ทาสสวาทเงาเสน่หา

นิยายเก่าหลายปีแล้วค่ะ เอามาลงใหม่ เพราะอดีตลงที่นี่ไม่ได้ มันจะถูกแบน

เป็นนิยายเรื่องแรกที่กะรัตได้ยอดวิวหลักแสนเชียวนะ ^_^

โรมานซ์แบบโบๆ มีความเชยอยู่ในนี้เพียบ หากอ่านตัวอย่างแล้วอยากไปต่อ

กะรัตฝากอุดหนุนแบบรายตอนด้วยนะคะ

อีบุ๊กราคา 215 บาทที่เมพ 

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMjY2ODUwIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjkyOTEiO30

ผู้หญิงขายตัว...คำนี้คำเดียว ที่ต่อให้เธอทำดีแค่ไหน เชื่อฟังและซื่อสัตย์ต่อความรักที่มีให้เขาอย่างไร แต่เมื่อมีเหตุการณ์ที่ต้องใช้ความไว้เนื้อเชื่อใจกันเป็นเครื่องพิสูจน์  คนเคยขายศักดิ์ศรีตัวเองเพื่อแลกเงินได้อย่างเธอจะมีอะไรให้อีกฝ่ายเชื่อคำพูดและเชื่อใจได้อีก

ไหนจะยังหลักฐานเท็จพวกนั้น เธอมันเหมือนสุนัขจนตรอกเข้าแล้วจริงๆ เพียงอยากบอกให้ชายหนุ่มรู้ไว้ว่าสุนัขจนตรอกตัวนี้มันไม่เคยลืมบุญคุณคนที่เคยให้ข้าว ให้น้ำ ให้ความเมตตามันเลยสักครั้งสักหน!

“หลักฐานมันเห็นอยู่ทนโท่ยังจะปากแข็งอีก” ชายหนุ่มออกแรงเขย่าร่างเล็กจนสั่นคลอนไปทั้งร่าง เดือนอ้ายร้องออกมาด้วยความเจ็บกับพายุอารมณ์ของจักรพัฒน์ซึ่งเธอไม่เคยพบเจอมาก่อน

“คนใจร้าย! คุณใหญ่ใจร้าย!” หญิงสาวร้องไห้โฮ ผิดหวังกับคนที่ตัวเองรักและบูชายิ่งกว่าชีวิต ความปั่นป่วนมวนในท้องเกือบทำให้เธอขย้อนอาเจียนออกมาอีกหน 

“เธอไม่มีสิทธิ์มาตะคอกใส่หน้าฉัน!”

เดือนอ้ายสะอึก ใช่สิ...เธอมันก็แค่เงาของผู้หญิงที่ชื่อแพรพราว เป็นสมบัติมีชีวิต เป็นแค่ตุ๊กตาคอยปลดเปลื้องความใคร่ของเขาเท่านั้น ถือสิทธิ์อะไรมาตะคอกใส่หน้าผู้ชายที่ร่ำรวยล้นฟ้า ชาติกำเนิด การศึกษาล้วนเหนือกว่าเธอทุกอย่าง

“ถ้าคุณใหญ่ไม่เมตตาวุ้นแล้ว ก็ขอให้ปล่อยวุ้นไปเถอะนะคะ วุ้นจะไม่ขออะไรจากคุณใหญ่ และจะไม่หวนกลับมาทำให้คุณใหญ่ต้องรำคาญตารำคาญใจอีก ถ้าวุ้นมันเป็นคนชั่วคนเลวมากนัก ก็อย่าได้ลดตัวลงมายุ่งกับวุ้นอีกเลย”