ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : แหวนมาแล้ว!!!
วารา say
หลังจากนอนขดอยู่ในห้องพยาบาลพักใหญ่ คุณรัลก็มารับ อยากจะบอกว่าการแพทย์ของที่ยี่ดีเยี่ยมรักษาแป๊บเดียวก็ลุกวิ่งได้แล้ว ไม่น่าทำไมพวกวาเรียถึงชอบต่อสู้แต่ไม่ค่อยมีแผลกัน ตอนนี้เรากำลังนั่งรอพวกอัลโกบาเลโน่อยู่ซึ่งตั้ง 1 ชม.แล้ว!!!ก็ยังไม่มา
"โอ้ยนานจังเมื่อไหร่จะมากันฟะ ทำไมเราต้องให้พวกนี้สอนด้วย"
เจ๊ชิรุเริ่มบ่นแล้วลุกขึ้นเดินไปมา
"ก็พวกนี้เปนเด็กทารกสุดแกร่งนี่นา"
เจ๊คินเริ่มบรรยายหลังจากเงียบมานาน
"หา!!!เด็กทารกเนี่ยนะ แล้วจะสอนได้เรอะ"
"ว่าแต่คนอื่น เจ๊โมโมก็เด็กเหมือนกันไม่ใช่หรอ"
"ไอ้คุณวารา! ฉันแค่หน้าเด็กเฟ้ยแต่แรงฉันไม่เด็กอยากลองมั้ยล่ะ"
"ไม่ได้เด็กแค่หน้าหรอกส่วนสูงก็ด้วย"
เจ๊ชิรุจ๋า หาเรื่องแล้ว
"หนอย! งั้นเจอนี่สักหน่อย"
ว่าแล้วโมโมก็วิ่งไล่ชิรุไปทั่ว โมโมถึงรูปร่างจะเหมือนเด็ก 10 ขวบ แต่เรื่องแรงนี่ปาไป 20 เลย!!!
"พวกเธอหยุดเล่นได้แล้ว ฉันก็เซ็งนะ!!!"
คุณรัลนี่อย่างโหดแหะ
"มาแล้วเว้ยเฮ้ย โทดทีที่ให้รอ"
จากนั้นก็มีผู้ชายคนนึงโผล่มา ท่าทางไม่เด็กมากแต่ก็เตี้ยกว่าเราอยู่ดี มีจุกนมสีฟ้าด้วย
"ทำไมมาช้าฮะ!!!"
ว่าแล้วคุณรัลก็วิ่งไปกระชากคอเสื้อเด็กคนนี้ทันที
"ไม่ต้องไปโทษโคโรเนโร่หรอกรัล ก็พวกเรามัวแต่ไปหานี่อยู่"
อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงโผล่มามีสร้อยจุกนมสีส้ม แถมท่าทางจะแก่กว่าพวกเรามากเลย เอาแหวนบางอย่างมาให้เราดู
"ก็เจ้าเวลเด้น่ะสิ วางแหวนไว้มั่วซั่วหาไม่เจอ น่าเก็บเงินชะมัด"
"...มาม่อนซัง..."
เฮ้ย!มาม่อนซังมานี่ได้ไง สงสัยที่เจ๊คินเดาเก่งชะมัดเลยแหะ
"ช่างเหอะ ข้าว่าเรามารับนักเรียนของเราไปเลยดีว่า
"กรี๊ด!!!ใครอ่า น่ารักสุดๆ ถึงหน้าจะคล้ายๆฮิบาริซังก็เหอะ
"เอ้า!ทุกคนไปหาครูของตัวเองเลยฉันจะไปแล้ว"
ง่า! ครูของฉันหรอดูจากจุกนมรู้สึกจะได้คุณรีบอร์นแหะ แล้วคนที่ได้เจ้าคนน่ารักๆเมื่อกี้รู้สึกว่าจะเปน.....จิบิ!!!...หนอยแย่งกันนี่หว่า
"เจ๊จิบิๆ แลกครูกันได้ป่ะ"
ฉันกำลังกระซิบกับจิบิ
"ทำไมอ่ะ คุณรีบอร์นก็ดีไม่หรอ"
"ก็ครูของเจ๊น่ารักกว่าอ่า เผื่อจะได้จีบ"
"เฮ้ยพวกเรา!วารานอกใจพี่โอนิ!!!"
ม่าย!เจ๊จะไปประกาศทำมาย~
"บังอาจนอกใจพี่โอนิเรอะ ตาย!"
ว่าแล้วทุกคนก็จะเข้ามารุมกระทืบช้าน~
ทุกคนไม่ต้องสงสัยนะคะ พี่โอนิคือคนที่ฉันแอบชอบเองค่ะ แต่ไม่ใช่แฟนนะ ซึ่งเปนพี่ของคนๆนึงในกลุ่มเรานี่ล่ะ
"ทะเลาะไรกันเนี่ย ไปได้แล้วทางใครทางมัน"
ว่าแล้วฉันก็ต้องไปกับคุณรีบอร์น ลาก่อนน้องฟง พึ่งรู้ชื่อเมื่อกี้ค่ะ
โมโม say
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องๆหนึ่ง ซึ่งขอเดาว่าเปนห้องทดลองที่รกสุดๆ!!! ส่วนครูของฉัน หรือ เวลเด้ซัง ก็กำลังพล่ามอะไรก็ไม่รู้ แต่ง่วงจังเลย
"แหวนนี้สามารถจุดไฟได้โดยอาศัยหลักการ บราๆๆๆ ต้องใช้ร่วมกับอาวุธกล่องซึ่งสร้างจาก บราๆๆๆๆๆๆ "
"ครอก.....Zz"
ซ่า~
"จ๊าก!เปียกหมดเลย"
หุ่นยนต์ที่อยู่ข้างๆก็ได้สาดน้ำใส่ งวดที่แล้วก็ตีฉาบ ก่อนหน้านั้นก็เอาตะบองฟาด อะไรของมันเนี่ย
"สงสัยฉันคงสอนหลักการให้ไม่ได้แล้วแหะ สอนวิธีจุดไฟเลยดีกว่า"
พึ่งจะนึกได้หรือเจ้าค่ะ
"วิธีการจุดไฟ คือ ต้องมีกำลังใจ หรือ คิดว่าจะต้องทำให้ไฟติด"
"อย่างนี้หรอคะ"
พรึ่บ~ เย้จุดไฟได้แล้ว สีเขียวซะด้วย
"อย่างนั้นแหละ รู้มั้ยวิธีนี้คิดโดย บราๆๆๆๆๆๆๆ..."โอย หลับอีกดีกว่า ครอก~ Zzz
เนโกะ say
ตอนนี้ฉันอยู่ในบ้านหลังนึงในป่า มีพวกมาเฟียเต็มเลยอ่า รู้สึกจะชื่อ จิโรเนโร่ ล่ะมั้ง แก๊งนี้มีหัวหน้าคือ อาเรียซัง ซึ่งเปนครูของฉันเองเปนคนใจดีมากๆเลยยิ้มตลอดเวลาเลย อิจฉาแฟมีลี่นี้จัง แต่วองโกเล่ของเราก็ดีไม่แพ้กันนะ ตอนไปพักที่บ้านอาเรียซังเจอเด็กคนนึงด้วย รู้สึกจะชื่อ ยูนิ น่ารักมากๆเลยอ่า น่าจะเปนลูกอาเรียซัง ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังเล่นกับยูนิอยู่(โลลิค่อนหรอ/นักเขียน)
"พี่เนโกะมาเรียนกับคุณแม่หรอคะ"
ยูนิกำลังร้อยดอกไม้เปนมงกุฎอยู่
"ช่าย พี่จะมาราวๆ อาทิตย์ละ 2 ครั้งอ่า"
"งั้นวันที่พี่ไม่อยู่ ยูนิก็ไม่มีเพื่อนเล่นสิ"
อย่าทำตางั้นสิใจหายแล้ว
"เดี๋ยววันไหนพี่มา พี่จะมาเล่นด้วยแล้วกัน พี่สัญญา"
"ดีใจจัง"
แล้วยูนิก็เอามงกุฎดอกไม้มาสวมหัวฉัน เวลายูนิ กับ อาเรียซังทำหน้าเศร้าทีไรรู้สึกใจหายทุกทีเลย เพราะ ปกติจะยิ้มตลอดเวลา ว่าแต่อาเรียซังมีความสามารถพิเศษไรหว่า ไหนอัลโกบาเลโน่จะเปนผู้แข็งแกร่งไง ยังไม่เคยเห็นความสามารถของอาเรียซังเลย แต่ช่างเหอะ
ชิรุ say
"จุดไฟเร็วสิเว้ยเฮ้ย"
"เจ้าค่าๆ"
พรึ่บ~
เฮ้อกว่าจะติดตั้ง 3 รอบแน่ะ
"ดีมากเว้ยเฮ้ย พักได้"
โคโรซังนี่โหดจัง พอจุดไม่ได้ก็โดนวิ่งรอบสนามตั้ง 3 รอบแน่ะ
"ขอถามอะไรหน่อยสิเว้ยเฮ้ย"
"ถามเยอะๆก็ได้ค่า มีไรคะ"
"ทำไมรัลต้องให้พวกฉันมาฝึกพวกเธอด้วยล่ะเฮ้ย ผู้ดูแลนอกแก๊งก็มีตั้งมากมายจะเอาไรอีกเว้ยเฮ้ย"
"ก็ที่เหลือลาออกหมดแล้วน่ะสิคะ พวกฉันก็เลยติดรากแหมาด้วย"
"เล่าให้ฟังได้มั้ยเว้ยเฮ้ย"
"ก็เรื่องมีอยู่ว่า..........."
*********************************************************************************************************
พอแต่งแล้วคิดถึงน้องฟงจัง ล่าสุดไปงานรีบอร์นเราได้โปสเตอร์ฟงมาด้วยแหล่ะ ต้องขอบคุณพวงกุญแจฮิบาริมาก เราเลยชิงจากสาวกฟงทั้งหลายได้ งานงวดหน้าเรากะว่าจะคอสฟง(ถ้าทำได้) ระหว่างนี้ต้องรีบหาชุดกับวิกด่วนๆ (ว่าแล้วเผ่น)
หลังจากนอนขดอยู่ในห้องพยาบาลพักใหญ่ คุณรัลก็มารับ อยากจะบอกว่าการแพทย์ของที่ยี่ดีเยี่ยมรักษาแป๊บเดียวก็ลุกวิ่งได้แล้ว ไม่น่าทำไมพวกวาเรียถึงชอบต่อสู้แต่ไม่ค่อยมีแผลกัน ตอนนี้เรากำลังนั่งรอพวกอัลโกบาเลโน่อยู่ซึ่งตั้ง 1 ชม.แล้ว!!!ก็ยังไม่มา
"โอ้ยนานจังเมื่อไหร่จะมากันฟะ ทำไมเราต้องให้พวกนี้สอนด้วย"
เจ๊ชิรุเริ่มบ่นแล้วลุกขึ้นเดินไปมา
"ก็พวกนี้เปนเด็กทารกสุดแกร่งนี่นา"
เจ๊คินเริ่มบรรยายหลังจากเงียบมานาน
"หา!!!เด็กทารกเนี่ยนะ แล้วจะสอนได้เรอะ"
"ว่าแต่คนอื่น เจ๊โมโมก็เด็กเหมือนกันไม่ใช่หรอ"
"ไอ้คุณวารา! ฉันแค่หน้าเด็กเฟ้ยแต่แรงฉันไม่เด็กอยากลองมั้ยล่ะ"
"ไม่ได้เด็กแค่หน้าหรอกส่วนสูงก็ด้วย"
เจ๊ชิรุจ๋า หาเรื่องแล้ว
"หนอย! งั้นเจอนี่สักหน่อย"
ว่าแล้วโมโมก็วิ่งไล่ชิรุไปทั่ว โมโมถึงรูปร่างจะเหมือนเด็ก 10 ขวบ แต่เรื่องแรงนี่ปาไป 20 เลย!!!
"พวกเธอหยุดเล่นได้แล้ว ฉันก็เซ็งนะ!!!"
คุณรัลนี่อย่างโหดแหะ
"มาแล้วเว้ยเฮ้ย โทดทีที่ให้รอ"
จากนั้นก็มีผู้ชายคนนึงโผล่มา ท่าทางไม่เด็กมากแต่ก็เตี้ยกว่าเราอยู่ดี มีจุกนมสีฟ้าด้วย
"ทำไมมาช้าฮะ!!!"
ว่าแล้วคุณรัลก็วิ่งไปกระชากคอเสื้อเด็กคนนี้ทันที
"ไม่ต้องไปโทษโคโรเนโร่หรอกรัล ก็พวกเรามัวแต่ไปหานี่อยู่"
อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงโผล่มามีสร้อยจุกนมสีส้ม แถมท่าทางจะแก่กว่าพวกเรามากเลย เอาแหวนบางอย่างมาให้เราดู
"ก็เจ้าเวลเด้น่ะสิ วางแหวนไว้มั่วซั่วหาไม่เจอ น่าเก็บเงินชะมัด"
"...มาม่อนซัง..."
เฮ้ย!มาม่อนซังมานี่ได้ไง สงสัยที่เจ๊คินเดาเก่งชะมัดเลยแหะ
"ช่างเหอะ ข้าว่าเรามารับนักเรียนของเราไปเลยดีว่า
"กรี๊ด!!!ใครอ่า น่ารักสุดๆ ถึงหน้าจะคล้ายๆฮิบาริซังก็เหอะ
"เอ้า!ทุกคนไปหาครูของตัวเองเลยฉันจะไปแล้ว"
ง่า! ครูของฉันหรอดูจากจุกนมรู้สึกจะได้คุณรีบอร์นแหะ แล้วคนที่ได้เจ้าคนน่ารักๆเมื่อกี้รู้สึกว่าจะเปน.....จิบิ!!!...หนอยแย่งกันนี่หว่า
"เจ๊จิบิๆ แลกครูกันได้ป่ะ"
ฉันกำลังกระซิบกับจิบิ
"ทำไมอ่ะ คุณรีบอร์นก็ดีไม่หรอ"
"ก็ครูของเจ๊น่ารักกว่าอ่า เผื่อจะได้จีบ"
"เฮ้ยพวกเรา!วารานอกใจพี่โอนิ!!!"
ม่าย!เจ๊จะไปประกาศทำมาย~
"บังอาจนอกใจพี่โอนิเรอะ ตาย!"
ว่าแล้วทุกคนก็จะเข้ามารุมกระทืบช้าน~
ทุกคนไม่ต้องสงสัยนะคะ พี่โอนิคือคนที่ฉันแอบชอบเองค่ะ แต่ไม่ใช่แฟนนะ ซึ่งเปนพี่ของคนๆนึงในกลุ่มเรานี่ล่ะ
"ทะเลาะไรกันเนี่ย ไปได้แล้วทางใครทางมัน"
ว่าแล้วฉันก็ต้องไปกับคุณรีบอร์น ลาก่อนน้องฟง พึ่งรู้ชื่อเมื่อกี้ค่ะ
โมโม say
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องๆหนึ่ง ซึ่งขอเดาว่าเปนห้องทดลองที่รกสุดๆ!!! ส่วนครูของฉัน หรือ เวลเด้ซัง ก็กำลังพล่ามอะไรก็ไม่รู้ แต่ง่วงจังเลย
"แหวนนี้สามารถจุดไฟได้โดยอาศัยหลักการ บราๆๆๆ ต้องใช้ร่วมกับอาวุธกล่องซึ่งสร้างจาก บราๆๆๆๆๆๆ "
"ครอก.....Zz"
ซ่า~
"จ๊าก!เปียกหมดเลย"
หุ่นยนต์ที่อยู่ข้างๆก็ได้สาดน้ำใส่ งวดที่แล้วก็ตีฉาบ ก่อนหน้านั้นก็เอาตะบองฟาด อะไรของมันเนี่ย
"สงสัยฉันคงสอนหลักการให้ไม่ได้แล้วแหะ สอนวิธีจุดไฟเลยดีกว่า"
พึ่งจะนึกได้หรือเจ้าค่ะ
"วิธีการจุดไฟ คือ ต้องมีกำลังใจ หรือ คิดว่าจะต้องทำให้ไฟติด"
"อย่างนี้หรอคะ"
พรึ่บ~ เย้จุดไฟได้แล้ว สีเขียวซะด้วย
"อย่างนั้นแหละ รู้มั้ยวิธีนี้คิดโดย บราๆๆๆๆๆๆๆ..."โอย หลับอีกดีกว่า ครอก~ Zzz
เนโกะ say
ตอนนี้ฉันอยู่ในบ้านหลังนึงในป่า มีพวกมาเฟียเต็มเลยอ่า รู้สึกจะชื่อ จิโรเนโร่ ล่ะมั้ง แก๊งนี้มีหัวหน้าคือ อาเรียซัง ซึ่งเปนครูของฉันเองเปนคนใจดีมากๆเลยยิ้มตลอดเวลาเลย อิจฉาแฟมีลี่นี้จัง แต่วองโกเล่ของเราก็ดีไม่แพ้กันนะ ตอนไปพักที่บ้านอาเรียซังเจอเด็กคนนึงด้วย รู้สึกจะชื่อ ยูนิ น่ารักมากๆเลยอ่า น่าจะเปนลูกอาเรียซัง ซึ่งตอนนี้ฉันกำลังเล่นกับยูนิอยู่(โลลิค่อนหรอ/นักเขียน)
"พี่เนโกะมาเรียนกับคุณแม่หรอคะ"
ยูนิกำลังร้อยดอกไม้เปนมงกุฎอยู่
"ช่าย พี่จะมาราวๆ อาทิตย์ละ 2 ครั้งอ่า"
"งั้นวันที่พี่ไม่อยู่ ยูนิก็ไม่มีเพื่อนเล่นสิ"
อย่าทำตางั้นสิใจหายแล้ว
"เดี๋ยววันไหนพี่มา พี่จะมาเล่นด้วยแล้วกัน พี่สัญญา"
"ดีใจจัง"
แล้วยูนิก็เอามงกุฎดอกไม้มาสวมหัวฉัน เวลายูนิ กับ อาเรียซังทำหน้าเศร้าทีไรรู้สึกใจหายทุกทีเลย เพราะ ปกติจะยิ้มตลอดเวลา ว่าแต่อาเรียซังมีความสามารถพิเศษไรหว่า ไหนอัลโกบาเลโน่จะเปนผู้แข็งแกร่งไง ยังไม่เคยเห็นความสามารถของอาเรียซังเลย แต่ช่างเหอะ
ชิรุ say
"จุดไฟเร็วสิเว้ยเฮ้ย"
"เจ้าค่าๆ"
พรึ่บ~
เฮ้อกว่าจะติดตั้ง 3 รอบแน่ะ
"ดีมากเว้ยเฮ้ย พักได้"
โคโรซังนี่โหดจัง พอจุดไม่ได้ก็โดนวิ่งรอบสนามตั้ง 3 รอบแน่ะ
"ขอถามอะไรหน่อยสิเว้ยเฮ้ย"
"ถามเยอะๆก็ได้ค่า มีไรคะ"
"ทำไมรัลต้องให้พวกฉันมาฝึกพวกเธอด้วยล่ะเฮ้ย ผู้ดูแลนอกแก๊งก็มีตั้งมากมายจะเอาไรอีกเว้ยเฮ้ย"
"ก็ที่เหลือลาออกหมดแล้วน่ะสิคะ พวกฉันก็เลยติดรากแหมาด้วย"
"เล่าให้ฟังได้มั้ยเว้ยเฮ้ย"
"ก็เรื่องมีอยู่ว่า..........."
*********************************************************************************************************
พอแต่งแล้วคิดถึงน้องฟงจัง ล่าสุดไปงานรีบอร์นเราได้โปสเตอร์ฟงมาด้วยแหล่ะ ต้องขอบคุณพวงกุญแจฮิบาริมาก เราเลยชิงจากสาวกฟงทั้งหลายได้ งานงวดหน้าเรากะว่าจะคอสฟง(ถ้าทำได้) ระหว่างนี้ต้องรีบหาชุดกับวิกด่วนๆ (ว่าแล้วเผ่น)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น