คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2nd Box
“Hoppy Café ยินดีต้อนรับบบบบบ~ วันนี้น้องจีมินคนน่ารักจะสั่งอะไรดี?”
“โอ๊ย! พี่โฮซอกอย่าชมผมสิ เขินนะ”
โฮซอก เจ้าของร้านคาเฟ่เล็กๆในย่านนี้นาม ‘Hoppy Café’ ร้านนี้ต้องบอกว่าขนาดเล็กที่สุดในบรรดาคาเฟ่ร้านกาแฟแถวนี้เลย เพราะร้านนี้โฮซอกเป็นคนลงทุนสร้างมันเองทั้งหมด เนื่องจากเขาเพิ่งเรียนมหาวิทยาลัยจบมาได้เพียง2ปี แต่ดันไม่อยากทำงานตามสายที่เรียนมา แม้ตำแหน่งงานจะมาจ่ออยู่ตรงหน้าแต่โฮซอกก็เลือกที่จะปฏิเสธมัน เพราะไม่ต้องการใช้ชีวิตมนุษย์เงินเดือนแบบนั้น จึงรวบรวมเงินเท่าที่มีและขอทางครอบครัวอีกสักหน่อยมาเพื่อมาเป็นเจ้าของธุรกิจเล็กๆแต่อบอุ่นของตัวเอง แม้พื้นที่จะคับแคบและไม่โดดเด่นสะดุดตา แต่ร้านนี้ก็มีคนแวะมาไม่ขาดสาย ก็เพราะพ่อค้าน่ารักและอารมณ์ดีแบบนี้ไงล่ะ ใครที่แวะมาครั้งหนึ่งแล้วต้องอดไม่ได้ที่จะมาอีก วันนี้ก็เช่นกัน ที่โฮซอกทักทายลูกค้าประจำ จากคูหาใกล้เคียงอย่างเป็นกันเอง
“โอ๊ะๆ! เขินอะไรจีมิน เรื่องจริง ต้องยอมรับ”
แล้วทั้ง2ก็หัวเราะกันลั่นร้าน คนอื่นๆเองก็ขำตามเช่นกัน ร้านเล็กขนาดนี้ คุยอะไร ได้ยินกันทั้งร้านนั่นแหละ และอีกอย่างก็คือท่าทางตลกที่เมื่อทั้งคู่อยู่ด้วยกันแล้วชอบสร้างสรรค์มันออกมา ทำให้บรรยากาศร้านสดใสอย่างเห็นได้ชัด แต่ก่อนที่จะเปลี่ยนร้านกาแฟเป็นตลกคาเฟ่ โฮซอกจึงต้องตัดบทก่อน
“สรุปจะกินอะไรเรา ออกมานานระวังซอกจินระเบิดลงนะ ฮ่าๆ”
“ชานมสตรอเบอร์รี่มุกป็อบ กับคาเฟ่ลาเต้ครับ อ๊ะ! โกโก้ด้วยนะฮะ”
จีมินสั่งเมนูของซอกจินตามด้วยของที่ตัวเองอยากกิน แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าน่าจะซื้อไปฝากจองกุกด้วย สุดท้ายจึงกลายเป็นเครื่องดื่ม3แก้ว
“โห.. กินคนเดียวหมดหรอนั่น ซื้อเยอะไม่มีโปรโมชั่นหรอกนะบอกไว้ก่อน”
โฮซอกเอ่ยแซวพร้อมเบ้หน้าตลกๆตามสไตล์ของเขา จีมินจึงยิ้มตอบ
“เปล่าซะหน่อย ซื้อไปฝากเขา ผมกินเองหมดก็บวมตายสิ”
“ทุกวันนี้ไม่บวมรึไง”
อดไม่ได้ที่จะแซวน้อง ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่โฮซอกละมือจากเครื่องมือทำเครื่องดื่มมาหยิบแก้วพอดี จึงหยิกแก้มจีมินเข้าไปทีหนึ่งด้วยความหมั่นเขี้ยว จีมินยู่หน้าพร้อมกับเอ่ยอย่างน้อยใจ
“ไม่บวมซะหน่อย! เนี่ย..กล้ามล้วนๆ”
คนตัวเล็กอวดอย่างภาคภูมิใจ เห็นเขาน่ารักแบบนี้เขาก็ไม่ได้อ่อนแอหรือบวมเหมือนหมูเสียหน่อย อย่าเข้าใจผิดกันสิ โฮซอกพยักหน้าให้ แม้จะสีหน้าจะแสดงออกว่าไม่เชื่อเลยสักนิดก็ตาม
ระหว่างที่รอโฮซอกชงเหล่าเครื่องดื่มแสนอร่อยอยู่นั้น ตากลมโตคู่สวยก็เหลือบไปเห็นคนๆหนึ่งกำลังเดินมาทางนี้พอดี
“แทฮยอง”
จีมินตะโกนเรียกด้วยเสียงที่ไม่ได้ดังมาก แต่ก็ทำให้แทฮยองได้ยินและหันมาตามเสียงเรียกได้
“อ้าว! จีมิน แอบมาแวะอยู่นี่หรอ? พี่โฮซอกสวัสดีครับ”
ทันทีที่เดินมาถึงหน้าร้าน ก็เอ่ยถามเพื่อนตัวน้อยของเขาทันที แต่ก็ไม่ลืมที่จะทักทายเจ้าของร้านเช่นกัน
“เออน่า ว่าแต่นายเถอะ! ยังไม่เลิกเรียนไม่ใช่รึไง”
จีมินเอ็ดเบาๆพร้อมกับส่งสายตาดุๆใส่แทฮยอง ซึ่งแทฮยองก็ยิ้มแล้วตอบไปแบบใสซื่อ
“โดด”
“นี่! อาจารย์ไม่เช็คชื่อก็เข้าไปนั่งฟังสิ แบบนี้จะสอบได้ไหมวะนั่น”
จีมินถึงกับเผลอขึ้นเสียง ที่เพื่อนตัวดีหาเรื่องโดดเรียนอีกแล้ว ก็มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่รู้จักกันแล้ว โดดได้ก็โดด แต่ก็นั่นแหละ แม้จีมินจะห้าม แต่สุดท้ายก็มักจะบ้าจี้โดดเรียนตามแทฮยองเสมอ
“ช่างมันเถอะน่า.. ไม่ได้เรียนตรงไหนก็เอาชีทนายไปอ่านก็ได้ ถึงจะคนละเวลาแต่ก็วิชาเดียวกันนี่ จีมินอ่า”
โหมดแรร์ของแทฮยองถูกแสดงออกมา เมื่อต้องอ้อนคนตัวเล็ก ซึ่งมันก็มีไม่กี่เรื่องหรอกที่จะทำให้เขาต้องอ้อนจีมินแบบนี้ แต่ยังไม่ทันจะได้อ้อนไปมากกว่านี้ ก็มีเสียงตามสายดังมาจากร้านใกล้ๆ
“คิมแทฮยอง! มาถึงแล้วก็ทำงานสิ คิดจะแอบอู้ใช่ไหม?”
“ชิบหายละ!”
อุทานออกมาแล้วก็(จำใจ)วิ่งเข้าร้านไปเลย จีมินก็โฮซอกที่มองตามอยู่ก็หลุดยิ้มออกมา
“บอกแล้ว ซอกจินระเบิดลงไม่ใช่เรื่องตลก ว่าแต่แทฮยองไม่คิดจะกินอะไรรึไง มายืนบังหน้าร้านตั้งนาน ชิ!”
โฮซอกเอ่ยแซวสถานการณ์ปัจจุบัน จนจีมินต้องชี้บอกเพิ่มคาเฟ่ลาเต้อีกหนึ่งแก้วให้แทฮยอง เพราะกลัวโฮซอกจะโกรธจริงๆ แต่โฮซอกก็แถมแก้วนั้นให้ฟรี เพราะมีเด็ก(เวร)ที่น่ารักอย่างนี้อยู่ใกล้ๆ ทำให้เขาไม่เคยเหงาเลย แม้จะเหนื่อยไปบ้าง แต่มีสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยความสุขเขาก็ดีใจแล้ว
===========================================================
จองกุกที่โดนไล่ไปจัดของก่อนหน้านี้ จึงได้แอบเห็นว่าจีมินไม่ได้ไปไหนไกล แค่โฮปปี้คาเฟ่นี้เอง ทำให้จิตใจที่ห่อเหี่ยวเมื่อสักครู่กลับมาพองโตได้ดังเดิม แต่พลันใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มกลับต้องหุบลงอีกเมื่อเห็นคนตัวดำผมสีน้ำตาลส้มมาแต่ไกล ทำเอาจองกุกเบะปากใส่ทันที แน่ะ! แถมยังแวะคุยกับพี่จีมินของเขาอีก แล้วจองกุกก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า
‘เอ๊ะ! ทำไมวันนี้(ไอ้)พี่แทฮยองมันมาไวจังวะ? อ๋อ! โดดเรียนสินะ’
นั่นทำให้จองกุกหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม ก็วันนี้เขายังไม่ได้เข้าใกล้จีมินเลยนี่นา นั่นทำให้จองกุกตระหนักได้ว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่าง พลันสมองอันแสนชาญฉลาดของจองกุกจึงบังเกิดแผนการดีๆขึ้น
‘ในเมื่อจองกุกไม่ได้ คนอื่นก็อย่าหวังเลยว่าจะได้’
คิดได้ดังนั้น จองกุกจึงเดินเข้าไปในตัวร้านเพื่อตรงไปยังเคาท์เตอร์คิดเงินเพื่อเผชิญหน้ากับซอกจิน ในใจลึกๆก็กลัวแหละ กลัวมาก เพราะเพิ่งโดนซอกจินเหวี่ยงไป แต่เป็นไงเป็นกัน เสี่ยงตายครั้งเดียว ถ้าพลาดก็โดนด่าซ้ำ(รึเปล่า?) แต่ถ้าสำเร็จ นั่นก็หมายความว่าความซวยทั้งหมดจะไปลงที่แทฮยองแทน เอาล่ะ! เป็นไงเป็นกัน ลูกผู้ชายจอนจองกุก สู้ตาย!
“เอ่อ.. พี่ซอกจิน..ครับ...”
จองกุกกลั้นใจเรียกออกไป ซึ่งซอกจินเองก็เงยหน้ามามอง แม้สายตาจะไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย แต่เอาน่าจองกุก ฮึ้บ! ทีเดียว ทีเดียวเท่านั้น
“เมื่อกี้ ผมเห็นพี่แทฮยองมาแล้วแต่ไม่ยอมเข้าร้านน่ะครับ มาถึงก็เดินไปหาพี่จีมินก่อนเลย สงสัยจะโดดเรียนมา เอ๊ะ! แล้วนี่จะแอบโดดงานด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้นะพี่”
ด้วยความโมโหจองกุกเป็นทุนเดิม เมื่อได้ยินดังนั้น จึงตบเคาท์เตอร์ ปึง! แล้วค่อยๆย่างออกมา แม้จะไม่พูดอะไร แต่ดูก็รู้ว่าอารมณ์ของคิมซอกจินผู้นี้ไม่ได้ดีเหมือนหน้าตานะ และแน่นอน.. แผนเป่าหูของจองกุกสำเร็จ!
‘ยินดีด้วยนะพี่แทฮยอง ผมโดนแล้ว เลยอยากแบ่งพี่ อิอิ’
เมื่อซอกจินเดินมาถึงหน้าประตูร้าน ภาพที่เห็นดันตรงกับกับคำบอกเล่าของจองกุก มีหรือที่ซอกจินจะเก็บอารมณ์ที่เดือดประทุตอนนี้ได้ ซอกจินจึงพูดออกไปด้วยเสียงที่ค่อนข้างดัง แม้ว่าแถวนี้คนจะเดินกันขวักไขว่ แต่ซอกจินไม่สนใจ ตอนนี้ซอกจินกำลังพร้อมจะฆ่าคน
“คิมแทฮยอง! มาถึงแล้วก็ทำงานสิ คิดจะแอบอู้ใช่ไหม?”
ทันทีที่สิ้นเสียง แทฮยองไม่ให้ซอกจินต้องรอนาน วิ่งมาทางต้นเสียงทันที ทั้งที่แทฮยองตั้งใจจะแก้ตัวแท้ๆ แต่เมื่อยืนประจันหน้ากับซอกจินแบบ close-up แบบนี้ก็ทำเอาชาไปทั้งตัว แขนขาขยับไม่ได้ดั่งใจนึก ปากก็สั่นจนพูดอะไรไม่ออก ไม่เฉพาะกับแทฮยอง แต่ซอกจินทำให้บรรยากาศร้านสีชมพูเต็มไปด้วยความอึกอัด แม้แต่ลูกค้าเองยังกลัวเลย แต่เมื่อจองกุกเข้ามายิ้มให้ก็ทำให้ลูกค้าสบายใจขึ้นอย่างมาก
ก็แน่สิ ณ จุดนี้ คนที่มีความสุขที่สุดก็จอนจองกุกนี่แหละ จองกุกเหลือบมองแทฮยองและเหยียดยิ้มพิฆาตออกมา
‘ยินดีด้วยนะพี่’
“คิม แท ฮยอง!”
“คะ... ครับ!”
แทฮยองสะดุ้งสุดตัว เมื่อหลังจากเงียบกันมาสักพัก ซอกจินก็เรียกชื่อเขา เน้นๆ หนักๆ แม้เสียงจะไม่ดัง แต่ก็ทำเอาช็อคได้ไม่น้อย ยิ่งเมื่อเงยหน้าขึ้นมาสบตานี่แทบจะหลบไม่ทัน น่ากลัวยิ่งกว่าตอนสิงโตจะตะครุบเหยื่อซะอีก อยากจะวิ่งหนีไปหลังร้านก็ขยับไม่ออก
‘สรุปซอกจินนี่.. คนหรือปีศาจวะ! สะกดจิตคนได้ด้วย อ้า~ พลังเหนือธรรมชาติของท่านคิมซอกจินช่างแกร่งกล้ายิ่งนัก’
แทฮยองอดไม่ได้ที่จะเผลอคิดนินทาซอกจินในใจ แต่ถึงอย่างนั้น ตอนนี้ซอกจินที่พร้อมจะกลายร่างและเขมือบหัวแทฮยองเข้าไปให้รู้แล้วรู้รอด ค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้แทฮยอง (สงสัยจะโดนงับหัวจริงๆเสียแล้ว.. แทฮยองเอ๋ย) แต่ก่อนที่ซอกจินจะได้ทำแบบนั้น
“เค้ามาแล้ว! ไปกินอะไรเย็นๆชื่นใจกันเนอะ~ พี่ซอกจิน”
จีมินที่เดินเข้ามาพร้อมเครื่องดื่มน่าอร่อย4แก้ว ที่ต้องใช้เวลานานพอสมควรในการทำ เปล่าพิถีพิถันในการทำนะ คนทำมันมัวแต่โม้!
มือหนึ่งถือเครื่องดื่ม ส่วนอีกข้างก็ควงแขนซอกจิน พร้อมดึงเข้าไปนั่งที่หลัเคาท์เตอร์ ระหว่างที่เดินไปนั้น จีมินได้หันมาขยิบตายิ้มให้แทฮยองเพื่อให้ไหวตัวไป ก่อนที่ซอกจินจะองค์ลงระลอกใหม่
‘จีมิน.. นายนี่มันนางฟ้าของฉันจริงๆ’
แทฮยองคิดและยิ้มออกมา ขณะก้าวยาวๆไปเปลี่ยนชุดที่หลังร้าน แม้จะไม่ต้องเปลี่ยนอะไรมาก แต่แทฮยองก็พยายามทำเวลาให้ดีที่สุด เพราะกะว่าจะไปกอดให้รางวัลเพื่อนรักเสียหน่อย
ใช้เวลาสั้นๆเพียง2นาที ประตูหลังร้านก็ถูกเปิดออก พร้อมภาพที่ฉายให้เห็นว่า จองกุกล็อคแขนจีมินเป็นการจองตัวไว้เรียบร้อยแล้ว แม้จะเคืองนิดๆ แต่แทฮยองก็ยังเดินหน้าต่อไป ทว่า ยังไม่ทันจะก้าวพ้นขอบประตู จองกุกก็หันมาเห็นเสียก่อน ไม่มีสัญญาณโทรจิตใดๆส่งมา มีเพียงลิ้นยาวๆที่ส่งมาล้อเลียน ไม่เพียงเท่านั้น จองกุกยังเบี่ยงตัวไปข้างๆเล็กน้อย ทำให้ตอนนี้ จีมินหันหลังให้แทฮยองเต็มๆ ไม่มีทางที่จีมินจะสังเกตว่าแทฮยองออกมาแล้ว ในขณะเดียวกัน แทฮยองเองก็ไม่เห็นหน้านางฟ้าของเขาเช่นกัน
แทฮยองถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะก้าวออกไปอย่างเชื่อช้า อารมณ์ที่ครุกรุ่นพร้อมดวงตาที่ร้อนผ่าว เป็นสัญญาณว่าหลังจากนี้คงมีสงครามขนาดย่อมๆอีกระลอกแน่
‘ไอ้เวรจองกุก ฝากไว้ก่อนนะมึง!’
===========================================================
กล่องใบที่2มาแล้ว~ พร้อมอัพเดตหน้าฟิคอีกนิดหน่อย(นิดเดียวจริงๆ)
ถ้ามีคำผิดท้วงได้นะ เพราะก่อนเอาลงก็เพิ่งสังเกตว่ามีผิดบ้าง กลัวพลาดอีก 55+
แล้วเราก็ค่อยๆปลดล็อคตัวละครบังทันที่ละคน(เหมือนเล่นเกมเลย) 1ด่าน1คน หุหุ
ลองเดากันเล่นๆเนอะ ว่าตอนหน้าบังทันคนไหนจะโผล่มาอีก (เดาไม่ถูกหรอก ไรท์ยังไม่ได้เริ่มเขียนเลย ว่ะฮ่ะฮ่า)
สุดท้ายนี้ ขอบคุณที่เข้ามาเปิดกล่องใบนี้กันนะค่ะ คิคิ ^[++++++]^
แล้วพบกับตอนใหม่เร็วๆนี้จ้า~
ความคิดเห็น