[sf]ผู้ชายคนนี้กำลังหมดแรง{เก่งเซน}

ข้อมูลเบื้องต้น

สวัสดีค่ะทุกคน เรื่องนี้เป็นsfเรื่องของไรเตอร์นะค่ะ ยาวไปหน่อยแต่หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะค่ะ^^


ปล.มันอาจจะรุนแรงไปซักหน่อย(ไม่หน่อยแล้วมั้ง) ทำใจก่อนอ่านนะค่ะ

ถ้าพร้อมแล้วเชิญเลยค่ะ^^

เนื้อเรื่อง

"พี่เก่ง ดีใจกับเซนไหม เซนกำลังจะแต่งงาน"

สิ้นเสียงของร่างบาง ทำเอาน้ำตาใสๆมาคลอเบ้าตาทันที ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมไม่เหลือใคร

'เซน'น้องชายต่างสายเลือดของผม ไอ้โน่มาฝากมันไว้กับผมตั้งแต่เด็ก เราก็คุ้นเคยกันสนิทกัน

และแล้ววันหนึ่งผมก็รู้ตัวว่า ผมกับเซนเกิน'พี่น้อง'

"พี่เก่ง เซนจะได้แต่งงานกับ'ริท'เลยนะ พี่เก่งดีใจกับเซนไหม"

'ริท'เป็นผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตเซน ทำให้ผมกับเซนไม่เหมือนเดิม

'พี่เก่งมีเรื่องจะคุยอะไรกับเซนหร่อครับ'

'เซนคือพี่ชอบ...'

'อ้าวริทมาแล้วหร่อ พี่เก่ง นี่ริทแฟนเซนเองครับ'

นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ก็ดูเหมือนว่า เซนจะไม่มีเวลาให้ผมเลย จนถึงกระทั่งวันนี้ เค้าเรียกผมมาที่ห้องของเค้า

'พี่เก่ง เซนมีข่าวดีจะบอก'

'อะไรหร่อเซน ข่าวดีอะไรขนาดนั้น หืม??'

'พี่เก่ง ดีใจกับเซนไหม เซนกำลังจะแต่งงาน'

"พี่เก่ง เป็นอะไรหรือเปล่า"

"มะ...ไม่มีอะไร เมื่อกี้เซนว่าอะไรนะ"

"เซนถามว่า พี่เก่งดีใจหรือเปล่า เซนกำลังจะแต่งงาน"

แล้วเซนจะให้พี่ตอบความจริงหรือโกหกล่ะ

"ดีใจสิ เซนจะได้เป็นฝั่งเป็นฝาซักทีนะ"

ผมคงต้องโกหกน้อง เซนคงจะดีใจมากกว่าถ้าผมพูดแบบนี้

"ขอบคุณนะครับพี่เก่ง^^"

ทำไมเซนต้องเน้นคำว่าพี่นักนะ ไม่ชอบคำนี้เลย

"พี่เก่งงั้นเซนไปนอนก่อนนะ อีก2วันก็ถึงวันแต่งแล้ว เร็วเนอะ^^ พี่เก่งก็รอตัดสูทไว้ใส่ได้เลย"

"ครับ ไปนอนเถอะเซน ฝันดี...ฮึก...นะครับ"

รู้สึกเหมือนกับว่ามีก้อนอะไรซักอย่างจุกอยู่ที่ลำคอ น้ำตามันจะไหล

เซนเค้าเลือกแล้ว ก็คงต้องปล่อยเค้าไปตามทางที่ดี

2วันต่อมา

"พี่เก่ง วันนี้เซนเป็นยังไงบ้างครับ^^"

เป็นยังไงน่ะหร่อ เซนก็ยังเป็นคนที่พี่ยังรักเสมอน่ะสิ

"เซน ดูดีมาก"

"จริงหร่อพี่เก่ง ถ้าพี่เก่งชอบ ริทเค้าคงชอบนะครับ^^"

ริท...อีกแล้วหร่อ...ใช่สิเค้ากำลังจะแต่งงานกันแล้วนิ

"พี่เก่งแล้วทำไมไม่ไปแต่งตัวล่ะครับเนี้ย"

"คือพี่ขอโทษด้วยนะคือวันนี้พี่มีงานด่วนคงไปด้วยไม่ได้ เซนโชคดีนะ"

ผมว่าพร้อมกับเดินออกจากห้องของเซน ผมทนเห็นไม่ได้หรอก งานแต่งงานของเซนกับคนอื่น

.

.

.

"เกรซ ริทอยู่ไหนหร่อ"

"เมื่อกี้เกรซเห็นพี่ริทอยู่ในห้องน้ำ พี่เซนไปดูมาหรือยังครับ"

"ไปดูมาแล้วล่ะเกรซ พี่หาจนทั่วแล้วนะก็ไม่เจอ"

เค้าหายไปไหนของเค้านะ

"แย่แล้วค่ะๆๆ"

"เกตมีอะไร เกิดอะไรขึ้น"

"เมื่อกี้เกตไปหลังโบสถ์มาค่ะ เกตเห็นริทเอ่อ"

ว่าแล้วผมก็ไม่รอช้า รีบวิ่งไปที่หลังโบสถ์ทันที

ภาพที่ผมเห็นคือ ร่างของแฟนของผมนอนอยู่จมกองเลือดสีแดงฉาน ผมรีบวิ่งตรงไปร่างนั้นทันที

"ริท ริทไหวหรือเปล่า ใครก็ได้ช่วยริททีสิ ใครก็ได้"

จะสายตาของผมไปเจอะกับใครคนหนึ่งภายใต้เสื้อเชิ้ตสีดำสนิท

"พี่เก่งช่วยริทด้วย พาริทไปส่งโรงพลาบาลที"

ผมไม่อยากให้เค้าเป็นอะไร

"มาเดี๋ยวพี่พาไป"

.

.

.

"คือหมออยากให้ทำใจนะครับ ผู้ป่วยได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง ส่งผลทำให้เค้าอาจจะเป็นอมพาจน่ะครับ หมอขอตัวนะครับ"

สิ้นเสียงของหมอ ร่างบางข้างหน้าผมทรุดลงกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมาทันที

"พี่เก่งทำไมต้องเกิดเรื่องร้ายๆขึ้นกับเซนด้วย"

"ไม่เป็นไรนะเซน ตอนนี้เราเข้าไปเยี่ยมริทก่อนดีกว่าป่ะ"

ผมกับเซนค่อยๆเดินเข้ามาให้ห้องพักของริทที่มีสายระโยงระยางเต็มไปหมด ริทเปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆแล้วทำตาเบิ่ง

โต อย่างกับว่า...เห็นฆาตกร

"ริทๆ เป็นยังไงบ้าง"

"อื้อๆๆ อื้อๆๆ"เซนทำหน้าอย่างไม่เข้าใจ พร้อมมองมาทางผมด้วยสาบตาไม่เข้าใจ

"กลับบ้านกันก่อนเถอะเซนพี่ว่าริทยังไงพร้อมคุยตอนนี้"

"อืมๆ พี่เก่งเซนว่าริทคงอยากคุยอะไรกับพี่เก่ง เซนออกไปก่อนนะ"ว่าแล้วร่างบางก็เดินออกไปจากห้อง ผมหันกับมา

มองร่างที่อยู่บนเตียงด้วยสายตาเคียดแค้น

"ฉันบอกแกแล้วว่าจะไม่ให้แกตาย ฉันทำตามสัญญาแล้วนะ"

"อื้อๆๆๆ อื้อๆๆ"ร่างข้างหน้าผมดิ้นจนเตียงนั้นเขย่าไปหมด

"จะให้ทวนความจำให้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น"

'อ้าวพี่เก่งสวัสดีครับ'

'อืมดีริท เป็นยังไงบ้าง จะได้แต่งงานกับน้องพี่'

'ดีใจมากๆเลยครับพี่เก่ง ผมสัญญาว่าจะดูแลเซนให้ดีที่สุด'

'พี่ว่าริทคงไม่มีโอกาสได้ดูแลเซนแล้วล่ะ'

'ทำไมหร่อครับพี่เก่ง'

'เพราะพี่จะดูแลเซนเอง'

'ยังไงครับพี่เก่ง'

'หันไปทางบันใดสิ'

'พี่เก่งหมายความว่ายังไงครับ'

'หมายความว่าริทจะไม่มีโอกาสแม้แต่จะได้แต่งงานน่ะสิ แต่พี่สัญญาว่าจะไม่ให้ริทตายหรอก'

ว่าแล้วผมก็ผลักริทตกลงมาจากบันใดหลังโบสถ์นั้น

"พี่คงไม่มาหาเธออีก พี่เลยมีของมาฝาก"

ว่าแล้วผมก็หยิบดอกไม้หนึ่งขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อ

"ดอกไม้จันทน์น่ะ"

ว่าแล้วผมก็ว่างดอกไม้ไว้บนโต๊ะ แล้วก็เดินจากห้องไป ผมมั่นใจว่าผมดูและเซนได้ด้วยตัวของผมเอง