คุรครูซ่าปราบนักเรียนป่วน(Reborn)

ลำดับตอนที่ #4 : ชุดใหม่เจ้าปัญหา

พิงุ say

หลังจากงานเลี้ยงเลิกแล้ว สึนะซังก็ได้ไปส่งฉันที่รร.นามิโมริ ว่าแต่ไหนคุณฮิบาริบอกว่าให้รีบมาไงนี่รอจน 20.15แล้วนะ!!! ที่รร.ตอนกลางคืนน่ากลัวจะตาย


"เอ่อ สึนะซังคะ ฮิบาริซังนี่เปนคนยังไงคะ"


"คุณฮิบาริน่ะหรอก็เปนคนโหดๆน่ากลัวอยู่หรอก แต่ฉันว่านะความจิงดูท่าทางเปนคนขี้เหงาคุยกับคนอื่นไม่เปนมากกว่า ถามทำไมหรอ"


"ป่าวค่ะ แค่ถามไว้เพื่อเอาตัวรอดเฉยๆ"


แล้วสึนะซังก็ยิ้มๆเหมือนเห็นใจฉันเล็กน้อย


"ไงเจ้าสัตว์กินพืชมากันแล้วใช่มั้ยจะได้ไปสักที"


และแล้วฮิบาริก็โผล่มา บนรั้ว...


"งั้นฉันไปก่อนนะคะสึนะซัง"


ฉันลาสึนะซังแล้วรีบตามฮิบาริซังไปก่อนจะโดดขย้ำทิ้ง  ในที่สุดเราก็มาถึงบ้านฮิบาริซัง บ้านหลังนี้เป็นบ้านสไตล์ญี่ปุ่น มีสวนเล็กๆอยู่ด้วย


"เอ้าเธอเอาชุดนี้ไปเปลี่ยน"


แล้วฮิบาริก็โยนถุงกระดาษที่มีชุดอยู่ข้างใน 4-5 ตัว



"นี่เปนชุดของรร.นามิโมริ ถ้าจะมาเรียนกันฉันก็ต้องใส่ชุดพวกนี้ แล้วอีก อย่างใส่สูทเดินไปเดินมาแล้วมันดูอึดอัด"


ก็จิงแหะสงสัยที่ยังไม่มาคงไปหาชุดพวกนี้อยู่มั้ง ใจดีจังอยากใส่ชุดนร.ญี่ปุ่นมานานแล้วได้ข่าวว่าน่ารัก แต่ว่า...


 "เอ่อ..ฮิบาริซังนี่มันชุดนร.ชายนี่คะ"


"ก็ใช่น่ะสิชุดนร.หญิงมันหายาก อีกอย่างใส่กระโปรงต่อสู้มันลำบากด้วย"


สรุปคือฉันต้องเรียนต่อสู้ใช่มั้ยเนี่ย


"เธอพักในห้องนี้นะ แล้วพรุ่งนี้ตื่นก่อน 7 โมงไม่งั้นเธอตายแน่"
 
ปัง!!!!


ฮือ....ทำไมรู้สึกว่าชีวิตมันรันทดจังแหะ แงๆๆ


คิน say

ตอนนี้ฉันได้ตามโคลมซังมาจนถึงที่แห่งหนึ่งที่โทรมสุดๆ มีป้ายเก่าๆเขียนไว้ว่า โกคุโยแลนด์


"หือ ยัยขี้เหร่เธอไปไหนมาแล้วนั่นใครน่ะ"


อยู่ก็มีคน 2 คน ที่หน้าตาคล้ายๆหมา กับ กัปปะโผล่มา


"ลูกศิษย์ฉันเองบอสบอกว่าให้สอนเด็กคนนี้ให้หน่อยน่ะ ชื่อคิน นะ แล้วคินนี่เคน กับ จิคุสะ"


ชื่อแปลกๆแหะ แต่จู่ๆโคลมซังก็หายไปแล้วมีผู้ชายคนนึงโผล่มาแทนรวบผมคล้ายๆสับปะรด แถมยังมีตา 2 สีอีก


"คุฟุฟุ ยินดีต้อนรับครับ ผม มุคุโร่ ถ้าคุณเปนลูกศิษย์ของโคลมก็เท่ากับเปนลูกศิษย์ของผมด้วยนะครับ"


"อ๋อค่ะ"


มุคุโร่ซังทำท่างงงๆนิดๆสงสัยคงงงที่ฉันไม่กลัวเค้ามั้ง ก็นิสัยฉันมันก็งี้อยู่แล้ว


"คุฟุฟุ คุณนี่แปลกจิงๆแหะยังกะจิคุสะแน่ะ ช่างเถอะแต่ที่นี่มีกฎว่าใครมาอยู่ต้องใส่ชุดนร.โกคุโยด้วยนะครับ"


ว่าแล้วมุคุโร่ซังก็เสกชุดมาให้แล้วหายไปกลายเปนโคลมซังแทน 


"เออ ชุดนี้มันโป๊จัง ไม่มีชุดอื่นหรอ"


"เรื่องมากจิงๆเลยยัยใบ้นี่ ใส่ๆไปเหอะ"


ก็มันโป๊จิงๆนี่นากระโปรงก็สั้น แถมยังโชว์สะดืออีก 


"ถ้าไม่กล้าใส่ก็ใส่ไอ้นี่ทับก็ได้ ฉันให้ยืม"แล้วโคลมซังก็ยื่นผ้าคลุมยาวๆที่มีหมวกให้ฉัน


"ใจดีเกินไปแล้วยัยขี้เหร่ งั้นเอาใย้ใบ้นี่ไปนอนด้วยแล้วกัน"


ว่าแล้วเคนกับจิคุสะก็เดินไป โคลมซังออกจะน่ารัก แถมยังว่าเราอีก ช่างเหอะเปลี่ยนชุดแล้วไปนอนกับโคลมซังดีกว่า


ชิรุ say

ตอนนี้ฉันกำลังนอนเล่นอยู่บนโซฟาที่บ้านโมจซัง ส่วนโมจซังกำลังไปหาที่นอนให้ฉันอยู่ โมจซังนี่ใจดีจังครูอย่างนี้รักจนตายเยย อิอิ


"ว่าแต่หนูใส่สูทแล้วไม่อึดอัดหรอ"


คุณพ่อของโมจซังถามฉัน


"ที่จิงก็ไม่อยากใส่หรอกค่ะแต่คุณรัลบังคับ ไม่มีชุดอื่นด้วย"


"งั้นเอาชุดของเจ้าทาเคชิสมัยเด็กๆไปใส่สิลุงให้ยืม"


"จะบ้าหรอะพ่อชิรุเปนผู้หญิงนะจะใส่ชุดผมไดไง"

โมจซังที่กำลังแบกฟูกมาพูด


"ไม่เปนไรหรอกปกติหนูก็ใส่ชุดเด็กผู้ชายอยู่แล้วแค่นี้สบายมาก"


"ตามใจแล้วกัน ชิรุนอนตรงนี้นะ แล้วพรุ่งนี้ตื่นมากินซูชิฝีมือพ่อกัน"


"ได้เลยเจ้าค่า"


อยู่บ้านนี้นี่สบายจังแหะรีบนอนดีกว่าจะได้ตื่นมากินซูชิ


จิบิ say


"ทำไมฉันต้องมาสอนเธอด้วยเนี่ยน่าเบื่อชะมัด"

โกคุซังบ่นพลางหยิบชุดให้ฉัน เพราะ พี่แกบ่นว่าซักยากเอาชุดพี่แกไปใส่ดีกว่า


"เฮ้อ อาหารอร่อยชะมัดเลยแหะ พี่ๆ2คนนั้นก็น่ารักโดยเฉพาะพี่ฮารุท่าทางจะเปนคน friendly ถึงจะบ๊องไปนิดก็เถอะ"


"อย่าพูดถึงยัยนั่นได้มั้ย"


โกคุซังท่าทางแปลกๆแหะทำไมหน้าแดงๆ


"เปนไรอ่าโกคุซัง หรือว่าชอบพี่ฮารุ"
 

ผัวะ!!!


เสื้อกระเด็นมาฟาดหน้าฉันเต็มๆ


"เงียบไปเลยยัยเด็กบ้า คืนนี้นอนบนโซฟาไปแล้วกัน ฉันจะไปนอน"


ว่าแล้วโกคุซังก็เดินเข้าห้องนอนตัวเองไป ท่าทางมีพิรุจชัดๆน่าสงสัยแหะ ว่าแต่เจ็บชะมัดเลยโดนเต็มๆเยยอ่ะ


วารา say

บ้านเรียวเฮซังก็น่ารักดีแหะ ท่าทางจะเปนฝีมือพี่เคียวโกะ ไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างนี้จะมีน้องสาวน่ารักๆกะเค้าด้วยแถมยังไร้เดียงสายังกะจิบิเลย


"วาราจังมีชุดใส่มั้ยจ้ะ รู้สึกว่าต้องออกไปฝึกกับพี่พรุ่งนี้นิมีชุดใส่ยัง"


"ยังเลยอ่ามีแต่สูทตัวเดียวนี่แหละ"ก็คุณรัลบังคับนี่ฝ่า


"งั้นเดี๋ยวพี่จะหาให้แล้วกันนะ วันนี้ไปนอนกับพี่ก็ได้นะ"


"ค่า พี่เคียวโกะใจดีจัง"


โมโม say


"คุณแม่ไม่ต้องทำขนาดนั้นก็ได้ครับ"

ตอนนี้คุณแม่ของสึนะซังกำลังหาชุดให้ฉัน กับ เนโกะอยู่ รู้สึกว่าจะมีฉันกับ เนโกะนี่แหละที่ได้อยู่บ้านเดียวกัน แต่คุณครูของฉันสิท่าทางปัญญาอ่อนพิลึกโชคดีคุณรีบอร์นบอกให้อี้ผิงจังมาช่วยด้วย ดูท่าทางหน้าอุ่นใจกว่าเเยะ


"ได้แล้วจ้าไหนมาลองซิ"


เสื้อของเนโกะเปนชุดกระโปรงมีเสื้อกั๊กน่ารักมากเลย แต่ของฉัน...


"ง่า...คุณป้าขา ทำไมชุดหนูมันดูเด็กจัง"


ชุดที่ฉันได้มาเปนเสื้อกันหนาวมีฮู้ดแบบเด็กๆแถมกระโปรงยังเปนกระโปรงมีลายการ์ตูนด้วยอ่า


"อ้าว ไม่ถูกใจหรอจ๊ะ"


"ก็คือ..อุ้บ.."


"แค่นี้ก็ดีแล้วค่ะ เหมาะกับหน้าโมโมดี"

หนอย....ยัยเนโกะฝากไว้ก่อนเถอะ


"งั้นป้าไปนอนก่อนนะพวกหนูนอนในห้องนี้แล้วกัน ป้าเอาฟูกมาให้แล้ว"


คอยดูนะพรุ่งนี้จะแก้แค้นให้สาสมเลยคอยดู!!!
*********************************************************************************************************
ตอนนี้ก็ยาวหน่อยนะคะส่วนชุดที่ได้น่ะว่างๆจะเอามาให้ดูกันค่ะ