U-KISS Tales

ลำดับตอนที่ #4 : [Mix] Snowvin & The 7 Xing (สโนวไวท์กับคนแคระทั้ง7) ภาค2

"ตื่นๆๆๆๆๆ  ทุกคนตื่นได้แล้ว"
ไวท์ตะโกนปลุกทุกๆคน เหมือนทุกๆเช้า
"เบาๆหน่อยก็ได้มั้งไวท์  แค่ปลุกทำไมต้องดังขนาดนี้"
ยุนพูดขึ้นในขณะที่ช่วยเควิ่นทำอาหารอยู่
"เป็นแบบนี้ทุกวันเลยหรอ?"
เควิ่นถามขึ้น
"ก็ใช่น่ะสิ"
ยุนพูดพร้อมกับส่ายหน้า
"เฮ้! ฮัสกี้ตื่นได้แล้วนะ"
ไวท์เดินไปที่เตียงของตัวเอง แล้วปลุกฮัสกี้    แต่ฮัสกี้ไม่ตอบกลับ แค่ค่อยๆลืมตาขึ้น
"อ้าว? นี่นายไม่สบายมากนี่  เมื่อวานทำงานหักโหมไปรึเปล่า"
ไวท์ถามขึ้น
"ไม่รู้สิครับ"
ฮัสกี้ตอบเบาๆ
"งั้นนายนอนต่อก็ได้นะ  ไม่ต้องไปทำงานหรอกวันนี้อ่ะ"
ไวท์พูดจบ ฮัสกี้ก็ยิ้มออกมาแล้วนอนต่อ

"อ้าวพี่  ฮัสกี้ล่ะ"
ไรซิ่งถาม
"ไม่สบาย  งั้นฝากเควิ่นดูแลทั้งบ้านและฮัสกี้ด้วยแล้วกัน"
ไวท์พูด
"ได้เลยคร๊าบ  จะทำให้ดีที่สุดเลย"
วิ่นตอบอย่างร่าเริง

เมื่อทุกคนไปทำงานได้สักพัก  ฮัสกี้ก็ลุกแล้วเดินลงมาข้างล่าง
"เควิ่น อรุณสวัสดิ์"
ฮัสกี้ทักทาย
"อ้าวฮัสกี้ตื่นแล้วหรอ  เป็นยังไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นบ้างไหม?"
"อื้อ รู้สึกดีมากๆเลยล่ะ"
"เพราะพี่ไวท์ล่ะสิ"
เควิ่นหยอก  ทำให้ฮัสกี้เขินมาก
"แล้ว....มีอะไรให้ช่วยไหม"
ฮัสกี้ถามขึ้น
"อ๋อ  ไม่มีแล้วล่ะ  งั้นเราไปเดินเล่นกันไหม"
เควิ่นชวน
"อื้ม  งั้นก็ดีเหมือนกัน"
แล้วทั้ง 2 ก็ออกไปเดินเล่นในป่า

ระหว่างเที่ยว
"เควิ่นๆ  ผลเบอร์รี่น่ากินจัง เอาไปทำอะไรกินกันดี"
"เอาไปทำเค้กกันดีไหม?"
"อื้อ.. อยากทำให้พี่ไวท์จัง"
พูดเองเขินเอง (ดูฮัสกี้ทำ)
"งั้นเดี๋ยวสอนให้นะ"
เควิ่นเสนอ  ทำให้ฮัสกี้ยิ้มอย่าดีใจ

ระหว่างที่เดินทางกลับนั่นเอง เควิ่นก็เหลือบไปเห็นใครบางคน
"นี่ๆเควิ่น มีอะไรหรอ?"
ฮัสกี้ถามขึ้น เมื่อเห็นเควิ่นจ้องเขม็งไปทางอีกฝั่งของแม่น้ำ
"เจ้าชาย....ยูเม"
เควิ่นพูดขึ้นเบาๆ

**อ่ะๆ ย้อนความหลัง**
"ว่าไง สโนวิ่น" 
"เจ้าชายยูเม..มาทำไมหรอ"
"มาแล้วผิดหรอ"
"เปล่า  แค่...อยากมาเที่ยวหา"
ที่จริงแล้ว 2 คนนี้สนิทกันตั้งแต่เด็ก  และต่างผ่ายต่างก็ชอบกันมากๆ แต่ก็ยังเรียกกันแบบพี่น้อง

**กลับมาๆ**
"ทำไม..ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ"
เควิ่นยังคงพูดกับตัวเองต่อไป
"นี่ๆเควิ่น....เควิ่น.....วิ่น!!!!!!!"
ฮัสกี้ตะโกนใส่หูวิ่น
"หาๆ อะไรหรอ?"
"ก็เป็นอะไรไปล่ะ  เรียกก็เหม่ออยู่ได้"
"เอ่อ....ไม่มีอะไรหรอก เรากลับกับเถอะ"
"ก็ได้ๆ"
แล้วทั้ง2ก็กลับบ้านไปทำเค้กกัน

ย้อนมาทางราชินีมินดีกว่า
"จุนนี่  รอบนี้ตอบดีๆนะ"
จองมินพูดกับกระจกฮยองจุน
"อ่า....ตอบอะไรหรอ"
ถามแบบกลัวๆ
"กระจกวิเศษจงบอกข้าเถิด ใครงามเลิศในปฐพี"
จองมินถามอย่างมั่นใจ  และยิ้มรอฟังคำตอบ
"เอ่อ...อ่า....คงเป็นท่าน....ละมั้ง"
จุนตอบ
"มั้ง  ของแกหมายความว่ายังไง"
จองมินเริ่มไม่พอใจ
"ก็จะว่าไปท่านก็สวยที่สุด  แต่ข้าก็ยังเห็นสโนวิ่นสวยกว่าอยู่ดี"
ได้ยินดังนั้น กา(คิบอม) ก็ลูบหน้าตัวเองอย่างเครียดๆ ว่า ทำไมพี่เขาถึงได้ซื่อขนาดนี้
"หมายความว่ายังไง!!!!  สโนวิ่นโดนสั่งฆ่าไปแล้วนิ" (มินโหด - -* )
"ก็ตามจริงแล้ว..ยังไม่ตายไง"
จุนอธิบาย
"นี่นายจะบอกว่าแทยังทำงานพลาดหรอ  มันไม่เคยมีในประวัติศาสตร์นะ"
จองมินยังคงเถียงต่อไป
"เอ๊ะ! ก็บอกว่ายังอยู่ไง  อย่าเถียงคนรู้สิ"
จุนแย้งทันที
"นี่!!!!!!! ฉันถูกเสมอนะ"
"หลงตัวเองเกินไปไหม ห๊า!!!!"
"แน่จริงออกมานี่  มาเดี่ยวกันให้รู้เรื่องเลยมะ"
"เอาเซ่  ไม่ปฏิเสธ"

"นี่ก็เป็นตำนาน ทอม&เจอร์รี่ อีกบทหนึ่ง  ซึ่งจนป่านนี้ก็ยังไม่มีใครยอมใคร  เฮ้อ~ น่าเบื่อจริงๆ"
บรรยายโดยผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ คิม คิบอม

วนมาที่บ้านหลังน้อยกันต่อ
"น่ากินจังเลย  ขอบใจนะเควิ่นที่ช่วยสอนให้"
"อื้ม  ด้วยความยินดี  ดีจังเลยนะ ที่ได้ทำอะไรดีๆให้คนที่รักเนี่ย  เอ๊ะ! รึวันนี้ตั้งใจป่วยล่ะเนี่ย อิอิ"
"เปล่าน๊ะ  ไม่ใช่สักหน่อย"
ฮัสกี้ตอบอย่างร้อนรน และหน้าก็เริ่มแดง

ไม่นาน  เหล่า xing ทั้งหลายก็กลับบ้านมา
"พี่โซล พารังหิว"
พารังบ่น ทั้งๆที่ใกล้จะถึงบ้านแล้ว
"เอาน่า เดี๋ยวก็ได้กินแล้ว  จะถึงบ้านแล้วเนี่ยเห็นไหม"
"ก็ทนไม่ไหวแล้วนี่น่า"
"ขี้อ้อนล่ะสิไม่ว่า"
กอนแย้งขึ้นทันตา
"พี่ก๊อน!!!!!!"
พารังตะโกนเสียงดัง
"ยังมีแรงตะโกนอยู่นี่  แล้วก็เอาแต่บ่นๆ"
"เชอะ!"
พารังงอนกอน  แล้วไปฟ้องยุน
"พี่ยุน พี่กอนว่าเค้า ToT "
"เอาน่า  เดี๋ยวมันก็หุบปาก  อย่าไปคิดมากกับคนแบบนี้เลย"
"อ้าวพี่  ทำไมว่าผมแบบนี้ล่ะ"
กอนหันมาทันที
"เปล่า  ไม่ได้ว่ากอนเลย  รับเองนะนั่น"
ยุนสวน  ทำให้พารังสะใจมาก จึงหัวเราะออกมา และแลบลิ้นใส่กอน
"เอ้าๆ จะแกล้งกันอีกนานไหม ไม่เข้าบ้านกันใช่ป่ะ"
เฮียไวท์(เจ้าเก่า) ตะโกนว่าจากหน้าประตูบ้าน
"คร๊าบๆ"
ทุกคนตอบรับ

บนโต๊ะอาหาร
"เอ่อ..พี่ไวท์ กินเค้กไหม"
ฮัสกี้ถามขึ้น
"พารังกิน *-* "
พารังตอบอย่างทันควัน กอนก็เลยสวนอีกว่า
"เขาถามแกไหม ไอ่ตัวเล็ก"
"ก็อยากตอบอ่ะ"
แล้วก็มองหน้ากันอย่างอาฆาต จนไวท์พูดตัดบท
"ก็เอามาสิ  แบ่งๆกันกินด้วย"
"อื้ม  ครับ"
แล้วฮัสกี้ก็ยกเค้กเบอร์รี่ฝีมือตัวเองมาให้ไวท์    ไวท์จึงตักกินไปคำหนึ่ง
"อร่อยมากเลย  ใครทำเนี่ย"
ไวท์ถามขึ้น
"ฮัสกี้ทำครับ"
เควิ่นตอบทันที  ก่อนที่ฮัสกี้จะพูดอะไร
"คะ..ใครบอกล่ะ  เควิ่นก็ช่วยไม่ใช่หรอ"
"แหมๆ  ไม่ต้องเขินหรอกน่า ฉันแค่แนะแนวทางให้แค่นั้นเอง"
เควิ่นแย้งอย่างรวดเร็ว
"เอาล่ะๆ  ไม่ต้องเถียงกัน  สรุปว่าอร่อยมากเลย"
ได้ยินดังนั้น ทำให้ฮัสกี้หัวใจพองโตอย่างมาก

ในคืนนั้น
"เควิ่น ไม่นอนหรอ?"
ไวท์ถาม เมื่อเห็นเควิ่นไม่ยอมเข้าห้องนอน
"ยังล่ะครับ ขอเดินคิดอะไรสักพักก่อน"
"งั้น..ยังไงก็....รีบนอนนะ  เดี๋ยวไม่สบาย"
"ครับ พี่ไปนอนก่อนเถอะ"
ไวท์พยักหน้า  แล้วเดินขึ้นห้องไป  ส่วนเควิ่นก็เดินอยู่แถวๆหน้าบ้าน
"เฮ้อ~ วันนี้ไม่ได้ตาฝาดจริงๆหรอ? ทำไมถึงได้เห็นพี่ยูเมล่ะ  ทั้งๆที่ไม่ได้เจอกันตั้งนานแล้ว"
แล้วก็ปล่อยให้ตัวเองไปกับความคิด  แต่แล้วก็ต้องหลุดออกจากความคิดเมื่อเห็น....
"ใครน่ะ  ออกมานะ (กลัวนะรู้ป่าว T^T)"
พูดจบ  เงานั้นจึงเดินเข้ามาใกล้ๆเควิ่น วิ่นหลับตาปี๋ด้วยความกลัว
"น้องวิ่นหรอ  น้องวิ่นจริงๆด้วย"
เสียงนั้นพูดขึ้น  ทำให้เควิ่นลืมตาขึ้นมาดู  แล้วก็ยิ้มออกมา
"พี่ยูเมจริงๆด้วย"
เควิ่นพูดด้วยความดีใจ
"แล้ววิ่นมาอยู่นี่ได้ไง"
ยูเมถาม
"เรื่องมันยาว พี่จะฟังหรอ"
"ฟังๆ"
"ย้อนไปสมัยก่อนคริสตกาล  เมื่อตอนที่...." (มุขคุ้นๆไหม 55+)
"พอๆ  ถ้ายาวขนาดนั้นพี่ไม่ฟังก็ได้"
"ฮ่ะๆ"
เควิ่นหัวเราะอย่างมีความสุข  แล้วก็อยู่คุยกับยูเมทั้งคืน

เช้ามา
"อื้อฮื้อ....เควิ่น  นี่อย่าบอกนะว่านั่งอยู่นี้ทั้งคืน"
ยุนถามขึ้น
"ก็ประมาณนั้นแหละครับ"
วิ่นตอบ
"นี่เพื่อนๆวิ่นหรอ"
ยูเมถาม  (มันยังอยู่อีกหรอเนี่ย)
"อื้ม..ใช่แล้วล่ะ"
แล้วก็ทำความรู้จักกันตามมารยาท  ฮัสกี้จึงเข้าไปกระซิบกับวิ่นว่า
"ชอบเขาล่ะสิ"
"บ้าหรอ  รู้ได้ไง อิอิ"
"ก็เห็นเหม่อมองตั้งแต่เมื่อวานแล้วนี่"
"อ้าว?เห็นด้วยหรอ"
"อื้อเห็น  แต่ไม่พูดเฉยๆ"
เควิ่นจึงมองหน้าฮัสกี้  แต่ฮัสกี้กลับหัวเราะกับสายตานั้น
"แล้ววิ่นจะไปอยู่กับยูเมไหม"
ไวท์ถามขึ้น
"ไม่ล่ะครับ  อยากอยู่ที่นี่มากกว่า"
"งั้นหรอ  งั้นพี่จะมาเที่ยวหาบ่อยๆนะ"
ยูเมพูด

หลังจากนั้นอีกหลายวัน-เดือน-ปี
"น้องวิ่น  ไปเป็นเจ้าหญิงให้พี่มะ"
ยูเมมาถามแบบนี้เป็นปกติ
"อ๊า!! ถามอะไรแบบนี้อ่ะพี่ยูเม"
"ก็ตอบมาสิ  ไม่ได้ให้ถามย้อน"
".........................................................................."
"อ้าวไม่ตอบอีก"
"รอให้ฮัสกี้สารภาพรักกับพี่ไวท์ก่อน  แล้วพี่ค่อยมาถามวิ่นอีกที"
"พูดแบบนี้อีกละ  ก็ดูฮัสกี้ทำตัวสิ  เมื่อไหร่จะยอมสรภาพล่ะ  เปลี่ยนเงื่อนไขไม่ได้หรอ"
"ม่ายได้ๆ"
"น้องวิ่นใจร้าย ToT "
แล้วเหตุการณ์ก็เป็นแบบนี้อยู่ร่ำไป....



+++++++++ The End ++++++++++

จบแบบมั่วๆ สำหรับเรื่องนี้ อิอิ
น่าจะเปลี่ยนเป็นเรื่องของ xing เนอะ  มันไม่ใช่u-kiss ละอ่า  เหอๆ

ก็ขอจบเรื่องนี้ลงเพียงเท่านี้แหละค่ะ
ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านนะค่ะ
อันยอง

By --> Yo....Jung