ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
"โธ่เอ้ย ! พ่อ หนูไม่รู้ว่าหนูสอบติดที่นี่ได้ไง "
"อ้าวทำไมตอบแบบนี้ล่ะ ก็แกไปสมัครเอนท์เอง สอบเอง แล้วแกจะมาตอบว่าไม่รู้ได้ไงหะ "
เสยงทะเลาะกันลั่นบ้านของสองพ่อลูก ทำให้ชายหนุ่มที่เพิ่งมาถึงต้องร้อนรนวางข้าวของสัมภาระลงแล้วถอดรองออกอย่างรวดเร็ว
"อะไร เกิดอะไรขึ้นฮะ "
"เอ็งมาก็ดีล่ะมาเคลียร์กะน้องเองเลย มาเลย" ผู้เป็นพ่อเดินมาตบหลังแล้วผลักเข้าไปหาน้องทันที่แล้วเดินลงบันไดบ้านไป
"เอาแล้วไง "ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง
"มานี่เลยไอ้ตัวดี "ชายหนุ่มทั้งออกแรงลาก ดึง ฉุด กระชาก ให้ไอ้ตัวดี มานั่งแปะลงกับเสื่อจันทบูร แค่สังเกตุเห็นหน้าตาที่บูดบึ้ง ตาคว่ำ ปากแบะ ชายหนุ่มก็อดใจไม่ไหวที่จะแหย่เล่นด้วยการขยี้ผม ไอ้ตัวดี ของเขา แรงๆๆ
"โอ้ย ! ไอ้พี่บ้า บ้าไปแล้วรึไงเนี่ย เจ็บน่ะโว้ย"
"อ้าว ยังรู้สึกรึนี่ พี่นึกว่าเรา งอนจนไม่รับรู้อะไรแล้ว"
"พี่นายอ่ะ หึ หนูไม่ผิดน่ะครั้งนี้ พ่อนั่นแหละไม่ยอมเข้าใจหนู วัยรุ่นเซง"
"เออดี เซงเข้าไปจะได้บูดกันให้หมดบ้าน" ว่าแล้วก็ผลักหัวคนเป็นน้องแรงๆจนคนตัวเล็กกว่าล้มลงตามแรงผลัก
ในเมื่อมีการเริ่มก่อนและรุนแรงคนเป็นน้องก็หยุดพฤติกรรมอันแสดงว่างอนหันมาตอบโต้พี่ชายด้วยอุปกรณ์ของร่างการทั้งแขนและขาของตัวเอง ทั้งตีทั้งถีบ คนเป็นพี่ก็ใช่ย่อยไม่ยอมลงให้เช่นกัน เมื่อโดนถีบชายหนุ่มรีบเด้ลตัวเองจากพื้นมาจับเอวไอ้ตัวดีแล้วเหวี่ยง กาลเวลาของการต่อสู้จบลง เมื่อทั้งคู่หมดแรง แล้วนอนแผ่หลาบนเสื่อจันทบูร
"ว่ามาหนูนิ่ม ไปทำไรมาพ่อถึงได้โมโห ขนาดนั้น"
"โธ่! พี่นายหนูนิ่มแค่เอนท์ติดที่...เอง" สาวน้อยบอกชื่อมหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่่ง
"อ้าวแล้วทำไมอ่ะ ที่นี่ก็ดีนี่ แล้วทำไมพ่อโกทธว่ะ"
"ก็คือว่า ... "
"ก็มันดันเลือกเรียน พืชสวน น่ะสิ "คนเป็นพ่อเอ่ยขึ้นขัดจังหวะตอบของเจ้าตัวดี
"พ่อน่ะ ส่งมันเรียนหวังให้มันจบมามีงานดีๆๆทำๆไม่ต้องมาลำบากทำสวนเเบบพ่อ เฮ้อ มีลูก ไม่ไดดดั่งใจ เซงว่ะ "
"อ้าวทำไมตอบแบบนี้ล่ะ ก็แกไปสมัครเอนท์เอง สอบเอง แล้วแกจะมาตอบว่าไม่รู้ได้ไงหะ "
เสยงทะเลาะกันลั่นบ้านของสองพ่อลูก ทำให้ชายหนุ่มที่เพิ่งมาถึงต้องร้อนรนวางข้าวของสัมภาระลงแล้วถอดรองออกอย่างรวดเร็ว
"อะไร เกิดอะไรขึ้นฮะ "
"เอ็งมาก็ดีล่ะมาเคลียร์กะน้องเองเลย มาเลย" ผู้เป็นพ่อเดินมาตบหลังแล้วผลักเข้าไปหาน้องทันที่แล้วเดินลงบันไดบ้านไป
"เอาแล้วไง "ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง
"มานี่เลยไอ้ตัวดี "ชายหนุ่มทั้งออกแรงลาก ดึง ฉุด กระชาก ให้ไอ้ตัวดี มานั่งแปะลงกับเสื่อจันทบูร แค่สังเกตุเห็นหน้าตาที่บูดบึ้ง ตาคว่ำ ปากแบะ ชายหนุ่มก็อดใจไม่ไหวที่จะแหย่เล่นด้วยการขยี้ผม ไอ้ตัวดี ของเขา แรงๆๆ
"โอ้ย ! ไอ้พี่บ้า บ้าไปแล้วรึไงเนี่ย เจ็บน่ะโว้ย"
"อ้าว ยังรู้สึกรึนี่ พี่นึกว่าเรา งอนจนไม่รับรู้อะไรแล้ว"
"พี่นายอ่ะ หึ หนูไม่ผิดน่ะครั้งนี้ พ่อนั่นแหละไม่ยอมเข้าใจหนู วัยรุ่นเซง"
"เออดี เซงเข้าไปจะได้บูดกันให้หมดบ้าน" ว่าแล้วก็ผลักหัวคนเป็นน้องแรงๆจนคนตัวเล็กกว่าล้มลงตามแรงผลัก
ในเมื่อมีการเริ่มก่อนและรุนแรงคนเป็นน้องก็หยุดพฤติกรรมอันแสดงว่างอนหันมาตอบโต้พี่ชายด้วยอุปกรณ์ของร่างการทั้งแขนและขาของตัวเอง ทั้งตีทั้งถีบ คนเป็นพี่ก็ใช่ย่อยไม่ยอมลงให้เช่นกัน เมื่อโดนถีบชายหนุ่มรีบเด้ลตัวเองจากพื้นมาจับเอวไอ้ตัวดีแล้วเหวี่ยง กาลเวลาของการต่อสู้จบลง เมื่อทั้งคู่หมดแรง แล้วนอนแผ่หลาบนเสื่อจันทบูร
"ว่ามาหนูนิ่ม ไปทำไรมาพ่อถึงได้โมโห ขนาดนั้น"
"โธ่! พี่นายหนูนิ่มแค่เอนท์ติดที่...เอง" สาวน้อยบอกชื่อมหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่่ง
"อ้าวแล้วทำไมอ่ะ ที่นี่ก็ดีนี่ แล้วทำไมพ่อโกทธว่ะ"
"ก็คือว่า ... "
"ก็มันดันเลือกเรียน พืชสวน น่ะสิ "คนเป็นพ่อเอ่ยขึ้นขัดจังหวะตอบของเจ้าตัวดี
"พ่อน่ะ ส่งมันเรียนหวังให้มันจบมามีงานดีๆๆทำๆไม่ต้องมาลำบากทำสวนเเบบพ่อ เฮ้อ มีลูก ไม่ไดดดั่งใจ เซงว่ะ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น