คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 3rd Box
ในชั้นเรียนบรรยายของนักศึกษาคณะนิเทศฯ ผู้เต็มไปด้วยความสดใสและความคิดสร้างสรรค์ ที่ตอนนี้ต่างนั่งเบื่อไปตามๆกัน กับการเรียนภาคทฤษฎีที่แสนน่าเบื่อเช่นตอนนี้ ส่วนน้อยที่นั่งค่อนไปทางหน้าห้องก็จดเนื้อหาบ้าง แต่ส่วนมากทำเป็นจด ซึ่งที่จริงแล้วแอบวาดรูปหรือไม่ก็ทำการบ้านวิชาอื่นๆ(โดยเฉพาะวิชานอกคณะ) บางคนก็ก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือหรืออ่านหนังสือการ์ตูนใต้โต๊ะเรียนแก้เบื่อไป บางคนเต็มที่และจริงใจกับชีวิตหน่อย ก็ไม่แอคติ้งทำเป็นสนใจเรียนใดๆทั้งสิ้น หลับแม่ม!
ส่วนทางด้าน 2 เพื่อนรักอย่างแทฮยองและจีมินที่นั่งอยู่ส่วนกลางของห้อง แต่ชิดผนังซึ่งก็มีเสาเล็กๆอยู่ข้างหลังเป็นมุมพอดี เหมาะกับการนั่งพักผ่อน(?) เป็นอย่างยิ่ง จีมินกำลังเลื่อนรูปมากมายจากกล้องตัวเก่งของเขา แล้วยิ้มให้กับภาพต่างๆที่เขาเคยถ่ายเองกับมือ จริงๆแล้วจีมินกำลังเลือกรูปสำหรับการนำเสนอมัลติมีเดียในคลาสอื่นมากกว่า แต่…
‘ทำไมเปิดมาแล้วมีแต่รูปตัวเองหว่า? แต่เออ.. เราก็หน้าตาดีเหมือนกันนะ อิอิ’
แล้วก็เลื่อนรูปต่อๆไป เพื่อหาภาพที่ถูกใจสำหรับนำเสนอ ส่วนคนที่นั่งข้างๆอย่างแทฮยองหรอ ไม่ได้หลับ ไม่ได้เล่นอะไรทั้งนั้น และไม่ได้จดด้วย มองเผินๆเหมือนตั้งใจเรียน ตั้งใจจ้องสิ่งที่ฉายบนโปรเจคเตอร์มาก แต่ที่เห็นลอยหน้าลอยตาแบบนั้น ถอดวิญญาณไปยังมิติอื่นเรียบร้อยแล้ว แต่เพราะคนข้างๆชอบขำออกมาบ่อยๆ เป็นการรบกวนคลื่นสัญญาณในการเดินทางข้ามมิติอย่างมาก ทำให้แทฮยองกลับมายังมิติปัจจุบันได้อย่างง่ายๆ และหันไปมองตัวต้นเหตุ เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักกำลังทำอะไรอยู่ก็อดใจแซะไม่ได้
“นั่งฟังบ้างสิ แบบนี้จะสอบได้ไหมวะนั่น”
แทฮยองพูดออกไปเบาๆ แต่ผลคือ คนตัวเล็กข้างๆตวัดสายตา ควับ! มามองทันที และคิดในใจว่า
‘ทำไมคำนี้มันคุ้นเคยจัง แทฮยองไปเอามาจากไหนนะ แต่ช่างเถอะ! บังอาจแซะกูแบบนี้ได้เยี่ยงไร’
“กลับดาวแม่ไปป่ะ!”
สุดท้ายจีมินก็เอ็ดเบาๆออกมาแค่นั้น แล้วหันกลับไปเล่นกล้องต่อ แทฮยองที่โดนเมินไปแล้ว จึงเรียกร้องความสนใจด้วยการแกล้งกดปุ่มนู่นนี่บนกล้อง จีมินจึงเหยียบเท้าเข้าให้ก่อนจะเมินแทฮยองต่อไป
แทฮยองที่ยังคงโดนเมินจึงเบ้หน้าเพราะทำอะไรไม่ได้ แต่คนข้างๆกลับไม่มีทีท่าสนใจ จึงลองเปลี่ยนเป็นทำหน้าบึ้งดูบ้าง เผื่อจีมินจะรับรู้ว่าเขาโกรธ ซึ่งก็ได้ผล จีมินหันมา พร้อมลั่นชัตเตอร์เร็วๆไป2-3ที เรียกอาการเหวอจากแทฮยองได้เป็นอย่างดี ส่วนจีมินหรอ กลั้นขำจนหน้าขาวๆเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง แม้แทฮยองจะเห็นว่ามันน่ารักแค่ไหน แต่ภาพลักษณ์ของเขาก็สำคัญนะ แทฮยองยื่นมือไปหวังจะคว้ากล้องจากมือจีมิน ซึ่งจีมินก็เบี่ยงหลบ และปัดป้องมือของอีกคนออก บังเกิดเป็นสงครามน่ารำคาญขนาดย่อม ณ มุมห้อง จนกระทั่ง...
ปัง!!!!!
“พวกนายทุกคน! นี่มันห้องเรียนนะ!”
เสียงตะโกนจากอาจารย์ที่เคารพรักดังขึ้น ทำเอาทั้งห้องสะดุ้ง ต่อให้ฝันหวานแค่ไหนก็ต้องตื่นขึ้นมา แน่นอนว่าแทฮยองและจีมินก็ตกใจเช่นกัน เพราะมีความผิดที่เล่นกันในห้อง จึงคิดไปว่าพวกตนโดนโวยเข้าให้แล้ว แต่ที่จริง.. พวกที่นั่งหลังพวกเขาไปอีกต่างหาก
“ถ้าไม่คิดจะเรียน ก็อย่าลากคนอื่นลงเหวไปด้วยได้ไหม? หลับไป เล่นโทรศัพท์ไปยังพอทำใจได้นะ แต่ไอ้ที่คุยกันจ๊อกแจ๊กจอแจ รบกวนสมาธิคนอื่นนี่คุยเรื่องอะไรกันนักหนา ในเมื่อไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เรียนเลย จะเสียงดังหา XXX หรอ?”
เสียงด่าทอของอาจารย์มินยุนกิ แด่กลุ่มนักศึกษาที่รู้ๆกันว่าเป็นตัวป่วนของคณะ เรียนก็ไม่เรียน ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย แม้แต่งานกิจกรรมของทางมหาวิทยาลัยก็ไม่ช่วยแถมยังขัดแข้งขัดขาคนทำงานอีก นี่ก็เรียนวิชานี้กับยุนกิมาเป็นรอบที่ 3 ได้แล้วมั้ง
ยุนกิ จริงๆเป็นคนที่ใจดีมาก แม้จะขี้รำคาญไปหน่อยก็ตาม ถ้ามีอะไรขัดใจ ก็จะเริ่มบ่น แต่ถ้าไม่พอใจก็ระเบิดลงได้เช่นคราวนี้ แต่นอกห้องเรียนนั้น จะช่วยเหลือทุกคนทุกอย่าง จะยกเว้นก็แต่พวกที่แกเพิ่งด่าไปนั่นแหละ
“พวกนายคิดว่าการเรียนทฤษฎีมันน่าเบื่อใช่ไหม? ถ้าไม่รู้ทฤษฎีแล้วจะนำไปใช้เป็นได้ยังไง ห๊ะ! คนมีความสามารถมากมายเขายังขวนขวายมาเรียนภาคทฤษฎี ทั้งๆที่เขาทำงานเป็นอยู่แล้ว ละโง่ๆอย่างพวกนายล่ะ มีโอกาสทำไมไม่ตั้งใจ”
แม้จะโดนด่า แต่กลุ่มเป้าหมายก็เอาแต่เบ้ปากใส่ไม่พอใจท่าเดียว แสดงความเย่อหยิ่งและไม่พอใจออกมาอย่างไม่สมควร เป็นการโต้เถียงแบบเงียบๆนั่นเอง ฉะนั้น ด้วยความฉลาดของยุนกิ จึงตัดสินใจว่า..
“เอาล่ะ! ด่าไปก็เหนื่อยกันเปล่าๆ พวกนายคงไม่ใส่ใจอยู่แล้ว แสดงความรู้ความสามารถกันหน่อย.. เขียนสรุปรายงานเรื่อง ทฤษฎีการสื่อสาร ที่เพิ่งเรียนไปวันนี้มาส่งเดี๋ยวนี้! ไม่ส่งห้ามออกจากห้อง”
โห่~~~~
ประกาศิตของยุนกิ ทำเอาทั้งห้องโห่ร้องออกมา แต่ถึงอย่างนั้นทุกอย่างก็ต้องดำเนินไปตามเดิม เพราะ..
“คิดว่าโห่แล้วฉันจะเปลี่ยนใจหรอ นี่มินยุนกินะเว้ย! คำไหนคำนั้น!! ทราบแล้วลงมือปฏิบัติเดี๋ยวนี้”
เพียงเท่านั้น ทั้งห้องก็ตกอยู่ในความสงบอย่างที่ยุนกิต้องการ ยุนกิมองไปรอบๆห้องด้วยรอยยิ้ม ทั้งภูมิใจและสะใจ ที่ได้แกล้งนักศึกษา เอาเข้าจริงที่สั่งให้ทำนี่ ก็เพื่อตัวลูกศิษย์ล้วนๆ ที่จะมีโอกาสได้ทบทวนสิ่งที่เรียนไป ส่วนใครที่ไม่ได้สนใจ อย่างน้อยการได้เขียน ก็ทำให้เนื้อหาผ่านหูผ่านตาและเข้าไปอยู่ในเซลล์ประสาทบ้าง เวลาสอบจะได้คุ้นๆเผื่อมั่วถูกก็ได้กำไรกันไป
ด้านจีมินและแทฮยองนั้น ใช้เวลาไม่มากเท่าไหร่ก็เขียนสรุปเสร็จ แม้ไม่ใช่คนแรก แต่ก็ถือว่าเร็วเป็นอันดับต้นๆในคลาส แม้ 2 คนนี้จะไม่ตั้งใจเรียนเช่นเดียวกับหลายๆคน แต่ก็พยายามฟังเก็บรายละเอียดตลอด เมื่อเข้าใจแล้ว ก็หันไปสนใจอย่างอื่นนอกบทเรียนต่อ ฉะนั้นต่อให้โดนสั่งรายงานแบบนี้มีหรือจะทำให้ทั้งคู่หงอเป็นลูกหมาเหมือนบางกลุ่มได้
แทฮยองรอจนจีมินเก็บของใช้และของเล่นให้เรียบร้อย จึงลุกไปส่งงานพร้อมกัน เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงโต๊ะของอาจารย์ยุนกิก็ต้องแปลกใจกับใบปลิวร้านอาหารแบบต่างๆ ประมาณ 4-5 แผ่นที่กองอยู่บนโต๊ะ ยุนกิที่หยิบใบนู้นที ใบนี้ที เหมือนเลือกไม่ได้เสียทีว่าจะกินอะไรดี จีมินจึงแซวขึ้น
“นี่หิวจริงๆหรือกะจะขู่นักเรียนนี่จารย์”
“หิวจริงๆสิ! ปกติต้องรอประมาณชั่วโมงนึงนู่น กว่ามันจะส่งกันครบ เพราะงั้นเลยว่าจะสั่งมากินซะเลย เฮ้อ~ กินไรดีอ่ะ?”
ยุนกินตอบเง้าๆงอนๆ ที่จีมินแซวแบบเป็นกันเองขนาดนี้ได้ ก็เพราะจีมินเป็นศิษย์รักอันดับ 1 ของยุนกิเลยก็ว่าได้ ไม่ใช่แค่ลักษณะนิสัยที่น่ารัก แต่ด้วยพรสวรรค์ในตัวนักศึกษาเองด้วย ที่ทำให้อาจารย์ไฟแรงอยากจะผลักดันให้ได้ดี รวมถึงตัวแทฮยองเองก็เช่นกัน ที่แม้จะกวนเงียบ แต่เมื่อถึงเวลาจริงจังกลับทำได้ดีอย่างน่าชื่นชม
“ช่วยเค้าเลือกหน่อย~”
ยุนกิโชว์ใบปลิวร้านแล้วยื่นไปที่หน้าทั้งคู่ ขาก็ตีอากาศใต้โต๊ะไปเหมือนเด็ก 3 ขวบอ้อนพ่อกับแม่ไม่มีผิด แทฮยองจึงหยิบใบปลิวร้านพิซซ่าร้านหนึ่งออกมา หลังกระแอมออกมาเบาๆ จึงเริ่มทำการนำเสนอ
“ผมแนะนำร้านนี้ ด้วยแป้งที่ถูกปรุงมาอย่างพิถีพิถัน ทำให้รสชาติเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนร้านอื่นๆ วัตถุดิบอื่นๆก็คัดสรรแต่ของที่ดีมีคุณภาพ รับรองว่าได้ชิมครั้งหนึ่งแล้วจะจดจำไปตลอดเลย โปรโมชั่นสำหรับชุดต่างๆก็คุ้มค่าคุ้มราคากว่าร้านอื่นด้วย ที่สำคัญ สำหรับบริการส่งถึงที่ตอนนี้ก็ลดตั้ง30%”
แทฮยองนำเสนออย่างเต็มที่ ถ้าเป็นคลาสโฆษณาก็เอา A ไปเถอะ ทุกคนไม่แย่ง ก็อย่างที่บอก ถ้าแทฮยองจริงจังนี่จ้างร้อยเล่นล้านชัดๆ ซึ่งแน่นอนว่าช็อตดีๆแบบนี้ จีมินได้บันทึกคลิปวีดีโอไว้เรียบร้อยแล้ว
“อีกอย่างที่ผมอยากแนะนำนะ ตอนนี้ที่ร้านเขามีพรีเซนเตอร์ใหม่ ซึ่งมาพร้อมกับเมนูใหม่2ตัว ผมแนะนำให้ลองสั่งมานะ ชิมแล้วมาบอกกันด้วย”
พูดจบจึงยิ้มกว้างพร้อมยกนิ้วโป้งให้ยุนกิ ซึ่งยุนกิก็ตอบรับด้วยท่าเดียวกัน ต่อด้วยรีแอคชั่นความร่าเริงด้วยการวาดมือในอากาศ พร้อมเอฟเฟคเบลอรอบตัวและมีดอกไม้น่ารักๆร่วงลงมา ไม่รอช้าจึงจัดการหยิบโทรศัพท์มาต่อสายพร้อมเปิดไมค์(?) และสั่งเมนูแสนอร่อยด้วยน้ำเสียงอันร่าเริง ซึ่งแน่นอนว่าได้ยินกันทั้งห้อง ทำให้ทุกคนตระหนักได้ว่าควรจะเร่งมือ ไม่เช่นนั้นหิวตายแน่นอน
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ออกมานอกห้อง แทฮยองจึงออกปากชวนจีมิน
“เราไปกินจาจางมยอนร้านเดิมกันไหม? เสร็จแล้วจะได้เข้าร้านเลย”
“เอาสิ! ไม่ต้องเดินทางไปๆมาๆด้วย ตอนนี้หิวจะแย่แล้ว”
จีมินตอบรับทันทีหลังคำถามจบ พร้อมเอามือกุมท้องทำปากยู่แสดงถึงความหิวมาก ซึ่งเป็นภาพที่น่าจับฟัดเสียจริงสำหรับแทฮยอง
“งั้นรีบไปกัน”
ตอบเพียงสั้นๆก่อนจะ(เนียน)โอบเอวจีมินและพาเดินไปยังเป้าหมายทันที เนื่องด้วยร้านนี้อยู่ระหว่างมหาวิทยาลัยกับร้าน Art Box พอดี จึงมักเป็นตัวเลือกแรกๆที่ทั้งคู่จะไปเติมพลังก่อนทำงานเสมอ
=================================================================
ณ ร้านอาหาร ทั้งคู่ได้สั่งจาจางมยอนคนละชาม พร้อมจัมปงมากินด้วยกันอีก1ถ้วย ด้วยความเยิ้มของน้ำซอสจาจางแสนอร่อย ทำให้คนที่มัวแต่เอร็ดอร่อยกับอาหารอย่างจีมินทำปากเลอะไปหมด เห็นแบบนั้นแทฮยองจึงอดไม่ได้..
“เห็นแก่กินนะ เทว-จี”
(เทวจี [돼지] ในภาษาเกาหลี แปลว่าหมู นะจ๊ะ)
“ย๊า! น่าว่าฉันเป็นมะ..”
ไม่ทันที่จีมินจะโวยวายจบประโยค กลุ่มก้อนกระดาษทิชชู่ก็พุ่งเข้ามาป้องปากเพื่อเช็ดให้ ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัว จีมินจึงได้แต่หลับหูหลับตาปัดมือคนตรงหน้า แต่ไม่ว่าจะอิริยาบถไหนของเพื่อนรักคนนี้ ก็ทำให้แทฮยองยิ้มกว้างออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ที่สำคัญคือจีมินไม่เห็นด้วยไง เลยยิ้มเต็มที่
“นี่! กะจะฆ่ากันรึไงวะ!”
จีมินด่าคนตรงหน้าไปหนึ่งดอก ทำเอาแทฮยองก้มหน้าหนี เปล่ากลัวนะ แต่หุบยิ้มเกือบไม่ทันต่างหาก จึงต้องหลบหน้าเป็นการป้องกันไว้ก่อน
=================================================================
และหนึ่งวันที่เหลือของทั้งคู่ในร้านนี้ ก็เต็มไปด้วยบรรยากาศเดิมๆ ที่ผู้คนมากมายแวะเวียนมาชมสินค้าอย่างไม่ขาดสาย พร้อมด้วยรอยยิ้ม แต่บรรยากาศคงจะดีกว่านี้ ถ้าไม่ใช่เพราะ...
“โอ๊ย~ หิว”
“เหอะ!สมน้ำหน้า มัวแต่จ้องตามจีบจีมินของพี่ทำไม”
แทฮยองว่าเข้าให้ ทั้งหึง ทั้งหงุดหงิด เพราะจองกุกบ่นคำนี้มาจะครบ 100 รอบได้แล้ว เลิกเรียนปุ๊บ อยู่ที่ร้านปั๊บ กลัวไม่มีเวลาเจอจีมิน แล้วสุดท้ายก็บ่นหิว นี่แหละที่ทำให้แทฮยองต้องเข้ามาด่า
“โห~ พี่จิมินเป็นของคุณพี่เมื่อไหร่ไม่ทราบครับ อย่ามโน”
“หรอครับ? แล้วเด็กตัวเล็กๆอย่างคุณน้องจะเอาอะไรมาดูแลจีมินได้ดีอย่างกระผมบ้างครับ”
ไม่ทันที่จองกุกจะได้ต่อปากต่อคำกับแทฮยองอีก จีมินก็เดินตรงมาทางนี้พอดี ทำให้ทั้งคู่พยายามทำตัวสงบเสงี่ยม จีมินจึงเปิดบทสนทนาขึ้น
“เหนื่อยจังเลยเนอะวันนี้”
ประโยคธรรมดาๆกับรอยยิ้มที่น่ารักแบบไม่ธรรมดาถูกส่งออกมาจากจีมิน ทำเอาอีก2คนยิ้มและพยักหน้าตาม ทันใดนั้นจองกุกที่คิดอะไรดีๆได้ จึงรีบพูดออกไป
“ใช่ฮะ เหนื่อยสุดๆ แถมหิวมากด้วย”
“นั่นสิ! เพิ่งเรียนมาเหนื่อยๆก็ต้องทำงานเลย ตอนนี้ลูกค้าก็ไม่มีแล้ว ถ้าอย่างนั้นแวะไปหาอะไรกินกันนะ”
จีมินที่เห็นใบหน้าโอดโอยของจองกุก ทำให้มีอาการลนลานด้วยความเป็นห่วงจองกุก จึงออกปากชวน แถมไม่ชวนเปล่า ยังดึงมือจองกุกให้เดินออกไปด้วยกันทันที เมื่อทั้งคู่เดินมาอยู่ในระดับเดียวกัน จีมินจึงกอดแขนจองกุกพร้อมซบหน้าลงไปบนบ่าจองกุกด้วยความล้านิดๆ ไม่ต้องบอกก็คงจะเดากันได้ว่าตอนนี้หน้าจองกุกจะมีความสุขแค่ไหน แต่ก่อนจะก้าวพ้นประตูร้านไป จองกุกยกมือข้างที่ว่างโบกไหวๆให้คนที่มองตามหลังพวกเขาอยู่เป็นการเยาะเย้ย
=================================================================
ซอกจินเดินเข้ามาตบไหล่เบาๆให้กับบุคคลที่ถูกแช่แข็งเพราะหัวใจได้บินหนีไปแล้วอย่างแทฮยอง เหมือนจะเข้าใจความเจ็บปวดของแทฮยองนะ แต่..
ป้าบ!
“ไปทำงานได้แล้ว อย่ามัวแต่อาลัยอาวรณ์”
ซอกจินตบหัวแทฮยองเป็นการเรียกสติพร้อมทิ้งข้อความไว้ ก่อนจะกลับไปประจำเคาท์เตอร์คิดเงิน
=================================================================
ปลดล็อคตัวละครอีก1แล้ว ย๊าก!!! นั่นก็คือชูก้าสแวกนั่นเอง มาทั้งสายโหดและแบ๊วในคราวเดียว
อ้อ สำหรับรีแอคชั่นของชูก้า ถ้านึกไม่ออก เข้าYoutubeแล้วSearchว่า BTS War of Hormone 141031
ตอนโซโล่แดนซ์ท้ายเพลงนั่นแหละ ใช่เลย 55+ (ว่าแต่บอกให้หาขนาดนั้นทำไมไม่แปะลิ๊งค์เลยฟระ)
หายไป2สัปดาห์เต็ม กลับมาอัพให้แล้วนะ หวังว่าแม่ยกกุกมินน่าจะฟิน
แหม.. เล่าเรื่องวีมินfeat.ชูก้ามาตั้งนาน จองกุกโผล่มาแป็บเดียว ชนะขาด!
ไม่สิ จินวินกว่า ยังจะอุส่าต์โผล่มาอีกเนอะ จริงๆกะจะไม่ให้ออกแล้วนะ เหอๆ
คำผิดตรงไหน หรือเนื้อหาไม่ถูกใจ อยากสาปแช่งประการใดบอกได้เน้อ~
หรือไม่อะไรมาก จะผ่านไปอ่านตอนต่อไปเลยก็ได้นะ~~ ขอบคุณที่แวะเวียนเข้ามาจ้า
ความคิดเห็น