คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ ความน่าเบื่อ...คือจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง (ภาค ตำนานที่ถูกลืม) 100%
บทนำ ความน่าเบื่อ...คือจุดเริ่มต้นของทุกสิ่ง(ภาค ตำนานที่ถูกลืม)
เบื่อ
ยอมรับได้เลยว่าทุกวันนี้ผมเบื่อสุดๆ
ไม่มีอะไรจะน่าเบื่อไปกว่าการนั่งใช้ชีวิตไปวันๆอีกแล้ว
บางคนบอกกับผมว่าผมเป็นพวกน่าเบื่อไม่มีสีสันในชีวิต
ซี่งผมเองก็ยอมรับว่ามันเป็นความจริง
แต่ก็แค่ส่วนเดียวน่ะนะ
“ งายย ไอ้เท- เฮ้ย!! ”
ผั๊วะ! ผลัก! ป้าป!
ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ก็แค่ทักทายกันตามภาษาเพื่อนเท่านั้นเอง
“โย้ว! เอส”
“โย้ว บ้านเอ็งดิวะ!ที้งฟาด
ทั้งถีบ ทั้งตบ”
“แค่นี้เอง ไม่เจ็บมากหรอกน่ะ”
ออมแรงไว้ตั้งเยอะคงไม่เจ็บหรอก..แต่สีหน้ามันดูเหมือนพึ่งโดนรถสิบล้อ(?)ทับมาหมาดๆเลยนี่หว่า
ก็นะ...ทำไงได้ล่ะครับ ก็คนมันออมแรงไม่เป็นนี่เนอะ “ชิ! นี่เห็นว่าเป็นเพื่อนกันมานานนะเฟ้ย
ไม่งั้นตูเอาคืนไปนานแล้ว” ใช่แล้วครับ นี่แฟนผมเอง... เอ้ย!
ไม่ใช่ละ ผิดๆ เอาใหม่ เจ้านี่เป็นเพื่อนสนิท ทั้งใน และนอกโรงเรียนของผม ชื่อ ‘เอส’ น่าตาดีผมสีน้ำตาลเข้ม ดวงตาสีเหลือคาราเมล
หมอนี่เรียนดี แถมกีฬาเด่น สูงร้อยเจ็ดสิบเก้าเกือบๆแปดสิบ ดีทุกอย่าง ยกเว้นนิสัยเพลย์บอยตัวพ่อและฝีปากอันคมกริบยิ่งกว่ามีดหั่นผัก(?)เวลาโกรธ
และถ้าจะ ถามว่าเป็นอย่างไร..ผมคงบอกได้แค่ว่ามันเจ็บจี๊ดไปถึงลิ้นปี่กันเลยทีเดียว
ส่วนผมน่ะหรือ
ก็แค่คนหน้าตาธรรมดาๆผมยาวปิดหน้าปิดตาสีฟ้าเย็นๆ เพราะขี้เกียจตัด กับส่วนสูงร้อยแปดสิบถ้วน
พวกเราเป็นเด็กวิศวะกันทั้งคู่ เอสเค้าเป็นถึงเดือนคณะ ส่วนผมก็แค่ไอ้เฉิ่มที่เป็นตัวสำรองของทีมบาสโรงเรียนเท่านั้น
อันที่จริงคาแร็คเตอร์ของเขากับผมมันแตกต่างกันพอสมควร
แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงสนิทกับเขาได้ก็ไม่รู้ตั้งแต่ตอนม.ต้นแล้ว “เอาเถอะ! ฉันปลงไปตั้งนานละ พรุ่งนี้ก็จบปีสองแล้วนะเว้ย
เอ็งหาไรทำไว้แก้เบื่อตอนปิดเทอมยัง?”
เอสพูดอย่างร่าเริงแล้วเข้ามากอดคอผม “ยังเลยว่ะ” จะว่าไปพรุงนี้ก็ปิดเทอมแล้วสินะ
อืมมมมม ทำไรดีน้า
“ฮั่นแน่! ทำหน้าแบบนี้ยังไม่ได้คืดอ่ะดิ๊~ งั้น!”
เอสเปลี่ยนจากกอดคอมาใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างมาจับไหล่ผมไว้
แล้วเอาหน้ามันเข้ามาใกล้กว่าเดิม
เอ่อ..ทำไมเหมือนรู้สึกตาขวามันกระตุกแปลกๆฟะ แล้วไอ้ขนแขนที่พร้อมใจกันแสตนอัพนี่มันอะไรก๊านนนนนนน
“ไปเล่นเกมกับกุหน่อย!”
“ไม่ว่าง!!!!!!!!”
“ง่ะ! ไมอ่ะ?”
“กุติดนอน”
“...”
เงิบ
“อะ เอาจริงดิ๊เพื่อน?”
ผมรู้สึกว่าหน้ามันตอนนี้มีคำว่าเงิบตัวใหญ่ๆแปะอยู่ที่หน้าผากแฮะ
“อ่าฮะ”
“งั้นไม่เป็นไร อันนี้เล่นตอนนอนได้”
“ไม่ว่างหายใจอยู่”
“....”
“....”
“นี่คุณเอ็งจะกวนส้นทีนไปถึงไหนกันวะครับ!”
“นายก็รู้ ว่าฉันเล่นเกมกากขนาดไหน..”
ฝีมือการเล่นเกมของผมนี่ เล่นกับเด็กห้าขวบผมยังแพ้เลย
แล้วไปเล่นเกมกับคนทั้งประเทศนี่...ไม่ม่องเหรอครับ
“เอาเหอะน่า เล่นสบายๆ คลายเครียดไม่ต้องคิดมาก!”
“ไม่อ่ะ ค่าเครื่องมันแพงไม่มีตัง”
หึหึหึ อยากให้เล่นจริงก็ออกตังให้เลยสิ ผมส่งสายตาชั่วร้าย(?) ให้เอส
เดี๋ยวนี้เกมทุกอย่างทุกแนวเขาเปลี่ยนเป็นการเชื่อมต่อกับคลื่นสมองกันเกือบหมด
ถึงแม้จะเกมแนวนี้ออกมาขายกันสักพักหนึ่งแล้ว
แต่ราคาก็ยังแพงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ดังนั้นถ้าอยากเล่นเกมก็ต้องลงทุกในครั้งแรกสักหน่อย
พอมีเครื่องเชื่อมต่อแล้วก็เล่นได้ทุกเกม ซึ่งผมขี้เกียจ
“อ่ะ ให้”
เอสควักเอาบัตรสองใบออกมาจากกระเป๋า มันเป็นบัตรสีขาวกับสีแดง
มีตัวอักษร ‘PEO’ อยู่ตรงกลาง
“บัตรอะไร?”
ผมรับบัตรมาดูแล้วถาม
“บัตรชวนเพื่อน หนึ่งในระบบเกมที่สามารถชวนเพื่อนมาเล่นรอบ*OBTได้ ID
ละสามคน สีแดงเป็นบัตรรับเครื่องฟรี อันนี้สำหรับพวกที่เคยเล่นช่วง*CBT เท่านั้น ส่วนสีขาวเป็นบัตรยืนยันไอดี ว่าถูกชวนมาโดยใคร
เท่านี้นายก็ไม่ต้องเสียตังไปซื้อเครื่องแล้ว โอเคปะ?”
อ่ะหือ มันเตรียมมาพร้อมเลยแหะ ดีจริงๆไม่ต้องเสียตัง หุหุ
“โอเคๆ เล่นก็เล่น ใช่ไอ้เกมที่นายไปเล่นCBT ตอนปีที่แล้วปะ?”
“อ่าหะ ช่ายๆ Phantom of Evil นั่นล่ะ”
“งั้น พรุ่งนี้ไปรับเครื่องเกมกัน อ่อ! นายไปด้วยล่ะ เพราะฉันไม่รู้ว่าร้านมันอยู่ไหน ห้ามเบี้ยว ห้ามสายเด็ดขาด
ไม่งั้นตาย สิบโมงหน้ามหาลัย โอเค? โอเค งั้นฉันไปละบาย!”
“อ่าว เฮ้ยเดี๋ยวดิ! ใครบอกว่าจะไปด้วยวะ ไอ้บ้า! กลับมาก่อน
ไอ้เทสสสสสสสสสส!!!”
อ่า..ได้ฟังเสียงโหยหวน(?)ของมันแล้วนี่ รู้สึกดีจริงแฮะ
จะบอกให้กลับมาก็ไม่ทันแล้วล่ะ ตอนนี้ผมใช้แอร์เมมเบอร์ รูปแบบสเก็ตบอร์ดชิ่งไปแล้วเรียบร้อย..
แอร์เมมเบอร์เป็นอุปกรณ์สารพัดประโยชน์ในยุคนี้ เพียงแค่ใส่ข้อมูลของของที่ต้องการลงไป
มันก็จะออกมาแบบที่ตั้งค่าไว้
แต่เปลี่ยนเป็นอาวุธ ของมีคมไม่ได้และต้องเป็นของที่สามารถสร้างขึ้นจริงได้ด้วย
ไม่งั้นก็คงวุ่นวายกันน่าดู
รูปร่างตอนไม่ใช้อะไรมันก็เป็นแท่งสี่เหลี่ยมธรรมดาๆนี่แหละ จะได้สะดวกใช้
และแล้วผมก็กลับขึ้นมาอยู่บนคอนโดผมได้อย่างสวัสดิภาพ อ่า วันหยุดจ๋า ผมมาแล้ววว หึหึหึ ทีนี้ล่ะ จะใช้ช่วงปิดเทอมให้เต็มที่เลย!
ทุกสิ่งย่อมมีการดับสูญ
ไม่มีสิ่งใดสามารถหนีรอดไปจากมันได้
....แม้แต่พระผู้เป็นเจ้าก็ตาม
แต่เหตุใดเล่า
ข้าจึงไม่เป็นเยี่ยงนั้น
‘ช่างน่าเวทนายิ่งนัก’
เสียงทุ้มนุ่มฟังดูอ่อนโยน
หากแต่แฝงไปด้วยความเหยียดหยามในเวลาเดียวกันเอ่ยขึ้นภายในหัว ทั้งที่เจ้าของเสียงที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นมิได้เอ่ยปากขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย
มีเพียงสายตาที่ทอดมองมายังเขาอย่างหน้าสมเพชเท่านั้น
...ใครกัน
แต่เมื่อคิดจะขยับกายเอ่ยปากถามคนตรงหน้า ความเจ็บปวดก็แล่นเข้ามาสู่ร่างกายโดยไม่ทรายสาเหตุ
ดวงตาเริ่มพร่ามัวขี้นเรื่อยๆ พลันสังเกตได้ว่าหิมะรอบตัวนั้นเจิงนองไปด้วยสีแดงฉ่าน
ร่างสูงทรุดตัวลงกับพื้น ลมหายใจรวยริน
...นี่ข้า กำลังจะตายงั้นหรือ
ไม่..ไม่ได้
ข้ายังมีเรื่องต้องสะสางอีก
ข้ายังหยุดอยู่ตรงนี้ไม่ได้ จะมาจบลงตรงนี้ไม่ได้!
ไม่ว่าอย่างไร เจ้านั้น..ข้าต้อง...!!!
ได้โปรด
ข้า..ยังไม่อยากหายไป
....ข้า
...ไม่อยากตาย
ราวกับร่างสูงสง่าตรงหน้าสามารถร่วงรู้ข้อความในใจได้ เขาเพียงยิ้มกริ่ม ริมฝีปากได้รูปนั้นได้เปิดออกละถ้อยคำที่ได้เอ่ยออกมาโดยไร้เสียงนั้น....
“ ความปรารถนานั่น
ข้าจะทำให้มันเป็นจริงเอง ”
พรึบ!
ชายหนุ่มลืมตาตื่นท่ามกลางความมืดอันเงียบสงัดภายในห้อง เสียงหอบหายใจชัดเจน เหงื่อกายท่วมตัว มือข้างหนึ่งจิกกำลไปบนผ้าห่มผืนใหญ่แน่นราวกับจะฉีกมันให้ขาดกระจุย "..อีกแล้วงั้นเหรอ" เขาถบสออกมาอย่างเงียบๆ..ใช่ เงียบมาก เงียบเสียจนห้องที่เงียบอยู่แล้วแทบจะไม่ได้ยินเสียงที่เขาเอ่ยออกมาเลยด้วยซ้ำ ร่างนั้นเงียบอยูครู่หนึ่งราวกับกำลังขบคิดอะไรบางอย่าง แล้วผ่อนลมหายใจออกมา "เอาเถอะ ก็แค่ฝันล่ะนะ"
แค่ฝัน...อย่างนั้นหรือ
แสงแดดยามเช้าเริ่มส่องผ่านเข้ามาจากม่านที่ปิดไม่สนิท่งบอกถึงรุ่นอรุณที่กำลังจะมาถึง ร่างสูงลุกขึ้นเก็บที่นอนแล้วเดินไปเปิดผ้าม่านผืนใหญ่ที่ติดกับระเบียงในห้องของตนเอง เขาหรี่ตาเพื่อปรับเเสงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วมองทอดสายตาออกไปยังทิวทัศน์ในเมืองจากบนตึกชั้นสี่สิบห้าซึ่เป็นคอนโดของเขาอยู่ในขณะนี้ เสกวาดตามาองไปรอบๆ ริมฝีปากแย้มยิ้มอย่างดูดี
"เอาล่ะ เริมวันใหม่กันซะที!"
__________________________________________________
*CBT = Close Beta Test คือช่วงที่เปิดให้ Gamer เข้าไปทดสอบระบบ เพื่อลองระบบ และหาข้อผิดพลาด ก่อนการเปิดให้เล่นจริง โดยในช่วงนี้ จะมีการ Re-stat หรือไม่มี ก็แล้วแต่เกมส์นั้นๆ
*OBT = Open Beta Test คือช่วงเปิดใช้งานจริง แต่ที่ยังใช้คำว่า Test เพื่อว่า จะยังมีการอัพเดทใหม่ๆ ออกมาเรื่อยๆ ไม่ว่าอัพเดทเพื่อแก้ไข ข้อบกพร่องหรือ อัพเดทเพื่อเพิ่มสิ่งใหม่ๆให้ เกมส์นั้นๆ
ครบแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นี่แค่บทนำนะ ยังดองซะขนาดนี้..เหอะๆ
ปล.ขี้เกียจพิมพ์
ปล.2 อันนี้ปัญหาใหญ่มาก คือทำสมุดที่จดพล๊อตทั้งหมดไว้หาย...........
"...."
"...."
"............................."
ความคิดเห็น