คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 5th Box [The Christmas Box]
“โอ๊ยจารย์!! นี่มันปิดเทอมแล้วนะ เข้าใจว่าปิดเทอมไหม? ไหงอยู่ดีๆเรียกทำโปรเจคเฉยเลยง่ะ”
จีมินโวยวายทันทีที่เปิดประตูห้องพักอาจารย์เข้ามา ก็จะอะไรเสียอีก มินยุนกิจู่ๆก็ส่งข้อความมาเมื่อคืน ว่าวันนี้ให้มาประชุมเรื่องโปรเจคภาพยนตร์ ประเด็นคือ เด็กๆเพิ่งสอบเสร็จ เตรียมเที่ยวเต็มที่ แต่โดนรั้งไว้เสียก่อนนี่แหละ
“บ่นมาก ระวังเกรดไม่ออกนะ”
พูดเรียบๆ ขู่เบาๆ แต่ทำเอาจีมินหุบปาก ฉับ และยืนทำหน้าเง้างอนอยู่ตรงนั้น จนแทฮยองต้องโอบไหล่อันเชิญไปนั่งดีๆ งานจะได้เสร็จ
“โอเค มากันครบทีมแล้วสินะ เนื่องจากใกล้จะถึงวันคริสต์มาสแล้ว ฉันมีความคิดว่าเราน่าจะทำหนังสักเรื่อง ฉันพอจะมีพล็อตอยู่แล้ว แต่อยากรู้ว่าทุกคนมีไอเดียอะไรกันบ้าง ถ้าผ่าน ก็จะเอาไปใส่ในเรื่องด้วย”
ตามธรรมเนียมปกติ เมื่อยุนกิจะทำโปรเจคหนังสักเรื่อง มักจะปล่อยให้เด็กๆเสนอความคิดเห็นทันที โดยไม่บอกพล็อตของตัวเอง เพื่อที่เด็กๆจะสามารถแสดงความคิดเห็นได้อย่างอิสระ และไม่มีเนื้อหาอื่นๆกวนใจ
เงียบกันอยู่สักครู่ จีมินก็ยกมือขึ้นขอแสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก ทำให้ยุนกิยิ้มออกมาทันที ไม่ผิดหวังในตัวเด็กคนนี้จริงๆ
“ผมขอเสนอ เรื่องของคนๆหนึ่ง ที่เห็นแก่ตัวมากๆต่อบุคคลรอบข้าง... และแล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้นในวันคริสต์มาส! รู้ไหมว่าอะไร....”
จีมินนำเสนออย่างตื่นเต้น แต่ยุนกิกลับถอนหายใจและเพ่งมองอย่างตำหนิ ก่อนจะตอบและตามด้วยคำตัดสินของไอเดียนี้
“แล้วก็มีเทวดามาพาไปดูอดีต ปัจจุบัน อนาคต แล้วเขาก็เปลี่ยนตัวเองใช่ไหม? ชาร์ล ดิกเก้นส์ มาเองเลยนะ! ไม่ผ่าน!!!! คนต่อไป มีใครเสนอไหม?”
ฮายอง หนึ่งในหญิงสาวของกลุ่มยกมือขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ ยุนกิเหล่ตามองก่อนจะพูดดักคอขึ้นมาก่อนว่า
“ถ้าคิดจะทำเรื่องความรักโรแมนติก อย่าง.. เจอรักแท้ ลงเอยความรักในวันคริสต์มาสนี่ หยุดคิดไปเลยนะ!”
เพียงเท่านั้น ทำให้ผู้ที่กำลังจะเสนอความคิด ขยับตัวเองให้กลับไปนั่งเหมือนเดิมทันที ไม่เพียงเท่านั้น ยังก้มหน้าก้มตา ทำปากขมุบขมิบบ่นอีกต่างหาก ยุนกิก็ใช่ว่าจะไม่เห็น แต่ก็ไม่อยากออกปากว่าสักเท่าไหร่ ก็แค่เขาไม่อยากให้ผลงานมีแต่เรื่องรักๆใคร่ๆนี่ ทำงานศิลป์ทั้งทีอย่าทำให้สวยอย่างเดียว ต้องมีคุณค่าด้วย คนเราก็เหมือนกัน หน้าตาดีแต่ไม่มีสมองก็ไม่มีใครชอบ งานศิลป์ดีๆ ที่อยู่ได้นานๆ ก็ไม่ใช่เพราะสวย แต่มันมีความหมายที่ยิ่งใหญ่ซ่อนอยู่ต่างหากล่ะ
หลังจากเงียบกันมาสักพัก ยุนกิตัดสินใจว่าจะใช้เรื่องของตัวเองนั่นแหละ แต่ก่อนจะได้พูดความคิดนั้นออกไป แทฮยองกลับยกมือขึ้นเสียก่อน จึงพยักหน้าเป็นการอนุญาตให้พูด
“ถ้าอย่างนั้น เป็นเรื่องของคนที่มีพลังเหนือธรรมชาติ ที่ต้องช่วยเหลือผู้คนจนผิดสัญญากับคนรัก และต้องพลัดพรากกันไป เมื่อเวลาผ่านไปเขาถึงได้เข้าใจว่าทำอะไรผิดพลาดไป และพยายามจะใช้พลังของตัวเองย้อนกลับไปแก้ไขเรื่องราวในวันคริสต์มาสนั้น เป็นไงครับ?”
แทฮยองร่ายยาวเกี่ยวกับเนื้อหาที่คิดได้ ยุนกิยิ้มออกมาแต่ก่อนจะเอ่ยชม ก็บังเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมาได้ จึงถอนหายใจก่อนพูดออกไป
“นี่มันเพลงของไอดอลที่วัยรุ่นมันกรี๊ดกันนี่ วงอะไรนะ... exo นี่ ใช่หรือเปล่า?”
เจอประโยคนี้เข้าไป แทฮยองจึงได้แต่ยิ้มแหยๆ ยุนกิจึงถอนหายใจออกมา นี่เขาทายถูกสินะ ไม่ใช่เพียงยุนกิ จีมินเองก็เบะปากใส่เช่นกัน แทฮยองมักจะรีแอคชั่นแรงกับวงนี้เสมอ ชอบอะไรนักหนาก็ไม่รู้
“นี่พวกเธอ.. ถามจริงๆนะ ไม่มีความคิดเป็นของตัวเองกันหรือไง? ที่มาเรียนก็เพื่อให้รู้จักคิดสิ่งดีๆ สิ่งใหม่ๆ เพื่อออกไปทำประโยชน์ให้สังคมไม่ใช่หรือไง แล้วนี่อะไร ความคิดเป็นของตัวเองยังไม่มีเลย แบบนี้มันน่าให้เรียนจบไหมห๊า!! อายุเท่าไหร่กันแล้ว เรียนหนังสือมาตั้งกี่ปี ทำได้แค่ลอกความคิดคนอื่นหรอ?”
ว่าแล้วก็โดนดุกันยกใหญ่ ยุนกิค่อนข้างรู้สึกผิดหวัง เพราะทีมนี้เขาคิดว่าเขาคัดนักศึกษาที่ดีเท่าที่เขาเคยสอนมาแล้วนะ แต่สุดท้ายดันเป็นแบบนี้เสียนี่ ท้ายที่สุดแล้วก็คงต้องใช้เนื้อเรื่องของเขาเอง โดยที่แอบใส่สิ่งที่เด็กๆนำเสนอลงไปเพียง เล็กน้อย เฉพาะตัวไอเดียที่เหมาะสมกับเรื่องจริงๆ
หลังจากประชุมเรื่องพล็อตเสร็จ ยุนกิจึงถามขึ้น
“จากเนื้อเรื่องนี้ ใครมีสถานที่ (Location) ดีๆจะนำเสนอไหม?”
ทุกคนต่างใช้ความคิด ย่านการค้า ที่มีผู้คนเดินพอสมควร มีสถานที่หลักคือร้านของขวัญกับคาเฟ่ ไหนจะต้องขอใช้สถานที่อีก ซึ่งไม่รู้เหมือนกันว่าจะขอได้หรือเปล่า แต่สุดท้ายแล้วแทฮยองก็เกิดความคิดดีๆขึ้น
“ผมมีสถานที่ดีๆแบบนั้น แถมไม่ต้องกลัวด้วยว่าจะขอไม่ได้ ใช้ได้แน่นอน!”
“ตกลงตามนั้น เอาล่ะ แทฮยองอย่าลืมไปเขียนสคริปมา จีมิน ริคกี้ เตรียมกล้องให้พร้อม ส่วนเรื่องบทไม่ต้องห่วง ต้องแสดงทุกคน!”
“โห่!!!!!!!!!!!!”
“อะไร! ไม่พอใจ?”
แม้จะไม่พอใจก็คงจะพูดไม่ได้ ในเมื่อนายใหญ่ประกาศิตเสียขนาดนี้ ใครจะไปกล้าขัดกันเล่า จึงทำได้เพียงนั่งเงียบฟังสักพัก ก่อนจะยุติการประชุมเพียงเท่านี้
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
และแล้ววันถ่ายทำก็มาถึง ในย่านที่คุ้นเคยที่สุดสำหรับแทฮยองและจีมิน แน่นอนสิ ก็ที่นี่มันที่ทำงานของพวกเขานี่นา อย่างที่บอกว่า ต้องเป็นย่านการค้า และต้องขอสถานที่คือร้านกิ๊ฟท์ช้อปและคาเฟ่ ซึ่งที่นี่ก็มีครบ คือ Art Box และ Hoppy Cafe แค่บอก ไม่ต้องขอให้วุ่นวายก็ใช้ได้ เมื่อเซ็ตของเสร็จจึงเริ่มถ่ายทำจากฉากกลางเรื่อง ซึ่งริคกี้ต้องเข้าไปในเลือกซื้อของขวัญในร้าน
“เฮ้ย! ไม่ต้องซ้อมเก๊กท่าหน้าเคาท์เตอร์ ยังไม่เริ่มถ่าย ลูกค้าจะคิดเงิน หลบๆ”
จีมินพูดดักคอขึ้น เมื่อริคกี้ที่เท้าคางอยู่ตรงหน้า ซึ่งดูจะตั้งใจจะซ้อมโพสท์ท่าอย่างมาก เห็นแล้วหมั่นไส้ ต้องโวยสักที ไม่เช่นนั้นลูกค้าคงยืนกล้าๆกลัวๆอีกพักใหญ่แน่ๆ
“จองกุก! ช่วยถือกล้องหน่อย~”
แทฮยองขอแรงจากคนนอกอย่างจองกุกให้มาช่วย แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ให้ความร่วมมือ
“พี่ใช้ผมหรอ? ทำไมอ่ะ? งานตัวเองทำไมไม่ทำเอง?”
เจอประโยคนี้เข้าไปแทฮยองเลยได้แต่นิ่งค้าง จองกุกมองภาพตรงหน้าด้วยความชอบใจ จึงเนียนเดินเลี่ยงไปคุยกับจีมิน ทำเอาแทฮยองเกือบโยนกล้องใส่หัวจองกุกสักที
อย่างที่บอกว่านี่คือเหล่าเด็กที่ยุนกิคัดสรรมาอย่างดี จึงใช้เวลาไม่นานก็เสร็จ จากนั้นจึงย้ายออกมาถ่ายทำกันที่ถนน ซึ่งเป็นฉากหลักของมินวูและฮันนา โชคดีที่บรรยากาศเป็นใจมีหิมะโปรยปรายเล็กน้อย ทำให้ฉากนี้สวยโดยไม่ต้องจัดเลย แต่ดูเหมือนคนแสดงจะไม่เป็นใจแบบอากาศนี่สิ
“อ้าวๆ จะเขินกันอีกนานไหม? ทำอย่างกับว่าไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวกัน รีบๆเข้า ไม่หนาวกันหรือไง”
ยุนกิสุดจะทน จึงตะโกนว่าออกมา ก่อนจะเริ่มถ่ายทำฉากนั้นใหม่อีกครั้ง รวมๆแล้วก็หลายเทคอยู่กว่าจะเสร็จ และย้ายเข้ามานั่งอุ่นๆในคาเฟ่
“เหมือนกับกาแฟแก้วเล็กที่ดื่มแล้วหมดไป แต่รสชาติยังตราตึงในใจ เช่นคุณที่เข้ามาแล้ว... โว้ย! ใครเขียนบทเนี่ย!”
“ฉันเอง! มีปัญหาอะไร”
แทฮยองที่บ่นกับบทพูดดังร่ายกลอนจีบสาว ยิ่งต้องมาพูดกับคนตรงหน้าอย่างฮายองด้วยแล้ว ยิ่งรู้สึกอยากบ้าตาย ทำให้หลุดบ่นออกมา แต่ก็ต้องหุบปาก และหันไปโค้ง 90 องศาขอโทษ ก่อนจะกลับมาตั้งใจถ่ายทำใหม่อีกครั้ง
“คุณก็ไม่เห็นต้องโมโหใส่เด็กมันเลย”
โฮซอกที่เดินมาเสิร์ฟชาให้พูดขึ้นก่อนจะวางเซ็ตชาที่เตรียมมาให้ยุนกิ ซึ่งเรียงได้สวยมาก พร้อมแถมขนมให้อีกเยอะแยะ จนยุนกิเกรงใจ
“โห~ คุณไม่ต้องให้เยอะขนาดนี้ก็ได้ ผมเกรงใจนะเนี่ย”
“ไม่เป็นไรครับผมเต็มใจ”
โฮซอกกล่าวตอบยิ้มๆ ยุนกิเองก็ค่อยคลี่ยิ้มตามเช่นกัน เหมือนทั้งคู่จะไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในโลกส่วนตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะรู้ตัวอีกที เด็กๆก็ถ่ายทำเสร็จแล้ว และ...
“ขนม!!!!!!!”
เสียงจีมินลอยมาแต่ไกล แม้ในมือจะถือกล้อง แต่ยังสามารถพุ่งเข้าหาของกินได้อย่างไม่มีปัญหา โฮซอกและยุนกิหัวเราะออกมาในความน่ารักของเด็กมหาลัย สมองเด็กประถมเหล่านี้ ที่ได้ขนมอร่อยๆเป็นของฉลองปิดกล้อง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“MERRY CHRISTMAS!!!!”
เจ้าเก่าคนเดิมที่ส่งเสียงดังมาแต่ไกล ไม่ใช่ใครที่ไหน จีมินนั่นเอง จีนมินเดินเข้ามาพร้อมถุงกระดาษจากห้างสรรพสินค้าใกล้ๆนี้ และวางมันลงบนเคาท์เตอร์ก่อนจะค่อยๆรื้อค้นของในถุง
“อันนี้ของพี่ซอกจินครับ ส่วนอันนี้ของจองกุกนะ”
จีมินยื่นกล่องขนาดไม่ใหญ่มาก 2 กล่องให้จินและจองกุก เพราะวันนี้เป็นวันคริสต์มาสอีฟ แม้จะต้องทำงานอยู่ แต่เรื่องส่งมอบความสุขให้กันนั้นไม่ใช่ปัญหาเลย จองกุกเมื่อเปิดกล่องออกมา ก็พบกับเซ็ตเครื่องเขียน ซึ่งเหมาะกับเด็ก ม.ปลาย อย่างเขามาก ยิ่งได้จากคนที่ชอบ จองกุกยิ่งดีใจเป็นเท่าตัว
“ว้าว~ สุดยอด พี่ซื้อหมดนี่ให้ผมหรอเนี่ย? ขอบคุณนะฮะพี่จีมิน!!!!”
ไม่พูดเปล่า ยังเนียนกระโดดกอดอีกต่างหาก เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่แทฮยองเดินเข้ามาพอดี ซอกจินเห็นแบบนั้นจึงยิ้มเข้าไปอีก เพราะก่อนหน้านี้เขาได้เปิดดูของขวัญแล้วพอใจมาก ยิ่งมาเจอสถานการณ์น่ารักๆที่เจอทุกวัน ยิ่งมีความสุขเข้าไปใหญ่ ซอกจินกวักมือเรียกแทฮยองที่ช็อคกับภาพตรงหน้าให้เข้ามาในร้าน และหยิบถุงกระดาษ 3 ถุงออกมาและยื่นให้จองกุก จีมินและแทฮยอง
“ไหนๆก็อยู่กันพร้อมหน้าแล้ว เอาไปสิ Merry Christmas นะ”
ทั้ง 3 คนดีใจจนส่งเสียงดังไปทั่วร้าน โชคดีที่ลูกค้ายังไม่เข้ามา ไม่เช่นนั้นซอกจินคงได้ตะคอกสักคำ 2 คำ
“นี่ๆ! ผมซื้อเค้กมาด้วย เดี๋ยวเรามากินกันนะ”
จีมินพูด ก่อนจะลากแทฮยองเข้าไปยังห้องแต่งตัว ขณะที่แทฮยองกำลังจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทางอยู่นั้น จู่ๆก็มีแขนเล็กๆวางพาดบนไหล่
“อ่ะ! ของขวัญวันคริสต์มาส”
จีมินอ้อมตัวมาอีกทาง และกล่าวคำอวยพรให้แทฮยอง.. เดี๋ยวนะ แบบนี้มันก็เหมือนจีมินโอบแทฮยองอยู่เลย ทำเอาแทฮยองนิ่งค้างไปชั่วครู่ ก่อนจะหันมามองของขวัญในมือจีมิน
“ยังจำได้อยู่เนอะ ไอ้นี่ในวันคริสต์มาสเนี่ย ซื้อมาให้อีกละ”
แทฮยองบ่น ก่อนจะหยิบแผ่นน้ำหอมปรับอากาศ ซึ่งช่วงนี้จะ Limited Edition ลายคริสต์มาส แทฮยองได้มันจากจีมินทุกปี ด้วยข้ออ้างว่า ของแบบนี้ ลายแบบนี้ มีแต่ช่วงนี้เท่านั้น
“ก็ชอบไม่ใช่หรอ? ดูๆ ลายเค้กคริสต์มาสเลยนะปีนี้!”
แทฮยองพยักหน้ารับแบบหน่ายๆที่จีมินโวยวาย เขาก็แค่บ่นเองจะโวยวายทำไมนักหนา จีมินที่เห็นแทฮยองทำหน้าแบบนั้น จึงสะบัดหน้าเดินหนีออกไปกินเค้ก ปล่อยให้แทฮยองยืนยิ้มกับของขวัญคนเดียวต่อไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เลิกงานแล้ว แทฮยองกับจีมินเดินกลับบ้านด้วยกันตามปกติ แต่ไม่ปกติตรงที่คราวนี้ค่อนข้างเงียบตลอดทาง แทฮยองจึงเริ่มพูดขึ้นก่อน
“จีมิน.. ของขวัญที่นายให้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ชอบนะ ฉันแค่บ่นเฉยๆ แต่ทำไมนายต้องงอนเป็นเด็กๆด้วยล่ะ”
ไม่พูดเปล่า แถมยังยื่นมือมาหยิกแก้มยุ้ยๆนั่นทีหนึ่ง จีมินปัดป่ายมือของแทฮยองออก และตั้งหน้าตั้งตาเดินต่อ จนแทฮยองต้องรั้งแขนเอาไว้ จีมินหยุดเดินแล้ว หันมามองคนตรงหน้า แทฮยองค่อยๆขยับตัวเข้ามาใกล้ๆและสวมกอดหลวมๆ
“ขอบคุณนะสำหรับทุกอย่างเลย ฉันเองกลับไม่เคยให้ของขวัญอะไรนายเลย ขอโทษด้วยนะ ฉันคงให้นายได้แค่นี้แหละ”
“เข้าใจแล้วน่า...”
น่าแปลกที่ในสถานการณ์แบบนี้จีมินน่าจะโวยวาย แต่ไม่ จีมินเพียงแค่ยืนนิ่งๆให้คนตรงหน้ากอดจนพอใจ ก่อนจะผละออกมาสบตากันตรงๆ และเดินหน้าต่อไปด้วยกัน
แทฮยองได้แต่หวังว่า จีมินจะเข้าใจความรู้สึกของเขาผ่านการกระทำเมื่อสักครู่นี้ ทั้งหมดที่เขาต้องการ ไม่ว่าจะเทศกาลไหน เมื่อไหร่ เวลาใด ขอแค่มีจีมินอยู่ข้างๆและเดินหน้าไปด้วยกันเช่นตอนนี้ก็พอ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ไม่เป็นอะไรแน่นะจองกุก”
“จริงสิพี่! ก็แค่พรุ่งนี้เช้ายอมไปโบสถ์กับพ่อแม่ก็พอ บ้านผมมักจะเป็นแบบนี้แหละ”
แม้จองกุกจะพูดแบบนั้น แต่จีมินก็ยังเป็นกังวลอยู่ดี เอ้อใช่! ลืมบอกไปว่า หลังจากที่จีมินและแทฮยองกลับถึงบ้านแล้ว จีมินก็จัดการอาบน้ำเปลี่ยนชุด และออกมาดูหนังรอบดึกกับจองกุก เพราะจองกุกบอกว่านี่เป็นของขวัญจากเขา ฉะนั้นจีมินต้องมา ตอนนี้.. ทั้งคู่เพิ่งดูจบในขณะที่ล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่แล้ว
“โอ๊ะ! แทฮยองส่งข้อความมาเยอะแยะเลย.. เฮ้อ~ ตอนนี้คงนอนแล้ว ไว้ค่อยตอบตอนเช้าแล้วกัน”
เพราะจีมินพูดแบบนั้น จองกุกจึงยื่นหน้ามาดู ก็พบข้อความและสติ๊กเกอร์มากมายที่แทฮยองส่งมาให้จีมิน ทำให้จองกุกยิ้มออกมา
‘ขอโทษนะพี่ แต่ตานี้ผมชนะ!’
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Merry Christmas รีดเดอร์ทุกคนจ้า~~
ตอนแรกว่าจะทำ Xmas Box เป็นตอนพิเศษ แต่ไปๆมาๆ ทำเป็นเนื้อเรื่องหลักเหมาะกว่า
เลยเอาเนื้อหาตอนพิเศษมารวมกับพล็อตเนื้อเรื่องหลัก ก็โอเคอยู่แฮ่ะ
ขอบคุณที่ติดตามกันเนอะ
ขอให้มีความสุข และได้รับแต่สิ่งดีๆในคริสต์มาสนี้นะทุกคน~~
ความคิดเห็น