คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : If You Only Know :::: Intro
If You Only Knew
InTro
ณ มหาลัยโซล
“จุนฮงวันนี้ฉันกลับกับนายไม่ได้ขอโทษทีนะเพื่อนเลิฟฉันต้องไปกินข้าวกับรุ่นพี่ยองเเจอ่ะ แต่ฉันไม่ได้อยากไปเลยนะเว้ยฉันโดนบังคับอ่ะ T^T”ผมเดินออกมาหน้าคณะเตรียมตัวจะกลับบ้านพร้อมกับฮิมชานเพื่อนสนิทของผมที่เรียนอยู่นิเทศ(ผมเป็นเด็กสถาปัตย์น่ะ)แต่วันนี้คงจะไม่ได้แล้วสินะ
“ถ้ามันจำเป็นจริงๆฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ฉันกลับคนเดียวได้”ผมพูดกับฮิมชานที่ทำหน้าตาบูดเบี้ยวเหมือนกำลังจะร้องไห้
“จริงๆนะจุนฮงกลับบ้านดีๆนะไว้เจอกันพรุ่งนี้ ฉันขอโทษจริงๆนะ”
“อืม ไปหารุ่นพี่ยองเเจของแกเถอะฉันกลับบ้านคนเดียวได้จริงๆ”ผมโบกมือลาฮิมชานแล้วเจ้านั่นก็รีบวิ่งไปหากลุ่มผู้ชายกลุ่มนึงที่อยู่ไม่ไกลเท่าไรแล้วก็เดินออกไปพร้อมกัน
...................................................................................................................................................................
ผมขึ้นรถเมล์ที่หน้ามหาลัยแล้วก็ไปลงที่ Marketแถวบ้านเพื่อซื้ออาหารสด แล้วก็เนื้อย่างเพราะว่าช่วงนี้คุณพ่อคุณแม่ของผมบ่นอยากกินเนื้อย่างอยู่บ่อยๆแล้วยิ่งช่วงที่ผ่านมานี้ที่คณะสั่งให้ต้องทำไอ้โปรเจคแบบจำลองบ้านสัปรังเคนั่นแล้วเวลามันก็เร่งรัดจนผมไม่มีเวลาถึงกับต้องไปนอนบ้านเพื่อนเลยด้วยซ้ำวันนี้ผมก็เลยกะว่าจะฉลองที่ทำเสร็จซักหน่อย อ่าผมซื้อของครบหมดแล้วล่ะ
ครืด ครืด ๆๆๆๆๆๆๆ
“ว่าไงครับพ่อ”พ่อผมโทรมาคงเป็นห่วงสินะว่าทำไมยังไม่กลับอีกเพราะนี่มันก็สามทุ่มกว่าแล้ว
[ถึงไหนแล้วรีบๆกลับสักทีจุนฮง แม่แกเขาอยากเจอหน้าแกจะแย่อยู่แล้วเนี่ย]
“ครับผมเพิ่งซื้อเสร็จนะครับเดี๊ยวก็คงจะถึงบ้านแล้วครับอีกครึ่งชั่วโมงก็หน้าจะถึงบอกแม่รอแป๊ปนึงนะครับ”
[อย่าให้มันช้านักนะมืดค่ำแล้วพ่อเป็นห่วงแกนะจุนฮง อ้อแล้วก็จะมีลูกพี่ลูกน้องของแกมาอาศัยอยู่ด้วยนะพอดีลุงกับป้าของลูกไปต่างประเทศน่ะอีกหลายเดือนกว่าจะกลับก็เลยฝากไว้ที่บ้านเราก่อน คืนนี้ก็คงจะถึงล่ะลูกคงสะดวกใช่ไหมถ้าที่บ้านมีสมาชิกเพิ่มอีกคน]
“ไม่เป็นไรครับผมจะได้มีเพื่อนดีซะอีกงั้นเดี๊ยวเจอกันที่บ้านนะครับพ่อวันนี้ผมซื้อของมาเยอะเลยครับผมจะรีบกลับนะครับ”ผมกดวางสายแล้วเดินไปขึ้นรถแต่ยังไม่ทันที่ผมจะเดินไปผมก็ชนกับผู้ชายคนนึง
พลั่ก ตุ้บ
เสียงแรกคือหมดนั่นล้ม พร้อมกับเป้รุงรังที่อยู่บนหลังหมอนั่น(เอ่อที่ผมไม่ล้มก็เพราะตัวผมใหญ่กว่าเขานั่นเอง) และเสียงที่สองคือของที่ผมซื้อมาตกอยู่ที่พื้นหมดเลย
“จะไม่ช่วยพยุงผมขึ้นหน่อยหรือไงครับพี่ชายสุดสวย เอ้ยสุดหล่อ”หมอนั่นพูดกับผมอยากจะต่อยสักทีบอกว่าผมสวยเรอะ ในขณะที่ผมกำลังจะก้มเก็บของ
“ยืนเองไม่ได้หรือไงหรือว่าก้นนายหักไปแล้วแล้วใครคือพี่นาย”ก้นหักก็ดี
“พี่ชายเป็นคนไร้มนุษยธรรมมากๆๆๆๆๆ ทำกับเด็กที่น่ารักได้ลงคอ”ว่าแล้วก็ทำหน้าอ้อนหน้างอ ผมแกล้งทำไม่สนใจต่อไป แล้วเก็บของที่อยู่ที่พื้นดีนะแค่มีน้ำจิ้มที่เละนิดหน่อยส่วนอื่นก็ยังพอกินได้อยู่ ซื้อมาต้องแพงผมไม่อัดไอ้เด็กบ้านี่ก็ดีเท่าไรและ
“นี่ผมพูดกับพี่อยู่นะฮะ พี่จะไม่หันมาหน่อยหรือไงไม่มีมารยาทเลย”หมอนั่นยืนขึ้นแล้วดึงแขนผม
“นี่มันจะมากไปแล้วนะคนที่ไม่มีมารยาทคือนายมากกว่านะ แล้วอีกอย่างฉันไม่คุยกับคนแปลกหน้าทีนี้ก็ปล่อยฉันได้แล้วฉันจะรีบกลับบ้าน ต่างคนต่างไปโอเคไหม”ผมพูดใส่คนตรงหน้าแล้วสะบัดแขนออก
“โอเคก็ได้ แต่ผมขอถามอะไรหน่อยหมู่บ้านชองเรียวไปทางไหนครับ”ผมว่าหมอนี่ย้ายบ้านแน่ๆ เพราะดูจากของแล้ว แล้วไหนจะยังไม่ค่อยรู้ทางแถวนี้อีก แต่ถ้าหมอนี่ย้ายบ้านจริงก็คงเป็นหมู่บ้านเดียวกับผมเหมือนกัน เฮอะโชคร้ายชะมัด
“ฉันกำลังจะไปพอดีตามฉันมาสิ”ผมจะได้ไม่โดนด่าว่าไร้มนุษยธรรมอีก แล้วอีกอย่างแถวนี้มีหมู่บ้านแล้วก็มีซอยเยอะถ้าบอกทางหมอนี่ไปคงไม่รู้เรื่องหรอก
“ก็ได้ดีเหมือนกัน หลงทางมาตั้งนานแล้วคืนนี้ผมก็เหนื่อยแล้วด้วย ยังลุงป้านั่นก็จริงๆเลยแทนที่จะออกมารับหรือว่าแก่ตายคาบ้านไปแล้วเนี่ย ”ไอ้บ้านี่ด่าคนแก่เลวมาก แช่งเขาอีกตั้งหากฉันล่ะสงสารลุงป้าของไอ้บ้านี่จริงๆที่มีหลาน(โคตร)เลว
................................................................................................................................................................
Talk’s with me
กรี๊ดเปิดตัวตอนแรกน้องโล่ของเราน่ารักมากแต่พระเอกของเรื่องเรายังไม่โผล่มาเรามาดูกันดีกว่าว่าพระเอกของเราจะโผล่มาแบบไหน แล้วเจ้าหนูน่ารักน่าอ้อนกับโล่คนนี้จะมีความสัมพันธ์แบบไหนกับโล่ แล้วใครคู่กับใคร โปรดติดตามตอนต่อไปจร้า ไรท์แก้ชื่อยองเเจแล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะที่เตือนกัน
รักB.A.P เบบี้และรีดเดอร์ทุกคนจ้า
14/11/12
ความคิดเห็น