คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :::; ตอนที่ 2 ;::::
"ขนมปัง!!!! เร็วๆสิ ชวนฉันไปเอง แล้วก็ลีลาเองนะ"
ขนมอบร้องเรียกเพื่อนจากหน้าห้อง
"จะรีบไปไหนกันหนักหนา 2 คนนี้ ห้างฯก็ไม่หนีไปไหนหรอก
แล้วทำไมไม่เตรียมของก่อน พรุ่งนี้จะไปแล้วเพิ่งไปซื้อของมาเตรียม"
ขนมเปียกปูนว่าให้
"พูดเหมือนกับตัวเองเตรียมพร้อมนักล่ะ วันนี้ก็ไม่เอาสมุดมาคืนฉันนะเธอ"
ขนมอบหันไปว่า ขนมเปียกปูนจึงฉีกยิ้มกว้าง และยกมือขึ้นขอโทษ
"ไปกันเถอะ ไปนะจ๊ะ เด็กมีปัญหา"
ขนมปังเดินมาหาขนมอบ พร้อมกับโบกมือให้ขนมเปียกปูน
"ย่ะ!"
ขนมเปียกปูนตะคอกเสียงกลับ แล้วทำหน้างอนๆ
"ทางของเขา"
ขนมปังพูดและเดินออกมาเลย ขนมอบหัวเราะคิกคักและเดินตามหลังไป
เมื่อมาถึงโรงจอดรถ ขนมปังรีบวิ่งไปยังรถของตัวเอง
แต่แล้ว กระเป๋าก็ไปคล้องกับรถของใครสักคนหนึ่ง
"โอ๊ย! รถใครเนี่ย จอดก็เกะกะ อะไรนักหนา"
ขนมปังบ่นขึ้น แต่แล้วเจ้าของรถก็มา
"อ้าว? ที่พี่ด่าอยู่นั่นมันรถผมนะ"
บัตเตอร์ว่าให้จากระยะไกล ขนมปังหันควับไปทันที
"ถึงว่าล่ะ รถกับเจ้าของนี่.. มันยั่วโมโหฉันเหมือนกันจริงๆ"
ขนมปังประชดใส่ บัตเตอร์ทำหน้าหมั่นไส้
"ว่าแต่เขา ตัวเองเถอะ รีบไปตายที่ไหนกันแน่"
บัตเตอร์ว่าใส่
"เอ๊ะ!!!!"
"ตีกันเลยไหม?"
ขนมอบพูดขึ้น หลังจากที่ค่อยเดินมาเรื่อยๆ
จนได้ยินเรื่องที่ทั้ง 2 ทะเลาะกัน
"โห~ เจ๊~ ผมตีใครไม่เป็น"
บัตเตอร์บอก ขนมอบทำหน้าเหมือนจะอ้วก
"สาบานพร้อมวางเงินให้ 2 พันก็ไม่เชื่อ"
ขนมอบว่าให้อย่างหมั่นไส้
"เจ๊ใจร้ายหว่ะ!"
บัตเตอร์ว่า
"พอได้หรือยัง รีบไปกันดีกว่าขนมอบ"
ขนมปังตัดการสนทนาทั้ง 2 ลง
"ตกลง ไปไหนกันล่ะนั่น"
บัตเตอร์ถามอย่างอยากรู้
"ไม่ต้องยุ่ง!"
ทั้ง 2 พูดขึ้นพร้อมกัน
"ครับๆ แล้วพี่ขนมอบ ไม่ซ้อมเต้นหรอ?"
หาเรื่องไม่ให้ทั้ง 2 ไป
"ขี้เกียจ รอเพลงใหม่ออก.."
ขนมอบพูดอย่างไม่ได้ใส่ใจคนฟัง
แล้วจึงซ้อนรถขนมปัง แล้วออกไปจากโรงเรียน
"เก่งจังล่ะ แล้วจะรอดูวันที่ทีมพี่โดนล้มแชมป์นะ"
บัตเตอร์พูดอย่างหมั่นไส้
วันต่อมา.. ทั้ง 2 ก็ได้มายังค่าย Future Camp
เมื่อมาถึง ทั้ง 2 ก็ต้องอึ้งกับผู้คนที่มา
"อุ๊ย! คนก็เยอะพอสมควรนะเนี่ย"
ขนมอบพูดอึ้งๆ
"ใช่~ แถมมีหนุ่มหล่อเพียบเลย ว้าว~"
ขนมปังพูดอย่าง ~ลัลลา~
"พอเลยเธอ.. มาหาความรู้นะ ไม่ใช่มาหาแฟน ทำตัวให้มีสาระหน่อย"
ขนมอบว่าเพื่อนตัวเอง แล้วทั้ง 2 ก็พากันเดินไปยังที่ลงทะเบียน
"สายศิลป์นะค่ะ.. เชิญที่ตึกประชุม 2 นะค่ะ"
พี่ที่ประจำจุดลงทะเบียนบอกกับทั้ง 2
จากนั้นก็พากันเดินไปยังเป้าหมาย
"สวัสดีค่ะ น้องๆที่น่ารักทุกคน ยินดีต้อนรับเข้าสู่ Future Camp by Generation Academy ค่ะ"
เสียงของพิธีกรในงานนี้ดังขึ้น
เป็นสัญญาณบ่งบอกถึงการเริ่มต้นของค่ายในครั้งนี้
และในช่วงแรกของค่าย เป็นการสัมนาเชิงปฏิบัติการ
เกี่ยวกับการศึกษาและการทำงานต่อ รวมทั้งมีกิจกรรมละลายพฤติกรรม
เพื่อให้ทุกคนในค่าย รู้จักและรักกัน
"สำหรับตอนนี้นะค่ะ เราจะสุ่มชื่อขึ้นมา แล้วให้มาแนะนำตัวข้างหน้านี้
ไม่ต้องกลัวหรือตื่นเต้นนะค่ะ โดนทุกคนค่ะ แค่จะโดนก่อนหรือหลังเท่านั้นเอง"
คำพูดนี้ ทำให้เด็กๆในค่ายต่างใจหายวาบ ไปตามๆกัน
"ผู้โชคดี หรือ โชคร้าย ก็ไม่ทราบนะค่ะ คนแรก.. คือ....
น้อง.. หมึกน้อย~ สะควิตนั่นเองค่ะ"
ผู้ซวยคนแรกออกมาแล้ว เจ้าตัวก็ลุกขึ้นยืนและเกาหัวหน่อยๆ
แล้วจึงเดินออกมาข้างหน้า
"สวัสดีครับ ชื่อ..สะควิต ครับ"
ผู้ที่ยืนอยู่ข้างหน้าแนะนำตัว
"แล้วคุณน้อง คิดว่าอนาคตอยากจะทำอะไรค่ะ"
"อยากเป็น.. ทนายครับ"
"อ๋อ น้องชอบอ่านหนังสือใช่ไหม?"
"ก็เฉยๆครับ"
เจ้าตัวตอบอย่างเขินๆ
"อ่ะ! แล้วเรามีความสามารถพิเศษอะไรไหม?"
"อืม.. ไม่รู้สิครับ.. อ๋อๆ ผมร้องเพลง J-Rock ได้ครับ"
"งั้นโชว์ให้ดูหน่อยค่ะ"
พี่พิธีกรยุ ส่วนคนโดนยุก็ได้แต่ยืนงง
แล้วเริ่มร้องเพลงไป
"折れた淡い翼 君は少し 青すぎる空に疲れただけさ
もう誰かのためじゃなくて 自分のために笑っていいよ"
"เก่งมากเลยค่ะ ช่วยปรบมือให้หน่อยค่ะ"
พี่พิธีกรพูดพูดขึ้น
แต่ขนมอบกลับเอาคิ้วมาผูกโบว์
"ยังไม่ทันถึงท่อนร็อคเลยนี่น่า"
ขนมอบพูดขึ้น แต่ขนมปังหันมาโวยว่า
"ช่างเขาเถอะน่า.. แต่ว่าไหม เขาก็น่ารักดีนะ"
"อื้ม.. น่ารัก.."
ขนมอบตอบรับและยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
"ส่วนคนต่อไปนะค่ะ ลุ้นๆกันค่ะ ว่าจะเป็นใคร"
นาทีระทึกใจเริ่มขึ้นอีกครั้ง
"น้อง.. ไอซ์ค่ะ!"
เสียงเรียกชื่อดังขึ้น
ตามมาด้วยเสียงส่งเสริมหรือขับไสไล่ส่งก็ไม่ทราบ
จากเด็กกลุ่มหนึ่ง
แล้วเจ้าของชื่อก็ลุกขึ้นมาพร้อมหน้าตาทะเล้น
"สวัสดีครับ ไอซ์ครับ อนาคตอยากเรียนบัญชี
และอยากปล่อยเงินกู้นอกระบบครับ ฮ่าๆ"
ไอซ์พูดติดตลก แล้วจึงตามมาด้วยเสียงโห่ของเพื่อนๆ
"เอ๊ะ! น้องแน่ใจหรอค่ะ"
พิธีกรถาม
"ล้อเล่นครับ ฮ่าๆ"
"ต่อนะค่ะ เราขอเชิญ.. น้องป๊อบค่ะ"
"นั่นไง ไปเลย!!!!"
หลังจากที่ชื่อดังขึ้น เสียงขับไล่ไสส่งก็ดังมาจากกลุ่มเดิม
แถมไอซ์ก็ส่งเสียงดังที่สุดในกลุ่มด้วย
"สวัสดีครับ ป๊อบครับ อนาคตอยากเรียนรัฐศาสตร์ครับ"
"ทำไมถึงอยากเรียนล่ะค่ะ?"
"ก็จะได้มาจัดระเบียบพวกเพื่อนๆไม่รักดีไงครับ"
ป๊อบพูด พร้อมทั้งส่งสายตาอาฆาตมาทางเพื่อน
แต่เพื่อนๆกลับนั่งหัวเราะอย่างเดียว
"คิดแบบนี้ระวังเครียดนะค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ แค่ร้องเพลงผมก็หายเครียดแล้ว"
ป๊อบพูดยิ้มๆ
"งั้น..จัดมาสักเพลงค่ะ"
"ว่าแล้ว.."
ป๊อบพูดขึ้นเบาๆ
"คนๆ นี้ที่ไม่ดีพอ จะขอเฝ้ารอแต่เธอ
ขอแค่มอง ขอแค่เจออยู่ดูแลเรื่อยไป
จนกว่ารักของฉันดีพอ จนกว่าเธอจะพอเชื่อใจ
ฉันพร้อมจะอยู่ถึงแม้ต้องเป็นแบบนี้ คนไม่ดีที่รักเธอ "
เพลงจบ ก็มีเสียงปรบมือขึ้นอย่างพร้อมเพรียง
ในความเพราะของบทเพลงที่ขับขานโดยผู้ชายคนนี้
คราวนี้ ถึงตาของขนมอบบ้าง
"สวัสดีค่ะ ชื่อขนมอบค่ะ อนาคต..อยากเรียนนิเทศศาสตร์ค่ะ"
"แล้ว.. อยากประกอบอาชีพอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าค่ะ?"
"ก็.. อยากทำอะไรก็ได้ ที่ให้คนอื่นมีความสุขค่ะ"
ขนมอบพูดยิ้มๆ หลายๆคนในห้องต่างปรบมือให้
"แล้วแบบนี้.. มีความสามารถอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าค่ะ?"
"ก็.. เต้นป๊อบปิ้นได้ แล้วก็ร้องแร๊พเป็นค่ะ"
จากคำตอบหลัง ทำให้หลายๆคนถึงกับอึ้ง
"ว้าว! นานๆทีจะเห็นผู้หญิงแร๊พนะค่ะเนี่ย แล้วแบบนี้ก็ชอบร้องเพลงสิค่ะ"
"ไม่ค่อยเท่าไหร่ค่ะ เพื่อนหนูร้องเพราะกว่าอีก"
พูดและแบมือไปทางขนมปัง
"ถ้าอย่างนั้น ช่วยเต้นโชว์สักนิดได้ไหมค่ะ?"
"จะดีหรอค่ะไม่ได้เต้นมานานแล้ว"
ขนมอบทำท่าทางเขินอาย
'ทำเป็นเจียมตัว แค่ไม่ได้ซ้อมเต้นมาเดือนเดียว
ทีตอนนั้นไม่ได้ซ้อมเป็น 3 เดือน แล้วไปประกวดยังชนะเลย
ตอแหลแฮะ เพื่อนเรา'
ขนมปังคิด
"แร๊พก็ได้ค่ะ พี่อยากฟัง"
'นั่นไง งานเข้า'
ขนมอบคิด และสูดหายใจเข้าลึกๆ
"Some people say it can't be done
Some say it's a game that can't be won
I've seen my share of ups and downs
through the pain of it all sweet melody's my remedy
Piano keys played in harmony my heart beats to the drum
Music is what I breathe
Thick and thin, rain or snow
from deep within' my soul forever sing my song"
หลังจากร้องจบ เสียงปรบมือก็ดังขึ้น
จากนั้นขนมอบก็กระซิบอะไรบางอย่างกับพิธีกร..
"ค่ะๆ ต่อไปนะค่ะ อืม... น้อง.. ขนมปังค่ะ!"
จบเสียงประกาศ ขนมอบยักไหล่หัวเราะอย่างชอบใจ
แต่ขนมปังกลับเป็นฝ่ายช็อค ที่โดนเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด
แต่ก็ยอมลุกออกไปโดยดี
"สวัสดีค่ะ ขนมปังค่ะ อนาคตอยากเรียนการท่องเที่ยวค่ะ"
ขนมปังแนะนำตัวเองอย่างร่าเริง
"เมื่อสักครู่นี้ เพื่อนน้องได้โปรโมตไว้นี่ค่ะ ว่าร้องเพลงเพราะ
ร้องให้ฟังสักเพลงได้ไหม?"
พิธีกรถาม ขนมปังถอนหายใจทันที
"นึกไว้แล้วไม่มีผิด ยัยอบนะ ยัยอบ"
ขนมปังพูดขึ้นเบาๆ แต่ขนมอบกลับนั่งขำ
"I hope life treats you kind
And I hope you have all you dreamed of
And I wish to you joy and happiness
But above all this, I wish to you love
I will always love you
I will always love you "
"โห~"
ทุกคนต่างอึ้งกันเข้าไปอีก เมื่อได้ฟังเสียงเพลงอันแสนเพราะนี้
แปะๆ!~
ตามมาด้วยเสียงปรบมือลั่นหอประชุม
ขนมปังยิ้มอย่างรู้สึกดีใจและโล่งใจมากๆ
ที่การแสดงของเธอ เป็นที่ชื่นชอบของทุกๆคน
ส่วนทางขนมอบ ก็ชู 2 นิ้วขึ้นให้
เป็นสัญลักษณ์ บ่งบอกถึงการให้กำลังใจ
และชื่นชมในตัวเพื่อนคนนี้มาก
"สุดยอดจริงๆเลยค่ะ เอ๊ะ! แต่ 2 คนนี้นัดกันหรือเปล่าค่ะ?
ร้องเพลงอังกฤษทั้งคู่เลย"
พี่พิธีกรถาม แต่ถึงกระนั้น ก็ไม่มีเสียงตอบจากสวรรค์
มีเพียงรอยยิ้มที่ปกปิดคำตอบไว้ส่งมาแทน
"แล้ว.. น้องขนมปัง อนาคตอยากทำอาชีพอะไรค่ะ?"
แล้วก็กลับเข้าสู่สาระของค่ายนี้อีกครั้ง
"มีอะไรให้ทำก็ทำหมดแหละค่ะ"
"ถ้าแบบนั้น พี่จ้างไปเป็นคนรับใช้บ้านพี่วันหนึ่ง ตกลงไหมค่ะ"
ได้ยินดังนั้น ขนมปังหุบยิ้มทันที
พี่เขาจึงต้องเข้ามาง้อ
"พี่ล้อเล่นค่ะ.."
จากนั้น กิจกรรมช่วงแรกก็ผ่านไปได้ด้วยดี
แล้วตอนเย็นล่ะ? จะมีกิจกรรมอะไรให้ชาวค่ายได้ร่วมปฏิบัติกัน
จะสนุกมากขึ้น หรือ มีอะไรแปลกๆใหม่
ก็คงไม่มีใครทราบ
ทางด้านที่โรงเรียน
บัตเตอร์เดินมาหาบราวนี่
"บราวนี่.. ไปขอยืมเพลงป้ากันเถอะ"
บัตเตอร์พูด เนื่องจากว่า.. ว่างงาน ไม่รู้จะซ้อมเพลงอะไร
"ไปก็ยืมไม่ได้หรอก"
บราวนี่บอก
"อ้าว? ป้าแกงกขนาดนั้นเลยหรอ.. ไม่จริงมั้ง?"
บัตเตอร์ทำหน้าครุ่นคิด
"ไม่ได้งก! แต่ป้าไม่อยู่"
ฟองดูพูดแทรกขึ้น
"ไม่อยู่.. ไปไหน?"
"ไปเข้าค่ายกับพี่ขนมปัง"
"อ๋อๆ ดีแล้ว ไม่อยากเจอหน้ายัยนั่น!!"
บัตเตอร์พูดอย่างเคียดแค้น แต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาอีก
"อ้าว? ถ้าแบบนั้นก็ต้องหาเพลงเองอีกแล้วสิ.."
บัตเตอร์พูดอย่างหมดอาลัยตายอยาก
บราวนี่และฟองดูได้แต่ส่ายหัว และไม่สนใจเพื่อน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น