คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 6th Box
“พี่ว่าคราวนี้ทอนพันวอน”
“ไม่ๆ ผมว่าแค่ 500 วอน อ๊า~~ 700 วอนแฮ่ะ ไม่ถูกทั้งคู่”
แทฮยองและจองกุกกำลังยืนมองจีมินที่ทำหน้าที่คิดเงินอยู่ พลางพนันกันไป ซึ่งเดิมพันง่ายๆด้วยขนม ตามประสาเด็กๆนั่นแหละ
“คิดเป็นจำนวนเงินมันยากไปป่าว? นี่เราทายกันมา 3 รอบ ยังไม่ถูกเลย เอางี้! แบงค์หรือเหรียญ”
“ผมพนันแบงค์! พี่เอาเหรียญไป โอเค?”
เมื่อคิดวิธีการใหม่ได้ พร้อมตกลงกันเสร็จสรรพ จึงรีบหันกลับไปดูทันที ซึ่งพอดีกับลูกค้าคนต่อไปกำลังเดินมาคิดเงินพอดี และ....
“เฮ้ย! งวดนี้ไม่ทอนอ่ะ”
จองกุกพูดขึ้น พร้อมทำหน้างอ เป็นอีกรอบที่พนันกันไป ก็ยังไม่รู้ผล แทฮยองเองก็ถอนหายใจตามเช่นกัน ตอนคิดจะเล่นก็น่าสนุกอยู่หรอก แต่ผลออกมาแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ
“แบบนี้ดีไหมพี่ พี่จีมินจะใช้มือซ้ายหรือขวาหยิบของชิ้นแรกไปคิดเงิน ไม่พลาดแน่ๆ”
“แล้วถ้าเป็นของชิ้นใหญ่ที่ต้องใช้2มือยกล่ะ? จะทำไง”
จากข้อสันนิฐานนี้ ทำให้ทั้งคู่เงียบไป ก่อนจะมีประโยคหนึ่งดังขึ้น
“แล้วถ้าพวกนาย 2 คนยังมัวยืนเล่นกันอยู่แบบนี้คิดว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“ก็.....”
แทฮยองและจองกุกกำลังจะขานรับพร้อมๆกัน พลางหันหน้ามามองกัน ซึ่งหางตาก็เหลือบไปเห็นซอกจินอยู่ข้างหลังพวกเขาพอดี จึงสบตาและพยักหน้าให้กันเพียงครั้งเดียว สิ่งมีชีวิตทั้ง 2 พลันหายไปกับตาราวหายตัวได้ ซอกจินที่ยังยืนอยู่ที่เดิม ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยหน่ายให้กับเด็กในสังกัดของตัวเอง
“งื้อออออ~ เหนื่อยจัง อยากกินอะไรหวานๆ”
จีมินร้องขึ้น เมื่อลูกค้ารายสุดท้ายออกไป เพราะยังเป็นช่วงวันหยุดส่งท้ายปี ที่ร้านจึงยังยุ่งอยู่มากจนจีมินบ่นออกมา และด้วยเสียงนั้นทำให้แทฮยองและจองกุกวาร์ปมาอยู่ตรงหน้าจีมินทันที
“เอาอะไรร้านโฮปไหม!!”
ทั้ง 2 คนพูดขึ้นพร้อมกัน แต่เมื่อจบประโยคเป็นอันต้องหันหน้ามาฟาดฟันกันด้วยสายตาทันที
“ไปพร้อมกัน 2 คนไม่ได้นะ เดี๋ยวซอกจินจะโกรธเอา...”
จีมินพูดด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา สะกดให้อีก 2 คนเคลิ้มไปชั่วขณะ ก่อนที่แทฮยองจะหันหน้าไปหาจองกุกและส่งเสียงออกมาด้วยความดัง ตามฉบับคนที่ตั้งสติได้ก่อน
“เฮ้ยจองกุก! เป่า ยิง ฉุบ!!”
ด้วยความตกใจที่ถูกเรียกและได้ยินคำสั่งต่อมา ทำให้ร่างกายทำงานไวกว่าสมอง จองกุกจึงแบมือออกไป และหลังจากนั้นถึงจะรู้สึกตัว แต่เมื่อก้มลงมองแล้ว....
“เย้! ชนะ!! ไปก่อนล่ะจองกุก เดี๋ยวซื้อของอร่อยๆมาฝากนะจีมิน”
พูดจบแทฮยองก็วิ่งออกไปทันที จองกุกกับจีมินมองหน้ากันอย่างมึนๆ ที่ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก และเมื่อสมองของจองกุกเริ่มกลับมาทำงานเป็นปกติ จึงค่อยๆฉีกยิ้มให้จีมิน ซึ่งภายใต้รอยยิ้มนั้น มีเลศนัยบางอย่างแฝงอยู่ด้วย
=================================================================
ณ ร้าน Hoppy Café แทฮยองที่เดินเข้าไปด้วยความร่าเริง ก็ต้องตกใจ ที่พบใครบางคนซึ่งไม่เคยคาดว่าจะเจอที่นี่
“อ้าว!? จารย์! ทำไมมาอยู่นี่ล่ะ??”
ยุนกิ ที่กำลังก้มหน้าก้มตาเขียนวิจัยอยู่เงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคย ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ทำไม? มาไม่ได้หรือไง”
ก่อนจะยกแก้วกาแฟลายสวย ซึ่งข้างๆมีขนมหวานสูตรเด็ดของร้านวางอยู่ ยุนกิจิบกาแฟไปนิดหน่อย และก้มหน้าเขียนงานต่อ โดยไม่สนใจเจ้าลูกศิษย์ตัวแสบเลย
“กะ... ก็.. ไม่ไง แค่ไม่เคยเห็นจารย์มาแถวนี้เลย... เอ... หรือหลังจากถ่ายหนังแล้วติดใจอะไรหรือเปล่า?”
แทฮยองแม้จะโดนเมินก็ยังไม่ละความพยายาม จึงเอ่ยแซวออกไป ทำให้ยุนกิถอนหายใจออกมา และเงยหน้าขึ้นเตรียมจะโวยเด็กแสบที่บังอาจมาขัดสมาธิเขา แต่ก็ถูกใครอีกคนว่าตัดหน้าซะก่อน
“มาถึงก็เสียงดังเลยนะแทฮยอง”
โฮซอกที่เดินมาพอดีเอ่ยทักทายตามปกติ ซึ่งก็เรียกให้อาจารย์และลูกศิษย์หันไปหาได้ไม่ยาก โฮซอกแจกยิ้มให้ทั้ง 2 ก่อนจะพูดต่อ
“วันนี้จะสั่งอะไรบ้างล่ะ?”
“ของจีมินกับผมขอเป็น ชาเขียวนมหวานพิเศษเลยนะ ส่วนพี่ซอกจินก็เมนูเดิม”
โฮซอกจดรายการตามที่แทฮยองสั่ง และเงยหน้าขึ้นมามอง พบว่าแทฮยองละความสนใจไปมองขนมรอบๆร้านแล้ว เมื่ออดสงสัยไม่ได้ จึงถามออกไป
“แทฮยอง... 3 แก้ว.. แค่นั้นหรอ?”
“หืม... ทำไมหรอ?”
“แล้วของจองกุกล่ะ? จะสั่งอะไร”
“อ้าว!! นี่ผมลืมจองกุกหรอเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ”
แทฮยองหัวเราะให้กับความเปิ่นของตัวเอง หรือที่จริงแล้วสะใจก็มิทราบ โฮซอกเห็นจึงได้แต่ส่ายหน้า เหนื่อยหน่ายกับคู่กัดคู่นี้จริงๆ
“ถ้าอย่างนั้น พี่เลือกให้แล้วกันนะ”
“เดี๋ยวๆพี่! เอาเมนูนี้ให้จองกุกเลย ฮิๆ”
ก่อนที่โฮซอกจะได้เขียนอะไรลงไป แทฮยองที่เหลือบไปเห็นเมนูใหม่พอดี จึงชี้เมนูนั้น โฮซอกมองสักพักก่อนจะตัดสินใจจดลงไปโดยไม่ท้วงติงอะไร
=================================================================
“ตอนนี้ลูกค้าก็ไม่มี พี่นั่งก่อนเถอะ”
จองกุกพูดขึ้น หลังจากที่แทฮยองเดินหน้าระรื่นออกไปแล้ว จีมินก็ทำตามนั้นแบบไม่คิดอะไร เพราะยืนเป็นชั่วโมงๆจนเมื่อยแล้วเหมือนกัน และ...
“แบบนี้สบายไหมครับ?”
จองกุกเดินเข้ามานวดไหล่ให้ ทำเอาจีมินตกใจเล็กน้อย แม้จะสบาย แต่เขาก็ห่วงจองกุกมากๆเช่นกัน จึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“อืม.. แต่ไม่ต้องหรอก จองกุกก็เหนื่อยใช่ไหมล่ะ มาๆ มานั่งด้วยกัน”
พูดพลางลากเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ใกล้ๆกันมาให้จองกุก ซึ่งอีกฝ่ายก็ทำตามอย่างว่าง่าย แล้วทั้ง 2 ก็นั่งเล่นพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน แน่นอนว่าจองกุกรู้สึกโชคดี ที่เป่ายิงฉุบแพ้ แม้บางครั้งซอกจินก็เข้ามาทิ้งระเบิดไว้แล้วเดินหนีไป ทำให้บทสนทนาขาดช่วงไปบ้าง แต่ทั้งคู่ รวมทั้งซอกจินเอง ก็ยังยิ้มอย่างมีความสุข จนในที่สุดบุคคลที่ 3 ก็เดินเข้ามาจนได้
“จีมิน!!!!”
แทฮยองเรียกจีมินเสียงดังลั่นตั้งแต่ก้าวเข้ามาในร้าน แม้จะไม่มีลูกค้า แต่...
“ร้านก็แค่นี้จะเสียงดังทำไมห๊ะ! แทฮยอง!!”
ซอกจินว่าให้ ด้วยความหงุดหงิด แทฮยองจึงเดินเข้าไปหาและคล้องแขนพากันเดินมายังเคาท์เตอร์คิดเงิน แม้ในมือจะเต็มไปด้วยเครื่องดื่มและขนมเล็กน้อยที่เพิ่งซื้อมาก็ตาม
“จีมินๆ เมื่อกี้ฉันเจออาจารย์ยุนกิที่ร้านโฮปด้วยล่ะ”
แม้มือจะแจกน้ำอยู่ แต่ก็ยังเปิดประเด็นคุยกับจีมินได้ ซึ่งทันทีที่จบประโยค จีมินก็มีสีหน้าแปลกใจไม่ต่างกับตอนที่แทฮยองเจอยุนกิในตอนแรก ทั้ง 2 ก็เริ่มนินทาอาจารย์สุดที่รัก แต่ไม่นานก็โดนขัดขึ้น
“อ๊า!!!! ไอ้พี่แทฮยอง!! พี่สั่งอะไรมาให้ผมเนี่ย!!”
จองกุกร้องออกมาด้วยเสียงที่สูงปรี๊ดหลังจากชิมเครื่องดื่มที่แทฮยองซื้อมาให้ แทฮยองหันมายิ้มขำๆ แล้วถาม
“เฮ้ย! เมนูใหม่ร้านโฮปไง คึคึ.. เลยสั่งมาให้นายลองกินดู ฮ่ะฮ่า.. อร่อยใช่ไหม?”
ถึงจะถามออกไป แต่ท่าทางจองกุกที่กระทืบเท้าแบบแทบจะลงไปนอนดิ้นกับพื้นก็เป็นคำตอบที่ชัดเจนอยู่แล้ว จีมินจึงหันมาถาม
“มันคืออะไรน่ะ”
“Hot Frappe”
ได้ยินดังนั้นจีมินจึงหยิบมาเผื่อจะลองชิม แต่แทฮยองก็ยังคงชี้ให้ดูสภาพจองกุก ที่ตอนนี้กินน้ำเปล่าไปประมาณครึ่งขวดเพื่อดับร้อน และช่วยตักน้ำแข็งให้มีที่ปลายช้อนเล็กน้อยให้จีมินชิม ซึ่งผลตอบรับก็ไม่ต่างจากจองกุกเท่าไหร่
“อ๊า!!”
แม้จะสงสาร แต่ทุกคนก็ยังขำออกมาได้ แทฮยองเอื้อมไปหยิบขวดน้ำใกล้ๆส่งให้จีมิน แต่เหมือนเรื่องราวของความเผ็ดร้อนจะยังไม่จบ เมื่อซอกจินหยิบไปลองชิมดูบ้าง
“อ๊าว!!!!!”
โทนเสียงของซอกจินที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน จุดประกายให้ทั้ง 3 หันไปดูทันที จะให้กลั้นหัวเราะก็คงเป็นไปไม่ได้ บรรยากาศตอนนี้เลยดูสนุกสนานเฮฮาเป็นพิเศษ แต่เนื่องจากเครื่องดื่มแก้วนี้ยังไม่หมด...
“พี่แทฮยองก็กินบ้างดิ”
จองกุกเปิดประเด็นขึ้นมาซึ่งซอกจินและจีมินก็เห็นด้วย มีเพียงแทฮยองเท่านั้นที่ทำหน้าเหวอ
“ทำไมฉันต้องกินด้วยล่ะ ห๊ะ!”
“ก็พี่เป็นคนซื้อมานี่ คนอื่นๆเขาก็ลองกันหมดแล้ว ฉะนั้น เพื่อความเท่าเทียมพี่ต้องกิน!”
ขณะที่จองกุกพูด แม้แทฮยองจะอยากหนี แต่ก็โดนจีมินล็อคไว้เรียบร้อยแล้ว จะร้องโวยวาย แต่จองกุกก็เอาช้อนก็มาจ่อปากแล้ว ซอกจินเองก็ยืนยิ้มเป็นกำลังใจให้ จึงจำใจต้องกินเข้าไป
หลังจากกินเข้าไปแล้ว แม้แทฮยองจะรู้สึกถึงความร้อนในร่างกาย แต่ก็ยังพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซอกจินที่รู้ทันจึงหลอกถามขึ้น
“เลิกงานเย็นนี้อยากกินอะไรหืม.. แทฮยอง”
“ชะ.. อา~~!!”
เพียงเท่านั้น เสียงหัวเราะก็ดังลั่นร้านอีกครั้ง ซอกจินพยายามกลั้นขำและคะยั้นคะยอแทฮยองว่า
‘ไม่ได้ยิน’
‘ฟังไม่รู้เรื่อง’
‘พูดดีๆอีกทีสิ’
ส่วนจีมินกับจองกุกนั้น แค่หัวเราะอย่างเดียวก็เหนื่อยกันจะตายอยู่แล้ว ที่สำคัญ ไม่มีใครคิดจะสงสารแทฮยองเลยแม้แต่คนเดียว
=================================================================
วันนี้ร้านปิดเร็วเป็นพิเศษ เพราะซอกจินใจดี จะพาเด็กๆไปเลี้ยงชาบู แต่ไม่ใช่แค่ แทฮยอง จีมิน จองกุก เท่านั้น เพราะซอกจินได้โทรบอกโฮซอกให้ไปด้วยกัน โฮซอกที่เตรียมจะปิดร้านหลังจากตอบรับคำชวน แต่เนื่องจากยังมีลูกค้าอย่างยุนกิที่ไม่ยอมลุกไปไหน จึงถือโอกาสชวนไปด้วยกันเสียเลย
- ณ ร้านอาหาร –
“เป็นไงจองกุก ที่แทฮยองสั่งไปให้อร่อยไหม?”
เมื่อสั่งอาหารเรียบร้อย ระหว่างที่รอของต่างๆที่ค่อยๆทยอยมาเสิร์ฟ โฮซอกก็ถามจองกุกขึ้น ซึ่งทำให้แทฮยองถึงกับชักสีหน้าทันที
“มันก็อร่อยนะพี่ ร้อนจริง แต่ไม่ไหวอ่ะ เอาออกจากเมนูเถอะ”
“เห็นด้วย!!”
“ย๊า! พี่น่ะเงียบไปเลย ตัวเองสั่งมาไม่ใช่หรอ แถมยังไม่ยอมกินอีก อย่า~มาทำเป็นพูดดี!!”
แม้แทฮยองจะสนับสนุน แต่ก็ยังโดนจองกุกเหวี่ยงใส่อยู่ดี โทษฐานที่บังอาจแกล้งเขา โฮซอกเองจึงถือโอกาสนี้อธิบายที่มาที่ไปของเมนูนี้
“พอดีเพื่อนฝากลองขาย ที่บาร์เขาก็ขาย มันขายดีเพราะดื่มหลังกินเหล้ายังไงมันก็อร่อยไง เลยอยากรู้ว่าถ้ากินแบบปกติลูกค้าจะชอบมากน้อยแค่ไหน แต่ไม่เวิร์คสินะ”
แทฮยองและจองกุก พยักหน้าพร้อมกันด้วยแรงที่ไม่น้อยทั้งคู่ น่ากลัวว่าคอจะเคล็ดกันหรือเปล่า แต่ไม่เพียง 2 คนนั้น เพราะจีมินเองก็ดีเลย์พยักหน้าน้อยๆตามด้วยอีกคน หลังจากนั้นเด็กๆรวมถึงโฮซอกด้วยก็คุยเล่นกันอย่างสนุกสนานตามปกติ ส่วนทางด้านซอกจินและยุนกิ ที่ดูพูดคุยกันในเรื่องที่ค่อนข้างซีเรียส แต่ก็ตามประสาผู้ใหญ่ 2 คนคุยกัน จะให้เล่นเฮฮาเป็นเด็กๆก็กระไรอยู่นะ
โต๊ะอาหารมื้อนี้ เต็มไปด้วยความอบอุ่นและเสียงหัวเราะ ทุกคนต่างแบ่งปันเรื่องราวดีๆที่ผ่านมา และคาดว่าหลังจากนี้ ความสัมพันธ์ของทุกคนจะใกล้ชิดกันมากขึ้น รวมถึงเรื่องราวและความทรงจำดีๆที่กำลังจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ ต้องวิเศษกว่าที่ผ่านๆมาแน่นอน
=================================================================
จบไปอีกตอนอย่างอบอุ่น แต่ เอ.. ขาดนัมจุนนี่เนอะ
มีคนถามว่าเมื่อไหร่จะปลดล็อค รออ่านตอนหน้าสิ! //แล้วจะสปอยล์ทำเพื่อ?
ตั้งแต่ต้องทำงานพาร์ทไทม์ รู้สึกมีเวลาเขียนน้อยลง ดีนะ วันนี้วันปีใหม่ โดนสั่งพักงาน 55+
แต่จะพยายามเขียนเก็บไว้เรื่อยๆเนอะ กลัวคนรออ่านน้อยใจ (เอ๊ะ! หรือจริงๆแล้วไม่มีหว่า)
สุดท้ายนี้ ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดีของรีดเดอร์ทุกคนนะค่ะ
새해 복 많이 받으세요!! Happy New Year 2015 จ้า~~
ความคิดเห็น