U-KISS Tales

ลำดับตอนที่ #2 : [Mix] Snowvin & The 7 Xing (สโนไวท์กับคนแคระทั้ง7) ภาคแรก

     กาลครั้งหนึ่ง มีเด็กสาว(มั้ง) ที่มีปากแดงเหมือนเพิ่งกินเลือดมา (*0*) ผมดำขลิบ(เดี๋ยวนี้บลอนละนิ) ผิวขาวสวยราวกับหิมะ เธอจึงเกิดมามีชื่อว่า “สโนวิ่น”

สโนวิ่นใช้ชีวิตอยู่ในปราสาทกับราชินีมิน(SS501) ผู้ใจร้าย ที่วันๆเอาแต่ส่องกระจกแล้วพูดว่า 
“กระจกเอ๊ย  บอกข้าเถิด ใครงานเลิศในปฐพี” 
แล้วกระจกก็จะตอบว่า 
“ในปฐพีนี้ มีเพียงสโนวิ่น ที่สวยไม่มีใครเทียมได้” 
หลังจากที่ตอบแบบนี้ วิญญาณในกระจกบานนี้ก็จะถูกกระชากออกมา แล้วก็.... 
“นี่จุน! ทำไมถึงบอกว่านังวิ่นมันสวยกว่าฉ๊าน กล้าหรอ ห๊า!!” 
แล้วจุนก็จะตอบว่า  
“ก็เค้าพูดจริงนิน่า ผิดด้วยหรอ” 
“ไม่ได้ฉันต้องสวยที่สุดสิยะ” 
“แง๊ T^T เค้าไม่อยากพูดโกหก มันบาป” 
และก็จะโดนยันกลับเข้ากระจกแบบนี้อยู่ร่ำไป    
แล้วนกกา สัตว์เลี้ยงของราชินีมินก็จะเข้ามาบอกว่า
 “สงสารพี่จุนจัง วันหลังก็หัดโกหกซะมั่งสิ จะใสซื้อไปไหน”
 “แหม..คิบอม ก็พี่เป็นมังเนะ นะ พี่ก็ต้องทำตัวให้สมกับเป็นมังเนะหน่อย” 
“โหย.... ไม่คุยด้วยแล้ว เชิญเพ้อไปคนเดียวเหอะ ไอ่พี่บ้า”

วันหนึ่ง ราชินีมินก็คิดจะกำจัดสโนวิ่น จึงได้เรียกนายพรานแทยัง(จากBigbang) มาเพื่อสังหารสโนวิ่น
"นี่..พาเจ้าวิ่นไปเดินเล่นนะ แล้วจัดการเธอซะ"
นี่คือคำสั่งของราชินี    แต่ในขณะที่แทยังกำลังจะลงมือฆ่าวิ่นนั้น  วิ่นดันหันมาเห็นเห็นพอดี
"จะทำไรอ่ะ?"
ถามแบบใสซื่อ (เหมือนจุน)
"เอ่อ...มะ..ไม่มีอะไร  เอ้อเจ้าลองเดินเข้าไปในนั้นสิ มีอะไรสวยๆให้ดูด้วย"
พูดจบก็รีบวิ่งไป(ไหนไม่รู้)
"บ้ารึเปล่า"
เควิ่นพูดแล้วเดินเข้าไป (ซื่อจริงๆ)

“น่ากลัวจัง” แล้วก็เดินฝ่าอุปสรรคมาเรื่อยๆจนมืด แล้วก็สลบลงในป่านั้น

 
ตอนเช้ามีสัตว์ป่ามากมายมารุมล้อม พอเควิ่นลืมตาขึ้นก็วิ่งหนีหมดเลย 
เควิ่นเลยบอกว่า 
“ไม่ต้องกลัว  เค้าไม่ทำอะไรหรอก” 
แล้วสัตว์เหล่านั้นก็ค่อยๆเข้ามาใกล้ๆ แล้วนำทางวิ่นไปเจอบ้าหลังหนึ่ง

 “ว้าว *-* บ้านหลังนี้สวยจัง” 
แล้วก็ลงมือเคาะประตู 
ก๊อกๆ “มีใครอยู่บ้าง ถ้าไม่มีจะเข้าไปละนะ (??) ” 
แล้ววิ่นก็ถือวิสาสะเข้าไปในบ้านหลังนั้น แล้วเริ่มสำรวจบ้านเรื่อยๆ 
“เอ๊ะ! บ้านนี้มีคนอยู่นี่ งั้นทำอาหารไว้รอดีกว่า”
 แล้วก็ลงมือตั้งหม้อซุปไว้ แล้วก็เดินไปดูที่ห้องนอน ด้วยความเหนื่อยล้าจึงล้มตัวลงนอนบนที่นอนทันที

High five again Flay high again ~ ♪♫ ป้าบบบบ!! “โอ๊ย พี่ไวท์ตกหัวผมทำไมอ่ะ” “หมั่นไส้มีไรป่ะไรซิ่ง” “มะ..ไม่มีครับ” “นายนี่นะ วันๆเอาแต่เต้นกับร้องเพลง น่ายันตกแม่น้ำซะ” “อุ้ย!พี่ไวท์โหดอ่ะ”  
"พี่ไวท์ก็เป็นแบบนี้นี่  น่าแปลกใจตรงไหน?  อุ๊ย!" 
ฮัสกี้พูด แต่ก็ต้องรีบหลบหน้าของชายที่กำลังส่งสายตาอาฆาตมาที่เขา

เมื่อ xing ทั้ง7มาถึงบ้าน  ก็ต้องพบกับความประหลาดใจกับความผิดปกติของบ้านพวกเขา
"เฮ้ย! ใครเปิดไฟที่บ้านทิ้งไว้"
ยุนพูดขึ้น  แต่ทันใดนั้น....  ป้าบบบบบ!!!!! (ไวท์ตบหัวยุน)
"ไอ่บ้า  แค่นี้ยังดูไม่ออกอีก มีคนเข้าบ้านเราแล้ว รู้บ้างไหม!!"
"อ้าว?  จริงดิ"
ไว้มองยุนแบบหน่ายๆ  พร้อมคิดว่า  'ปล่อยมันโง่ต่อไป'
xing ทั้ง7ก็ค่อยๆย่องเข้าไปในบ้านของพวกเขา
"ฟุดฟิดๆ  กลิ่นอะไรน่ะหอมจัง"
คิพารัง น้องเล็กของบ้านพูดขึ้น  และลอยตามกลิ่นนั้นไป
"อ๊า!!!!~ ซุปนี่น่ากินจังเลย"
แล้วก็หยิบทัพพีมาเพื่อที่จะตักซุป  แต่....ไวท์ก็เรียกพอดี
"คิพารัง....อยู่หนายยยย  ประชุมเพลิงๆ"
"ชิส์ T^T  ไปก็ได้  แล้วเดี๋ยวจะมากินนะจ๊ะ ซุปจ๋า...."

"เอาล่ะ  เราก็ค้นหากันทั่วบ้านแล้ว..แต่ก็ไม่เจอใครเลย นอกจากที่เดียว....คือ ห้องนอน!"
ไวท์พูดขึ้นในที่ประชุม(เพลิง)
"แล้วจะให้ใครขึ้นไปดูล่ะ"
กอนถามขึ้น
"นายนั่นแหละ"
ไวท์พูดแบบไม่ใส่ใจ
"ทำไมอ่า T^T"
"งั้นจะให้ใครไป"
ได้ยินดังนั้น  กอนจึงมองไปรอบๆห้องเพื่อที่จะดูว่าเขาเสนอชื่อใครแล้วจะไม่โดนตื้บ
"โซลไง  เอาเจ้านี่แหละ"
กอนเสนอ  โซลจึงแลตามามอง
"ทำไมต้องฉัน  ในเมื่อนายทำอะไรต่อมิอะไรได้ดีกว่าฉันซะอีก"
โซลแย้ง
"อ้าวๆ  ไม่ต้องเกี่ยงกัน ฉันมีวิธีสุ่มคนขึ้นไปดูละ"
"ยังไงอ่ะ?"
ยุนถาม
"เป่ายิ้งฉุบไง" (ปัญญาอ่อนอ่ะ = =" )
แล้วทุกคนก็เปิดฉากเป่ายิ้งฉุบกัน  จนได้ผู้โชคร้ายที่ต้องเสี่ยงขึ้นไปดูบนห้องนอน
"อ๊า!!!! ฉันหรอเนี่ย"
ฮัสกี้พูด
"เออน่า....ถือซะว่าวันนี้ดวงไม่ดีละกัน"
ไรซิ่งปลอบใจ
แล้วฮัสกี้ก็ต้องค่อยๆย่อง....ย่อง...และย่องขึ้นไปข้างบน    แล้วสิ่งที่เขาพบในห้องนอนก็คือ......
เด็กน้อยคนหนึ่งนอนอยู่บนเตียงของพวกเขา  ฮัสกี้อึ้ง...และเงียบอยู่นาน (มาก)

มาทางข้างล่าง
"ฮัสกี้มันไปนานเกินรึเปล่าเนี่ย"
ยุนเริ่มบ่นขึ้น
"งั้นเราขึ้นไปดูกันเถอะ"
ไวท์พูดด้วยความเป็นห่วง    แล้วทุกๆคนก็หอบสังขารขึ้นไปบนห้องนอนของพวกเขาเอง
และเห็นฮัสกี้ยืนอึ้งกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า  ไวท์จึงเข้าไปเรียกสติคืนมา
"ฮัสกี้....ฮัสกี้  เฮ้ยๆ ฮัสกี้"
เมื่อฮัสกี้ได้ยินเสียงไวท์  ก็ได้สติ  เขามองหน้าไวท์เหมือนกับอยากจะร้องไห้
"นี่เป็นอะไรไปรึเปล่า  แล้วข้างในเป็นไงมั่ง"
"มะ...มะ..มีคนอยู่...ในนั้น"
พูดจบฮัสกี้ก็รีบวิ่งไปข้างหลังไวท์  แล้วกอดจากข้างหลัง
"กลัวอะไรนักหนานะ....นายเนี่ย"
ไวท์พูดขึ้น  แล้วค่อยๆเดินเข้าไปในห้องพร้อมคนอื่นๆ  โดยที่ฮัสกี้ยังเกาะเขาอยู่    แล้วไวท์ก็ได้เห็นเควิ่นนอนอยู่ที่เตียง
"นี่....นี่.....นี่!!!!! ตื่นๆๆๆๆๆๆๆ"
ไวท์ตะโกนใส่หูเควิ่น
"หือ....นี่มันเช้าแล้วหรอ?"
"นายเป็นใครอ่ะ  มาอยู่ในบ้านเราได้ยังไง"
ยุนเปิดฉากถามทันที
วิ่นจึงเริ่มเล่าเรื่องราว Dejavu ต่างๆให้ฟัง  และได้ทำความรู้จักกับเหล่าซิงทั้ง7

"ขอฉันอยู่ด้วยแล้วกันนะ  เดี๋ยวแนดูแลบ้านให้เอง"
เควิ่นขอร้อง
"ได้มันก็ได้อยู่หรอกนะ  แต่นายจะนอนที่ไหนล่ะ ในเมื่อเตียงก็มีแค่7เตียง"
"งะ...งั้นนอนเตียงผมก็ได้"
ฮัสกี้เสนอ
"แล้วนายจะนอนที่ไหนล่ะ"
เควิ่นถามแบบห่วงๆ ปนเกรงใจ
"เอ่อ...คือ......นอนกะพี่ไวท์ได้ม้า?"
ถามแบบเขินๆ
"นี่นายเอาจริงหรอ?"
ไวท์ถามขึ้น  แล้วฮัสกี้พยักหน้ารับ
"งั้นก็แล้วแต่นะ  ฉันยังไงก็ได้อยู่แล้ว"
ฮัสกี้ก็ยิ้มแบบดีใจมากๆที่เขาจะได้อยู่ใกล้ๆกับพี่ชายสุดที่รักทุกคืน    แต่ในตอนนั้นเอง พารังก็พูดขึ้น
"พี่ๆฮะ  พารังหิวข้าว"
"เอ้อใช่ลืมไปเลย  ต้มซุปไว้นี่น่า"
เควิ่นพูดขึ้น
"จากินซุปปปปป T^T"
พารังพูดแบบน่าสงสาร    แล้วเย็นนั้นทุกคนก็ใช้ชีวิตกันอย่างมีความสุข
แต่ผู้ที่มีความสุขมากที่สุดน่าจะเป็นฮัสกี้  ที่ได้นอนกับคนที่เขารัก >o<









++++++++++The End++++++++++

ซะเมื่อไหร่  เรื่องอะไรจะให้จบแค่นี้  รอดูต่อภาค 2 จ๊ะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ



By ---> Yo....Jung