ่งนี้ไปหาหนังสืออ่านดีกว่า จะได้เป็นแนวคิด ให้ต้นฉบับของเรา(แม้จะเป็นนักเขียนแต่ก็ยังมือใหม่ ต้องหาประสบการณ์ให้ตัวเองก่อน)**
เสียงมือถือคู่กายดังขึ้น
\"ฮัลโหล ภีมครับ\" เสียงหล่อๆรับสาย
\"แม่เองนะลูก พรุ่งนี้ช่วยกลับบ้านได้มั้ยพ่อไม่ค่อยสบายน่ะ\" เสียงสั่นๆของมารดา
\"ครับๆ เดี๋ยวผมจะไปนะครับ แต่ต้องประมาณ สี่โมงห้าโมงนะครับ\"
\"จ๊ะลูก แล้วเจอกันนะ\" แม่วางสายไป
ภีมวางสายแล้วก็รู้สึกกังวลเรื่องพ่อของเขา พรุ่งนี้เขาจะไปซื้อหนังสือก่อน แล้วถึงจะไป ด้วยความเหนื่อยล้าเขาจึงหลับไปโดยไม่รู้ตัว และเรื่องสาวน้อยคนนี้ของเขาก็ถูกลืมไปชั่วขณะ ในคืนที่อากาศเย็นๆเช่นนี้
-----------------------------------------------------------------------------------------
อัพช้าอีกแล้วค่ะ ติดตามเรื่องได้อีกตอนนะคะ วันต่อไปของเขาจะเป็นอย่างไร
ติดตามตอนต่อไปนะคะ*-*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น