คุรครูซ่าปราบนักเรียนป่วน(Reborn)

ลำดับตอนที่ #6 : เหล่าคุณครูสุดโหด

วารา Say

 อืม..รู้สึกว่าจะเช้าแล้วนะ แดดแรงสุดๆ แต่ช่างเหอะหลับต่อดีฝ่า อิอิ.....


ฉึกๆๆๆๆๆๆๆๆ


"แว้กมีดจากไหนฟะ เข้ามาในห้องได้ไง"


เกิดไรขึ้นอ่า ทำไมทุกคนถึงโวยวาย 


"ชิชิชิ เจ้าพวกนี้ตื่นได้แล้วบอสสั่งให้มากินข้าว"


อ๋อ เบลซังนี่เอง ช่างเหอะ ครอก.....


เช้ง~โครมๆๆๆ


"แว้ก! อึ้ย สควอโล่ซัง"


เสียงเหมือนดาบเลยแหะ ครอก.....


"ไอ้สวะตัวนี้ยังไม่ตื่นอีก ตื่นได้แล้วเฟ้ย"


ผัวะ~ ตุ้บ


"ใครเตะฟะ คนกำลัง...แย้ก! สควอโล่ซังมาตอนไหนเนี่ย"


"ถ้าพวกแกยังไม่อยากโดยฆ่ารีบๆไปกินข้าวเดี๋ยวนี้"


"เจ้าค่า~"


ว่าแล้วพวกเราก็รีบจัดการทำธุระส่วนตัวทันที


"เออเจ๊ถามหน่อยจิ ทำไมบนฝาถึงมีมีดปักอยู่เต็มเยยอ่ะ แถมประตูยังพังอีกเกิดไรขึ้นอ่า"


"............."


ทำไมไม่มีใครตอบเลยอ่ะ แถมยังทำหน้าเซ็งๆกันอีกเกิดไรขึ้นอ่า


"นี่ไม่รู้เลยหรอว่าเกิดไรขึ้นบ้าง"


"ไม่เลยอ่า พึ่งรู้ตัวก็ตอนโดนสควอโล่ซังเตะ"


"สะ...สุดยอด........"


"นี่พิงุเปนไรเนี่ย ช่างเหอะไปกินข้าวกันดีฝ่า"


เพื่อนเราแปลกๆแหะ


หลังจากกินข้าว(ซึ่งขอบอกว่าอาหารที่ที่หย่อยมาก)ฉันก็ต้องไปฝึกกับลุสซังซึ่งการสอนของที่นี่คือการต่อสู้กับครูค่ะท่านผุ้อ่าน!!!! ซวยสุดๆฉันพึ่งเรียนมวยจากเรียวซังไม่กี่ท่าเองอ่าแถมยังเกิดเรื่องอีก...


"วุ้ยตุ๊ดเซ็ง!!! ทำไมฉันต้องมีลูกศิษย์เปนผู้หญิงอย่างเธอด้วยยะ ลูกศิษย์ฉันน่าจะเปนผู้ชายบึกบึนๆมากกว่า"


"อย่างกะหนูอยากเรียนด้วยตายแหละอีตาตุ๊ดแก่โรคจิต"


"หล่อนว่าไงนะยะยัยเด็กปากสุนัข!!!"


"ก็อย่างที่ได้ยินแหละ แบร่~"


"กรี๊ด!!! ตายซะเถอะยัยเด็กบ้า"


"แน่จิงก็เข้ามาเซ่!!!"


...ที่เหลือขอไม่เล่านะคะ เพราะมันไม่น่าดูเลยค่ะขออภัย...


จิบิ say


"ชิชิชิ  เตรียมใจตายมารึยัง ขอฉันคิดก่อนนะว่าจะให้เธอตายท่าไหนดี"


โห อย่างนี้มันซาดิสแกมโรคจิต แหะ...


"เรื่องนั้นอย่าคิดเลยค่ะ แต่หนูได้ข่าวว่าเบลซังฉลาดที่สุดแสดงให้ดูหน่อยจิคะ"


"ได้รับไปเลย ชิชิชิ"


จากนั้นเบลซังก็ปามีดมา เฉียดผมฉันไปตั้ง 3 ซม.ๆๆ!!! ผมสุดที่รักของช้าน~ แหว่งไปแล้ว


"เบลซัง! ใครใครใช้ให้ทำผมหนูแหว่งไปตั้ง 3 ซม. แบบนี้ยอมไม่ได้~"


ตู้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ตอนเรียนอยู่โกคุซังสอนฉันปาระเบิด และ ให้ติดตัวมานิดหน่อย อีกอย่างเวลาฉันโกธรจะปาของไม่ยั้ง เบลซังตายแน่!!! แต่เบลซังกลับหลบได้ทุกลูกเลยอ่า


"ชิชิชิ เธอนี่ก็แปลกดีแหะ แค่ผมแหว่งก็ฟิวส์ขาดซะแล้ว"


แค่นั้นหรอๆๆผมมันสำคัญต่อชีวิตฉันมากนะเฟ้ย


"ใช้ระเบิดเหมือนพวกเจ้าหนูระเบิดนั่นเลยแหะ แต่แค่นั้นทำอะไรฉันไม่ได้หรอก เพราะฉันไม่ได้ใช้แต่มีดอย่างเดียว ชิชิชิ"


ไม่ได้ใช้แต่มีด แล้วใช้อะไรล่ะ เฮ้ย!!!ระเบิดหมดอ่ะ ปาเพลินไปหน่อย ทำไงดี


"ชิชิชิ ระเบิดหมดแล้วล่ะสิ ตายซะเถอะ" แล้วเบลซังก็ปามีดมา หลบได้อยู่แล้ว แต่หลบแล้วนี่นาทำไมมีแผลด้วยล่ะ อย่าบอกนะว่า.....จ๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.......


คิน say 

ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องประหลาดห้องหนึ่ง ที่มาม่อนซังอาจารย์ของฉันพามา ซึ่งรู้สึกว่าจะอ่อนกว่าฉันหน่อยๆ  แถมเอาหมวกปิดหน้าอีก ลึกลับดีแหะ


"เธอมีธาตุหมอกใช่มั้ย ดังนั้นก็ต้องใช้ภาพลวงตาได้สิ"


"ก็นิดหน่อย"


"งั้นต้องลองสักหน่อยถึงจะเปลืองเวลาหาเงินของฉันก็เถอะ"


"......"


"นี่ไม่คิดจะพูดเลยเรอะ เห็นเงียบมาตั้งแต่ตอนเจอกันแล้วนะ เดี๋ยวก็เก็บเงินซะหรอก ฉันยังไม่รู้ชื่อเธอเลย ชื่ออะไรบอกมา"


"....คิน"

ก็ฉันไม่ชอบพูดนี่นา ขี้เกียจ


"คินใช่มั้ย งั้นรับนี่ไปซะ"


จู่ๆ มาม่อนซังก็โผล่มาตั้งหลายคน แถมอากาศยังหนาวๆอีกต่างหาก


"เปนไงภาพลวงตาของฉัน ไหนแสดงภาพลวงตาของเธอให้ดูบ้างสิ"


".....ขี้เกียจ....."


ภาพลวงตาแบบนี้ก็งั้นๆแหละไม่เห็นน่าอวด


"เฮ้ย! ได้ไงเธอตั้งใจเรียนป่าวเนี่ย น่าเก็บเงินชะมัด งั้นรับนี่ไปซะ"


จู่ๆ ก็มีงูประหลาดพุ่งมาทางฉัน งั้นคงต้องป้องกันก่อนล่ะมั้ง


พรึ่บ~ฟู~ 


แล้วฉันก็เสกเสาไฟขึ้นมากัน 


"มาม่อนซังนี่โลภใช้ได้แหะ"


"พอให้พูดก็กัดกันเลยนะ เอานี่ไปซะ"


จากนั้นก็เกิดอะไรขึ้นก็ไม่รู้ แต่ว่ามันทำให้ฉันไม่ได้สติเลย....


ชิรุ say

"ง่า...สควอโล่ซังเอาจิงหรอคะ"

จู่ๆ สควอโล่ซังก็ให้สุ้ด้วย ฉันพึ่งใช้ดาบเปนแค่ 2 ท่าเอง คือ กงล้อพิรุณ กับ พิรุณโปรยสาด เอง โชคดีโมจซังให้ตะบองยามาโมโตะมาด้วยไม่งั้นตายตั้งแต่แรกแล้ว


"เอาจิงสิฟะไอ้เด็กนี่"


พอพูดเสร็จก็พุ่งมาทางนี้แล้วกันเอาไงดีอ่า ย้าก~ พิรุญโปรยสาด!!! เฮ้อรอดมาได้ 1 ยก


"เฮ้ย นี่แกใช้ท่าเดียวกับเจ้าหนูนักดาบนั่นเลยนี่หว่า"


"ก็โมจซังเปนคนสอนฉันเองนี่คะ"


"งั้นแกก็เจออย่างที่เจ้านั่นเคยเจอ ย้าก~"


ม่ายนะพุ่งมาทางนี้อีกแล้ว     พิรุญโปรยสาดๆๆ อ้าก!!!!.....


ณ ห้องพยาบาลในวาเรีย


"อ้ากๆๆเบาๆเด้..จ้าก"


ตอนนี้พวเรา 7 คนนอนแผ่อยู่บนเตียงเรียงกันเลย เนื่องจากถูกเล่นงานกันหมด พิงุก็โดนเครื่องโกร่ามอสก้าจำลองเล่นงาน โมโมก็โดนช๊อด เนโกะก็โดนเพลิงพิโรธเผาซะแทบเกรียม เอาเปนว่าคนที่อยู่ในสภาพดีสุด คือ คินที่แค่สลบแค่นั้น ที่เหลือก็เหวอะสุดๆ


"โว้ย! เกลียดไอ้ตุ๊ดเล่นชะมัดเลยท่าเก่งเมื่อไหร่จะเล่นงานให้เละ...    จ้าก!เจ็บ"


เฮ้อเจ้บแล้วม่เจียมเนาะ


"แง้ๆผมฉันแหว่งไปแล้วอ่าทำไงดี"


แค่ผมเองนะจิบิ


"โอย ทำไมคุณรัลไม่หาอาวุธให้เราก่อนล่ะ ไม่งั้นเราคงมีสิทธิ์ชนะมากกว่านี้แน่ๆ"


พิงุก็พูดถูกแหะ


"ก็คุณรัลบอกว่าให้เราฝึกไปก่อน 1 สัปดาห์ แล้วจะหาอาวุธมาให้"


"จิงหรอเนโกะ ฉันว่าเราคงกลายเปนปลาหมึกปิ้งก่อนแน่เลยอ่า เนี่ยแผลที่ช๊อดยังระบมอยู่เลย"


"แต่เท่าที่นับ สัปดาห์เราได้เจอวาเรียแค่ 2 ครั้งเองนะ อย่างน้อยก็รอดตายไปหน่อยนึง"


"แต่ฉันว่าฉันอาจจะเจอมากกว่า 2 ครั้ง"


"ทำไมหรอคิน"


"ไม่รู้สิลางมันบอก"


"โห ยัยใบ้นี่ไปอยู่กับโคลมซังวันเดียวก็ทำเก่งเลยนะ"


"เอาน่าชิรุ ยังไงตอนอยู่รร.คินก็สอบได้ที่1ตลอด ขนาดแอบวาดรูปตอนเรียน แค่นี้ไม่ขนามือหรอก"


ก็จิงอย่างที่เนโกะว่าแหะ อิจฉาคนสมองดีโว้ย ทำไมฉันต้องเกิดมาสมองทึบด้วยฟะ!


"ยังไงชิรุก็พลังงานเหลือเฟือ แถมเก่งด้านการใช้กำลังไม่ใช้หรอไม่ต้องอิจฉาก็ได้"


แน่ะ! อ่านใจกันได้อีก แต่ยังไงมันก็ชมเรา หยวนๆให้แล้วกัน เฮ้อ~
*********************************************************************************************************

เย้จบไปอีกตอนแว้ว ตอนนี้มีคนมาเม้นให้ฉัน 1 คนแล้ว แถมมีรูปให้อีก ขอบคุณหลายๆค่า ท่านอื่นๆก็มาเม้นกันมั่งก็ได้นะคะ คนที่ไม่ใช่สมาชิกเด็กดีก็เม้นได้นะคะ(เพื่อนเราแอบมาอ่าน)สวัสดีค่ะ